Καλή εβδομάδα στην παρέα των φίλων κυνηγών και μανιταρόφιλων.
Κλείνει ο μήνας Μάϊος, που αποδείχθηκε πολύ φτωχός σε βροχές για την καρποφορία των αγαπημένων μας εδώδιμων μανιταριών, που αυτό τον μήνα κάνουν συνήθως έντονη την εμφάνισή τους. Με εξαίρεση κάποιες λίγες καρποφορίες στην Βόρεια Ελλάδα μας, (από την Ήπειρο έως την Δράμα), οι καρποφορίες ήταν γενικά πολύ φτωχές, ειδικά σε θερμόφιλα είδη που περιμένουμε να εμφανιστούν, αφού ζεστάνει ο καιρός στα ψηλά. Το καλοκαίρι είναι μπροστά όμως και κάποιες καλές βροχοπτώσεις θα δώσουν ενδεχομένως και πάλι καλές καρποφορίες όταν με το καλό έρθουν.
Στις αρχές του μήνα κάναμε με έναν φίλο σε δικό του τόπο, μία υπέροχη εξόρμηση σε ένα από τα σπανιότερα μανιτάρια που υπάρχουν στην Ευρώπη. Το pleyrotus nebrodensis. Βγαίνει σε μεγάλο υψόμετρο, πάνω από τα 1400 και έως τα 1800 μέτρα και απαιτούνται ορειβατικές ικανότητες για να πλησιάσεις κάποια σημεία, που βρίσκεται ο ξενιστής του, το φυτό cachris ferullae. Στις ρίζες του περυσινού φυτού κάνει καρποφορίες αυτό το υπέροχο, κατάλευκο μανιτάρι, το οποίο οι τυχεροί που το γνωρίζουν και το καταναλώνουν δεν είναι πάνω από 20 σε όλη την Ελλάδα μας. Στην γειτονική Τουρκία και ανατολικότερα φαίνεται ότι υπάρχει σε μεγαλύτερη επάρκεια στα βουνά τους, λόγω ιδανικότερων συνθηκών εξάπλωσης του συγκεκριμένου φυτού.
Στην Ευρώπη το συναντάμε μόνο σε ένα βουνό της Σικελίας και βρίσκεται σε αυστηρό καθεστώς προστασίας.
Στην Ελλάδα μας, είμαι σε θέση να γνωρίζω, την ύπαρξή του σε τουλάχιστον τέσσερα βουνά μας, αλλά το μαζεύω συνήθως σε δύο συγκεκριμένα διαφορετικά σημεία του ενός από αυτά.
Κάτασπρο και πανέμορφο, ειλικρινά αποτελεί την κορωνίδα όλων των μανιταροεξορμήσεων, που κάνω κάθε χρόνο και δεν μπορεί να συγκριθεί με καμμία άλλη, η αναζήτηση για αυτό το υπέροχο είδος.
Προσομοιάζει με κυνήγι πετροπέρδικας στην δυσκολία και με αντίστοιχα συναισθήματα της κάρπωσής της η ανεύρεσή του.
Φυσικά η διαχείριση των τόπων εμφάνισής του, είναι καθοριστικής σημασίας για την μακροημέρευσή του, αν και καθοριστικότερη όλων είναι η κλιματική αλλαγή και ο βαθμός επιρροής της, στην καρποφορία των φυτών που λειτουργούν ως ξενιστές.
Φέτος έκανα μόνο μία εξόρμηση με τον ένα φίλο που με έχει πάει στον τόπο αυτό και ήταν υπεραρκετή για να φορτώσω μπαταρίες για την επόμενη του χρόνου.
Να είμαστε όλοι καλά και να ανεβαίνουμε στα βουνά.
Κλείνει ο μήνας Μάϊος, που αποδείχθηκε πολύ φτωχός σε βροχές για την καρποφορία των αγαπημένων μας εδώδιμων μανιταριών, που αυτό τον μήνα κάνουν συνήθως έντονη την εμφάνισή τους. Με εξαίρεση κάποιες λίγες καρποφορίες στην Βόρεια Ελλάδα μας, (από την Ήπειρο έως την Δράμα), οι καρποφορίες ήταν γενικά πολύ φτωχές, ειδικά σε θερμόφιλα είδη που περιμένουμε να εμφανιστούν, αφού ζεστάνει ο καιρός στα ψηλά. Το καλοκαίρι είναι μπροστά όμως και κάποιες καλές βροχοπτώσεις θα δώσουν ενδεχομένως και πάλι καλές καρποφορίες όταν με το καλό έρθουν.
Στις αρχές του μήνα κάναμε με έναν φίλο σε δικό του τόπο, μία υπέροχη εξόρμηση σε ένα από τα σπανιότερα μανιτάρια που υπάρχουν στην Ευρώπη. Το pleyrotus nebrodensis. Βγαίνει σε μεγάλο υψόμετρο, πάνω από τα 1400 και έως τα 1800 μέτρα και απαιτούνται ορειβατικές ικανότητες για να πλησιάσεις κάποια σημεία, που βρίσκεται ο ξενιστής του, το φυτό cachris ferullae. Στις ρίζες του περυσινού φυτού κάνει καρποφορίες αυτό το υπέροχο, κατάλευκο μανιτάρι, το οποίο οι τυχεροί που το γνωρίζουν και το καταναλώνουν δεν είναι πάνω από 20 σε όλη την Ελλάδα μας. Στην γειτονική Τουρκία και ανατολικότερα φαίνεται ότι υπάρχει σε μεγαλύτερη επάρκεια στα βουνά τους, λόγω ιδανικότερων συνθηκών εξάπλωσης του συγκεκριμένου φυτού.
Στην Ευρώπη το συναντάμε μόνο σε ένα βουνό της Σικελίας και βρίσκεται σε αυστηρό καθεστώς προστασίας.
Στην Ελλάδα μας, είμαι σε θέση να γνωρίζω, την ύπαρξή του σε τουλάχιστον τέσσερα βουνά μας, αλλά το μαζεύω συνήθως σε δύο συγκεκριμένα διαφορετικά σημεία του ενός από αυτά.
Κάτασπρο και πανέμορφο, ειλικρινά αποτελεί την κορωνίδα όλων των μανιταροεξορμήσεων, που κάνω κάθε χρόνο και δεν μπορεί να συγκριθεί με καμμία άλλη, η αναζήτηση για αυτό το υπέροχο είδος.
Προσομοιάζει με κυνήγι πετροπέρδικας στην δυσκολία και με αντίστοιχα συναισθήματα της κάρπωσής της η ανεύρεσή του.
Φυσικά η διαχείριση των τόπων εμφάνισής του, είναι καθοριστικής σημασίας για την μακροημέρευσή του, αν και καθοριστικότερη όλων είναι η κλιματική αλλαγή και ο βαθμός επιρροής της, στην καρποφορία των φυτών που λειτουργούν ως ξενιστές.
Φέτος έκανα μόνο μία εξόρμηση με τον ένα φίλο που με έχει πάει στον τόπο αυτό και ήταν υπεραρκετή για να φορτώσω μπαταρίες για την επόμενη του χρόνου.
Να είμαστε όλοι καλά και να ανεβαίνουμε στα βουνά.
