Αναγνώριση Μανιταριών

Ένας λόγος παραπάνω για να προσέχουμε με τις τοπικές ονομασίες!
Τα παραδοσιακά και τα λαϊκά, άστα για τα πανηγύρια. Εδώ γύρνα το στο progressive να συνεννοούμαστε.
Τα μουρτσέκια όμως (Μορχέλες), για μένα, σε γεύση, είναι τα νούμερο ένα μανιτάρια!...
 
Κυνήγι;;; Ανημέρωτο σε βρίσκω!
m1125.gif


Πέρα, από την πλάκα,...
Ευτυχώς (για σένα που δεν γνωρίζεις), τέτοια εποχή δεν παίζουν και πολλά. Εκτός από αυτά που βλέπεις στα παραπάνω μηνύματα, κοίτα για κανένα πλευρώτους στα δέντρα ή κανένα Hydnum repandum.

Γενικά όμως, μην τρώτε άγρια μανιτάρια! Δε φτάνουν για όλους. :p
 
Στις δύο τελευταία κυνήγια, βρήκα και φωτογράφησα ακόμα τρία είδη μανιταριών που δεν είμαι σίγουρος για το είδος τους.

πρώτη φωτογραφία: Agaricus arvensis θα έλεγα αλλά τα αγαρικά είναι πάρα πολλά είδη και μπορεί να ήταν και κάποιο άλλο. Η μυρωδιά του πολύ ευχάριστη, το δαχτυλίδι του ήταν κίτρινο στην άκρη του, αλλά στα σημεία που έκοψα το πόδι και πίεσα τον πίλο, δεν κιτρίνισε σχεδόν καθόλου.

Δεύτερη και τρίτη φωτογραφία : Russula vesca θα έλεγα, αλλά το βρήκα σε κουμαριώνα με υψόμετρο περίπου 500 μέτρα και όπως διάβασα στην βιβλιογραφία αυτό βρίσκεται συνήθως σε δάση που είναι σε μεγάλα υψόμετρα. Εκεί όμως καρποφορεί τις ζεστές εποχές.

Τέταρτη και πέμπτη φωτογραφία : Είδος που δεν γνωρίζω ψάχνοντας στο διαδίκτυο, βρήκα να μοιάζει σε εμφάνιση και χαρακτηριστικά με το τοξικό Tricholoma equestre. Επίσης όμως βρέθηκε στην ίδια περιοχή όπως και το προηγούμενο.

Μπορεί αυτές οι φωτογραφίες να βοηθήσουν να βγει συμπέρασμα για το είδος τους ή να αποκλείσουμε την δική μου υπόθεση;
Καλησπέρα και καλή χρονιά παλληκάρια, αν και για το κυνήγι μας άρχισε πολύ άσχημα. Να σας ενημερώσω αν δεν το γνωρίζετε ότι πρόκειται για καθαρά πολιτική απόφαση και δεν έχει σχέση με την επιτροπή των ειδικών. Δυστυχώς είναι προφανές ότι το απέναντι λόμπυ, έχει προσβάσεις σε υψηλότατο επίπεδο, που οδηγούν σε αρνητικές αποφάσεις για εμάς. Η προκατάληψη από τα παιδιά των σαλονιών καλά κρατά...
Γιώργο μου επιστρέφω στα μανιτάρια μετά από την παρένθεση, που υπονόμευσε το αποτέλεσμα της προσπάθειας του αδερφού.
Τα αγαρικά και εμένα μου κάνουν για το συγκεκριμένο είδος που γράφεις, το αρουραίο (arvensis) δηλ.
Θα διαφωνήσω με τον Γιάννη (Μονήρης) και θα συμφωνήσω μαζί σου για την vesca. Η δεξιά είναι αρκετά τυπική θα έλεγα. Μιά επιφύλαξη για τις ποιό πίσω. Γιάννη η foetens είναι πολύ χαρακτηριστική, γίνεται και αρκετά μεγάλη, έχει και πολύ χαρακτηριστική περίμετρο και βρωμάει κιόλας εν αντιθέσει με την vesca.
Για το τελευταίο δεν βοηθάνε οι φωτό Γιώργο. Μάλλον για κάποια ρούσσουλα συνηγορεί το πόδι.
 
