Από έρευνα πόσες ώρες σας κυνηγάνε ρε παιδιά μέχρι να κουραστουν και να μαζευτούν? Ένα γυμνασμένο σκυλί δλδ στην μπεκάτσα πόσες ώρες θα ψάξει κατά μέσο όρο?Εγω την εβγαζα σε απογευματινο ορτυκιων και για μια ωρα δεν ειχα σκυλο
Pointer
- Thread starter BeReT aKa RoBo aKa 1%
- Ημερομηνία δημιουργίας
Θα δείξει θα δείξει κρατάω μικρό καλάθι. Έχω δει πάντως και πολύ δυνατά επανιελ
Με ενα ποιντερ παθιασμενο και με πολλες ευκαιριες-εξοδους-γυμνασμενο θα εχεις προβλημα εσυ.
Εγω στην περδικα για ωρες δεν ακουγα ουτε το μπιπερ.Ανεβαινα σε μια πετρα και εβλεπα μια ασπρη
κουκιδα να κοβει βολτες απεναντι.
Όσο έχεις πόδια!
Δεν έχω εμπειρία γιατί εμένα είναι ο πρώτος μου σκύλος αλλά είναι ακούραστα σκυλιά. Τον πιάνω νωρίτερα από το αυτοκίνητο γιατί αν καταλάβει ότι φεύγουμε αρχίζει και ανοίγεται από την άλλη.
Από επιστροφές? Και στην μπεκάτσα έτσι ανεξέλεγκτα ερευνούσε?
Όσο έχεις πόδια!
Δεν έχω εμπειρία γιατί εμένα είναι ο πρώτος μου σκύλος αλλά είναι ακούραστα σκυλιά. Τον πιάνω νωρίτερα από το αυτοκίνητο γιατί αν καταλάβει ότι φεύγουμε αρχίζει και ανοίγεται από την άλλη.
Εχω κυνηγησει χρονια με επανιελ μιας και εχω φιλους στην παρεα με αυτα αλλα μετα
τα ποιντερ μου φαινοταν περιεργο το κυνηγι με τετραγωνα σκυλια,σαν κομοδινακια ειναι....
Τα ποιντερ εχουν καλπασμο,νευρικες κινησεις και οταν φερμαρουν ειναι και λες και τα βρηκε
αστραπη.
Αυτή η φερμα τους όντως είναι απόλαυση.
Κλασικο ποιντερ Αριστο,η ξεροκεφαλη η δικια μου οταν πηγαιναμε να φυγουμε μετα απο 4 ωρες κυνηγιΌσο έχεις πόδια!
Δεν έχω εμπειρία γιατί εμένα είναι ο πρώτος μου σκύλος αλλά είναι ακούραστα σκυλιά. Τον πιάνω νωρίτερα από το αυτοκίνητο γιατί αν καταλάβει ότι φεύγουμε αρχίζει και ανοίγεται από την άλλη.
εμπαινε κατω απο το αυτοκινητο και σφηνωνε στο καρτερ για να μην μπορω να την πιασω.
Πιστεύω είναι στα σκυλιά και πως θα τον μάθεις. Πέρδικα δε κυνηγαω αλλά στο κάμπο ανοίγεται πιο πολύ και στο βουνό δεν χάνεται θέλει να υπάρχει επαφή.
Για μένα είναι σημαντικό να βγαίνεις για κυνήγι με το σκύλο σου και όχι ο καθένας μόνος του.
Άσε Αλέξανδρε, μέχρι να το πάρω ψύχραιμα και να τον πιάνω νωρίτερα με έφτανε στα "κόκκινα"!
Λογικό είναι να ανοιχτεί (αν όχι το ποιντερ τότε ποιο?) αλλά να έχει το νου του και στο αφεντικό του και μην είναι για πάρτη του. Δλδ μια στο 5-10λεπτο το πολύ να περνάει να δει αν είσαι και εσύ καλά χαχαχαΠιστεύω είναι στα σκυλιά και πως θα τον μάθεις. Πέρδικα δε κυνηγαω αλλά στο κάμπο ανοίγεται πιο πολύ και στο βουνό δεν χάνεται θέλει να υπάρχει επαφή.
Για μένα είναι σημαντικό να βγαίνεις για κυνήγι με το σκύλο σου και όχι ο καθένας μόνος του.
