"Δισκοπάθεια"

Τι έγινε ρε παιδιά δεν κατάλαβα??
Ανακοινώθηκε γενικό lock down Ασπρόπυργο Μάνδρα Ελευσίνα. Αλλά τώρα που το κοιτάω πιο ψύχραιμα, βλέπω ότι οι μετακινήσεις που εμάς απασχολεί, είναι από 18μμ έως 5 το πρωί. Ίσως να μην έχουμε πρόβλημα;;;
 
Ανακοινώθηκε γενικό lock down Ασπρόπυργο Μάνδρα Ελευσίνα. Αλλά τώρα που το κοιτάω πιο ψύχραιμα, βλέπω ότι οι μετακινήσεις που εμάς απασχολεί, είναι από 18μμ έως 5 το πρωί. Ίσως να μην έχουμε πρόβλημα;;;
Σε ότι ρεπορτάζ διάβασα, δεν αναφέρεται αναστολή λειτουργίας αθλητικών εγκαταστάσεων. Προσπάθησα να επικοινωνήσω με Πολιτική Προστασία, Δήμο Ασπροπύργου και Αστυνομία Ασπροπύργου αλλά μάταια.
 
μιάς και μιλάμε για sporting για το οποίο δεν έχω ιδέα .

1.πόσο συχνή είναι μια τροχιά πάνω από 50 μ.
2.μία τέτοια τουφεκιά πόσο τύχη έχει να σπασει επανειλλημένως ένα πιατάκι και να μην προδωθεί από το patterning.
δλδ πόσο πιθανό είναι να γίνει σωστή τουφεκιά και να "περάσει" το πιάτο ανάμεσα ??
Αν και σου απάντησε πολύ καλά ο Τζέρυ, ας πω κι εγώ την οπτική μου.

Οι τουφεκιές πάνω από τα 50 μέτρα στο σπορτινγκ αποτελούν σχεδόν το 1/4 μιας πούλας ή άντε βαριά βαριά το 1/3 αν είναι πολύ μεγάλος αγώνας με σαδισταρο στοχοθέτη.

Αυτά τα πιάτα σπάνε όπως και αυτά που γνωρίζεις στο κόμπακ, απλά με καλύτερα (premium) φυσίγγια. Δηλαδή 5% αντιμόνιο, σοβαρές πυρίτιδες, συγκεντρωτικά κυάθια κλπ.

Τελευταία, για την ακρίβεια μετά το παγκόσμιο του 2016, στο οποίο είχαμε την τύχη εγώ και ο Τζέρυ να συμμετέχουμε, η μόδα είναι σε κάθε πούλα να υπάρχει και ένα "extreme target", (80-100 μέτρα), του οποίου κάθε θραύση επιβραβεύεται με μία κάρτα, και η συλλογή κάποιου αριθμού τέτοιων καρτών επιβραβεύεται με μετρητά ή κάποιο δώρο. Για αυτά τα πιάτα καλό είναι να επιλεγεί ένα super premium φυσίγγι, μεγέθους νο 7 ή 6,5. Το γεγονός ότι στους αγώνες μία χούφτα άριστοι σκοπευτές σπάνε όλα ή σχεδόν όλα τα extreme targets σημαίνει ότι τον κύριο ρόλο τον παίζει η ικανότητα του σκοπευτή να στείλει τα σκάγια εκεί που θα είναι το πιάτο όταν το φτάσουν. Αυτό μπορεί να σημαίνει απλά εξωφρενικές προσκοπευσεις (άνω των 10-12 μέτρων) ή και χρήση τριγωνομετρίας (σύνθετες τροχιές). Κοινό γνώρισμα αυτών των παρουσιάσεων είναι η μεγάλη χρονική υστέρηση ανάμεσα στο μπαμ και το σπάσιμο του δίσκου.