Θα ανεβάσω κάποιες συνταγές μανιταριών που με την βοήθεια του φίλου Παντελή (Pandelist) έγιναν από DOC , PDF για να ανέβουν.
Όσοι δεν έχουν ή δεν μπορούν να προμηθευτούν άγρια μανιτάρια, μπορούν να χρησιμοποιήσουν αγαρικά του εμπορίου (προσέξτε να είναι ελληνικά και όχι εισαγόμενα) και να δημιουργήσουν πολύ νόστιμα πιάτα.
 

Attachments

  • ΜΑΝΙΤΑΡΟΣΟΥΠΑ.pdf
    92,8 KB · Προβολές: 8
  • ΣΤΝΤΑΓΗ ΓΙΑ ΛΑΚΤΑΡΙΟΥΣ.pdf
    62,8 KB · Προβολές: 5
  • Κριθαρώτο με άγρια μανιτάρια.pdf
    78,8 KB · Προβολές: 5
  • Σούπα με μανιτάρια και τραγανό μπέικον.pdf
    92,2 KB · Προβολές: 5
Τα παραδοσιακά και τα λαϊκά, άστα για τα πανηγύρια. Εδώ γύρνα το στο progressive να συνεννοούμαστε.
Τα μουρτσέκια όμως (Μορχέλες), για μένα, σε γεύση, είναι τα νούμερο ένα μανιτάρια!...
Γιάννη οι μορχέλλες είναι σίγουρα στα νοστιμότερα μανιτάρια. Για κάποιους όπως εσένα τα καλύτερα. Πολύ ψηλά, εφάμιλλα άν όχι καλύτερα είναι τα αγκαθίτια (pleurotus eryngii), όπως και ο πλευρωτός της φέρουλας (pleurotus eryngii var.ferullae), όπως και η γεωτρόπα (infudibulicybe geotropa). Για το pleurotus nebrodensis δεν γράφω μιά και ελάχιστοι είναι εκείνοι που το έχουν γευτεί Πανελλαδικά. Είμαι ένας από τους τυχερούς που το έχει καταναλώσει και το καταναλώνει 2 φορές τον χρόνο, όταν έχει καρποφορίες.
Θα σας το βάλω σε φωτογραφίες για να το δείτε. Είναι ένα από τα σπανιότερα μανιτάρια πανευρωπαϊκά, αν και πρόσφατα βίντεο εξ ανατολών, επιβεβαιώνουν την παρουσία του και σε άλλα βουνά (Τουρκία και ανατολικότερα).
Στην Ευρώπη υπάρχει σε ένα βουνό στην Σικελία και στην Ελλάδα μας έχει πιστοποιηθεί η παρουσία του σε 4 βουνά από όσο γνωρίζω, από προσωπικές επικοινωνίες. Βγαίνει αργά τον Μάϊο σε υψόμετρα πάνω από 1400 μέτρα στις ρίζες του περυσινού cachris ferullae.
Κάτασπρο και πανέμορφο, πραγματικό στολίδι που ο ενθουσιασμός όταν το βρίσκεις ισοδυναμεί με να χτυπήσεις πετροπέρδικα μετά από πολύωρη ανάβαση. Άλλωστε η ανάβαση είναι δεδομένη για αυτό το υπέροχο μανιτάρι.
 

Attachments

  • IMG_0487.JPG
    IMG_0487.JPG
    367,7 KB · Προβολές: 38
  • IMG_20180428_134206.jpg
    IMG_20180428_134206.jpg
    249,2 KB · Προβολές: 35
  • IMG_20180428_093918.jpg
    IMG_20180428_093918.jpg
    207,4 KB · Προβολές: 39
  • 18339116_1391146094300509_1461366972_o.jpg
    18339116_1391146094300509_1461366972_o.jpg
    403,1 KB · Προβολές: 40
Όσοι δεν έχουν ή δεν μπορούν να προμηθευτούν άγρια μανιτάρια, μπορούν να χρησιμοποιήσουν αγαρικά του εμπορίου (προσέξτε να είναι ελληνικά και όχι εισαγόμενα)
Hawkeye καλησπέρα γιατί όχι στα εισαγόμενα. Τα πιο πολλά που βρίσκω στα μαγαζιά είναι Πολωνίας. Για τις συνταγές μπορείς να τις κάνεις με αποξηραμένα εμπορίου.
 
