Αναγνώριση Μανιταριών

Συναντώ πολλά στους τόπους που κυνηγω και θα ήθελα πάρα πολύ να ήξερα έστω ένα δύο είδη και να τα μάζευα. Φοβάμαι πολύ όμως, ακόμα και οι φωτογραφίες που βάλατε αντί να με βοηθήσουν με τρόμαξαν ακόμα περισσότερο. Όλα ίδια μου φαίνονται....
Κυριάκο καλησπέρα. Βλέπω και Αργολίδα στο προφίλ και είναι ο πατέρας μου από εκεί. Έχεις δίκιο που σου φαίνονται όλα ίδια. Ανήκουν άλλωστε στην ίδια οικογένεια των βωλιτών που αριθμεί πάνω από 30 είδη. Τουλάχιστον μέχρι πρότινος μιά και πλέον στους βωλίτες ανήκουν μόνο οι 4 που ποστάρησα νωρίτερα. Υπάρχουν αλλαγές τα τελευταία χρόνια όσο προχωρά η επιστήμη στην αναγνώριση των μυκήτων, τους διαχωρίζει όλο και περισσότερο, με στοιχεία που αφορούν μικροσκοπικά χαρακτηριστικά τους, και όχι μακροσκοπικά (δηλαδή αυτό που βλέπει το γυμνό μάτι).
Οι βωλίτες (boletae) και οι σουίλλοι (suillelus), μαζί με κάποια λίγα ακόμα είδη έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό. Αντί για ελάσματα στην κάτω πλευρά έχουν σφουγγαράκι.
Στους 4 κορυφαίους το σφουγγαράκι αυτό όταν είναι ολόφρεσκοι, είναι λευκό και καθώς μεγαλώνουν, γίνεται αχνό κίτρινο, κιτρινοπράσινο, λαδοπράσινο και σκούρο πράσινο όταν είναι υπερώριμοι.
Προοδευτικά κάποιος μαθαίνει να τους αναγνωρίζει και από άλλα χαρακτηριστικά τους. Το χρώμα της επιδερμίδας του καπέλου, τον βιότοπο, τον μη μεταχρωματισμό τους στην κοπή- τα καπέλα τους παραμένουν λευκά- (ο edulis και ο pinophilus πέρνουν κάποιες πολύ ελαφριές αποχρώσεις ροζ, κάποιες φορές) κλπ.
Όπως και να έχει από την μία στιγμή στην άλλη δεν μαθαίνονται τα μανιτάρια. Διάβασμα και μεγάλη προσοχή πάντα.
 
αυτά που είναι συγγενικά με τα καλιεργούμενα (γενος agaricus) τα λέμε κρασάδες!
Μπορεί οπτικά να μοιάζουν, γευστικά είναι κατά πολύ ανώτερα όμως...

Οι βωλίτες (boletae) και οι σουίλλοι (suillelus), μαζί με κάποια λίγα ακόμα είδη έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό. Αντί για ελάσματα στην κάτω πλευρά έχουν σφουγγαράκι
Το σφουγγαράκι είναι ένδειξη, ή ακόμα καλύτερα απόδειξη εδώδιμου είδους;
 
Χρήστο, στην Εύβοια λέμε το πρώτο είδος της φωτογραφίας σου σιναράδες και όχι κουμαράδες. Κουμαράδες λέμε μανιτάρια του γένους Lactarius. :)
Γιώργο και άλλες τοπικές ονομασίες υπάρχουν για τις γεωτρόπες. Όμως το σωστό είναι να τις λέμε με το επιστημονικό τους όνομα ή απλά γεωτρόπες ώστε να συννενοούμαστε για ποιό μανιτάρι μιλάμε κάθε φορά. Εκτός από τις κουμαριές, βγαίνουν και σε πουρνάρια και σε κέδρα κοντά κλπ. Όσο για την λέξη "κουμαρίτες" ή τις παραφθορές της, είναι γεγονός ότι συνήθως αναφέρονται στα πορτοκαλόχρωμα είδη, του γένους των λακτάριων. Αυτό όμως δεν ισχύει προφανώς για όλα τα μέρη της Ελλάδας μας, όπου αλλού ονομάζουν κουμαρίτες διαφορετικά είδη, που προτιμούν το έδαφος κάτω ή δίπλα από κουμαριές για να αναπτυχθούν. Γι' αυτό είναι πάντα προτιμότερο να έχουμε σημείο αναφοράς τα επιστημονικά ονόματα και όχι τα κατά τόπους τοπωνύμια.
 
