Διόφθαλμη Σκόπευση

Κατά την δική μου γνώμη η φαρδιά ρίγα είναι για την διάθλαση της θερμότητας μακριά από την οπτική ευθεία, για αυτό και βοηθάει περισσότερο σε επωμιζομενα αγωνίσματα. Για μένα όσο πιο λεπτή τόσο πιο ακριβής είναι. Αλλά για αυτό υπάρχουν άπειρα σχέδια ριγας, επειδή όπως όλα τα πράγματα, έτσι κι αυτό είναι καθαρά προσωπικό.
Μηπως Λεωνίδα το μυαλό μας μετράει αισθάνεται βλέπει λεπτομέρειες που συνειδητά εμείς δεν καταλαβαίνουμε, μηπως τελικά ενώ εμείς κοιτάμε μόνο τον στόχο το μυαλό ξέρει κ πολλα αλλα πραγματα ; γίνονται ολα τόσο γρηγορα, κ μια ερώτηση, μηπως τελικά τα υψηλά σκορ είναι καθαρα ικανότητα του σκοπευτή να μπαίνει σε λειτουργία υψηλών σκορ ; κάτι σαν να πατας το race mode στον εγκέφαλο του αυτοκινητου
 
Μηπως Λεωνίδα το μυαλό μας μετράει αισθάνεται βλέπει λεπτομέρειες που συνειδητά εμείς δεν καταλαβαίνουμε, μηπως τελικά ενώ εμείς κοιτάμε μόνο τον στόχο το μυαλό ξέρει κ πολλα αλλα πραγματα ; γίνονται ολα τόσο γρηγορα, κ μια ερώτηση, μηπως τελικά τα υψηλά σκορ είναι καθαρα ικανότητα του σκοπευτή να μπαίνει σε λειτουργία υψηλών σκορ ; κάτι σαν να πατας το race mode στον εγκέφαλο του αυτοκινητου
Για πολλά χρόνια εξερεύνησα πεισματικά την τέχνη της ενστικτώδους σκόπευσης, με σκοπό να κλείσω σταδιακά όλες τις "τρύπες" της μεθόδου και να μπορώ να παρουσιάσω ως τελικό προϊόν μία σκοπευτική μέθοδο χωρίς συνειδητή συμμετοχή από τον σκοπευτή. Το είδα ως ένα "garage project", το οποίο το δοκίμαζα παράλληλα με τις mainstream προσεγγίσεις στο θέμα 'σκόπευση'. Όσο όμως και αν πλησίασα στον τελικό στόχο, ποτέ δεν κατάφερα να ξεπεράσω το τεράστιο εμπόδιο που λέγεται 'διαθεση'. Με απλά λόγια, όταν βασιζεις μία μέθοδο στο υποσυνείδητο, είσαι δέσμιος του τι κουβαλάει το υποσυνείδητό σου τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή. Εάν είναι ανάλαφρο και απαλλαγμένο από άλλες σκοτουρες τότε ευχαρίστως αναλαμβάνει ότι διασκεδαστικό του ζητήσεις, όπως είναι και η σκόπευση. Εάν όμως είναι φορτωμένο με σαβουρες της καθημερινότητας (υποχρεώσεις, άγχος, στεναχώρια κλπ) τότε ξεχνάς οποιαδήποτε θετική συμμετοχή του. Μετά από δέκα σχεδόν χρόνια μελέτης του, εγκατέλειψα την προσπάθεια να το τιθασεύσω και να το βάλω σε καλούπια, αποδεχόμενος απλά την "φιλική συμμετοχή" του αν και όταν δημιουργηθούν μάλλον τυχαία οι συνθήκες που αναλαμβάνει το τιμόνι.
 
Για πολλά χρόνια εξερεύνησα πεισματικά την τέχνη της ενστικτώδους σκόπευσης, με σκοπό να κλείσω σταδιακά όλες τις "τρύπες" της μεθόδου και να μπορώ να παρουσιάσω ως τελικό προϊόν μία σκοπευτική μέθοδο χωρίς συνειδητή συμμετοχή από τον σκοπευτή. Το είδα ως ένα "garage project", το οποίο το δοκίμαζα παράλληλα με τις mainstream προσεγγίσεις στο θέμα 'σκόπευση'. Όσο όμως και αν πλησίασα στον τελικό στόχο, ποτέ δεν κατάφερα να ξεπεράσω το τεράστιο εμπόδιο που λέγεται 'διαθεση'. Με απλά λόγια, όταν βασιζεις μία μέθοδο στο υποσυνείδητο, είσαι δέσμιος του τι κουβαλάει το υποσυνείδητό σου τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή. Εάν είναι ανάλαφρο και απαλλαγμένο από άλλες σκοτουρες τότε ευχαρίστως αναλαμβάνει ότι διασκεδαστικό του ζητήσεις, όπως είναι και η σκόπευση. Εάν όμως είναι φορτωμένο με σαβουρες της καθημερινότητας (υποχρεώσεις, άγχος, στεναχώρια κλπ) τότε ξεχνάς οποιαδήποτε θετική συμμετοχή του. Μετά από δέκα σχεδόν χρόνια μελέτης του, εγκατέλειψα την προσπάθεια να το τιθασεύσω και να το βάλω σε καλούπια, αποδεχόμενος απλά την "φιλική συμμετοχή" του αν και όταν δημιουργηθούν μάλλον τυχαία οι συνθήκες που αναλαμβάνει το τιμόνι.