Άσε Αλέξανδρε, μέχρι να το πάρω ψύχραιμα και να τον πιάνω νωρίτερα με έφτανε στα "κόκκινα"!
Μονο κοκκινα ,300 μετρα απο το αυτοκινητο της εβαζα νερο και της περναγα λουρι.
Εχεις δει ποιντερ χαρταετο?Στον αερα να χτυπιεται!!Μετα μου εκοψε και το πολυ νερο.
Καφε φορα που της εδινα με κοιταγε μην την πιασω να φυγουμε
Χωρίς ίχνος αντιπαράθεσης,το Μπρετόν εχει πάψει εδω και χρόνια να είναι ''κοντινό σκυλάκι σακούλας''
Κώστα δε ξέρω με τι γραμμές Μπρετον κυνηγούσες,αλλά τα καλά μπρετόν πλέον,και ειναι πολλά και συναγωνίζονται στα ίσια τις δυο αγγλικές φυλές σε ανοίγματα έρευνας και φυσικά λόγο σωματοδομής υπερτερούν σε αντοχές και διάρκεια...Εχουν ολα τα προτερήματα αλλά κανένα απο τα ελατώματα των υπόλοιπων σκύλων φέρμας. Το ολοήμερο κυνήγι ,το πάθος,η αντοχή,η διάρκεια δεν έχουν φυλή.Σε όλες τις ράτσες βρίσκεις σπουδαία ζώα,σε όλες τις ράτσες υπάρχουν ΄΄γραμμές'' που δίνουν άξια ζώα στο κυνήγι. Το θέμα και το ζήτημα είναι πως πλέον καλά ζώα χωρις θέματα μυαλού,κατασκευής,κλπ βρίσκεις όλο και πιο δύσκολα στις αγγλικές φυλές εξαιτίας όλης αυτής της υπερβολής που υπήρξε τα τελευταία 30 χρόνια....
Φίλε Γιάννη συμφωνώ σε όσα λες και γενικά δν είχα παράπονο μέχρι που άρχισα να κυνηγώ με φίλους που είχαν ποιντερ και σεττερ και ειλικρινά εκεί φαινόταν ότι ήταν υποδεέστερο. Τα πουλιά που έβρισκαν τα ''αγγλικα'' ήταν πολύ περισσότερα. Τώρα αν έπεσα σε πολύ καλά σκυλιά των φίλων δν ξέρω αλλά η διαφορά ήταν εμφανής
Και για να μη νομίσετε οτι εχω τίποτα παρωπίδες,και επειδή ο γραπτός λόγος εχει και μια δυσκολία να αποδώσει ακριβώς τα λεγόμενα,ενα απο τα σπουδαία μου σκυλιά ήταν μια υπέροχη ποιντερίνα,αγορασμένη το 1990 απο το τότε γνωστό και απο τα λίγα στην Ελλάδα κυνοτροφείο του Καριώτη στην Αρχαία Ολυμπία. Πραγματικό κυνηγόσκυλο που σε κοίταζε μεσα στα μάτια ! Σήμερα τα περισσότερα σε έχουν για ταξιτζή ...
Εγω αυτη τη στιγμή κυνηγώ με μπρετον και σετερ..Εχω μπεκάτσες που τις λέω χαριτολογόντας ΄΄σετερίσιες'' και άλλες που τις λέω ''επανελίσιες''.Δηλαδή κάποια πουλιά που βρίσκουν χάρις στις ιδιαιτεροτητές τους...Οφείλω φυσικά να ομολογήσω πως υπάρχουν μέρη που το σεττερ υπερτερεί.Παράδειγμα στο Μαίναλο που κυνηγάω που τα μερη ειναι ανοιχτα και καθαρά,το βλέπεις πως ειναι ενα κλικ παραπάνω.Στο τέλος της ημέρας όμως δε μπορω να πω με βεβαιότητα πως θα εχει βρει περισσότερα πουλιά..Υπάρχουν και μέρη,αυτά που κυνηγάω κατα κόρον, σφιχτά,ρέματα,πευκοδαση, όπου το Μπρετον βγάζει όλο του το μεγαλείο...Φυσικά θα είμουν αστείος αν ελεγα οτι το Μπρετον μπορεί να συγκριθεί με το ποιντερ στην πέρδικα. Βέβαια υπάρχουν μπρετον που στη πέρδικα επιστρεφουν μόνο με κολάρο,αλλά αυτά αποτελούν εξαίρεση.Οσοι έχουμε σκυλιά απο τέτοιες ''εξαιρέσεις'' και ξέρουμε τι κάνουν αυτά τα ζώα στο κυνήγι,στεναχωριόμαστε λίγο,όταν διαβάζουμε για οδοντόκρεμες και άλλα τέτοια..
