Δεν είναι κακό που δεν γνωρίζει, θα μάθει. Είναι πολύ σημαντικό που έχει το ενδιαφέρον. Πώς θα μάθει; Μόλις την πατήσει. Όταν χαθεί έχοντας πυξίδα και gps χωρίς να ξέρει πως λειτουργεί. Όταν πάει να στήσει την σκηνή και τον πάρει η νύχτα και παιδευτει γιατί νόμιζε ότι είναι κάτι εύκολο χωρίς να το έχει ξανά κάνει και πολλά άλλα. Σε αυτά τα θέματα ισχύει το ρητό " ακούω και ξεχνάω, βλέπω και θυμάμαι, κάνω και μαθαίνω" Αν δεν κανείς δεν θα μάθεις ποτέ.
Σακίδιο εκτάκτου ανάγκης
- Thread starter wingmaster
- Ημερομηνία δημιουργίας
Λεω οτι βασιζονται σε πολλα που βλεπουν χωρις να μπαινουν στον κοπο να μαθουν και να ψαξουν πιο πριν
Και αυτο οφειλετε στην εξαρτηση μας απο την τεχνολογια
Και μετα πανικοβαλλονται
Δεν το θεωρω παραλογο πριν πας κάπυ να χεις μελετησει εναν χαρτη
Μονο να βγεις σε ενα υψωμα και να δεις μια εκκλησια ακομη και βραδυ αμεσως προσανατολιστηκες……
Δηλαδή αν πάρω τώρα έναν χάρτη της περιοχής που θα επισκεφθώ όντας άσχετος και τον ανοίξω θα καταλάβω τι είναι οι ισοϋψείς και που το μέρος είναι απροσπέλαστο και που είναι βατό; Οχι. Χρειάζεται να διδαχθω από κάποιον που ξέρει πως διαβάζουμε έναν χάρτη. Πώς θα καταλάβω ότι δεν ξέρω τίποτα; Μόλις το διαπιστώσω. Χαίρομαι να βλέπω ανθρώπους στη φύση και κυρίως νέα παιδιά να είναι έξω στο πεδίο και να προσπαθούν να κάνουν κάτι. Αυτος που ψάχνει θα τη βρει την άκρη. Και να πω και κάτι για κάποιον που θέλει να περάσει χρόνο στο βουνό και ας μην είναι κυνηγός. Υπάρχουν οι ορειβατικοί σύλλογοι, να πάνε να γραφτούν και θα μάθουν και θα δουν πολλά, αξίζει τον κόπο και όταν ακούει κάποιος ορειβατικό σύλλογο μην πάει το μυαλό τους ότι θα κρέμονται με σχοινιά από τίποτα κοφτερα βράχια. Βόλτα πάνε οι άνθρωποι ομαδικά σαν εκδρομή και με ασφάλεια.
gvp9000
Banned
1 φορά έχω χαθεί σε μέρος που το ήξερα και 1 φορά μια ομάδα 5 ατόμων και ο νονός μου μέσα σε αυτούς.
Είναι πανεύκολο να χαθείς.
Όχι φυσικά με νορμάλ καιρό, λιακάδα κτλ.
Στην δική μου περίπτωση έπεσε πυκνή ομίχλη, φοβερός αέρας και βροχή. Τόσο έντονη που δεν μπορούσες να δεις τίποτα αν πήγαινες κόντρα σε αυτή και ο αέρας τόσο δυνατός που πόναγε το πρόσωπο όταν η βροχή έπεφτε πάνω σε αυτό.
Είμουν με έναν φίλο. Δεν υπήρχαν gps τότε.
Αποφάσισα να κάνω παράκαμψη (κατ' εκτίμηση) μιας και δεν έβλεπα τίποτα για να έχουμε την βροχή και τον αέρα πλάγια.
Σημάδια μηδέν.
Σχεδόν είχε νυχτώσει. Πέσαμε πάνω σε ένα μαντρί και αυτό ήταν το σημείο αναφοράς.