Φοβερή προσέγγιση για εναν δάσκαλο!! Τόσο απλό και ταυτόχρονα πολύ ψαγμένο!
 
Για πολλά χρόνια εξερεύνησα πεισματικά την τέχνη της ενστικτώδους σκόπευσης, με σκοπό να κλείσω σταδιακά όλες τις "τρύπες" της μεθόδου και να μπορώ να παρουσιάσω ως τελικό προϊόν μία σκοπευτική μέθοδο χωρίς συνειδητή συμμετοχή από τον σκοπευτή. Το είδα ως ένα "garage project", το οποίο το δοκίμαζα παράλληλα με τις mainstream προσεγγίσεις στο θέμα 'σκόπευση'. Όσο όμως και αν πλησίασα στον τελικό στόχο, ποτέ δεν κατάφερα να ξεπεράσω το τεράστιο εμπόδιο που λέγεται 'διαθεση'. Με απλά λόγια, όταν βασιζεις μία μέθοδο στο υποσυνείδητο, είσαι δέσμιος του τι κουβαλάει το υποσυνείδητό σου τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή. Εάν είναι ανάλαφρο και απαλλαγμένο από άλλες σκοτουρες τότε ευχαρίστως αναλαμβάνει ότι διασκεδαστικό του ζητήσεις, όπως είναι και η σκόπευση. Εάν όμως είναι φορτωμένο με σαβουρες της καθημερινότητας (υποχρεώσεις, άγχος, στεναχώρια κλπ) τότε ξεχνάς οποιαδήποτε θετική συμμετοχή του. Μετά από δέκα σχεδόν χρόνια μελέτης του, εγκατέλειψα την προσπάθεια να το τιθασεύσω και να το βάλω σε καλούπια, αποδεχόμενος απλά την "φιλική συμμετοχή" του αν και όταν δημιουργηθούν μάλλον τυχαία οι συνθήκες που αναλαμβάνει το τιμόνι.
. Δεν απάντησες στην ερώτηση όμως που έκανα, υπάρχει τελικά κουμπί race mode ;
 
Κουμπί να γίνεσαι γαιδούρι κ γενικά ζώο αν υπάρχει στον καθέναν μας,αυτό πατάς κ είναι όλα ποιό εύκολα.
Λίγοι το καταφέρνουν αλλά κ κάποιοι που το πλησιάζουν, γαιδουρεύουν - γίνονται μπετό με τον καιρό.
Κάποιοι δεν στρώνουν μ τπτ...οσα χρόνια κ να ρίχνουν.
 
Η χημεία φίλε μου είναι η απόλυτη αλήθεια ΚΑΙ στη λειτουργία του μυαλού.
Όμως αν μπεις σε αυτό το ταξίδι είναι σαν να ανοίγεις το κουτί της πανδώρας.
Και δεν βλέπω καμμία σκοπιμότητα να γίνει αυτό , στο επίπεδο το δικό μας. Τώρα σε άλλα επίπεδα που τα λεφτά είναι πολλά , χμμμμμμμμμμμμμμμμμμ ........................
Πάντως , το να προσπαθείς να "καθοδηγήσεις" το μυαλό σου είναι πολύ ενδιαφέρον παιχνίδι από ότι είδα με την ενασχόληση με τους αγώνες.
Νομίζω ότι στη σκοποβολή φθάνεις σε ένα σημείο που πλέον "έχεις" όλα τα πιατάκια. Αυτό είναι το πρώτο στάδιο που με λίγη ενασχόληση όλοι εμείς οι κοινοί θνητοί μπορούμε να φτάσουμε.
Μετά έρχεται το "άλλο" στάδιο , αυτό των πρωταθλητών. Αυτοί μπορούν να "καθοδηγούν" το μυαλό τους και να κάνουν συνεχώς , δλδ 10 στα 10 αυτό που εμείς μπορούμε να κάνουμε 8 ή 9 στα 10.

