Αναγνώριση Μανιταριών

Επειδή ασχολούμαι πολλά χρόνια με την συλλογή άγριων μανιταριών, σε επίπεδο άνω του συνήθους, θα χαρώ να απαντήσω σε απορίες συναδέλφων για τα άγρια μανιτάρια που συναντάμε στους κυνηγότοπους. Να γνωρίζετε ΄ότι η αναγνώριση στα άγρια μανιτάρια (πάνω από 100.000 είδη παγκοσμίως) είναι δύσκολη υπόθεση και απαιτεί πολύ διάβασμα και μεγάλη προσοχή. Το καλύτερο για εμάς τους κυνηγούς είναι να διαλέξουμε να μάθουμε 10-15 είδη άγριων μανιταριών να τα ξεχωρίζουμε με απόλυτη σιγουριά και να τα καταναλώνουμε με απόλυτη ασφάλεια. Όσο για την αναγνώριση μέσω φωτογραφιών, αυτές πάντα εμπεριέχουν ένα βαθμό κινδύνου ειδικά σε κάποια είδη μανιταριών που έχουν παραπλήσια είδη που τους μοιάζουν. Εκτός από τις φωτογραφίες που πρέπει να είναι από τον βιότοπο, η επάνω πλευρά του μανιταριού, η κάτω αφού το εκριζώσουμε, τομή του μανιταριού και κοντά σε τι δέντρο ή αλλού φύεται, το μυρίζουμε και κάποιοι το δοκιμάζουν κιόλας (φτύνοντας πάντα το τμήμα αυτό για να δουν την γεύση του, αν είναι καυστικό κλπ.) Ο Οκτώβριος είναι συνήθως ο μήνας με τις μεγαλύτερες καρποφορίες Πανελλαδικά, αλλά υπάρχουν μανιτάρια που τα μαζεύουμε 10 από τους 12 μήνες του χρόνου στην Ελλάδα μας. Καλό βόλι σε όλους. Θα τα λέμε.
Ευχαριστούμε πολύ Τάσο.
Οι συμβουλές σου θα είναι πολύτιμες, καθώς όσοι απο μας, κλεισμένοι στις πόλεις και τις υποχρεώσεις μας, τα βλέπουμε μόνο μερικές μέρες τον χρόνο, και πάλι μόνο σε κυνηγετικές εξορμήσεις, επιβάλλεται να είμαστε ΠΟΛΥ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΟΙ.
Ώστε ο (καλό) βόλι να αφορά τα θηρεύσιμα είδη και όχι εμάς τους ίδιους .big smile.
 
Κάνοντας πράξη αυτό που ζήτησε ο Alex37, θα ξεκινήσω από την οικογένεια των βωλιτών η οποία έχει τέσσερα κορυφαία εδώδιμα είδη και μερικά ακόμη στην οικογένεια των βουτυροβωλιτών. Πρώτα θα ανεβάσω φωτογραφίες για τον boletus edulis, τον βωλίτη τον εδώδιμο. Συνήθως τον βρίσκουμε σε ελατοδάση κοντά σε κέδρα, κυρίως το φθινόπωρο, αν και σε μεγάλα υψόμετρα εμφανίζεται και το καλοκαίρι.IMAG0899.jpg
 

Attachments

  • IMG_20181003_115357.jpg
    IMG_20181003_115357.jpg
    193,8 KB · Προβολές: 27
  • IMAG1445.jpg
    IMAG1445.jpg
    512,8 KB · Προβολές: 27
  • IMAG1407.jpg
    IMAG1407.jpg
    539,2 KB · Προβολές: 26
  • IMAG1414.jpg
    IMAG1414.jpg
    693,8 KB · Προβολές: 26
Μετά από τον εδώδιμο συνεχίζουμε με τον χάλκειο. Boletus aereus. Αυτός προτιμά τα δάση δρυός και οξυάς, αλλά και καστανιάς και μικτά δάση. Θεωρείται ο νοστιμότερος από τους 4 κορυφαίους και συναντιέται τόσο καλοκαιρινούς μήνες, μετά από βροχές, όσο και το φθινόπωρο.IMG_20181020_111706.jpgIMAG0982.jpgIMAG1400.jpg
 
