Την εβδομάδα που μόλις μας πέρασε, δύο διαδοχικά μεσημεράκια, εκμεταλλεύθηκα τον ηλιόλουστο (μα παγερό) καιρό, πήρα το τετρακίνητο κουρσάκι μου και "ξαμολήθηκα" στα έλατα του Παρνασσού, σε δύο εντελώς διαφορετικά μέρη, εκ διαμέτρου αντίθετα (το ένα εις την Δύσιν, το άλλο εις την Ανατολήν)...
Φυσικά, απήλαυσα εις το έπακρον τη βολτούλα μου και τη μαγευτικήν θέα, συνοδεία του πιστού μου τετράτροχου συντρόφου...
Ε, λοιπόν, οι κυριαρίνες (viscivorus), αλλά και τα υπόλοιπα κιχλοείδη ήτανε απελπιστικώς ολίγα, σχεδόν άφαντα!!! Αντίκρυσα, δηλαδής, μόνον μηδαμινές κυριάρες και, επίσης μηδαμινά, κοτσύφια...!
Κατά την άποψή μου, αν μη τι άλλο, πολύ παρήγορο αυτό, ειδικώς διά την εφετινή, συνθήκη της πολύ άδικης απαγορεύσεως της λατρεμένης μας θηρευτικής δραστηριότητος...