Μπορεί οπτικά να μοιάζουν, γευστικά είναι κατά πολύ ανώτερα όμως...

Ναι !


Το σφουγγαράκι είναι ένδειξη, ή ακόμα καλύτερα απόδειξη εδώδιμου είδους;


Όχι, υπάρχουν αρκετά είδη που έχουν πόρους και όχι ελάσματα και είναι επικίνδυνα, θα μας πεί ο Τάσος γι΄αυτά! :)
 
Γιώργο και άλλες τοπικές ονομασίες υπάρχουν για τις γεωτρόπες. Όμως το σωστό είναι να τις λέμε με το επιστημονικό τους όνομα ή απλά γεωτρόπες ώστε να συννενοούμαστε για ποιό μανιτάρι μιλάμε κάθε φορά. Εκτός από τις κουμαριές, βγαίνουν και σε πουρνάρια και σε κέδρα κοντά κλπ. Όσο για την λέξη "κουμαρίτες" ή τις παραφθορές της, είναι γεγονός ότι συνήθως αναφέρονται στα πορτοκαλόχρωμα είδη, του γένους των λακτάριων. Αυτό όμως δεν ισχύει προφανώς για όλα τα μέρη της Ελλάδας μας, όπου αλλού ονομάζουν κουμαρίτες διαφορετικά είδη, που προτιμούν το έδαφος κάτω ή δίπλα από κουμαριές για να αναπτυχθούν. Γι' αυτό είναι πάντα προτιμότερο να έχουμε σημείο αναφοράς τα επιστημονικά ονόματα και όχι τα κατά τόπους τοπωνύμια.
Σίγουρα μόνο με το λατινικό όνομα μπορεί να βγεί άκρη.
 
Μπράβο Τάσο @Hawkeye, πάρα πολύ ενδιαφέρον! Επειδή όντως για μας τους αδαείς είναι αρκετά επικίνδυνο αν δεν είμαστε σίγουροι, μήπως θα μπορούσες να βάλεις, αν έχεις για αντιπαράθεση, και φωτογραφίες των πιό κοντινών σε εμφάνιση επικίνδυνων μανιταριών, προς αποφυγή σύγχισης;
Και συμφωνώ απόλυτα με αυτό που έγραψε πιό πάνω ο Βασίλης ότι υπάρχουν μεγάλες διαφορές ακόμα σε ιδίου είδους, με αποτέλεσμα να είμαστε πολύ επιφυλακτικοί. Και σε περιπτώσεις αμφιβολίας απλά δεν το τρως!
(άσε που αυτό το τελευταίο reticulatus μου φαίνεται και δαγκωμένο...:p)
Παντελή το ποιό βασικό είναι αυτό που γράφεις στο τέλος, σε περιπτώσεις αμφιβολίας απλά δεν το τρως!
Πάρτο σπίτι σου, μελέτησέ το, ψάξτο αν το θέλεις, ώστε την επόμενη φορά που θα το συναντήσεις να ξέρεις ποιό είναι και αν αξίζει να ασχοληθείς μαζί του.
Όσο για τα δηλητηριώδη Παντελή μου, θα σου πω ότι από τα 3500 πιστοποιημένα είδη στην Ελλάδα, οι ειδικοί λένε ότι υπάρχουν περίπου 130-140 εδώδιμα είδη. Συνεπώς το να αρχίσω να ποστάρω είδη δηλητηριώδη ή αγνώστου καταναλώσεως είναι άτοπο. Υπάρχει στο youtube όμως για όποιον θέλει να το δει, βιντεάκι με τα πλέον επικίνδυνα είδη στην Ελλάδα μας, από τον Λάκη τον Τσαμπάζη, αν θυμάμαι καλά το όνομά του. Με μιά σχετική αναζήτηση θα το βρείτε.
 
Αφού έγραψα για τις γεωτρόπες νωρίτερα, να ποστάρω και μερικές φωτογραφίες τους. Είναι για εμένα στα κορυφαία 5 εδώδιμα είδη μανιταριών. View attachment 15879View attachment 15881View attachment 15882
Σαν πιατα ειναι σε μεγεθος...
Εχω δει τετοια μανιταρια και εδω αλλα δεν τα ξερω οποτε δεν τα μαζευω...
Οταν τα ξαναβρω θα τα τραβηξω φωτογραφια να μου πειτε αν ειναι τα ιδια.
Ευχαριστουμε που μας δινετε απλοχερα τις γνωσεις σας!!!
 