Τέλος ο τέταρτος κορυφαίος ο "αγαπητικός" των πευκοειδών δέντρων. Boletus pinophilus. Ποιό σπάνιος για την Νότιο Ελλάδα, τον συναντάμε συνήθως σε μεγάλα υψόμετρα, σε δάση ελάτης και μαύρης και δασικής πεύκης. Είναι ποιό χειμερινός και εμφανίζεται συνήθως μέσα φθινοπώρου.
IMG_0659.JPG IMG_20181003_092215.jpgIMG_20180912_103201.jpg
 

Attachments

  • IMAG2405.jpg
    IMAG2405.jpg
    160,2 KB · Προβολές: 6
Ευχαριστούμε πολύ Τάσο.
Οι συμβουλές σου θα είναι πολύτιμες, καθώς όσοι απο μας, κλεισμένοι στις πόλεις και τις υποχρεώσεις μας, τα βλέπουμε μόνο μερικές μέρες τον χρόνο, και πάλι μόνο σε κυνηγετικές εξορμήσεις, επιβάλλεται να είμαστε ΠΟΛΥ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΟΙ.
Ώστε ο (καλό) βόλι να αφορά τα θηρεύσιμα είδη και όχι εμάς τους ίδιους .big smile.
Να είσαι καλά συμπολίτη poseidon. Η ασφάλεια πρέπει να είναι πάντα προτεραιότητα σε όλα όσα κάνουμε. Πόσο μάλλον στο κυνήγι μας, που κουβαλάμε όπλα. Ανάλογα και τα μανιτάρια όταν δεν γνωρίζεις και δεν προσέχεις μπορούν να γίνουν το ίδιο επικίνδυνα με ένα όπλο και μάλιστα σε πολύ κόσμο, αν κάποιος απρόσεχτα τα διαχειρίζεται. Καλή συνέχεια σε όλη την παρέα, πάντα με προσοχή.
 
Ο τρίτος κατά σειρά είναι ο βωλίτης ο ραγαδιασμένος, ή βασιλικό όπως τον λένε οι Βορειοελλαδίτες. Boletus reticulatus, παλαιότερα aestivalis. Τον συναντάμε κυρίως το καλοκαίρι σε μεγάλα υψόμετρα, σε όλων των ειδών τα δάση. View attachment 15845View attachment 15846View attachment 15847View attachment 15848
Πάντως οι δύο πρώτες εικόνες με την τρίτη και την τέταρτη για κάποιον αδαή όπως του λόγου μου, δείχνουν τελείως διαφορετικα τα μανιτάρια. Άρα πολύ προσοχή στην συλλογή τους και κατ' επέκταση στη βρώση τους, για κάποιον που δεν ξέρει.
 
Μπράβο Τάσο @Hawkeye, πάρα πολύ ενδιαφέρον! Επειδή όντως για μας τους αδαείς είναι αρκετά επικίνδυνο αν δεν είμαστε σίγουροι, μήπως θα μπορούσες να βάλεις, αν έχεις για αντιπαράθεση, και φωτογραφίες των πιό κοντινών σε εμφάνιση επικίνδυνων μανιταριών, προς αποφυγή σύγχισης;
Και συμφωνώ απόλυτα με αυτό που έγραψε πιό πάνω ο Βασίλης ότι υπάρχουν μεγάλες διαφορές ακόμα σε ιδίου είδους, με αποτέλεσμα να είμαστε πολύ επιφυλακτικοί. Και σε περιπτώσεις αμφιβολίας απλά δεν το τρως!
(άσε που αυτό το τελευταίο reticulatus μου φαίνεται και δαγκωμένο...:p)
 
