Κυνήγια του Παρελθόντος
- Thread starter Yannis304
- Ημερομηνία δημιουργίας
υπομονή 
Χρηστο βαρα και καμια χηνα...Να βάλω και εγώ κάποιες φωτό όταν έκανε χειμώνα...
2007-2008
View attachment 42 View attachment 43 View attachment 44
2011-2012
View attachment 45 View attachment 46
A
AltairLusso
Σήμερα συνειδητοποίησα πόσες φωτογραφίες έχασα από πρόσφατο format σε σκληρό λόγο βλάβης. Σκληρός τρόπος για να μάθω να κάνω backup
Γιώργο τι βλάβη σε φορμάτ εννοείς? Ίσως μπορώ να σε βοηθήσω...Σήμερα συνειδητοποίησα πόσες φωτογραφίες έχασα από πρόσφατο format σε σκληρό λόγο βλάβης. Σκληρός τρόπος για να μάθω να κάνω backup
Manos
Staff member
Σήμερα συνειδητοποίησα πόσες φωτογραφίες έχασα από πρόσφατο format σε σκληρό λόγο βλάβης. Σκληρός τρόπος για να μάθω να κάνω backup
Γιώργο εγώ τα μετέφερα όλα σε εξωτερικό σκληρό ο οποίος τελικά χάλασε και παρότι πήγα σε τεχνικό είχε χαλάσει το τσιπάκι και δεν μπορούσα να πάρω τίποτα. Από τότε αγόρασα 2 εξωτερικούς σκληρούς και το back up γίνεται και στους δύο, α και ποτέ δεν έχω και τους δύο στο ρεύμα!!
Εγω δεν θα βαλω φωτογτραφιες με θηραματα αλλα μερικες στιγμες απο την παιδικη μου ηλικια που περιμενα πως κ πως το Σ-Κ να βγω με τον πατερα μου για κυνηγι.... Ολο το χαρτζηλικι σε κυνηγετικα περιοδικα κ ολα τα κυνηγια πισω απο μπεκατσοφερμες στα ορεινα του Ταυγετου... Αρρωστος με το βουνο ο πατερας μου, αρρωστος με τον βαλτο εγω... Ισως να κολλησα περισσοτερα με τα θηραματα που δεν μπορουσαμε να βαλουμε ευκολα στα χερι... Ωραια χρονια, χωρις εννοιες, στιγμες πολυ μεγαλης συναισθηματικης αξιας οταν ο παιδικος ενθουσιασμος θελει να εξερευνησει καθε κορυφη...
A
AltairLusso
Είναι αργά φίλε μου, σ'ευχαριστώ. Έγινε κάποιο recovery αλλά αποδείχτηκε μάπα.
μακρυπλαγι δραμας. στα πρωτα χρονια του ξεκινηματος μου. με μια φρανκη πρεστιζ. 1988
εβρος 1991
εβρος 19992
μελισομαντρες δραμας 1994
μηκρομηλια δραμας.
A
AltairLusso
Δώσε Γιάννη... .cool.
Η L.Franchi Prestige έπαιρνε 5 φυσίγγια στην αποθήκη, αν θυμάμαι καλά και ένα στην θαλάμη =6 .shoot..shoot..shoot.
Η L.Franchi Prestige έπαιρνε 5 φυσίγγια στην αποθήκη, αν θυμάμαι καλά και ένα στην θαλάμη =6 .shoot..shoot..shoot.
λεκανη καβαλας.
τσομπανοβρυση δραμας.
λευκογεια δραμας.
λεκανη καβαλας.
A
AltairLusso
Αυτό θα πει ... NO LIMIT ... .banana.
1500 δραμας. 2014
1500 δραμας. 2014.
2013
2012. 2 μερες πριν την εναρξη στον βαλτο. ποντολιβαδο καβαλας.
λεκανη καβαλας.
θα σας γραψω και μια ιστορια που μου σηνεβει πριν καμια 20ρια χρονια περιπου, και που η εικονες απο το μυαλο μου δεν θα σβησουν ποτε.
ελπιζω να μπορεσω να σας ταξιδεψω οσο πιο αληθεινα μπορω.
Το περιστατικό γίνετε πριν καμία 20ρια χρόνια.
