Βρε Φίλιππα, αυτό το σκηνικό είναι σαν βγαλμένο από ταινία τρόμου...!!! Εμένα πάντως, με "αγριεύει" κάπως και με κάνει να θέλω να φύγω και όχι να κάτσω για ώρες! Δεν τις φχαριστιέμαι καθόλου τις συγκεκριμένες καιρικές συνθήκες... Τις νιώθω τόσο βαριές έως και "αποπνικτικές" θα έλεγα...!!! Αλλά "περί ορέξεως... κολοκυθόπιτα". Που λέει κι ο σοφός λαός...
Να προσθέσω πως τέτοιες συνθήκες μού είχανε τύχει σε ένα πρωινό καρτέρι για κυργιάρες στον ελατιά πριν μερικά έτη: δεν φυσούσε, αλλά η υψηλότατη υγρασία είχε προκαλέσει ένα πυκνότατο πέπλο ομίχλης που το "έκοβες με το μαχαίρι"...! Για μερικά λεπτά δεν έβλεπα ούτε στα δυο μέτρα μπροστά μου!!! Ε λοιπόν, σας πληροφορώ πως τότε ένιωθα πως μου λιγοστεύει το οξυγόνο και μου κόβεται η αναπνοή! Ασφυκτιούσα! Δεν άντεχα καθόλου! Εντάξει δεν έπαθα και κρίση πανικού, το αντιμετώπισα με θετικές/εναλλακτικές σκέψεις, μέχρι που έσπασε λιγάκι το υπερβολικά ομιχλώδες τοπίο και μπόρεσα να φύγω σαν άνθρωπος... Α πα παααααα...!