Έτσι ακριβώς όπως τα λες Γιάννη...
18 χρόνια με πόιντερ... κυνήγησα μπεκάτσα πιο πολύ και λιγότερο πέρδικα. Είδα πράγματα από την φυλή αυτή εκπληκτικά.
Εδώ και 3 χρόνια κυνηγάω με μπρετόν. Έχω είδη ξεχάσει το πόιντερ...
Ακριβώς όπως το είπες: έχουν όλα τα προτερήματα πλέον αλλά κανένα από τα ελαττώματα. Σαφώς και έχει να κάνει με το ζώο... Πλέον μπορώ και κυνηγάω μέχρι να πέσει ο ήλιος, με την ίδια ταχύτητα, με περισσότερο πάθος και φυσικά με περισσότερο μυαλό. Και είμαι και 15 χρόνια γηραιότερος...Μην στέκεσαι σε μια λάθος έκφραση του φίλου,φαντάζομαι το είπε χαριτολογωντας. Και εγώ τον σκύλο μου τον αγαπώ και μου έχει προσφέρει όλα αυτά τα χρόνια αναρίθμητες συγκινήσεις-αναμνήσεις και πιστεύω ότι η κάθε ράτσα έχει τα δικά της δυνατά σημεία. Να σου αναφέρω αν μου επιτρέπεις και μια ιστορία πάνω σε αυτό. Είχα πάει ένα πρωινό αρχές του Οκτώβρη να τσεκάρω ένα παραθαλάσσιο πονηρό σημείο κοντά στην Καλαμάτα για κάνα ορτυκακι. Με το που φτανω ακριβώς στο σημείο ήταν δύο κύριοι οι οποίοι ελυναν ένα ποιντερ και ένα σεττερ στο σημείο που ήθελα να ψάξω. Μη έχοντας άλλο χώρο αποφάσισα να χαζέψω λίγο την έρευνα τους και να κάνω την ίδια διαδρομή από πίσω τους έτσι για τη βόλτα. Αφού στο 20λεπτο τελείωσαν και ποτιζαν τα σκυλιά βγάζω εγώ το επανιελ και πάω να κάνω τη βόλτα μου στο ίδιο χωράφι. Με ύφος τότε μου λέει ο ένας εκ των δύο:Που πας ρε μικρέ δν είδες ότι μόλις το ψάξαμε με τους αιθέρες!!! και δν βρήκαμε τπτ? Τους λέω δν πειράζει τη βόλτα του το σκυλάκι να κάνει. Πάω 150μ κόκκαλο ο Αρίων. Σηκώνεται ο ορτυκας μπαμ παρτο κάτω,μου το φέρνει. Το βανακι με τους φίλους όπως πήγαν να φύγουν κοντοσταθηκαν χαζευοντας την φάση. Καθώς έφτιαχνα τα φτερά του ορτυκιου ακούω κάτι φωνές από πίσω μου. Οι φίλοι με τους 'αιθέρες' με ειδοποιουσαν για τη φερμα του σκυλου μου στα αριστερά μου που δν είχα αντιληφθεί. Πάω μπαμ δεύτερο ορτυκι. Κάνω τον κύκλο και 50μ πριν φτάσω στο αυτοκίνητο (και στους ιδιοκτήτες των 'αιθερων') που με περίμεναν άγαλμα ο επανιελας μπαμ 3ο ορτυκι. Το αποτέλεσμα είναι να μου ζητάνε να αγοράσουν τον σκύλο πράγμα που φυσικά το βρήκα αστείο. Θέλω να πω πως τα αεριωθουμενα σκυλιά είναι καλά αλλά όχι για όλους ή όλες τις συνθήκες. Όπως και να έχει όμως θεωρώ πως οι αγγλικές φυλές υπερτερούν στην οσφρηση έναντι των ηπειρωτικων στην πλειοψηφία τους. Απλά θέλω να δοκιμάσω και μια άλλη ράτσα μετά από 9 χρόνια με τον επανιελα μου. Συγνώμη αν έγινα κουραστικός