Για μένα θα έπρεπε να είναι σχεδόν υποχρεωτική η επαφή με τη φύση από τη νηπιακή ηλικία, ακόμα και αν αυτή γίνεται μέσω του κυνηγίου. Προφανώς δεν μιλάμε να πάρει κανείς το παιδί σε κυνήγι αγριόχοιρου ή σε παγάνες 8-10 ατόμων. Δεν βλέπω τίποτα μεμπτό σ' αυτό που περιγράφεται, αντιθέτως θα έπρεπε να ενθαρρύνεται. Βέβαια σ' αυτό έχει και η μάνα να παίξει έναν ενθαρρυντικό λόγο αλλά οι Ελληνίδες δεν το έχουν πολύ με τις δραστηριότητες στη φύση, μόνο να ψήνονται στις παραλίες με 40άρια ξέρουν...
Εμένα με έπαιρνε ο πατέρας μου σε απογευματινό καρτέρι τσίχλας από όταν ήμουν 4 ετών και δεν έβλεπα την ώρα να πάω και τρελαινόμουν από τη χαρά μου όσο ήμουν στον κυνηγότοπο. Αυτό καλλιέργησε και τη λατρεία μου τόσο για το κυνήγι όσο και για τη γενικότερη επαφή με τη φύση, κάτι που δυστυχώς φθίνει στις μέρες μας, με αποτέλεσμα να πιστεύει ο σύγχρονος άνθρωπος ότι μπορεί να ζήσει αγνοώντας την, καταστρέφοντας έτσι και τον εαυτό του και την ίδια.
Εμένα με έπαιρνε ο πατέρας μου σε απογευματινό καρτέρι τσίχλας από όταν ήμουν 4 ετών και δεν έβλεπα την ώρα να πάω και τρελαινόμουν από τη χαρά μου όσο ήμουν στον κυνηγότοπο. Αυτό καλλιέργησε και τη λατρεία μου τόσο για το κυνήγι όσο και για τη γενικότερη επαφή με τη φύση, κάτι που δυστυχώς φθίνει στις μέρες μας, με αποτέλεσμα να πιστεύει ο σύγχρονος άνθρωπος ότι μπορεί να ζήσει αγνοώντας την, καταστρέφοντας έτσι και τον εαυτό του και την ίδια.