Πολλές φορές ακούγονται στα κυνηγετικά «στέκια», όπως επίσης και μεταξύ μιας παρέας κυνηγών, παραινέσεις από εκείνους που σκοπεύουν διόφθαλμα, δηλαδή και με τα δύο μάτια ανοικτά, προς εκείνους που ρίχνουν κλείνοντας το ένα μάτι για διόφθαλμη σκόπευση για περισσότερες επιτυχημένες βολές. Όμως το να λες απλά να κάνει κάποιος κάτι, γιατί έτσι είναι καλύτερο, χωρίς όμως να του δείξεις και να τον καθοδηγήσεις για το πώς να το κάνει, το μόνο που επιτυγχάνεις είναι να του δημιουργήσεις σύγχυση. Το να ξεπεράσει κάποιος το «σύνδρομο» της σκόπευσης με κλειστό το μάτι - όπως έμαθε να κάνει στο στρατό ή του έδειξαν όταν έριχνε μικρός με αεροβόλο - δεν είναι και τόσο απλό πράγμα. Γιατί πλέον αποτελεί μία συνήθεια και το κλείσιμο του ματιού γίνεται ασυναίσθητα και μηχανικά όπως φέρνει το όπλο στον ώμο. Δεν είναι καθόλου εφικτό και άμεσα εφαρμόσιμο, αυτό που μερικοί - παριστάνοντας τους ειδικούς - προτρέπουν με έπαρση κάποιους άλλους: «άντε ρε, άνοιξε και τα δύο μάτια και ντουφέκα», επειδή το κάνουν εκείνοι. Ο σκοπός είναι, εκτός από την ανάλυση των πλεονεκτημάτων της διόφθαλμης σκόπευσης, να μάθουμε τον τρόπο διόφθαλμης σκόπευσης σε εκείνους που δεν τον ξέρουν ότι υπάρχει, σε εκείνους που ξέρουν αλλά δεν γνωρίζουν το πώς γίνεται και σε εκείνους που ξέρουν αλλά διστάζουν να το επιχειρήσουν. Πρέπει να ξέρετε ότι τα πάντα έχουν μία αρχή και για να μάθουμε σε κάποιον κάτι πρέπει να ξεκινήσουμε από την αρχή για να το μάθει σωστά. Το κυρίαρχο μάτι και η εύρεσή του είναι η αρχή και μάλιστα πολλές φορές είναι ανεξάρτητο από τα αν είμαστε δεξιόχειρες ή αριστερόχειρες. Το ότι έχουμε το δεξί χέρι «καλό» ή το δεξί «πόδι» δεν έπεται ότι θα έχουμε και το δεξί μάτι «καλό», δηλ. ισχυρότερο του αριστερού. Εκεί μπορεί να συμβαίνει το αντίθετο, να είναι το αριστερό ισχυρό (κυρίαρχο μάτι) και εμείς όλα τα χρόνια να το κλείναμε σκοπεύοντας τα πουλιά που κινούνται ή τους λαγούς που τρέχουν με το κυρίαρχό μας μάτι κλειστό, αφού επωμίζουμε από δεξιά όντες δεξιόχειρες. Θα πρέπει λοιπόν ξεκινώντας την εκμάθηση της διόφθαλμης σκόπευσης να βρούμε ποιο από τα δύο μάτια είναι το κυρίαρχο. Υπάρχουν τρεις βασικοί τρόποι εύρεσης τους οποίους χρησιμοποιώ για τους μαθητές που έρχονται στη σχολή μου και τους οποίους χρησιμοποιούν και οι αντίστοιχοι δάσκαλοι στις σχολές του εξωτερικού, όταν ξεκινούν την εκμάθηση σε κάποιον που ήξερε μόνο να κλείνει το μάτι του όταν ντουφεκάει. Από αυτούς τους τρεις θα περιγράψω τον απλούστερο για να γίνει εύκολα κατανοητός και εφαρμόσιμος.