Hawkeye καλησπέρα γιατί όχι στα εισαγόμενα. Τα πιο πολλά που βρίσκω στα μαγαζιά είναι Πολωνίας. Για τις συνταγές μπορείς να τις κάνεις με αποξηραμένα του εμπορίου.
Γιάννη καλησπέρα. Ο λόγος απλός. Για να έρθουν από την Πολωνία, όπως σωστά γράφεις, τα έχουν ψεκάσει με φορμόλη για να παραμένουν λευκά και σαν να είναι ολόφρεσκα, ενώ έχει περάσει μία εβδομάδα συν που φτάνουν στα ράφια των σούπερ μάρκετ. Τα άγρια αγαρικά όταν τα μαζεύεις ακόμα και ολόφρεσκα με το ζόρι θα φτάσουν στην 4 - 5 ημέρες στο ψυγείο. Θα μαυρίσουν πολύ γρήγορα από τα σπόρια τους που κατεβαίνουν και η εικόνα τους θα είναι όχι καλή.
 
Γιάννη καλησπέρα. Ο λόγος απλός. Για να έρθουν από την Πολωνία, όπως σωστά γράφεις, τα έχουν ψεκάσει με φορμόλη για να παραμένουν λευκά και σαν να είναι ολόφρεσκα, ενώ έχει περάσει μία εβδομάδα συν που φτάνουν στα ράφια των σούπερ μάρκετ. Τα άγρια αγαρικά όταν τα μαζεύεις ακόμα και ολόφρεσκα με το ζόρι θα φτάσουν στην 4 - 5 ημέρες στο ψυγείο. Θα μαυρίσουν πολύ γρήγορα από τα σπόρια τους που κατεβαίνουν και η εικόνα τους θα είναι όχι καλή.
Η φορμολη είναι η γνωστή φορμολη που την χρησιμοποιούν και στην ταριχευση?o_O
 
Καλημέρα στην παρέα.
Σας παραθέτω ένα κείμενο από το διαδίκτυο, για το θέμα της αναγνώρισης των μανιταριών και τους προβληματισμούς σε σχέση με αυτή.

ΣΚΕΨΕΙΣ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΘΕΜΑ ΤΗΣ ΤΑΥΤΟΠΟΙΗΣΗΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΗΜΕΝΩΝ ΜΑΝΙΤΑΡΙΩΝ ΜΕ ΠΑΡΑΛΛΗΛΗ ΑΝΑΦΟΡΑ ΣΤΗΝ ΕΔΩΔΙΜΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΠΙΘΑΝΟΛΟΓΟΥΜΕΝΟΥ ΕΙΔΟΥΣ

Πώς θα μπορούσε κάποιος που ανεβάζει φωτογραφίες μανιταριών για αναγνώριση να πληροφορηθεί αν το είδος που κάποιοι - με λιγότερη, περισσότερη, ή ακόμη και απόλυτη βεβαιότητα - του λένε ότι ανήκει στο τάδε ή το δείνα είδος τρώγεται ή όχι, ή αν είναι τοξικό ή ακόμη και θανατηφόρο, χωρίς όμως αυτό να θεωρηθεί ως άδεια ή ακόμη και παρότρυνση να το φάει;

Μια απάντηση στο ερώτημα αυτό είναι να ψάξει ο ενδιαφερόμενος σε βιβλία και στο διαδίκτυο για να μάθει. Έτσι μαθαίνει να ερευνά ο ίδιος και όχι να δέχεται έτοιμη, μασημένη τροφή, κάτι (η έρευνα δηλαδή) που τον εξασκεί στο πώς να μάθει σιγά-σιγά να φτάνει και ο ίδιος σε ασφαλείς ταυτοποιήσεις, αλλά και να αναλαμβάνει ακέραια την ευθύνη κάθε φορά που αποφασίζει ότι είναι ασφαλές να φάει κάποιο μανιτάρι.