Κάνοντας πράξη αυτό που ζήτησε ο Alex37, θα ξεκινήσω από την οικογένεια των βωλιτών η οποία έχει τέσσερα κορυφαία εδώδιμα είδη και μερικά ακόμη στην οικογένεια των βουτυροβωλιτών. Πρώτα θα ανεβάσω φωτογραφίες για τον boletus edulis, τον βωλίτη τον εδώδιμο. Συνήθως τον βρίσκουμε σε ελατοδάση κοντά σε κέδρα, κυρίως το φθινόπωρο, αν και σε μεγάλα υψόμετρα εμφανίζεται και το καλοκαίρι.View attachment 15837
Πραγματική εγκυκλοπαιδεια είσαι συνάδελφε!Πραγματικά πολύ δύσκολη η αναγνώριση τους.Θελει χρόνο,υπομονή και επιμονή το άθλημα αυτό.Λογο φόβου δεν μαζεύω και αρκούμαι στα είδη του σουπερμάρκετ.
 
Last edited:
Πάντως οι δύο πρώτες εικόνες με την τρίτη και την τέταρτη για κάποιον αδαή όπως του λόγου μου, δείχνουν τελείως διαφορετικα τα μανιτάρια. Άρα πολύ προσοχή στην συλλογή τους και κατ' επέκταση στη βρώση τους, για κάποιον που δεν ξέρει.
Βασίλη έχεις δίκιο. Υπάρχουν αποκλίσεις στην εμφάνιση των μανιταριών του ίδιου είδους. Φυσικά και η αναγνώρισή τους είναι θέμα εμπειρίας και γνώσης που αποκτιέται σταδιακά και με κόπο. Αυτό είναι που κάνει την σίγουρη αναγνώριση δύσκολη και "διώχνει" πολλούς από την προσπάθεια να τα μάθουν. Εγώ έχω 13 χρόνια που μαθαίνω και ακόμη δεν γνωρίζω πάνω από 600-700 είδη. Αναγνωρίζω όμως με απόλυτη ασφάλεια περίπου 70 εδώδιμα είδη , με πολύ διάβασμα και συνεχή ενασχόληση. Από αυτά μαζεύω μανικά τους κορυφαίους βωλίτες, και καμμιά 15αριά άλλα είδη που πολύς κόσμος δεν τα γνωρίζει ή κατά τόπους αναγνωρίζουν ορισμένα. Εγώ θα είμαι εδώ σιγά σιγά να σας γνωρίσω μερικά και στην συνέχεια, όπου μπορώ να βοηθήσω στην αναγνώριση.
 
Δεν έχει τύχει να ασχοληθώ πολύ αλλά είναι φανταστικά στην γεύση και θα μου άρεσε να μάθω περισσότερα.Τα μόνα που μαζεύω είναι αυτά.(Κουμαράδες και σαλιαράδες)
View attachment 15855View attachment 15856View attachment 15857
Χρήστο καλό μεσημέρι. Στις πρώτες φωτογραφίες σου είναι η δική μου προσωπική αγαπημένη infudibulicybe geotropa (παλαιότερα clitocybe geotropa) ή απλώς γεωτρόπα. Στις φωτογραφίες σου τα καρποσώματα έχουν ξεραθεί λίγο στις άκρες. Κορυφαίο εδώδιμο μανιτάρι, αρκετά γνωστό στην Νότια Ελλάδα με φανατικούς συλλέκτες λόγω της ιδιαίτερης ξεχωριστής γεύσης και νοστιμιάς του. Έχει αρκετά τοπωνύμια στην Πελοπόνησσο που το μαζεύουν φανατικά. Ορνιθίτι το έλεγαν στο χωριό της μητέρας μου στην Μεσσηνία όπου το δοκίμασα σε ηλικία 10 ετών και έγινα φανατικός λάτρης του. Αυτό έγινε και η αφορμή να ασχοληθώ με την μανιταροσυλλογή στα 40 μου όταν αγόρασα το βιβλίο του Κωνσταντινίδη "Τα 1000 μανιτάρια της Δυτικής Μακεδονίας". Ένα από τα καλύτερα που έχει κυκλοφορήσει για την αναγνώριση των άγριων μανιταριών. Δυστυχώς δεν κυκλοφορεί σήμερα. Υπάρχει όμως για τους ενδιαφερόμενους ένα μικρότερο τσέπης του ιδίου, με 250 είδη άγριων μανιταριών. "Οδηγός του μανιταροσυλλέκτη" νομίζω. Προσοχή δεν κάνω καμμία διαφήμιση. Απλώς συμβουλευτικά το έγραψα. Το δεύτερο μανιτάρι ο γνωστός στους Κυκλαδίτες κυρίως σαν "γλυστρίτης", έχει επιστημονικό όνομα "volvariella gloiocephala". Όχι από τα είδη που τρώω, παρά το ότι το συναντώ συχνά μετά τις βροχές τον Νοέμβρη, όμως ειλικρινά υπάρχουν πολύ γευστικότερα. Το όνομά της άλλωστε προέρχεται από αυτή την γλίτσα που έχει στο καπέλο της, ειδικά μετά από βροχερές ημέρες.
 
