Ψαρόνια


Αποτέλεσμα μιας 3αρας σε κοπάδι που έκρυβε τον ουρανό!!
Αυτά μάζεψε ο σκύλος, χωρίς να πολυχαιρεται που τα έβαζε στο στόμα του!
Τα τουφεκαω μονο όταν είμαι στο χωριό για να τα δώσω σ'έναν γείτονα .
Τα φτιάχνει στιφάδο και τα κατευχαριστιεται! :)
Αν είχα καμία βδομάδα νηστικός,ισως το σκεφτόμουν!
 
Δεν έχω σκοτώσει ποτέ, ούτε έχω φάει. Ενώ έχω δει πάρα πολλές φορές τεράστια κοπάδια, δεν έτυχε καμιά φορά να έχω τουφέκι μαζί μου. Και επίσης στο χωριό μου δεν έχω συναντήσει ποτέ, όπως έγραφα και για τις σιταρήθρες προ ημερών. Να υποθέσω ότι και αυτά προτιμούν τα πιο πεδινά μέρη ;;; .xm.
Πάντως αν ποτέ τα πετύχω δεν πρόκειται να τους χαρίσω ... μόνο φυσέκια να έχω μπόλικα μαζί μου, να ευχαριστηθώ τουφεκίδι !!! ;) .big smile.
Όσο για το αν θα τα φάω ... θα δοκιμάσω, δεν έχω πρόβλημα, και αναλόγως ... βλέποντας και κάνοντας ... ;)
 
Παλια οποτε τα στριμωχνα τους εριχνα,τους εχω κανει κατι κηδειες....θυμαμαι μια φορα σ ενα τεραστιο μπουλουκι στρωμενο με μια καραμπινια ειχαν πεσει πανω απο 100 συν ποσα τρυπωσαν τραυματισμενα...ομως συνεχεια μου λεγαν "τρωνε ψοφιμια...τα χω δει",οποτε μου μπηκε ιδεα και τ αηδιασα.....εχω πολλα χρονια να τους ξαναριξω και μαλλον δεν προκειται ξανα....εκτος κι αν πεσει καμμια μεγαλη πεινα.:)
 
Θυμαμαι μια φορα στη Θηβα ειχαμε παει με τον Μανο για τσιχλες αλλα δεν ειχε τπτ και ειχε ερθει στο καρτερι μου για καφε. Ειχαμε ακουμπησει τα οπλα σε ενα σχινο και τα λεγαμε. Βλεπω ξαφνικα απο πισω του ενα κοπαδι και αρπαζω το οπλο και ριχνω μεσα στο χαλαμπαλικι τρεις τουφεκιες. Στην πρωτη δεν πετυχα τιποτα στη δευτερη επεσαν 3 και στην τριτη αλλα τοσα. Μετα ειδαμε οτι ειχα πιασει το οπλο του Μανου ha haaa
 
Μια φορά στον Έβρο δεν έπαιζαν και τα πουλιά τα κανονικα .my man.και μας καβαλουσαν μαύρα σύννεφα από ψαρονια. Μια δύο τρεις δεν κρατήθηκα και Ρίχνω μια 3αρα στο μπουλουκι. Έπεσαν καμία 30ρια για πλάκα. Μόλις τα πήγα στην καλύβα άρχισε τα τι τα θες τα βρωμοπουλα ο πατέρας μου και τα πετάξαμε
 
Δεν έχω σκοτώσει ποτέ, ούτε έχω φάει. Ενώ έχω δει πάρα πολλές φορές τεράστια κοπάδια, δεν έτυχε καμιά φορά να έχω τουφέκι μαζί μου. Και επίσης στο χωριό μου δεν έχω συναντήσει ποτέ, όπως έγραφα και για τις σιταρήθρες προ ημερών. Να υποθέσω ότι και αυτά προτιμούν τα πιο πεδινά μέρη ;;; .xm.
Πάντως αν ποτέ τα πετύχω δεν πρόκειται να τους χαρίσω ... μόνο φυσέκια να έχω μπόλικα μαζί μου, να ευχαριστηθώ τουφεκίδι !!! ;) .big smile.
Όσο για το αν θα τα φάω ... θα δοκιμάσω, δεν έχω πρόβλημα, και αναλόγως ... βλέποντας και κάνοντας ... ;)
Το κρεας τους μια χαρα ειναι,επισεις τρυγυρναναι στις χωματερες,τη να γινει πλασματα του θεου ειναι και αυτα,τρωνε και εντομα και ιδιαιτερα ωφελειμα στις βορειες χωρες,για αυτη την εντομοφαγια.Στη περιοχη του Μαρκοπουλου-Κορωπιου παλια υπηρχαν τεραστια κοπαδια,τα τελευταια χρονια εχουν εξεφανιστει απο τη περιοχη.Πολυ εξυπνα πλασματα,ζημιες κανουν οπως κανουμε και εμεις η ανθρωποι αλλα σε πολυ μικροτερο βαθμο.,δυστυχως δεν εχουν χρηματα για να πανε στο σουπερμαρκετ,οποτε για να επιβιωσουνε δεινουν τη μαχη για το επιουσιο καθημερινα.Εμεις απλα ειμαστε η πιο ατυχη,γιατι εχουμε ελιες στη πατριδα μας,και τους αρεσουν οπως λεει σωστα ο Γιαννης.
 