Αυτοί οι δίσκοι όμως δεν είναι η πραγματική δυσκολία του αγωνίσματος, κυρίως επειδή αποτελούν μειοψηφία στο μενού. Αυτό που είναι απαιτητικό είναι η φύση και ο ρυθμος του αγωνίσματος και ειδικά το γεγονός ότι αποτελείται από περπάτημα, στάση, θέαση αγνώστων στόχων, ρίξιμο κ.ο.κ. Οι κανονισμοί λένε ότι μπορείς αφότου δεις τους στόχους να αλλάξεις τσοκ. Στην πραγματικότητα ούτε φακό στα γυαλιά σου δεν προλαβαίνεις να αλλάξεις. Δεν είναι ότι όντως δεν προλαβαίνεις, αλλά το γεγονός ότι έχεις τόσο λίγο χρόνο να μελετήσεις τις τροχιές σε κάνει να μην θέλεις να ασχοληθείς με οτιδήποτε άλλο. Ρεαλιστικά μπορείς να παίξεις με κάνα δυο διαφορετικά φυσίγγια στις τσέπες σου αλλά μέχρι εκεί.

Για μένα η μεγαλύτερη δυσκολία στο fitasc sporting είναι η μνήμη. Να μπορείς να θυμάσαι ακριβώς τον κάθε δίσκο που σου έδειξαν όταν είναι η σειρά σου να ρίξεις. Αν είσαι από αυτούς τους τύπους που αφού παρακολουθήσουν μία πούλα κομπακ, όταν έρθει η σειρά σου ρωτάς "τι κάνει το Α, τι κάνει το Β" στο fitasc sporting θα έχεις τεράστιο πρόβλημα.

Το πιο σημαντικό όμως απ'όλα τα παραπάνω είναι να είσαι προετοιμασμένος να δεις γραμμένο ένα σκορ δίπλα στο όνομα σου που υπό κανονικές συνθήκες θα σε γέμιζε με ντροπή. Και αν όλα αυτά κάνουν το fitasc sporting να φαίνεται αποθαρρυντικο, θα πω μόνο ότι είναι το πιο διασκεδαστικό πράγμα που μπορείς να κάνεις ... ντυμένος!
 
Last edited:
Αν και σου απάντησε πολύ καλά ο Τζέρυ, ας πω κι εγώ την οπτική μου.

Οι τουφεκιές πάνω από τα 50 μέτρα στο σπορτινγκ αποτελούν σχεδόν το 1/4 μιας πούλας ή άντε βαριά βαριά το 1/3 αν είναι πολύ μεγάλος αγώνας με σαδισταρο στοχοθέτη.

Αυτά τα πιάτα σπάνε όπως και αυτά που γνωρίζεις στο κόμπακ, απλά με καλύτερα (premium) φυσίγγια. Δηλαδή 5% αντιμόνιο, σοβαρές πυρίτιδες, συγκεντρωτικά κυάθια κλπ.

Τελευταία, για την ακρίβεια μετά το παγκόσμιο του 2016, στο οποίο είχαμε την τύχη εγώ και ο Τζέρυ να συμμετέχουμε, η μόδα είναι σε κάθε πούλα να υπάρχει και ένα "extreme target", (80-100 μέτρα), του οποίου κάθε θραύση επιβραβεύεται με μία κάρτα, και η συλλογή κάποιου αριθμού τέτοιων καρτών επιβραβεύεται με μετρητά ή κάποιο δώρο. Για αυτά τα πιάτα καλό είναι να επιλεγεί ένα super premium φυσίγγι, μεγέθους νο 7 ή 6,5. Το γεγονός ότι στους αγώνες μία χούφτα άριστοι σκοπευτές σπάνε όλα ή σχεδόν όλα τα extreme targets σημαίνει ότι τον κύριο ρόλο τον παίζει η ικανότητα του σκοπευτή να στείλει τα σκάγια εκεί που θα είναι το πιάτο όταν το φτάσουν. Αυτό μπορεί να σημαίνει απλά εξωφρενικές προσκοπευσεις (άνω των 10-12 μέτρων) ή και χρήση τριγωνομετρίας (σύνθετες τροχιές). Κοινό γνώρισμα αυτών των παρουσιάσεων είναι η μεγάλη χρονική υστέρηση ανάμεσα στο μπαμ και το σπάσιμο του δίσκου.