Εκεί θα την βγάζαμε το βράδυ αν δεν μπορούσαμε να προσανατολιστούμε.
Άφησα τον φίλο εκεί να ανάψει φωτιά και ξεκίνησα μόνος μου για να βρω κάποιο σημείο ώστε να προσανατολιστώ.
Το μόνο που είδα ήταν κάτι σύρματα από πυλώνες υπερυψηλής τάσης που ήξερα ότι οδηγούσαν σε έναν υποσταθμό της ΔΕΗ.
Δεν ήξερα όμως την κατεύθυνση που έπρεπε να ακολουθήσω.
Πήρα τον φίλο και ακολουθήσαμε μια κατεύθυνση στην τύχη μετά από λίγο που σκοτείνιασε είδαμε τα φώτα παρακείμενου χωριού να φωτίζουν τον ορίζοντα μέσα στην ομίχλη.
Βεβαιωθήκαμε λοιπόν για την κατεύθυνση και φτάσαμε στον υποσταθμό.
Ακολουθήσαμε τον δρόμο και φτάσαμε στο αυτοκίνητο.
Ο άλλος μόνο που δεν είχε βάλει τα κλάματα ...
Το ίδιο και στην άλλη περίπτωση.
Έπεσε ομίχλη και χάθηκαν.
Το μέρος γνωστό.
Από το πρωί βγήκαν σε δρόμο το βράδυ.
Πέρασε ένα αγροτικό και τους μάζεψε.
Οι 2 έκλαιγαν συνεχώς και οι άλλοι προσπαθούσαν να τους παρηγορήσουν.
Ο ένας έπεσε και χτύπησε, δεν μπορούσε να περπατήσει καλά.
Ανατρίχιασα όταν τα εξιστορούσε ο νονός μου.
Οι λεπτομέρειες ήταν "φρικιαστικές".
Μπορεί να συμβεί σε όλους μάγκες, όσο καλά ξέρεις τον τόπο.
Ειδικά με ομίχλη.
Αναπτήρας, σπίρτα σε σακούλα ή αξιόπιστο μέσο για να ανάψεις φωτιά και φακός απαραίτητα.
Πριν πέσει το σκοτάδι βρες σημείο να την "βγάλεις".
Στον Ελληνικό Στρατό (Στρατό Ξηράς) δεν υπάρχει χορηγούμενο Κιτ ούτε επίσημες οδηγίες για το τι περιέχει. Αν θέλει ο καθένας έχει το δικό του. Σε κάποιες Μονάδες κυρίως επαγγελματικές Ειδικων Δυνάμεων ενδεχομένως να έχουν τυποποιησει κάτι ανεπίσημα. Στο δικο μου σακίδιο όσον αφορά το νερό έχω έναν ασκό 1,5 λιτ καθώς και ένα φίλτρο που είναι σαν καλαμάκι και ταμπλέτες απολύμανσης. Φυσικά και το κλασικό παγούρι.
Σε ολους μπορει να συμβει
Ετσι ακριβως
Και σε εμενα εχει τυχει δυο φορες
Την μια μαλιστα με τον παππου μαζι αλλα σε ξενο τοπο
Γιυατο και θελει ψυχραιμια και σαφως προσοχη και προνοητικοτητα
Κωσταντη γνωρίζω ότι δεν χορηγείται κάτι. το Κιτ επιβίωσης είναι κάτι τόσο μικρο που το έχεις στην τσέπη του παντελονιού σου όχι σε σάκο, με αγάπη στο λέω και με σεβασμό δεν το παίζω έξυπνος εσύ γνωρίζεις πράγματα λόγο ιδιότητας που εγώ δεν δύναται να γνωρίζω. Εδώ απόψεις και εμπειρίες ανταλλάσσουμε χωρίς ίχνος έπαρσης και ξερολισμου ελπίζω να μην με παρεξηγήσεις.
