Χωρίς να γνωρίζω τα παιδιά ,νομίζω καταλαβαίνω ποιος κυνηγάει νησιωτική και ποιος ορεινή. Ένας με εμπειρία στα νησιά μας δεν μπορεί να αντιληφθεί την < φτώχεια > των βουνών στην εποχή μας με τους δρόμους να έχουν κάνει προσβάσιμη κάθε κορυφή στα τετρακίνητα, και την ασέβεια που δείχνει η πλειοψηφία μας πρώτα στα βουνά και κατόπιν στην άγρια ζωή. Είναι απίστευτο πως αυτό (και πολλά άλλα), το στολίδι των βουνών μας καταφέρνει να υπάρχει ακόμα με τόσους εχθρούς μέρα και νύχτα, και σε τέτοιες συνθήκες. Όπως ο Βαγγέλης και εγώ παρα το πάθος μου για την πέρδικα, ρίχνω πλέον μόνο συγκεντρωτικες βολές, και μακρινές αλλά οχι πια διασποράς, ή να πέσει ή να φύγει, όσο γίνεται λιγότερα τραυματισμενα.