Από την άλλη, η αλήθεια είναι ότι μοιάζει λίγο περίεργο να 'κρύβουμε', κατά κάποιο τρόπο, εμείς αυτό που ξέρουμε και που εύκολα θα το βρει ο ενδιαφερόμενος σ' ένα βιβλίο ή στο διαδίκτυο. Είναι κάτι που ειλικρινά με προβληματίζει και δεν ξέρω πώς θα ήταν σωστό να αντιμετωπιστεί. Αναγνωρίζω τον κίνδυνο, του να πεις στον άλλο, ότι το μανιτάρι του είναι φαγώσιμο, γιατί έτσι υπάρχει ο κίνδυνος της επανάπαυσης από την πλευρά του, με ενδεχόμενο να θεωρήσει την απάντησή μας ως επιβεβαίωση, ότι δηλαδή του δίνουμε το ελεύθερο να το φάει!

Κάπως, λοιπόν, θα πρέπει ίσως να περάσουμε μεταφορικά το καράβι μας αλώβητο ανάμεσα στη Σκύλλα και τη Χάρυβδη, δηλαδή να ενημερώσουμε αφενός τον ερωτώντα για την εδωδιμότητα ενός είδους, (αντί να τον στείλουμε να το μάθει από αλλού), αλλά και να τον αποτρέψουμε ταυτόχρονα, από το να θεωρήσει ότι η υπόθεσή μας για το είδος, αποτελεί απόλυτη και ασφαλέστατη διαβεβαίωση, με αποτέλεσμα ίσως αυτός να προχωρήσει στην κατανάλωση του μανιταριού.

Μια λύση που έχω βρει μέχρι στιγμής είναι αυτό που έχω γράψει ήδη, ότι θα φροντίσω δηλαδή να δώσω στον ενδιαφερόμενο (αλλά και σε κάθε αναγνώστη) να καταλάβει σαφώς ότι εγώ ΥΠΟΘΕΤΩ ότι πρόκειται για το α ή β είδος, ότι η αναγνώριση από φωτογραφίες είναι σχεδόν πάντα ΕΠΙΣΦΑΛΗΣ και ότι Η ΤΕΛΙΚΗ ΕΥΘΥΝΗ ΑΝΗΚΕΙ ΕΞΟΛΟΚΛΗΡΟΥ στον ΕΡΩΤΩΝΤΑ/ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ αν το φάει. Μόνο μετά από την εμφατική αυτή ενημέρωση θα προχωρήσω στο να πω ότι το είδος που υπέθεσα, ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΟΝΤΩΣ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΥΠΕΘΕΣΑ, αναφέρεται στη βιβλιογραφία ως φαγώσιμο. Όλο αυτό όμως απαιτεί να γράφονται κάθε φορά κατεβατά, κάτι που κάθε άλλο παρά πρακτικό είναι, για να μη μιλήσω για το πόσο κουραστικό καταντά μετά από 2-3 φορές.

Αυτό ήταν το κείμενο, στο οποίο γίνεται σαφές, το πλαίσιο ευθύνης που έχει ο καθένας όταν αποφασίζει να καταναλώσει ένα άγριο μανιτάρι.
Φαντάζεστε τι μπορεί να γίνει, αν κάποιος θεωρήσει ότι κατόπιν της οπτικής αναγνώρισης , έχει το ελέυθερο να το φάει και αποδειχθεί ότι αυτό ήταν παρεμφερές είδος, που είχε γαστρεντερικές παρενέργειες (κάτι απλό) και κοιλιακές διαταραχές. Πέρα από την έλλειψη εμπιστοσύνης, θα μπορούσαν να υπάρξουν και άλλου είδους επιπτώσεις, καθόλου ωραίες για τους συμμετέχοντες στην διαδικασία αναγνώρισης.
Σοβαρότητα λοιπόν και προσοχή.
Καλημέρα και μιά όμορφη εβδομάδα.
 
