Συγνώμη μάγκες για την καθυστέρηση αλλά έμπλεξα στη δουλειά. Ευτυχώς που έχω άδεια δηλαδή
Βόλτα σήμερα σε σημείο που την περασμένη Κυριακή βρήκαμε καρβούνια (ή ντάσκες) με τον αδερφό μου. Το σημείο είναι μια μύτη όπου τα ψάρια είναι περαστικά και κυνηγάνε σε απόσταση βολής. Δυστυχώς στον κόλπο που στριμώχνουν το ψιλό (μάλλον σαρδέλα) δεν φτάνουμε με τις βολές τα ψάρια. Αλλά περνάνε αριστερά, δεξιά αρκετές φορές και εκεί είναι η ευκαιρία. Για έναν περίεργο λόγο τα ψάρια χτυπάνε μόνο σε raglou με μπομπάρδα. Βασικά δεν είναι και τόσο περίεργος ο λόγος αφού η αφρουδιά και η φασαρία της μπομπάρδας τραβάνε τα ψάρια και χτυπάνε στη σιλικόνη. Raglou 85άρι λοιπόν με το μαμά αγκίστρι (πανάθεμα με). Μπαίνουν τα ψάρια από αριστερά, βράζει η θάλασσα σε απόσταση από 5 μέτρα έως 40 μέτρα, παίρνει ένας φίλος αριστερά μου ένα κιλίσιο αλλά εμένα με προσπερνάνε και δεν χτυπάει κάτι. Είναι και θέμα τύχης φυσικά αφού το ψίλο είναι πάαααρα πολύ. Περνάνε 5 λεπτά και πάω πιο δεξιά σε ένα μέρος που κάνει λίγο σαν κόλπος και ξαφνικά μου χτυπάει το ψάρι. Φρένα σφιχτά αλλά αυτό έπαιρνε αρκετά μέτρα. Πάνω, κάτω, αριστερά, δεξιά παντού με πήγαινε η τορπιλή. Το καλαμάκι μου (7-35 cw) είχε πάρει γαμάτη παραβολή και γούσταρα. Εκεί που λέω τώρα θα τα φτύσει και έχει φτάσει από κάτω μου κάνει άλλο ένα κεφάλι και γεια σας. Το ψάρι το είδα και το υπολογίζω μέσα από το νερό γύρω στα 3 κιλά. Θεωρώ πως το αγκίστρι είναι για τον π@@@@ο και εκεί την πάτησα. Πήγα και πήρα μετά το ψάρεμα το πιο δυνατό αγκίστρι τύπου aberdeen που βρήκα και αν βρω παρέα το πρωί θα πάω πάλι στο ραντεβού. Ωραίο το τράβηγμα σαν να κρατάω κομπρεσέρ αλλά αυτό το χαλάρωμα όταν χάνεις το ψάρι είναι πιο ξενέρα και από όταν τελειώνεις και σου λέει η άλλη κάνε με αγκαλίτσα
ούτε ο πεντάκιλος κυπρίνος δεν μου το έκανε έτσι 