Είμαι μόνος σε κυνήγι φασσας. Κυριακή μέρα και από το Σάββατο παρακολουθώ πουλιά που μπαίνουν συνεχώς από Βουλγαρία. Τα πάντα χιονισμένα. Είναι 2 ρεματιές τεράστιες που η κάθε μια έχει στην μια της πλευρά απέξω μεσεδες, και εσωτερικά στην ρεματιά πεύκα. Το ίδιο και η άλλη.
Τα πουλιά βόσκουν στης εξωτερικές βελανιδιές. Καινούργια πουλιά έχουν μπει. Δεν μπορώ να κάνω καταμέτρηση το πόσα πουλιά είναι. Αλλά είναι πολλά. Πάρα πολλά.
Τα τουφεκάω από της 09.00 το πρωί και έχει πάει 14.00. κάπου εκεί τα πουλιά τα χάνω. Δεν ξέρω που βρίσκονται μια και είμαι στην πρώτη πλαγιά εξωτερικά της πρώτης ρεματιάς και μέσα στης βελανιδιές.
Από της 14.00 έχει πάει 16.00 και δεν μπορώ να της εντοπίσω. Έτσι σκέπτομαι να περάσω στην απέναντι μεριά. Αρχίζω και ανεβαίνω και κάποια στιγμή μπαίνω στην ρεματιά με τα πεύκα. Πολύ πυκνά και ψηλά πεύκα.
Δεν βλέπω τίποτα. Κάποια στιγμή βλέπω μια φασσα μόνη της πάνω σε μια κορυφή. Πιο πέρα στην κορυφή ενός πεύκου άλλη μια.
Για να είναι έτσι τα 2 πουλιά αυτά έχει μέσα κοπάδια σκέπτομαι. Θα πρέπει να τα σηκώσω. Δεν μπορώ έτσι και αλλιώς ούτε να τα εντοπίσω, ούτε να τα ντουφεκίσω εκεί.
Ετι τα φτάνω και κάποια στιγμή τα 2 πουλιά σηκώνονται. Μαζί με αυτά σηκώνονται όλα τα πεύκα. Λες και ξεριζώθηκαν. Ο θόρυβος? Νόμιζες και ήσουν δίπλα σε 5 καταρράκτες. Ο τρίχα κάγκελο. Αλλά βλέπω μόνο φιγούρες ανάμεσα από τα πεύκα. Η τουφεκιά αδύνατη. Τα πουλιά ξανακαθοντε. Δεν μπορώ να υπολογίσω πόσα πουλιά ήταν.
Είχα πάρει ήδη καμία 20ρια πουλιά μέχρι εκείνη την ώρα. Κάποια στιγμή πέφτω σε ένα άνοιγμα περίπου 10τμ ανάμεσα στα πεύκα. Ξανά σηκώνω τα πουλιά. Σηκωνωντε και μετά από 15 λεπτά ξανακαθοντε. Προσπαθώ να δω προς τα πού πάνε όταν σηκωθούν και που ακριβώς κάνουν κύκλο για να ξανά κάτσουν.
Όλα τα πουλιά περνούν από αυτό το άνοιγμα των 10τμ που βρήκα. Η αρχή του κοπαδιού μέχρι το τέλος του κάνουν περίπου 2-3 λεπτά να περάσει. Υπολογίζω περίπου στα 10000 πουλιά.
Κάπου πρέπει να βρω τρόπο να τα ντουφεκίσω. Τα πουλιά ήταν τόσα πολλά που ήταν το ένα πάνω στο άλλο. Ένα κοπάδι 10000 πουλιά μια μπάλα.
Το σήκω κάτσε του κοπαδιού γίνετε μισή ώρα τώρα και όντος βρήκα άνοιγμα βολικό. Εδώ θα τα ντουφεκίσω.
Ξεσηκώνω το κοπάδι και το τουφεκάω τελικά, πουλιά πέφτουν το ένα πίσω από το άλλο. Αλλά δεν μπορώ να δω πόσα και που πέφτουν ακριβώς. Θα ψάξω να βρω τώρα πόσα και που έπεσαν.
ξεκινώντας να ψάξω τα πουλιά ξαναπερνούν από το άνοιγμα. Ξανά τουφεκάω. Θυμάμαι πως τότε δεν υπήρχε ο νόμος για 3 σφαίρες.