Παίρνουμε ένα λευκό φύλλο χαρτί και ανοίγουμε στο κέντρο του μια μικρή τρύπα 1 εκ. Χ 1 εκ. Επιλέγουμε σε κάποια απόσταση 4-5 μ. μέσα στο σπίτι μας ένα σταθερό σημείο μικρών διαστάσεων, π.χ. μια λάμπα. Κρατάμε το χαρτί με την τρύπα με το αριστερό χέρι τεντωμένο και τα μάτια μας ανοικτά και εστιασμένα πάνω στη λάμπα ή σε κάποιο άλλο μικρό αντικείμενο που επιλέξαμε. Σηκώνουμε αργά το χέρι μας με το χαρτί και χωρίς να κλείσουμε κανένα από τα δύο μάτια φέρνουμε την τρύπα που έχει το χαρτί στην ευθεία με τα μάτια μας και παρατηρούμε το αντικείμενο μέσα από αυτήν για 3-4 δευτερόλεπτα. Κατόπιν κλείνουμε πρώτα το δεξί μάτι και μετά το αριστερό. Μόνο με ένα από τα δύο μάτια θα μπορούμε να δούμε το αντικείμενο μέσα από την τρύπα. Επαναλαμβάνουμε την άσκηση για επιβεβαίωση κρατώντας τώρα το χαρτί με το δεξί μας χέρι. Το αποτέλεσμα πρέπει και στις δύο περιπτώσεις να είναι το ίδιο, δηλ. μόνο με το ένα μάτι κάθε φορά θα βλέπουμε το αντικείμενο. Αυτό το μάτι είναι και το κυρίαρχο. Αν λοιπόν όλα τα χρόνια εμείς το όπλο μας από τον δεξιό ώμο και ανακαλύψαμε ότι το δεξί μας μάτι είναι το κυρίαρχο, τότε τα πράγματα είναι εύκολα. Όταν όμως ανακαλύψαμε ότι το αριστερό μας μάτι είναι κυρίαρχο, ενώ εμείς επωμίζαμε από δεξιά και κλείναμε το αριστερό μάτι (το κυρίαρχο) όλα τα χρόνια, τότε αρχίζουν τα δύσκολα. Στην πρώτη περίπτωση με δεξιά επώμιση και κυρίαρχο δεξί μάτι, μπορούμε να ξεκινήσουμε να μαθαίνουμε την διόφθαλμη σκόπευση κάνοντας την άσκηση με το δείκτη προτεταμένο του δεξιού μας χεριού προς το αντικείμενο που έχουμε επιλέξει. Βέβαια, τα μάτια πάντα θα είναι επικεντρωμένα στο αντικείμενο και με την περιφερειακή όραση θα ελέγχουμε αν το δάκτυλό μας βρίσκεται πάνω στο αντικείμενο. Όπως ακριβώς θα κάναμε κατάδειξη προς τον μοτοσικλετιστή που τρέχει στον δρόμο με τον δείκτη του δεξιού μας χεριού. Εκεί βλέπουμε πόσο ελέγχει η περιφερειακή όραση το δάκτυλό μας και κατ’ επέκταση την κάνη του όπλου σε σχέση με τον στόχο μας. Σκεφτείτε επίσης τη χρησιμότητα της περιφερειακής όρασης στο οδήγημα του αυτοκινήτου του στο δρόμο, όπου τα δύο μάτια εστιάζουν στο βάθος του δρόμου, αλλά με την περιφερειακή όραση ελέγχουν τη «μούρη» του αυτοκινήτου να πηγαίνει ίσια στο δρόμο. Έτσι οδηγούμε και την κάνη του όπλου προς το στόχο χωρίς να «σημαδεύουμε» κλείνοντας το μάτι και περιορίζοντας στο μισό το οπτικό μας πεδίο. Οδηγάει κανείς με το ένα μάτι κλειστό;
Να πάμε όμως στη δεύτερη περίπτωση που είναι τα δύσκολα. Εκεί λοιπόν διάφοροι «δάσκαλοι» και ειδικοί συστήνουν διάφορες αλχημείες για να μην δυσαρεστήσουν, απογοητεύσουν ή να ξεβολέψουν τον κυνηγό ή το σκοπευτή. Ακούγονται διάφορα για μισοκλείσιμο του ματιού όταν επωμιστεί το όπλο, όπως επίσης ένα αδιαφανές αυτοκόλλητο πάνω στο αριστερό κρύσταλλο των γυαλιών που θα πρέπει να φοράει κάποιος στο κυνήγι ή στο σκοπευτήριο, ενώ ακόμη προτείνεται σε πιο ακραίες περιπτώσεις κατασκευή κοντακίου με παράλληλη μετατόπιση (μόνο όμως σε δίκανα), που θα επωμίζεται από δεξιά αλλά η σκοπευτική γραμμή πάνω από τη ρίγα θα καταλήγει στο αριστερό μάτι.
Εγώ προσωπικά όπως και πολλοί ξένοι διάσημοι και ευσυνείδητοι δάσκαλοι, συστήνουν την απόλυτη ριζική λύση του προβλήματος , που όμως είναι λίγοι κοπιαστική και για όσους βαριούνται κουραστική . Όμως δίχως κόπο δεν κερδίζεις το καλύτερο.Όπως λένε και οι Αμερικάνοι δάσκαλοι «NO PAIN, NO GAIN”. Αυτή λοιπόν η οριστική λύση – αλλά και η καλύτερη – είναι να μάθουμε τον κυνηγό να επωμίζει το όπλο και να ντουφεκάει από τον αριστερό ώμο. Πράγμα που δεν είναι περίεργο ούτε τόσο τρομερό, αρκεί να δείξουμε σε κάποιον τον σωστό τρόπο να το κάνει και να ακολουθήσει σωστά το στάδιο προσαρμογής. Σκεφτείτε ότι κανείς δεν γεννήθηκε από την κοιλιά της μαμάς του να επωμίζει από δεξιά. Έμαθε. Όμως πριν τον μάθουν θα έπρεπε να του βρουν το κυρίαρχο μάτι και να του μιλήσουν για την διόφθαλμη σκόπευση που απαιτείται με το λειόκανο κυνηγετικό όπλο. Σκεφτείτε ότι το πρόβλημα του κυρίαρχου ματιού και την ανάγκη της διόφθαλμης σκόπευσης είχαν εντοπίσει και αναφερθεί ο μεγάλος οπλουργός και δάσκαλος σκοποβολής Charles Lancaster στο πρώτο βιβλίο που είχε εκδώσει με τίτλο “The Art of Shooting” στα τέλη του 1889! Δεν είναι λοιπόν κάτι σύγχρονο, είναι πολύ παλιό και από εκείνη την εποχή μέχρι σήμερα στις σχολές κυνηγετικές σκοποβολής Αγγλίας και Αμερικής καθοδηγούν σωστά τους κυνηγούς και σκοπευτές από την εφηβική τους ηλικία ακόμα, να μάθουν να επωμίζουν από την πλευρά του κυρίαρχου ματιού, ώστε να μην αντιμετωπίσουν αργότερα πρόβλημα με την διόφθαλμη σκόπευση.
