Θα ήθελα πολύ καποια στιγμη να βαλω ενα ιρλανδικο στο κουμασι μου...Οι πρωτες φερμες που ειδα 7-8 ετών ηταν απο ενα εξαιρετικο ιρλανδικο σέτερ κ καθόρισαν την κυνηγετικη μου πορεία.Απο τότε καταλαβα οτι αυτο το κυνηγι μου αρέσει...Φέρμα...Θα ηθελα να ακουσω γνωμες απο τα παιδια που ειχαν ιρλανδικα κ κυνηγησαν με αυτα...Θετικα,αρνητικα,παρατηρησεις.Τι είδαν στην πραξη...
Δυο εχουν περασει απο τα χερια μου.
Και τα δυο θηλυκα.
Η πρωτη ειχε ερθει κουταβακι 30 ημερων στο σπιτι, μου εχει μεινει ποσο σκληρο σκυλι ηταν! Δεν καταλαβαινε ουτε απο κακουχιες ουτε απο εδαφη!
Απο εξυπναδα, ενας ανθρωπος!
Στο κτημα δεν πειραζε κοτες κλπ, οταν ομως θελαμε να πιασουμε κανα κοκορι για σφαξιμο της το εδειχνα και το επιανε μεσα απο ολες τις κοτες!
Ελατωμα, φωνακλου, χαλουσε τον κοσμο, μερα νυχτα!
Εφυγε απο γηρατια...
Την δευτερη, την πηρα 9 μηνων απο την Λαρισα , αλλο σκυλι...
Συνεσταλμενη, ανθρωποκεντρικη, μεσαια ερευνα και πανεξυπνη.
Αμεσως εκπαιδευτικα και καθε μερα και καλυτερη!
Δυστυχως εφυγε 2,5 χρ απο καλαζαρ πανω που απογειωνοταν κυνηγετικα...
Αυτη ειχε το χαρισμα να βαζει τα πουλια κατω απο την μυτη της.
Ελατωμα, κουνουσε την ουρα.
Και τα δυο σκυλια δεν ηξεραν τι ειναΙ η λευκη φερμα.