Καλησπέρα σε όλους.
Σας προωθώ τον σύνδεσμο για μία νέα σειρά άρθρων μου, που ξεκινάει από σήμερα, με την ηλεκτρονική κυνηγεσία, για τα άγρια μανιτάρια.
Αν θέλετε το βλέπετε και μου λέτε γνώμες. Ευχαριστώ.
https://kynigesia.gr/index.php/kini...ria-manitaria-o-yperoxos-agnostos-kosmos-tous
 
Κυνήγι;;; Ανημέρωτο σε βρίσκω!
m1125.gif


Πέρα, από την πλάκα,...
Ευτυχώς (για σένα που δεν γνωρίζεις), τέτοια εποχή δεν παίζουν και πολλά. Εκτός από αυτά που βλέπεις στα παραπάνω μηνύματα, κοίτα για κανένα πλευρώτους στα δέντρα ή κανένα Hydnum repandum.

Γενικά όμως, μην τρώτε άγρια μανιτάρια! Δε φτάνουν για όΕ

Κυνήγι;;; Ανημέρωτο σε βρίσκω!
m1125.gif


Πέρα, από την πλάκα,...
Ευτυχώς (για σένα που δεν γνωρίζεις), τέτοια εποχή δεν παίζουν και πολλά. Εκτός από αυτά που βλέπεις στα παραπάνω μηνύματα, κοίτα για κανένα πλευρώτους στα δέντρα ή κανένα Hydnum repandum.

Γενικά όμως, μην τρώτε άγρια μανιτάρια! Δε φτάνουν για όλους. :p
Ευτυχώς ή δυστυχώς? χαχαχαχα!
 
Καλησπέρα σε όλους.
Σας προωθώ τον σύνδεσμο για μία νέα σειρά άρθρων μου, που ξεκινάει από σήμερα, με την ηλεκτρονική κυνηγεσία, για τα άγρια μανιτάρια.
Αν θέλετε το βλέπετε και μου λέτε γνώμες. Ευχαριστώ.
https://kynigesia.gr/index.php/kini...ria-manitaria-o-yperoxos-agnostos-kosmos-tous
Ωραίο ξεκίνημα και εισαγωγή για το τι μέλλει να ακολουθήσει!
Κάπως έτσι ξεκίνησα κι εγώ χωρίς όμως τις παιδικές μανιταρογευσστικές αναμνήσεις.
Τάσο καλό ξεκίνημα και αναμένουμε τα επόμενα άρθρα!
Μιας και αναφέρεις για βιβλία μανιταριών, εκτός αυτά του Κωνσταντινίδη, τι άλλα θα πρότεινες?
 
Καλησπέρα σε όλους.
Σας προωθώ τον σύνδεσμο για μία νέα σειρά άρθρων μου, που ξεκινάει από σήμερα, με την ηλεκτρονική κυνηγεσία, για τα άγρια μανιτάρια.
Αν θέλετε το βλέπετε και μου λέτε γνώμες. Ευχαριστώ.
https://kynigesia.gr/index.php/kini...ria-manitaria-o-yperoxos-agnostos-kosmos-tous
Καλή αρχή στη νέα σειρά άρθρων σας. Σίγουρα έχουν ιδιαίτερο αφηγηματικό πέρα από εγκυκλοπαιδικό γύρω από τα μανητάρια ενδιαφέρον.
 
Θα διαφωνήσω με τον Γιάννη (Μονήρης) και θα συμφωνήσω μαζί σου για την vesca.
Αντιθέτως Τάσο, εγώ δεν μπορώ να διαφωνήσω με τη διαφωνία σου. :)
Άλλωστε, η πρότασή μου για τη Russula δεν περιείχε καμία βεβαιότητα σε αντίθεση με αυτή για το Arvensis που περιέχει μια μερική. Απλά, ήθελα να διευρύνω το πεδίο των πιθανοτήτων για μια ευρύτερη διερεύνηση των ευρημάτων. :rolleyes:
Η ύπαρξη πολλών και διαφορετικών απόψεων συμβάλει πάντα στη διαμόρφωση της συνολικής εικόνας και την προσέγγιση της Αλήθειας (αν και, όταν φτάνεις σ’ αυτό το σημείο, ανακαλύπτεις πως τα πάντα είναι ένα Ψέμα, κι αυτό – φοβάμαι – είναι η μεγάλη Αλήθεια!).