Να στο πω αλλιώς. Σου βάζω ένα πιατάκι ακίνητο στα 20 μ. και σου λέω να το σπάσεις 200 φορές συνεχόμενες.
Τι λες θα το σπάσεις ? εγώ νομίζω ότι ( ειδικά όταν πλησιάζεις στο τέλος ) θα τρέμει το χέρι και δεν.................

Αυτοί όμως σπάνε 199 - 198 - 197 /200 και στην ουσία για αυτούς είναι ακίνητα πιατάκια.

mind games my friend .............MIND GAMES.
 
Η χημεία φίλε μου είναι η απόλυτη αλήθεια ΚΑΙ στη λειτουργία του μυαλού.
Όμως αν μπεις σε αυτό το ταξίδι είναι σαν να ανοίγεις το κουτί της πανδώρας.
Και δεν βλέπω καμμία σκοπιμότητα να γίνει αυτό , στο επίπεδο το δικό μας. Τώρα σε άλλα επίπεδα που τα λεφτά είναι πολλά , χμμμμμμμμμμμμμμμμμμ ........................
Πάντως , το να προσπαθείς να "καθοδηγήσεις" το μυαλό σου είναι πολύ ενδιαφέρον παιχνίδι από ότι είδα με την ενασχόληση με τους αγώνες.
Νομίζω ότι στη σκοποβολή φθάνεις σε ένα σημείο που πλέον "έχεις" όλα τα πιατάκια. Αυτό είναι το πρώτο στάδιο που με λίγη ενασχόληση όλοι εμείς οι κοινοί θνητοί μπορούμε να φτάσουμε.
Μετά έρχεται το "άλλο" στάδιο , αυτό των πρωταθλητών. Αυτοί μπορούν να "καθοδηγούν" το μυαλό τους και να κάνουν συνεχώς , δλδ 10 στα 10 αυτό που εμείς μπορούμε να κάνουμε 8 ή 9 στα 10.

Να στο πω αλλιώς. Σου βάζω ένα πιατάκι ακίνητο στα 20 μ. και σου λέω να το σπάσεις 200 φορές συνεχόμενες.
Τι λες θα το σπάσεις ? εγώ νομίζω ότι ( ειδικά όταν πλησιάζεις στο τέλος ) θα τρέμει το χέρι και δεν.................

Αυτοί όμως σπάνε 199 - 198 - 197 /200 και στην ουσία για αυτούς είναι ακίνητα πιατάκια.

mind games my friend .............MIND GAMES.
Δηλαδή τι ακριβώς έχουν οι κορυφαίοι που δεν έχουμε όλοι οι άλλοι ; αντέχουν την πιεση ; διατηρουν την συγκέντρωση τους ;, βλέπουν με άλλο τρόπο τα πιατα ;, έχουν πεισει το μυαλό τους ότι ο αγωνας είναι κάτι το απλό ;, τι ακριβώς είναι η διαφορα τους ;
 
Δηλαδή τι ακριβώς έχουν οι κορυφαίοι που δεν έχουμε όλοι οι άλλοι ; αντέχουν την πιεση ; διατηρουν την συγκέντρωση τους ;, βλέπουν με άλλο τρόπο τα πιατα ;, έχουν πεισει το μυαλό τους ότι ο αγωνας είναι κάτι το απλό ;, τι ακριβώς είναι η διαφορα τους ;
Απλά είναι η δουλειά τους.Και κάποιοι την κάνουν καλά.
Ξεκινουν το πρωί και παίρνουν το όπλο να πάνε στην δουλειά..
 
Απλά είναι η δουλειά τους.Και κάποιοι την κάνουν καλά.
Ξεκινουν το πρωί και παίρνουν το όπλο να πάνε στην δουλειά..

δεν ξέρω όμως αν θα μου άρεσε αυτό.
αν το χόμπυ γίνει δουλειά , παύει να είναι χόμπυ.
από δουλειά έχω , από χόμπυ πάσχω..................... ;) ;) ;)
 
Μετά από δέκα σχεδόν χρόνια μελέτης του, εγκατέλειψα την προσπάθεια να το τιθασεύσω και να το βάλω σε καλούπια, αποδεχόμενος απλά την "φιλική συμμετοχή" του αν και όταν δημιουργηθούν μάλλον τυχαία οι συνθήκες που αναλαμβάνει το τιμόνι.
........ και μάλλον εκείνη την στιγμή γίνονται και τα ρεκόρ .
 
Back
Top