Υπαρχει το γκουκολ μαπ πριν την εξορμηση στην φυση
Οπως και η αξιολογογηση του μονοπατιου σε δυσκολια και πολλα αλλα
Βλεπεις την περιοχη
Μαθαινεις για αυτην
Ποια χωρια συνορευουν
Ποια μεγαλα ποταμια
Βλεπεις σημεια αναφορας
Οπως θα ετοιμασεις το σακιδιο σου ετοιμαζεια και υο μυαλο σου
Εαν λοιπον χρειαστεις για οποιοδηποτε λογο να προσανατολιστεις εχεις υποψην σου καποια πραματα ηδη
Έτσι φίλε Χρυσανθε. Ψυχραιμία, προσοχή και προνοητικότητα. Εκεί στοχεύει και το σακίδιο εκτάκτου ανάγκης, είναι το κομμάτι της προνοητικότητας και όταν είσαι προετοιμασμένος για κάτι είσαι και ψύχραιμος. Τα είπες όλα με τρεις λέξεις.
Έχεις δίκαιο. Αλλά δεν είναι μόνο η ομίχλη.
Το χιόνι.
Όταν ήμουν πρόσκοπος πηγαίναμε συνέχεια στα βουνά εκείνη την εποχή. Σε ένα βουνό που πηγαίναμε κάθε χρόνο και οι μεγαλύτεροι το ήξεραν καλά συνέβει το εξής. Η χιονόπτωση ήταν στην αρχή ήπια, μετά έγινε πολύ δυνατή. Ήταν απόγευμα Κυριακής και έπρεπε να γυρίσουμε. Οι μεγάλοι το μονοπάτι το ήξεραν καλά. Όμως το χιόνι είχε καλύψει όλο το έδαφος και δεν φαινόταν κανένα μονοπάτι με αποτέλεσμα να χαθούμε και να πάρουμε λάθος πορεία. Οι μεγαλύτεροι τελικά προσανατολίστηκαν και μέσα στη νύχτα καταφέραμε να βγούμε από το βουνό/δάσος. Ήμουν έφηβος τότε και ποτέ δεν θα ξεχάσω το αίσθημα του φόβου που όλοι είχαμε μέσα μας.
Το βράδυ/σκοτάδι.
Στο βουνό νυχτώνει απότομα και νωρίς. Σε κυνήγι περπατητό τσίχλας είχα περάσει ένα ρέμα πολύ μεγάλο από ένα πολύ συγκεκριμένο πέρασμα που το κάλυπταν βάτα και δέντρα. Στην επιστροφή προς το αυτοκίνητο με έπιασε η νύχτα με αποτέλεσμα να μην μπορώ να δω και να βρω που ήταν αυτό το πέρασμα για να περάσω στην απέναντι πλευρά του ρέματος και να πάω στο αυτοκίνητο. Γυρνούσα-γυρνούσα πάνω κάτω το ρέμα αλλά το πέρασμα δεν το έβρισκα. Ένιωθα ότι το αυτοκίνητο ήταν κανά-δυο χιλιόμετρα μπροστά μου στην ευθεία αλλά το ρέμα δεν μου επέτρεπε να το προσεγγίσω. Ήμουν φυλακισμένος στο βουνό. Τελικά έκανα το ακριβώς αντίθετο από αυτό που συμβουλεύουν όλοι, δηλαδή να ηρεμήσω και να βρω κατάλυμα μέσα στο δάσος για να περάσω το βράδυ και το πρωί με το πρώτο φως να βρω το πέρασμα. Αντίθετα, δεν ηρέμησα καθόλου και με το φως του κινητού έψαχνα με μανία το πέρασμα, μέχρι που τελικά το βρήκα. Με κίνδυνο και χωρίς να βλέπω τίποτα κατάφερα να περάσω στην απέναντι πλευρά του ρέματος και μετά βρήκα το αυτοκίνητο. Από τότε αγόρασα GPS και πάντα καταγράφω την πορεία μου ώστε να μπορώ να κάνω track back αν χρειαστεί.
Εχω ένα σακίδιο εκτάκτου ανάγκης
Και είμαι σε μια φάση τραγικηηηη
Για να γελασουμε λίγο(όσο είναι δυνατόν γιατί άνοιξες σοβαρό θέμα..)