Δεν καταλαβαινω τι δεν σας αρεσει σε αυτα τα αξιαγαπητα πουλακια... .hair..sarcastic.

Γεια σου βρε Άρη μου...! Κι εγώ το ίδιο λέω...!
Γιατί να είμαστε "ρατσιστές" απέναντι σ' αυτά τα όμορφα και πολυάριθμα "ιριδίζοντα" πετούμενα θηράματα...;
Λίγος σεβασμός και σε δαύτα δεν θα βλάψει κανέναν...!
Όσοι τα κυνηγάνε και τα τρώνε, κατά τη γνώμη μου, καλά κάνουν...!
Όσοι, ωστόσο, για τον α-β λόγο δεν τα προτιμάνε, ας σταματήσουν να τα "λοιδορούν" και μάλιστα εντελώς παρεξηγημένα και αβάσιμα...! Δεν είναι πρέπον και σωστό αυτό...!
Άλλωστε, "ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΕΝ ΣΟΦΙΑ ΕΠΟΙΗΣΕ...!" Κάποιος λόγος ύπαρξης στη φύση θα υπάρχει και για δαύτα...!
 
Δεν έχω σκοτώσει ποτέ, ούτε έχω φάει. Ενώ έχω δει πάρα πολλές φορές τεράστια κοπάδια, δεν έτυχε καμιά φορά να έχω τουφέκι μαζί μου. Και επίσης στο χωριό μου δεν έχω συναντήσει ποτέ, όπως έγραφα και για τις σιταρήθρες προ ημερών. Να υποθέσω ότι και αυτά προτιμούν τα πιο πεδινά μέρη ;;; .xm.
Πάντως αν ποτέ τα πετύχω δεν πρόκειται να τους χαρίσω ... μόνο φυσέκια να έχω μπόλικα μαζί μου, να ευχαριστηθώ τουφεκίδι !!! ;) .big smile.
Όσο για το αν θα τα φάω ... θα δοκιμάσω, δεν έχω πρόβλημα, και αναλόγως ... βλέποντας και κάνοντας ... ;)

Α γεια σου Στελάρα...! Πολύ σωστός...! ;).well done.
 
Παλια οποτε τα στριμωχνα τους εριχνα,τους εχω κανει κατι κηδειες....θυμαμαι μια φορα σ ενα τεραστιο μπουλουκι στρωμενο με μια καραμπινια ειχαν πεσει πανω απο 100 συν ποσα τρυπωσαν τραυματισμενα...ομως συνεχεια μου λεγαν "τρωνε ψοφιμια...τα χω δει",οποτε μου μπηκε ιδεα και τ αηδιασα.....εχω πολλα χρονια να τους ξαναριξω και μαλλον δεν προκειται ξανα....εκτος κι αν πεσει καμμια μεγαλη πεινα.:)

...Ψέματα φίλε μου, ψέματα...! Όσο πέφτουν τα τσιχλοκότσυφα σε ψοφίμια...(!), άλλο τόσο πέφτουν και τα ζαραβέλια (ψαρόνια)...!
 
Last edited:
Tα ετρωγα μικρος, η γευση τους δεν ηταν ασχημη, ειναι πιο σκληρα απο την τσιχλα, η αδελφη μου ακομη τα τρωει μανιωδως και με παρακαλαει να τις φερνω. Παντως το οτι βρωμανε δεν ισχυει

Συμφωνώ απολύτως μαζί σου και επαυξάνω...!
Επίσης, και στο καθάρισμα είναι πιο σκληρά από τα τσιχλοκότσυφα, όχι μόνο στο φαϊ...! Και στην καταβολή τους είναι πιο δύσκολα, απαιτούν χονδρότερα σκάγια...!
 