Μία επίσης χρήσιμη διαπίστωση και εντοπισμός του προβλήματος που μπορεί να ακολουθήσει κάποιος που χρόνια επωμίζει και ντουφεκάει από δεξιά κλείνοντας το αριστερό του μάτι και χάνει πουλιά όταν προσπαθήσει να ντουφεκίσει με τα μάτια ανοικτά είναι η εξής: Τοποθετεί στα 15 μ. ένα λευκό φύλλο χαρτιού διαστάσεων 1μ.Χ1μ. και στο κέντρο δημιουργεί ένα μαύρο σημάδι με ένα μαρκαδόρο 5εκ.Χ5εκ. Παίρνει λοιπόν το όπλο του ο κυνηγός και με ανοικτά τα δύο του μάτια επωμίζει, τοποθετεί το στόχαστρο πάνω στο μαύρο σημάδι και - με ανοικτά πάντα τα μάτια – πυροβολεί. Αυτό θα το επαναλάβει σε πέντε διαφορετικά χαρτιά από την ίδια απόσταση των 15 μ. και με τα ίδια φυσίγγια κάθε φορά. Τότε θα διαπιστώσει ότι και στα πέντε χαρτιά η ντουφεκιά του έχει φύγει για παράδειγμα αριστερά. Τότε θα εντοπίσει το πρόβλημα και το γιατί έχανε τα πουλιά όταν προσπαθούσε να τα τουφεκίσει με τα δύο μάτια ανοικτά, χωρίς βέβαια να έχει ιδέα περί κυρίαρχου ματιού. Βλέπουμε λοιπόν ότι η φύση δεν νικιέται. Ο συγκεκριμένος κυνηγός όταν με τα δύο μάτια ανοικτά βάζει το στόχαστρο πάνω στο μαύρο σημείο που σημαδεύει, τότε ασυναίσθητα φέρνει τις κάνες στην ευθεία του αριστερού του ματιού με το στόχο. Αυτό το ασυναίσθητο «τράβηγμα» της κάνης του όπλου προς το αριστερό μάτι, έχει σαν συνέπεια ενώ εκείνος νομίζει ότι σημαδεύει το στόχο του, η ντουφεκιά να φεύγει αριστερά από αυτόν με αποτέλεσμα να χάνεται το πουλί.
1. Αριστερά το λάθος με το ένα μάτι κλειστό και δεξιά το σωστό με τα δύο μάτια ανοικτά και διόφθαλμη σκόπευση.
2. Ποτέ δεν είναι αργά για τίποτα σε αυτή τη ζωή. Η ηλικιωμένη κυρία στην Αγγλία πήγε στο δάσκαλο για να τη μάθει διόφθαλμη σκόπευση αν και κυνηγούσε χρόνια.
3. Η προπόνηση για τη διόφθαλμη σκόπευση πρέπει να γίνεται στο σπίτι και μετά η πρακτική εξάσκηση πρέπει να γίνεται στο σκοπευτήριο και όχι απευθείας στο κυνήγι.
4. Αφού εντοπίσουμε ποιο είναι το κυρίαρχο μάτι του κυνηγού, θα πρέπει να τον κατευθύνουμε και να το καθοδηγήσουμε πώς να επωμίζει και να σκοπεύει διόφθαλμα από εκείνη την πλευρά.
5. Σε βολές «άνετες», όπως οι εισερχόμενες, ο κυνηγός που κλείνει το μάτι γιατί έχει και
«χαίρεται» στο μάτι του το θήραμα τις περισσότερες φορές το χάνει.
6. Η σωστή εκμάθηση της διόφθαλμης σκόπευσης με το λειόκανο από μικρή ηλικία θα προλάβει τη σύγχιση και το μπέρδεμα με τη σκόπευση του πολεμικού αργότερα στο στρατό και θα ξέρει ότι το κλείσιμο του ματιού είναι μόνο για εκεί.
Πηγή:
http://old.kynigesia.gr/