Ξαναπέφτουν πουλιά. Άρχισε να σκοτεινιάζει και θα είχα θέμα με το να βγω στο αμάξι από εκεί που μπήκα, αλλά και θέμα με το να βρω τα σκοτωμένα.
Αρχίζω το μάζεμα και η κάρπωση ήταν πραγματικά τρομακτική.
Σε αυτήν την περίπτωση ένα πράγμα δεν θα ξεχάσω ποτέ.
Το θόρυβο που έκαναν τόσα πουλιά σε μια απόσταση 50 μέτρων περίπου από μένα και μέσα σε πεύκα.
Ήταν σαν να σηκωνόταν ολόκληρο το βουνό για να φύγει.
ελπιζω να μπορεσω να σας ταξιδεψω οσο πιο αληθεινα μπορω.
Το περιστατικό γίνετε πριν καμία 20ρια χρόνια.
Είμαι μόνος σε κυνήγι φασσας. Κυριακή μέρα και από το Σάββατο παρακολουθώ πουλιά που μπαίνουν συνεχώς από Βουλγαρία. Τα πάντα χιονισμένα. Είναι 2 ρεματιές τεράστιες που η κάθε μια έχει στην μια της πλευρά απέξω μεσεδες, και εσωτερικά στην ρεματιά πεύκα. Το ίδιο και η άλλη.
Τα πουλιά βόσκουν στης εξωτερικές βελανιδιές. Καινούργια πουλιά έχουν μπει. Δεν μπορώ να κάνω καταμέτρηση το πόσα πουλιά είναι. Αλλά είναι πολλά. Πάρα πολλά.
Τα τουφεκάω από της 09.00 το πρωί και έχει πάει 14.00. κάπου εκεί τα πουλιά τα χάνω. Δεν ξέρω που βρίσκονται μια και είμαι στην πρώτη πλαγιά εξωτερικά της πρώτης ρεματιάς και μέσα στης βελανιδιές.
Από της 14.00 έχει πάει 16.00 και δεν μπορώ να της εντοπίσω. Έτσι σκέπτομαι να περάσω στην απέναντι μεριά. Αρχίζω και ανεβαίνω και κάποια στιγμή μπαίνω στην ρεματιά με τα πεύκα. Πολύ πυκνά και ψηλά πεύκα.
Δεν βλέπω τίποτα. Κάποια στιγμή βλέπω μια φασσα μόνη της πάνω σε μια κορυφή. Πιο πέρα στην κορυφή ενός πεύκου άλλη μια.
Για να είναι έτσι τα 2 πουλιά αυτά έχει μέσα κοπάδια σκέπτομαι. Θα πρέπει να τα σηκώσω. Δεν μπορώ έτσι και αλλιώς ούτε να τα εντοπίσω, ούτε να τα ντουφεκίσω εκεί.
Ετι τα φτάνω και κάποια στιγμή τα 2 πουλιά σηκώνονται. Μαζί με αυτά σηκώνονται όλα τα πεύκα. Λες και ξεριζώθηκαν. Ο θόρυβος? Νόμιζες και ήσουν δίπλα σε 5 καταρράκτες. Ο τρίχα κάγκελο. Αλλά βλέπω μόνο φιγούρες ανάμεσα από τα πεύκα. Η τουφεκιά αδύνατη. Τα πουλιά ξανακαθοντε. Δεν μπορώ να υπολογίσω πόσα πουλιά ήταν.
Είχα πάρει ήδη καμία 20ρια πουλιά μέχρι εκείνη την ώρα. Κάποια στιγμή πέφτω σε ένα άνοιγμα περίπου 10τμ ανάμεσα στα πεύκα. Ξανά σηκώνω τα πουλιά. Σηκωνωντε και μετά από 15 λεπτά ξανακαθοντε. Προσπαθώ να δω προς τα πού πάνε όταν σηκωθούν και που ακριβώς κάνουν κύκλο για να ξανά κάτσουν.
Όλα τα πουλιά περνούν από αυτό το άνοιγμα των 10τμ που βρήκα. Η αρχή του κοπαδιού μέχρι το τέλος του κάνουν περίπου 2-3 λεπτά να περάσει. Υπολογίζω περίπου στα 10000 πουλιά.
Κάπου πρέπει να βρω τρόπο να τα ντουφεκίσω. Τα πουλιά ήταν τόσα πολλά που ήταν το ένα πάνω στο άλλο. Ένα κοπάδι 10000 πουλιά μια μπάλα.
