Η παλαμιδα χτύπησε στο παρακάτω πλανακι. Χρωμα Η και 15γρ βάρος. Είναι ένα μικρό τεχνητό που μου έχει δουλέψει ως τωρα. Ήμουν τυχερός που την έβγαλα την παλαμιδα γιατί το τεχνητό είναι πολύ μικρό και ο εξοπλισμός μου ήταν λεπτός για κοκκαλια και σαφριδια. Φαντάσου η σαλαγκια ήταν στη γλώσσα του, το ασίστ στο χείλος του και τα δόντια του ψαριού πάνω στην παραμάνα. Είχε το όνομα μου το ψάρι...Τεχνητουλιαπου χτύπησε η Παλαμις
Αυτό το τεχνητάκι (Yamashita Maria Princes) είχε αφήσει εποχή πριν καμιά δεκαριά χρόνια σε αυτούς που κάνανε συρτή αφρού με βάρκα
Έτσι ακριβώς, και από βάρκα είχε γράψει ιστορία,το ξερω γιατι εχω γνωστό που ασχολείται εδώ κ παρα πολλα χρονια αποκλειστικα κ μονο με συρτη αφρου...Αυτό το τεχνητάκι (Yamashita Maria Princes) είχε αφήσει εποχή πριν καμιά δεκαριά χρόνια σε αυτούς που κάνανε συρτή αφρού με βάρκα
Ρε το πουστη τον Ιάπωνα...
Μπράβο Τάσο! Θύμισε μου το ρεγγάκι ποιο τεχνητό είναι; Έχω πάρει ένα τσουρινόγια σε χρώμα ρέγγα αλλά ακόμα δεν το έχω δοκιμάσει.
Είναι το ίδιο με αυτο που λέγαμε παραπανω (Maria princess κωδ. GX4) αλλά σε μεγαλυτερο μέγεθος....
Για το δέσιμο του τεχνητού δε θα πούμε τίποτα.
Δεν έχω ελιές αλλά όταν τρώνε οι λούτσοι το δουλεύω κατάλληλα ...Για το δέσιμο του τεχνητού δε θα πούμε τίποτα.
Αρκεί βέβαια αυτό το καλάμι να μη το δουλεύεις σα ραβδιστήρα
........Πρώτα από όλα ο νομος που καθορίζει το υποβρυχιο ψάρεμα αναφέρει ρητά ότι απαγορευεται το ψαροντουφεκο να βρίσκεται οπλισμενο εκτός νερου............
Περνώντας τις γέφυρες στο Αιτωλικό παρατηρούσα τους πιτσιρικάδες (10-15 χρονών) να ρίχνουν καμάκι στα ψάρια που περνούσαν από κάτω.
Θα έλεγα ότι στο Μεσολόγγι υπάρχει μεγάλη παράδοση στο καμάκι τόσο από βάρκα όσο κ απο στεριά. ...και μάλιστα εκεί τα κοντάρια των καμακιων είναι από φυσικό καλάμι κ οχι ξυλο όπως συνηθίζεται σε άλλες περιοχες της Ελλάδας κ ενας λόγος είναι γιατι σαν ελαφρυτερο πεταγεται καλυτερα αν χρειαστεί κ βουλιάζει γρηγορότερα με το βάρος του καμακιού μπροστα....
Έχεις καμία σιλικόνη; Με τεχνητά μη περιμένεις πολλά πράγματα ειδικά με τόσο φως!