Όσον αφορά στους κινδύνους της εξ αποστάσεως ανταλλαγής πληροφοριών και εκτιμήσεων για κάποιο μανιτάρι, θα πω κι εγώ πως, την ευθύνη της ταυτοποίησης και της κατανάλωσης την έχει αποκλειστικά εκείνος που κρατάει το μανιτάρι ανά χείρας. Όσο σωστές και εύστοχες κι αν είναι οι πληροφορίες και οι εκτιμήσεις του απομακρυσμένου εκτιμητή για το μανιτάρι, δεν είναι σε θέση να γνωρίζει πώς θα μαγειρευτεί, ποιοι και πόσο από αυτό θα φάνε. Μια μορχέλα είναι αναγνωρίσιμη από μακριά, όμως, αν δε μαγειρευτεί σωστά, γίνεται ακόμα και θανατηφόρα, ή, τουλάχιστον, δυσάρεστη σε εκείνον που έχει κάποιου είδους δυσανεξία ή αλλεργία στις ουσίες της (τα λέω στην πεθερά για τ’ ακούει η νύφη τώρα), ενώ, κάποιος "γνώστης" που έχει μείνει στο βιβλίο του αείμνηστου Δ. Κελτεμλίδη, "ΤΑ ΜΑΝΙΤΑΡΙΑ ΤΟΥ ΒΟΥΝΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΑΜΠΟΥ", θεωρεί τη Γυρομίτρα φαγώσιμη (αφού έχει και τ' όνομα) αλλά κι ανεξαιρέτως όλους τους βωλίτες! Επίσης, είδη που ακόμα κι εμείς θεωρούμε φαγώσιμα και ασφαλή (Marasmius oreades, Tricholoma equestre, Laetiporus sulphureus κ.α.), ήδη έχουν περάσει πλέον στην κατηγορία των ύποπτων ή και σίγουρα επικίνδυνων. Ένα αγγλικό βιβλίο που διαθέτω, συμβουλεύει, το Agaricus arvensis να μην καταναλώνεται σε μεγάλες ποσότητες διότι περιέχει κάδμιο: “The Horse mashroom should be eaten in small amounts, since it contains cadmium, a toxic element.” Τ’ ακούς Γιώργο;;; :D

Γι’ αυτό λοιπόν, με τα μανιτάρια, δεν πρέπει να είσαι ποτέ βέβαιος, και, πιο πολύ, με τους μανιταροσυλλέκτες.

Με την ευκαιρία όμως, θα το επαναλάβω για κάθε ενδιαφερόμενο: Το θέμα ονομάζεται Αναγνώριση μανιταριών και όχι Ταυτοποίηση μανιταριών, και, ως μανιταροσυλλέκτες (γενικά μιλώντας), οφείλουμε να είμαστε ακριβολόγοι. ;)

Υ.Γ.
Καλοτάξιδη η σειρά άρθρων Τάσο! Θα σε… [παρ]ακολουθούμε στενά. :)
 
Ευτυχώς ή δυστυχώς? χαχαχαχα!
Η πιθανότητα είναι ανάλογη της ποσότητας.

Στη μία από τις παρακάτω τρεις φωτογραφίες, φαίνεται το πιο θανατηφόρο μανιτάρι, ενώ στις άλλες δυο ένα αθώο, φαγώσιμο και νόστιμο.
Υπήρχε λες περίπτωση, αν τα έβρισκες το Σεπτέμβρη στην ίδια περιοχή, να βάλεις στο καλάθι και στο τηγάνι κατά λάθος και το θανατηφόρο;

P9286746.JPGPB097118.JPGPB081369.JPG


Θα μάζευες τον Οκτώβρη τα παρακάτω μανιτάρια για κάποιο είδος Πλευρώτους;

PA020336.JPG

Τι λες εσύ λοιπόν; Ευτυχώς ή δυστυχώς (για σένα); :rolleyes:
 
Καλησπέρα σας, την άποψή μου περί πραγματικής ταυτοποίησης μόνο από φωτογραφία, την έχω ξαναγράψει! είναι σχεδόν ανέφικτη.