Σαν πιατα ειναι σε μεγεθος...
Εχω δει τετοια μανιταρια και εδω αλλα δεν τα ξερω οποτε δεν τα μαζευω...
Οταν τα ξαναβρω θα τα τραβηξω φωτογραφια να μου πειτε αν ειναι τα ιδια.
Ευχαριστουμε που μας δινετε απλοχερα τις γνωσεις σας!!!
Να είσαι καλά παλληκάρι μου. Ναι γίνονται αρκετά μεγάλες οι γεωτρόπες. Υπάρχουν και συγγενικά τους είδη
όπως το leucopaxillus giganteus που γίνεται κυριολεκτικά σαν πιάτο λευκό.
 
Άλεξ καλά κάνεις και δεν μαζεύεις από την στιγμή που δεν τα αναγνωρίζεις. Τα είδη που βρίσκουμε στα σούπερ μάρκετ, είναι το pleyrotus ostreatus (πλευρωτός ο οστρεώδης) και το (agaricus bisporus) το αγαρικό το δίσπορο (τα γνωστά λευκά μανιτάρια). Να προσέχετε τα λευκά μανιτάρια να είναι ελληνικής παραγωγής, (οι πλευρωτοί είναι), γιατί κυκλοφορούν πολλά εισαγόμενα (από την Πολωνία κυρίως) που είναι τίγκα στην φορμόλη (ναι αυτή που διατηρούν νεκρούς ιστούς οι ιατροδικαστές) προκειμένου να παραμένουν λευκά και ελκυστικά. Τα άγρια αγαρικά της ελληνικής υπαίθρου, αν φυσικά τα γνωρίζεις για να τα μαζέψεις, είναι καταπληκτικά, αλλά δεν μπορείς να τα κρατήσεις πάνω από λίγες ημέρες στο ψυγείο σου, γιατί γίνονται κατάμαυρα από τα σπόρια στα ελάσματά τους που δεν σταματάνε να ωριμάζουν.
Αφού είπαμε για πλευρωτούς σας παραθέτω εικόνες από άγρια πλευρώτους που είναι καταπληκτικά και τα βρίσκουμε συνήθως πάνω σε κορμούς ξερών ή ημιθανόντων δέντρων. Στις φωτό είναι σε ξερά έλατα.View attachment 15876View attachment 15877
Τα βλέπω και τα ζηλεύω. Τρελαίνομαι, ειδικά αν είναι ψητά, αλλά δεν τολμώ να μαζέψω.
 
1599840862550.png
Αν και η φωτογραφία είχε σκοπό να αποθανατίσει τη θέση που μου είχε δώσει σε ένα μήνα 7 μπεκάτσες!!! περιέχει και δύο γεωτρόπες (αν δεν κάνω λάθος!) που ήταν λίγο παλαιές και δεν ασχολήθηκα τότε!
Υ.Γ. Θα παίρνω και φωτογραφική πλέον μαζί μου στο κυνήγι, ...
 
View attachment 15891
Αν και η φωτογραφία είχε σκοπό να αποθανατίσει τη θέση που μου είχε δώσει σε ένα μήνα 7 μπεκάτσες!!! περιέχει και δύο γεωτρόπες (αν δεν κάνω λάθος!) που ήταν λίγο παλαιές και δεν ασχολήθηκα τότε!
Υ.Γ. Θα παίρνω και φωτογραφική πλέον μαζί μου στο κυνήγι, ...
Ναι Γιώργο, γεωτρόπες ήταν. Το ίδιο σημείο θα ξαναδώσει την σωστή εποχή. Συνήθως Νοέμβριο μετά από βροχές. Αφού σήκωσες 7 μπεκάτσες εκεί δεν νομίζω να το ξέχασες....χαχαχα. Καλό βράδυ.
 
Ναι Γιώργο, γεωτρόπες ήταν. Το ίδιο σημείο θα ξαναδώσει την σωστή εποχή. Συνήθως Νοέμβριο μετά από βροχές. Αφού σήκωσες 7 μπεκάτσες εκεί δεν νομίζω να το ξέχασες....χαχαχα. Καλό βράδυ.
Το θυμάμαι με νοσταλγία! ...μπεκάτσα εκεί δεν ξανασήκωσα ποτέ!!! .sarcastic.
Καλό βράδυ και καλό ΣΚ.
 