Να σας διηγηθώ και ένα χαρακτηριστικό σκηνικό που έλαβε χώρα σε ένα κοντινό μου απογευματινό τσιχλοκάρτερο στις 15 Νοέμβρη 2015...!
...Φτάνω λοιπόν στο καρτέρι μου και βρίσκω και έναν άλλο κυνηγό, ο οποίος είχε έρθει από πολύ μακριά...! Μάταια, όμως, περιμέναμε το απογευματινό ανέβασμα των τσιχλοκότσυφων...! Τα μόνα που βλέπαμε να περνάνε αδιαλείπτως και μάλιστα βολικά και στρωτά, ήταν τα ψαρόνια...! Πολλά ψαρόνια...! Πότε κατά μόνας, πότε ανά ζεύγη, πότε ολιγάριθμα μπουλουκάκια...! Φανταστείτε τι δυνατό μπάσιμο θα είχε εκείνη την ημέρα από το πρωί κιόλας...!
Εγώ, βλέποντας ότι τσίχλες δεν φαίνονται στον ορίζοντα εκείνο το δειλινό, άρχισα να προτρέπω τον συνάδελφο κυνηγό να αρχίσει να ντουφεκάει και να ευχαριστηθεί τα πολυάριθμα ψαρόνια, για να μην γυρίσει πίσω και με "άδεια τα χέρια"...! Κάτι να φέρει πίσω, στο σπιτικό του...!
Αυτός δεν μ' άκουσε...! Άρχισε τα υποτιμητικά σχόλια για τα ψαρόνια και "λυπόταν" και τα φυσίγγια του για να τα "χαραμίσει" στα ψαρόνια...!
Μάταια περίμενε μέχρι το βαθύ σούρουπο, για να ρίξει 4-5 τσιχλοντουφεκιές και να καρπωθεί 2 τσίχλες...!
Φεύγοντας μού παραδέχτηκε: "τελικά κακώς δεν σε άκουσα...! Έπρεπε να είχα ευχαριστηθεί τα ψαρόνια απόψε...! Από το ολότελα..., κάτι θα ήταν κι αυτά...!"
Για την ιστορία, εγώ, σε εκείνο το απογευματινό στάθηκα πολύ πιο τυχερός (για να μην πω κωλόφαρδος) και μέσα σε 15 λεπτά στο προχωρημένο σούρουπο, χτύπησα 12(!) τσίχλες...!
Τις μισές από δαύτες τις έδωσα στον άτυχο συνάδελφο, για να μην γυρίσει με άδεια χέρια...!
Το δίδαγμα: ΜΗΝ ΠΕΡΙΦΡΟΝΕΙΤΕ ΚΑΝΕΝΑ ΘΗΡΑΜΑ...! Ακόμα και το πιο "ταπεινό", μπορεί να μας χαροποιήσει και να μας "σώσει" την ημέρα, σε μια άτυχη και ιδιαίτερα φτωχή (από άλλα θηράματα) εξόρμηση...!
 
Βρε παιδιά υπάρχει πιο παμαφαγω ζώο από τη κότα; κι'όμως οι ντόπιες ελευθέρας βοσκής που τσιμπολογανε τα πάντα κάνουν τα νοστιμότερα αυγα και εχουν το πιο νόστιμο κρέας.
Συγγνώμη για το εκτός θέματος.
Όσο για τους στρούνους ( έτσι λέμε τα ψαρονια στη Κέρκυρα) τα έχω τουφεκισει ελάχιστες φορές και πάντα τα χαριζα. Την επόμενη όμως που θα καρπωθω θα τα δοκιμάσω. Πάντως στο χωριό κάποιοι τα τρώνε με κόκκινο ρυζακι. Οι δικοί μου τα έχουν δοκιμάσει πολλές φορές παλιά και είπαν ότι δεν είναι τόσο άσχημα όσο λέγεται. Η μάνα μου τους έκανε μια ψευτομαρινάδα και γινόταν λουκούμι.
 
στο καθάρισμα είναι πιο σκληρά από τα τσιχλοκότσυφα
Tοτε που τα χτυπαγα το μυστικο στο μαδημα(γιατι ειναι σκληρα) ειναι το βραστο νερο....σαν τη κοτα,τα πεταμε σε βραστο νερο και μαδιουνται για πλακα.Στο μαγειρεμα θυμαμαι η μανα μου τα εφτιαχνε στη κατσαρολα(καπως σα τηγανητα γινονταν) και εβαζε μεσα για νοστιμια και λουκανικο χωριατικο....δεν ηταν κι ασχημα καλα ηταν,λιγο σκληρα βεβαια αλλα σιγουρα δεν βρωμαγαν...θα το θυμομουν.
 
Back
Top