Αυτοί οι δίσκοι όμως δεν είναι η πραγματική δυσκολία του αγωνίσματος, κυρίως επειδή αποτελούν μειοψηφία στο μενού. Αυτό που είναι απαιτητικό είναι η φύση και ο ρυθμος του αγωνίσματος και ειδικά το γεγονός ότι αποτελείται από περπάτημα, στάση, θέαση αγνώστων στόχων, ρίξιμο κ.ο.κ. Οι κανονισμοί λένε ότι μπορείς αφότου δεις τους στόχους να αλλάξεις τσοκ. Στην πραγματικότητα ούτε φακό στα γυαλιά σου δεν προλαβαίνεις να αλλάξεις. Δεν είναι ότι όντως δεν προλαβαίνεις, αλλά το γεγονός ότι έχεις τόσο λίγο χρόνο να μελετήσεις τις τροχιές σε κάνει να μην θέλεις να ασχοληθείς με οτιδήποτε άλλο. Ρεαλιστικά μπορείς να παίξεις με κάνα δυο διαφορετικά φυσίγγια στις τσέπες σου αλλά μέχρι εκεί.

Για μένα η μεγαλύτερη δυσκολία στο fitasc sporting είναι η μνήμη. Να μπορείς να θυμάσαι ακριβώς τον κάθε δίσκο που σου έδειξαν όταν είναι η σειρά σου να ρίξεις. Αν είσαι από αυτούς τους τύπους που αφού παρακολουθήσουν μία πούλα κομπακ, όταν έρθει η σειρά σου ρωτάς "τι κάνει το Α, τι κάνει το Β" στο fitasc sporting θα έχεις τεράστιο πρόβλημα.

Το πιο σημαντικό όμως απ'όλα τα παραπάνω είναι να είσαι προετοιμασμένος να δεις γραμμένο ένα σκορ δίπλα στο όνομα σου που υπό κανονικές συνθήκες θα σε γέμιζε με ντροπή. Και αν όλα αυτά κάνουν το fitasc sporting να φαίνεται αποθαρρυντικο, θα πω μόνο ότι είναι το πιο διασκεδαστικό πράγμα που μπορείς να κάνεις ... ντυμένος!
Ελπίζω να μας δωθεί η δυνατότητα τη νεα χρονιά να παίξουμε σε έναν τέτοιο αγώνα! Έστω και ντυμένοι...και με 40 βαθμούς...με γιλέκο...και με σακίδιο μαζι....και με 10 κουτιά φυσίγγια μέσα!
 
Last edited:
Σε ότι ρεπορτάζ διάβασα, δεν αναφέρεται αναστολή λειτουργίας αθλητικών εγκαταστάσεων. Προσπάθησα να επικοινωνήσω με Πολιτική Προστασία, Δήμο Ασπροπύργου και Αστυνομία Ασπροπύργου αλλά μάταια.
Και ποιος είσαι εσύ ρε φίλε που θα είναι κάποιος δημόσιος λειτουργός πάνω από το τηλ.για να σε ενημερώσει- εξυπηρετήσει; Έχουν και άλλες δουλειές να κάνουν!!!!!!!!
 
Αν και σου απάντησε πολύ καλά ο Τζέρυ, ας πω κι εγώ την οπτική μου.

Οι τουφεκιές πάνω από τα 50 μέτρα στο σπορτινγκ αποτελούν σχεδόν το 1/4 μιας πούλας ή άντε βαριά βαριά το 1/3 αν είναι πολύ μεγάλος αγώνας με σαδισταρο στοχοθέτη.