Ακόμα και αν φαίνονται στην εικόνα πολλά από τα χαρακτηριστικά ενός μανιταριού, η ταυτοποίηση του είδους αφήνει πάντα περιθώρια λάθους...

Η αναγνώριση κάποιου είδους από έμπειρο συλλέκτη, που εκτός των χαρακτηριστικών που φαίνονται σε μια εικόνα, μπορεί να αντιληφθεί και γεύση, οσμή, υφή, υπόστρωμα, κ.λ.π. μειώνει αρκετά τα περιθώρια λάθους στην ταυτοποίηση, αλλά και πάλι δεν τα εκμηδενίζει πάντα!

Η ταυτοποίηση του είδους απαιτεί επιπλέον εξέταση των σπορίων (αποτύπωμα σπορίων αλλά και μικροσκοπική εξέταση) αντιδραστήρια για ειδικές εξετάσεις χρώσης και τέλος κλείδες.

Ακόμα και όταν κάποιο μανιτάρι έχει αναγνωριστεί ποιο είδος είναι, η κατανάλωσή του ή όχι, είναι ένα δεύτερο θέμα και προφανώς την ευθύνη δεν μπορεί να την έχει άλλος, παρά μόνο αυτός που αποφασίζει να το καταναλώσει...
Αφού προηγουμένως μάθει εκτός από το είδος ότι :
1. Είδη που στο παρελθόν θεωρούντο εδώδιμα, απεδείχθησαν τοξικά...
2. Είδη που έχουν αναπτυχθεί σε περιβάλλοντα με "ρύπους" (βαρέα μέταλλα, ραδιενεργά στοιχεία, κ.λ.π.) μπορεί να τους έχουν απορροφήσει.
3. Η πιθανότητα άγνωστου είδους ή "υβριδίου" μπορεί να είναι μικρή αλλά είναι υπαρκτή!
4. Γενικά οι μύκητες παράγουν ουσίες που έχουν βιοκτόνο δράση (αντιβιοτικά, μυκοτοξίνες κ.λ.π.).

Ίσως ακόμα και τα είδη που θεωρούνται ακίνδυνα, καλό είναι να αποφεύγουμε τη συστηματική κατανάλωση μεγάλων ποσοτήτων τους.

Για πολλά χρόνια συλλέγω ελάχιστα είδη για κατανάλωση, λίγες φορές το χρόνο και πάντα πολύ μικρές ποσότητες.
Εφέτος ξεκίνησα να συλλέγω κάποια για επιπλέον παρατήρηση και να φωτογραφίζω όσα περισσότερα είδη μπορώ, μάλλον από "διαστροφή φυσιογνωσίας" , αναρωτιέμαι δε για το είδος τους, ακόμα και όταν πιστεύω ότι γνωρίζω ποιο είναι!!!

Τάσο και Γιάννη σας ευχαριστώ που με την εμπειρία σας με παρακινήσατε ώστε να ασχοληθώ περισσότερο με την μανιταρογνωσία (και όχι με την μανιταροφαγία :) ) , ελπίζω οι φωτογραφίες που βάζω να προκαλούν το ενδιαφέρον και για την μεγάλη μας παρέα...

Τάσο είμαι βέβαιος για την αξία που θα έχει η σειρά των άρθρων σου, λογοτεχνική ικανότητα με γνώση και πάθος για τα μανιτάρια,...
εύχομαι να έχουν απήχηση και να είναι πολυάριθμα.
 