Δες στην βιβλιοθηκη σου αν έχεις το κυνήγι και σκοποβολή τευχος 106 σελ 10..
Έχει ένα τέτοιο χρησιμο αρθρο ο Νικήτας κ παρόλα τα 24 έτη που έχουν περασει παραμενει παντα επίκαιρο...
Τότε είχε χαθεί κ ενας περδικοκυνηγος στο βουνό ονόματι Στέλιος Βλατακης σε περδικοκυνηγι μαζί με τον φίλο του..
Αν είχαν δυνατές σφυρίχτρες ίσως να μην χανοντουσαν..
Μια καλή σφυρίχτρα όπως έγραφε ακούγεται τουλάχιστον 1χλμ μακριά!!
Ρε συ τι είναι αυτά που λες; Είναι δυνατόν να παρεξηγησω;
Μην παρεξηγηθεί μιλάω για στρατό ξηράς.
gvp9000
Banned
Συμφωνώ φίλε μου για αυτό έγραψα "Ειδικά με ομίχλη"
Πολύ σωστά και αυτά που έγραψες ...
Πάντα φορτισμένο κινητό ... δεν παίζουμε μπούμπλε μπούμπλε στο καρτέρι
Τα μέρη που μπορεί να χαθεί πανευκολα κανείς με ομίχλη είναι ο κάμπος και το ομοιόμορφο δάσος..... όλα μοιάζουν ίδια... ειδικά για κάποιον που περπατάει πρώτη φορά στο μέρος αυτό.... για κάποιον που το έχει ξαναπερπατήσει ίσως αν είναι έμπειρος θυμάται κάποιο χαρακτηριστικό βράχο, δένδρο κτλ... όλοι μας έχουμε χαθεί.... δεν είναι ντροπή.Επισης ο προσανατολισμός σε κάποιους ανθρώπους είναι έμφυτο ταλέντο....οι υπόλοιποι που προνοούν βασίζονται στα gps και το Google maps.... όπου υπάρχει σήμα κινητής τηλεφωνίας.....γι αυτό προετοιμασία και εξοπλισμός σε βγάζουν από δύσκολες καταστάσεις, εμπειρία και σωστή εκτίμηση της κατάστασης και όχι εγωισμός και ανοησία....
Σωστός!! σε έκτακτη ανάγκη παιδιά καλούμε 112. Το gps που καταγράφει διαδρομή που επισήμανε ένας συνάδελφος είναι σωτήριοΣυμφωνώ φίλε μου για αυτό έγραψα "Ειδικά με ομίχλη"
Πολύ σωστά και αυτά που έγραψες ...
Πάντα φορτισμένο κινητό ... δεν παίζουμε μπούμπλε μπούμπλε στο καρτέρι
Τασο αυτος ειχε σαμπρελα μαζι του και αναψε φωτια ,Απο τοτε εχω παντα μαζι μου,Εχω αναψει φωτια σε 20 εκ χιονιΕχω ένα σακίδιο εκτάκτου ανάγκης
Και είμαι σε μια φάση τραγικηηηη
Για να γελασουμε λίγο(όσο είναι δυνατόν γιατί άνοιξες σοβαρό θέμα..)
Δες στην βιβλιοθηκη σου αν έχεις το κυνήγι και σκοποβολή τευχος 106 σελ 10..
Έχει ένα τέτοιο χρησιμο αρθρο ο Νικήτας κ παρόλα τα 24 έτη που έχουν περασει παραμενει παντα επίκαιρο...
Τότε είχε χαθεί κ ενας περδικοκυνηγος στο βουνό ονόματι Στέλιος Βλατακης σε περδικοκυνηγι μαζί με τον φίλο του..
Αν είχαν δυνατές σφυρίχτρες ίσως να μην χανοντουσαν..
Μια καλή σφυρίχτρα όπως έγραφε ακούγεται τουλάχιστον 1χλμ μακριά!!