Αυτά τα πιάτα σπάνε όπως και αυτά που γνωρίζεις στο κόμπακ, απλά με καλύτερα (premium) φυσίγγια. Δηλαδή 5% αντιμόνιο, σοβαρές πυρίτιδες, συγκεντρωτικά κυάθια κλπ.

Τελευταία, για την ακρίβεια μετά το παγκόσμιο του 2016, στο οποίο είχαμε την τύχη εγώ και ο Τζέρυ να συμμετέχουμε, η μόδα είναι σε κάθε πούλα να υπάρχει και ένα "extreme target", (80-100 μέτρα), του οποίου κάθε θραύση επιβραβεύεται με μία κάρτα, και η συλλογή κάποιου αριθμού τέτοιων καρτών επιβραβεύεται με μετρητά ή κάποιο δώρο. Για αυτά τα πιάτα καλό είναι να επιλεγεί ένα super premium φυσίγγι, μεγέθους νο 7 ή 6,5. Το γεγονός ότι στους αγώνες μία χούφτα άριστοι σκοπευτές σπάνε όλα ή σχεδόν όλα τα extreme targets σημαίνει ότι τον κύριο ρόλο τον παίζει η ικανότητα του σκοπευτή να στείλει τα σκάγια εκεί που θα είναι το πιάτο όταν το φτάσουν. Αυτό μπορεί να σημαίνει απλά εξωφρενικές προσκοπευσεις (άνω των 10-12 μέτρων) ή και χρήση τριγωνομετρίας (σύνθετες τροχιές). Κοινό γνώρισμα αυτών των παρουσιάσεων είναι η μεγάλη χρονική υστέρηση ανάμεσα στο μπαμ και το σπάσιμο του δίσκου.

Αυτοί οι δίσκοι όμως δεν είναι η πραγματική δυσκολία του αγωνίσματος, κυρίως επειδή αποτελούν μειοψηφία στο μενού. Αυτό που είναι απαιτητικό είναι η φύση και ο ρυθμος του αγωνίσματος και ειδικά το γεγονός ότι αποτελείται από περπάτημα, στάση, θέαση αγνώστων στόχων, ρίξιμο κ.ο.κ. Οι κανονισμοί λένε ότι μπορείς αφότου δεις τους στόχους να αλλάξεις τσοκ. Στην πραγματικότητα ούτε φακό στα γυαλιά σου δεν προλαβαίνεις να αλλάξεις. Δεν είναι ότι όντως δεν προλαβαίνεις, αλλά το γεγονός ότι έχεις τόσο λίγο χρόνο να μελετήσεις τις τροχιές σε κάνει να μην θέλεις να ασχοληθείς με οτιδήποτε άλλο. Ρεαλιστικά μπορείς να παίξεις με κάνα δυο διαφορετικά φυσίγγια στις τσέπες σου αλλά μέχρι εκεί.

Για μένα η μεγαλύτερη δυσκολία στο fitasc sporting είναι η μνήμη. Να μπορείς να θυμάσαι ακριβώς τον κάθε δίσκο που σου έδειξαν όταν είναι η σειρά σου να ρίξεις. Αν είσαι από αυτούς τους τύπους που αφού παρακολουθήσουν μία πούλα κομπακ, όταν έρθει η σειρά σου ρωτάς "τι κάνει το Α, τι κάνει το Β" στο fitasc sporting θα έχεις τεράστιο πρόβλημα.