Όχι Αλέξανδρε ήταν καταπληκτικό σημείο τελείωμα ρέματος πριν την κορυφή, αλλά πέρασε δρόμος δίπλα στα 5 μέτρα και στα 50 μέτρα ανεμογεννήτρια!
Μία φορά στην Βλαχοκερασια με το που πέρασα το ρυάκι και κόλλησα απέναντι σε κάτι καστανιες,σηκώθηκαν μαζί 4 μπεκατσες.Απο την σαστημαρα μου δεν ντουφεκισα καμία!Είδα που έκατσαν και πήρα μετά τις 3.Εκεινη την ημέρα είχε - 8C.Επειδη είμαι εκτός θέματος,για να το σώσω, είδα και μανιτάρια .sarcastic.
 
Μία φορά στην Βλαχοκερασια με το που πέρασα το ρυάκι και κόλλησα απέναντι σε κάτι καστανιες,σηκώθηκαν μαζί 4 μπεκατσες.Απο την σαστημαρα μου δεν ντουφεκισα καμία!Είδα που έκατσαν και πήρα μετά τις 3.Εκεινη την ημέρα είχε - 8C.Επειδη είμαι εκτός θέματος,για να το σώσω, είδα και μανιτάρια .sarcastic.
Αν το πάμε στην μπεκάτσα μπορούμε να το σώσουμε! παρεπιπτόντως η γυναίκα μου τις μαγειρεύει μιά φοβερή συνταγή με μανιτάρια! .sarcastic.
 
Το μανιταρι οσο θυμαμαι τον εαυτο μου ητα νπαντα μεσα στο σπιτι μου..καταγομαι απο τα Γρεβενα που θεωρουμαστε η πρωτευουσα των μανιταριων και θυμαμαι τον πατερα μου οταν γυρναγανε η παρεα απ το κυνηγι ειχαν ενα πορτ παγκαζ γεματο μανιταρια...τρελαινομαι γι αυτα οπως και να ναι μαγειρεμενα αλλα ποτε δεν αξιωθηκα να κατσω να μου δειξει ο πατερας μου να μαζευω ορισμενα ειδη ποσο μαλλον τωρα που δεν μπορω να ανεβαινω συχνα Γρεβενα..πιστευω μελλοντικα γεροι να μαστε να μου μαθει εστω 2-3 ειδη που μου αρεσουν
 
Συναντώ πολλά στους τόπους που κυνηγω και θα ήθελα πάρα πολύ να ήξερα έστω ένα δύο είδη και να τα μάζευα. Φοβάμαι πολύ όμως, ακόμα και οι φωτογραφίες που βάλατε αντί να με βοηθήσουν με τρόμαξαν ακόμα περισσότερο. Όλα ίδια μου φαίνονται....
Φίλε Κυριάκο, κι εγώ ένιωθα ντροπή που δεν ήξερα τί είναι όλα αυτά τα μανιτάρια που συναντούσα στο βουνό και τώρα με πικραίνει να τα βλέπω τσαλαπατημένα επίτηδες από άλλους που τα φοβούνται και τα μισούν επειδή απλά δεν τα γνωρίζουν. Θέλει όμως υπομονή και επιστήμη το μανιτάρι, αλλά, στο τέλος σε ανταμείβει, όχι μόνο γαστρονομικά αλλά και με όλα όσα σου μαθαίνει. Τα πρώτα τρία χρόνια, μάζευα μανιτάρια και απλά τα παρατηρούσα, ψάχνοντας για πληροφορίες σε βιβλία και διαδίκτυο, μέχρι που σάπιζαν, ώστε να δω ακόμα και το χρόνο αντοχής τους. Ξεκίνησα να τρώω από τα πιο σίγουρα και τώρα, μετά από δέκα περίπου χρόνια, τρώω αρκετά είδη με ασφάλεια, ίσως και μερικές δεκάδες. Το πιο σημαντικό όμως είναι οτι τα σέβομαι όπου τα συναντώ, αφού γνωρίζω την αξία τους και τη χρησιμότητά τους στο δάσος. Θεωρώ τον εαυτό μου περισσότερο μανιταροσυλλέκτη παρά κυνηγό, και, η διαδικασία της αναζήτησης των μανιταριών, σου μαθαίνει βήμα-βήμα τον κυνηγότοπο αλλά πιο πολύ σου μαθαίνει και να είσαι μέρος του. Γενικά, το μανιτάρι, εκτός από πηγή άφθονης πρωτεΐνης, είναι και πηγή μεγάλης γνώσης και χαράς.

PA151063.JPG
 
Back
Top