Βασίλη έχεις δίκιο. Υπάρχουν αποκλίσεις στην εμφάνιση των μανιταριών του ίδιου είδους. Φυσικά και η αναγνώρισή τους είναι θέμα εμπειρίας και γνώσης που αποκτιέται σταδιακά και με κόπο. Αυτό είναι που κάνει την σίγουρη αναγνώριση δύσκολη και "διώχνει" πολλούς από την προσπάθεια να τα μάθουν. Εγώ έχω 13 χρόνια που μαθαίνω και ακόμη δεν γνωρίζω πάνω από 600-700 είδη. Αναγνωρίζω όμως με απόλυτη ασφάλεια περίπου 70 εδώδιμα είδη , με πολύ διάβασμα και συνεχή ενασχόληση. Από αυτά μαζεύω μανικά τους κορυφαίους βωλίτες, και καμμιά 15αριά άλλα είδη που πολύς κόσμος δεν τα γνωρίζει ή κατά τόπους αναγνωρίζουν ορισμένα. Εγώ θα είμαι εδώ σιγά σιγά να σας γνωρίσω μερικά και στην συνέχεια, όπου μπορώ να βοηθήσω στην αναγνώριση.
Πολυ ωραία μας τα ειπες Τάσο και η βοήθειά σου πολύτιμη.
Χρόνια τωρα μου έχουν βγει τα μάτια απο τα μανιτάρια που συναντώ στα δαση της Ηπείρου αλλα και αλλού και να μπην μπορώ να γευτώ αυτό το έδεσμα . Ειναι χρονιες που ειναι απιστευτα πολλα και να μην μπορω να κανω τιποτα.
Παρακολουθώ βέβαια μια ομάδα στο φατσοβιβλίο εδω και τρία χρόνια και δειλά εκανα κι εγω τα πρωτα βήματα πέρυσι και πρόπερσι.
Χαρα μας λοιπόν να σε εχουμε κοντά μας και οτι μπορούμε να κερδίσουμε, γιατι σίγουρα δεν ειναι εύκολο με μια φωτογραφία οπως είπες και συ να έχεις την έγκυρη γνώμη κάπου ειδικού.
 