Το πιο σημαντικό όμως απ'όλα τα παραπάνω είναι να είσαι προετοιμασμένος να δεις γραμμένο ένα σκορ δίπλα στο όνομα σου που υπό κανονικές συνθήκες θα σε γέμιζε με ντροπή. Και αν όλα αυτά κάνουν το fitasc sporting να φαίνεται αποθαρρυντικο, θα πω μόνο ότι είναι το πιο διασκεδαστικό πράγμα που μπορείς να κάνεις ... ντυμένος!
το διάβασα 2 φορές , και φαντάζομαι θα το ξαναδιαβάσω αρκετές ακόμα.:eek::eek::eek:
και πάμε λοιπόν παρακάτω.
που είπαμε ότι έχει γήπεδο sporting ????? ( όταν με το καλό ξεμπερδέψουμε με τον virus ).exciting..exciting..exciting.
 
Ελπίζω να μας δωθεί η δυνατότητα τη νεα χρονιά να παίξουμε σε έναν τέτοιο αγώνα! Έστω και ντυμένοι...και με 40 βαθμούς...με γιλέκο...και με σακίδιο μαζι....και με 10 κουτιά φυσίγγια μέσα!
οκ , για αγώνα δεν ξέρω , αλλά και μόνο σαν κυριακάτικο evevt με 5-6 φίλους μιά χαρά το βρίσκω...
 
Φαινεται ο δισκος του Sporting στα 80 και τα 100 μετρα???? Εδω δεν φαινεται η τσιχλα στα 50... Θα φταιει το πορτοκαλι χρωμα... :p
Περα απο την πλακα, σε εναν επισημο αγωνα οι αποστασεις δεν μπορουν να αμφισβητηθουν...
Το εντυπωσιακο ειναι η συχνοτητα που λεει ο δασκαλος οτι σπανε οι δισκοι αυυτοι... Αν αυτη η συχνοτητα ειναι τοσο μεγαλη, τοτε κατι γινεται, ακομα κ αν μιλαμε για μια χουφτα σκοπευτες... Η πυκνοτητα της τουφεκιας θα μπορουσε να μαρτυρα επιτυχια μονο στην τυχη, το αποτελεσμα που ειναι επαναλαμβανομενο μαρτυρα κατι αλλο...
 
Πραγματικα ρε παιδια, τα δυσκολα μακρινα και τεχνικα πιατα ειναι τα στολιδια του καθε γηπεδου sporting, σε εξιταρουν σε ενθουσιαζουν και σου ανεβαζουν στα υψη το ενδιαφερον... ελπιζω καποια στιγμη ολα τα ελληνικα σκοπευτηρια να ενταξουν γηπεδα sporting στο δυναμικο τους... ΕΙΔΩΜΕΝ.
 
Το πρόγραμμα λέει νέα στοχοθεσια στο 2, με ότι μπορεί να γίνει τέλος πάντων με αυτές τις μηχανές, πλήρης επανασχεδιασμός του 5 (έχω κάποιες ωραίες ιδέες) και ύστερα νέα στοχοθεσια στο 4 γιατί έχει γίνει πολύ παιδικό τελευταία!
Καντα λιγο δυσκολα ρε λεωνιδα να γουσταρουμε... Μας αρεσουν τα δυσκολα.
 
Φαινεται ο δισκος του Sporting στα 80 και τα 100 μετρα???? Εδω δεν φαινεται η τσιχλα στα 50... Θα φταιει το πορτοκαλι χρωμα... :p
Περα απο την πλακα, σε εναν επισημο αγωνα οι αποστασεις δεν μπορουν να αμφισβητηθουν...
Το εντυπωσιακο ειναι η συχνοτητα που λεει ο δασκαλος οτι σπανε οι δισκοι αυυτοι... Αν αυτη η συχνοτητα ειναι τοσο μεγαλη, τοτε κατι γινεται, ακομα κ αν μιλαμε για μια χουφτα σκοπευτες... Η πυκνοτητα της τουφεκιας θα μπορουσε να μαρτυρα επιτυχια μονο στην τυχη, το αποτελεσμα που ειναι επαναλαμβανομενο μαρτυρα κατι αλλο...
αυτό ακριβώς. .think..think.
 
Back
Top