Το σήκω κάτσε του κοπαδιού γίνετε μισή ώρα τώρα και όντος βρήκα άνοιγμα βολικό. Εδώ θα τα ντουφεκίσω.
Ξεσηκώνω το κοπάδι και το τουφεκάω τελικά, πουλιά πέφτουν το ένα πίσω από το άλλο. Αλλά δεν μπορώ να δω πόσα και που πέφτουν ακριβώς. Θα ψάξω να βρω τώρα πόσα και που έπεσαν.
ξεκινώντας να ψάξω τα πουλιά ξαναπερνούν από το άνοιγμα. Ξανά τουφεκάω. Θυμάμαι πως τότε δεν υπήρχε ο νόμος για 3 σφαίρες.
Ξαναπέφτουν πουλιά. Άρχισε να σκοτεινιάζει και θα είχα θέμα με το να βγω στο αμάξι από εκεί που μπήκα, αλλά και θέμα με το να βρω τα σκοτωμένα.
Αρχίζω το μάζεμα και η κάρπωση ήταν πραγματικά τρομακτική.
Σε αυτήν την περίπτωση ένα πράγμα δεν θα ξεχάσω ποτέ.
Το θόρυβο που έκαναν τόσα πουλιά σε μια απόσταση 50 μέτρων περίπου από μένα και μέσα σε πεύκα.
Ήταν σαν να σηκωνόταν ολόκληρο το βουνό για να φύγει.
οτι ποσταρω ειναι απο ακρη σε ακρη αληθεια.
λοιπον ιστορια δευτερη.
Ένα γεγονός που σε κάποιους είχε τύχει και έλεγα πως αυτά δεν γίνονται, γελούσα και πίστευα πως σε μένα δεν θα συνέβαινε ποτέ.
Είναι αρχές Νοεμβρίου, 2012 και η πληροφορία για φασσες στην περιοχή της μικρομηλιας (δράμα) είναι στα σχέδια μας. Ο δρόμος από την έδρα μας είναι περίπου 2 ώρες.
3 άτομα παρέα και το ραντεβού μας είναι σε ένα κεντρικό σημείο της καβάλας. Η σειρά μου να βάλω το αμάξι μου, και στην πρωινή συνάντηση στης 04.30 της παρέας αποφασίζουμε να πάμε με άλλου το αμάξι. Βιαστικά βιαστικά παίρνω τα πράγματα μου. Σακίδιο, θερμό του καφέ, σάντουιτς καρεκλάκια και όλα τα σχετικά και ξεκινάμε.
Ξεκινάμε, περνάμε την δράμα, Νευροκόπι, ποταμούς και μπαίνουμε στην μικρομηλια.
Μόλις περάσουμε το χωριό, αρχίζουμε την ανάβαση στα δύσκολα μέρη. Στην διάρκεια της ανεβασιάς, εγώ κάθομαι στο πίσω κάθισμα. Κάποια στιγμή και ενώ κοιτώ έξω από το τζάμι, το μάτι μου πέφτει στο δίπλα κάθισμα. Μετρώ τα όπλα και τα βγάζω 2.
Αμάν? Παιδιά κάποιος ξέχασε το όπλο του. Τα όπλα είναι 2. Και τελικά το δικό κου έλειπε.
Πάμε στο μέρος και στης 07.45 αρχίζει το πάρτη. 3000 πουλιά περίπου στην τροφή.
Παίζουν όλη σχεδόν την μέρα. Μέχρι της 12.00. κόβουν και ξανά στης 14.30 πάλι.
Εγώ σε πλήρη αποσύνθεση.
Δεν θα το ξεχάσω ποτέ πως έπινα τον καφέ μου κάτω από μια βελανιδιά με καμία 600ρια φασσες πάνω από το κεφάλι μου και εγώ να της κοιτώ ανήμπορος να αντιδράσω.
Και να ακούω και τους άλλους να έχουν φαγοπότι στο πάρτη όλη μέρα.
Εύχομαι να μην συμβεί ποτέ σε κανέναν, έτσι όπως έλεγα πως δεν θα συνέβαινε και σε μένα ποτέ όταν το άκουγα και εγώ από κάποιους που τους είχε τύχει.