Υ.Γ.
Καλοτάξιδη η σειρά άρθρων Τάσο! Θα σε… [παρ]ακολουθούμε στενά. :)
[/QUOTE]
Γιάννη καλημέρα και χρόνια πολλά.
Σε ευχαριστώ πολύ για τις ευχές, αλλά και την πολύ εύστοχη παρέμβαση σου. Όσο περισσότερο διαβάζεις για τα μανιτάρια, τόσο περισσότερο αντιλαμβάνεσαι, πόσο λίγα γνωρίζεις. Η έρευνα στο πεδίο και η επιτόπου προσπάθεια πιστοποίησης των ειδών, είναι από μόνη της μια διαδικασία, επιβεβαίωσης των γνώσεων ή μη που έχεις στο αντικείμενο. Σε "ιντριγκάρει" για να μάθεις περισσότερα και να αισθανθείς ποιό άνετα-όμορφα, κάθε επόμενη φορά που συναντάς το ίδιο είδος ανεβαίνοντας στα βουνά.
Μπορώ να πω, σε προσωπικό επίπεδο, ότι είμαι ικανοποιημένος που μπορώ με ασφάλεια, να καταναλώνω, περίπου 70 με 80 διαφορετικά είδη, παρότι θα μπορούσε ο αριθμός αυτό να ανέβει κατά 30-40 ακόμη, τα οποία βρίσκω και αναγνωρίζω, αλλά αποφεύγω να τα καταναλώσω, σύμφωνα με τις νεότερες παρατηρήσεις για τα συγκεκριμένα είδη. Ενδεικτικά τo Laetiporus sulphureus (κοτόπουλο του δάσους), που τελικά εκείνο που διαφοροποιεί την εδωδιμότητά του, φαίνεται να είναι το δέντρο στο οποίο παρασιτεί, ή η πανέμορφη laccaria amethystina που θεωρείται συσσωρευτής βαρέων μετάλλων, κάτι που φυσικά εξαρτάται από το περιβάλλον που την συναντάμε.
Ο υπέροχος άγνωστος κόσμος,των μανιταριών, είναι μιά σειρά άρθρων, που θα επιχειρήσει να προσεγγίσει τον μέσο αναγνώστη που δεν γνωρίζει τα μανιτάρια, ώστε να τον παρακινήσει να ασχοληθεί με ασφάλεια με αυτά.
Εύχομαι να είμαστε υγιείς και να ανεβαίνουμε στα βουνά, για τα κυνήγια μας και όλα τα καλούδια τους.
 
Ακόμα και όταν κάποιο μανιτάρι έχει αναγνωριστεί ποιο είδος είναι, η κατανάλωσή του ή όχι, είναι ένα δεύτερο θέμα και προφανώς την ευθύνη δεν μπορεί να την έχει άλλος, παρά μόνο αυτός που αποφασίζει να το καταναλώσει...


Τάσο και Γιάννη σας ευχαριστώ που με την εμπειρία σας με παρακινήσατε ώστε να ασχοληθώ περισσότερο με την μανιταρογνωσία (και όχι με την μανιταροφαγία :) ) , ελπίζω οι φωτογραφίες που βάζω να προκαλούν το ενδιαφέρον και για την μεγάλη μας παρέα...

Τάσο είμαι βέβαιος για την αξία που θα έχει η σειρά των άρθρων σου, λογοτεχνική ικανότητα με γνώση και πάθος για τα μανιτάρια,...
εύχομαι να έχουν απήχηση και να είναι πολυάριθμα.
Γιώργο μου καλημέρα και Χρόνια Πολλά.
Ευχαριστώ πολύ για τις ευχές και να σχολιάσω ότι συμφωνώ σχεδόν σε όλα όσα αναφέρεις στην τοποθέτησή σου. Το σχεδόν, γιατί ένας έμπειρος συλλέκτης, μπορεί με βεβαιότητα να αναγνωρίσει ένα αριθμό ειδών, λόγω των μοναδικών μακροσκοπικών (τα εξωτερικά) τους χαρακτηριστικών. Τέτοια είδη είναι κατ'εμέ, οι εδώδιμοι λακτάριοι, (με μία μικρή επιφύλαξη μεταξύ του sanguiflus και του semisanguiflus), οι εδώδιμοι βωλίτες, οι κανθαρέλλες, τα 3 είδη ύδνων (repandum, rufescens, albidum), τα καισαρικά, κάποιες μακρολεπιώτες κλπ. Ο κατάλογος μεγαλώνει μαζί με την εμπειρία.
Είναι πάντα πολύ ωραίο να αισθάνεσαι ασφαλής, καταναλώνοντας αυτά τα μανιτάρια, που παλαιότερα τα προσπερνούσες στο διάβα σου επειδή δεν τα αναγνώριζες.
Καλή Φώτιση σε όλους.
 
Back
Top