Πραγματική εγκυκλοπαιδεια είσαι συνάδελφε!Πραγματικά πολύ δύσκολη η αναγνώριση τους.Θελει χρόνο,υπομονή και επιμονή το άθλημα αυτό.Λογο φόβου δεν μαζεύω και αρκούμαι στα είδη του σουπερμάρκετ.
Άλεξ καλά κάνεις και δεν μαζεύεις από την στιγμή που δεν τα αναγνωρίζεις. Τα είδη που βρίσκουμε στα σούπερ μάρκετ, είναι το pleyrotus ostreatus (πλευρωτός ο οστρεώδης) και το (agaricus bisporus) το αγαρικό το δίσπορο (τα γνωστά λευκά μανιτάρια). Να προσέχετε τα λευκά μανιτάρια να είναι ελληνικής παραγωγής, (οι πλευρωτοί είναι), γιατί κυκλοφορούν πολλά εισαγόμενα (από την Πολωνία κυρίως) που είναι τίγκα στην φορμόλη (ναι αυτή που διατηρούν νεκρούς ιστούς οι ιατροδικαστές) προκειμένου να παραμένουν λευκά και ελκυστικά. Τα άγρια αγαρικά της ελληνικής υπαίθρου, αν φυσικά τα γνωρίζεις για να τα μαζέψεις, είναι καταπληκτικά, αλλά δεν μπορείς να τα κρατήσεις πάνω από λίγες ημέρες στο ψυγείο σου, γιατί γίνονται κατάμαυρα από τα σπόρια στα ελάσματά τους που δεν σταματάνε να ωριμάζουν.
Αφού είπαμε για πλευρωτούς σας παραθέτω εικόνες από άγρια πλευρώτους που είναι καταπληκτικά και τα βρίσκουμε συνήθως πάνω σε κορμούς ξερών ή ημιθανόντων δέντρων. Στις φωτό είναι σε ξερά έλατα.20191114_134912.jpgEFFECTS.jpg
 

Attachments

  • IMAG2435.jpg
    IMAG2435.jpg
    165,3 KB · Προβολές: 15
Συναντώ πολλά στους τόπους που κυνηγω και θα ήθελα πάρα πολύ να ήξερα έστω ένα δύο είδη και να τα μάζευα. Φοβάμαι πολύ όμως, ακόμα και οι φωτογραφίες που βάλατε αντί να με βοηθήσουν με τρόμαξαν ακόμα περισσότερο. Όλα ίδια μου φαίνονται....
 
Πολυ ωραία μας τα ειπες Τάσο και η βοήθειά σου πολύτιμη.
Χρόνια τωρα μου έχουν βγει τα μάτια απο τα μανιτάρια που συναντώ στα δαση της Ηπείρου αλλα και αλλού και να μπην μπορώ να γευτώ αυτό το έδεσμα . Ειναι χρονιες που ειναι απιστευτα πολλα και να μην μπορω να κανω τιποτα.
Παρακολουθώ βέβαια μια ομάδα στο φατσοβιβλίο εδω και τρία χρόνια και δειλά εκανα κι εγω τα πρωτα βήματα πέρυσι και πρόπερσι.
Χαρα μας λοιπόν να σε εχουμε κοντά μας και οτι μπορούμε να κερδίσουμε, γιατι σίγουρα δεν ειναι εύκολο με μια φωτογραφία οπως είπες και συ να έχεις την έγκυρη γνώμη κάπου ειδικού.
Γειά σου Δημήτρη από τα πανέμορφα Τζουμέρκα. Είναι γεγονός ότι οι ομάδες στο φατσοβιβλίο βοηθούν στην προοδευτική είσοδο στον μαγικό κόσμο των μανιταριών, όμως καλό είναι κάποιος να καθίσει να διαβάσει κάποια πράγματα, ώστε σιγά σιγά, να μπει στην διαδικασία αποκωδικοποίησης του κάθε είδους που συναντάει ή τουλάχιστον αυτών που τον ενδιαφέρουν.
 
Χρήστο, στην Εύβοια λέμε το πρώτο είδος της φωτογραφίας σου σιναράδες και όχι κουμαράδες. Κουμαράδες λέμε μανιτάρια του γένους Lactarius. :)
Αυτό το βρίσκουμε ως επί το πλείστον κάτω από κουμαριές εξού και η ονομασία του.
 
Αυτό το βρίσκουμε ως επί το πλείστον κάτω απο κουμαριές εξού και η ονομασία του.
Κεντρική Εύβοια αυτά τα λέμε σιναράδες, αυτά που βγάζουν πορτοκαλί γάλα κουμαράδες και αυτά που είναι συγγενικά με τα καλιεργούμενα (γενος agaricus) τα λέμε κρασάδες!
 
Back
Top