της δυο αυτες ιστοριες της εχω ξανα γραψει. ειναι απο αυτες που οσο και να θες δεν θες, δεν ξεχνιουντε.
λοιπον ιστορια δευτερη.
Ένα γεγονός που σε κάποιους είχε τύχει και έλεγα πως αυτά δεν γίνονται, γελούσα και πίστευα πως σε μένα δεν θα συνέβαινε ποτέ.
Είναι αρχές Νοεμβρίου, 2012 και η πληροφορία για φασσες στην περιοχή της μικρομηλιας (δράμα) είναι στα σχέδια μας. Ο δρόμος από την έδρα μας είναι περίπου 2 ώρες.
3 άτομα παρέα και το ραντεβού μας είναι σε ένα κεντρικό σημείο της καβάλας. Η σειρά μου να βάλω το αμάξι μου, και στην πρωινή συνάντηση στης 04.30 της παρέας αποφασίζουμε να πάμε με άλλου το αμάξι. Βιαστικά βιαστικά παίρνω τα πράγματα μου. Σακίδιο, θερμό του καφέ, σάντουιτς καρεκλάκια και όλα τα σχετικά και ξεκινάμε.
Ξεκινάμε, περνάμε την δράμα, Νευροκόπι, ποταμούς και μπαίνουμε στην μικρομηλια.
Μόλις περάσουμε το χωριό, αρχίζουμε την ανάβαση στα δύσκολα μέρη. Στην διάρκεια της ανεβασιάς, εγώ κάθομαι στο πίσω κάθισμα. Κάποια στιγμή και ενώ κοιτώ έξω από το τζάμι, το μάτι μου πέφτει στο δίπλα κάθισμα. Μετρώ τα όπλα και τα βγάζω 2.
Αμάν? Παιδιά κάποιος ξέχασε το όπλο του. Τα όπλα είναι 2. Και τελικά το δικό κου έλειπε.
Πάμε στο μέρος και στης 07.45 αρχίζει το πάρτη. 3000 πουλιά περίπου στην τροφή.
Παίζουν όλη σχεδόν την μέρα. Μέχρι της 12.00. κόβουν και ξανά στης 14.30 πάλι.
Εγώ σε πλήρη αποσύνθεση.
Δεν θα το ξεχάσω ποτέ πως έπινα τον καφέ μου κάτω από μια βελανιδιά με καμία 600ρια φασσες πάνω από το κεφάλι μου και εγώ να της κοιτώ ανήμπορος να αντιδράσω.
Και να ακούω και τους άλλους να έχουν φαγοπότι στο πάρτη όλη μέρα.
Εύχομαι να μην συμβεί ποτέ σε κανέναν, έτσι όπως έλεγα πως δεν θα συνέβαινε και σε μένα ποτέ όταν το άκουγα και εγώ από κάποιους που τους είχε τύχει.
της δυο αυτες ιστοριες της εχω ξανα γραψει. ειναι απο αυτες που οσο και να θες δεν θες, δεν ξεχνιουντε.
A
AltairLusso
Εμείς πάλι παθαίνουμε το ανάποδο. Τις προάλλες είχαμε πάει για φάσες 4 άτομα και είχαμε 7 όπλα στο αυτοκίνητο αλλά δεν ρίξαμε τουφεκιά...
Εγώ πάντως ρε συ Γιάννη αν ήμασταν φίλοι και ήίμασταν μαζί, θα καθόμασταν παρέα και θα τουφέκαγε μία ο ένας, μία ο άλλος.
Εγώ πάντως ρε συ Γιάννη αν ήμασταν φίλοι και ήίμασταν μαζί, θα καθόμασταν παρέα και θα τουφέκαγε μία ο ένας, μία ο άλλος.
Απίστευτο θέμα και θέαμα.....
Άρη πολύ ωραίες αναμνήσεις,μου θύμισες και τα δικά μου! Αυτό το suzuki samurai είναι παντού, ελπίζω να μην το δώσω ποτέ...
Γιάννη μας τρέλανες με τα φασσιά!!
Άρη πολύ ωραίες αναμνήσεις,μου θύμισες και τα δικά μου! Αυτό το suzuki samurai είναι παντού, ελπίζω να μην το δώσω ποτέ...
Γιάννη μας τρέλανες με τα φασσιά!!