ζητανε καποιοι συναδελφοι κυνηγοι (συναδελφους να τους πει ο θεος, κακο χρονο ναχουν) πως θα πρεπει να σεβομαστε το θηραμα που κυνηγα ο καθενας. και τι θελω να πω. ζητανε οι μπεκατσαδες να μην πηγαινουμε ας πουμε εμεις στο καρτερι της μπεκατσας, γιατι ειναι κριμα, και μαληστα για αυτους που ταιζουν σκυλια και μια φερμα ειναι ολοι η κυνηγετικη τους μερα. συμφωνω απολυτα και ειμαι υπερμαχος σε αυτο. απο σημερα ομως φιλοι μου ολα αλλαζουν για μενα μετα απο αυτο που εκαναν. δεν μπορειτε κυριοι μπεκατσαδες να εχω σπασει εγω αμαξι και ποδια, να εχω βρει πουλια σε τροφη και νερο, και επειδη ειναι λιγα να τα εχω αφησει στην ησυχεια τους με την ελπιδα να μπουν εκει κιαλλα πουλια, και επειδη εσεις πεσατε τυχαια επανω τους να τα βαρατε. ολα τα νομιζματα εχουν δυο οψεις.