Γρήγορο απογευματινό και σήμερα, πάλι στο ίδιο μέρος. Τα πουλιά εμφανώς λιγότερα σήμερα και ψηλαααα. Φαίνεται επειδή μαλάκωσε ο καιρός ανεβήκανε πιο ψηλά. Είπα να επιμείνω στο ίδιο καρτέρι μου χτες. Απογοήτευση. Ξεκινάω με ένα 0/6 σε ψηλωμένες που πέρναγαν καρφί από πάνω μου (ίσως η πιο δύσκολη φάση για μένα όταν είναι πολύ ψηλωμένη η τσίχλα και σε "κλειστό" καρτέρι, όταν είναι πιο χαμηλά την αφήνω να με προσπεράσει και της ρίχνω από κάτω και σχεδόν πάντα τις κατεβάζω). Η ώρα έχει αρχίσει να περνάει εν τω μεταξύ και αρχίζω να κατεβαίνω προς τον πατέρα μου. Τον άκουγα που έριχνε ντουμπλέδες με το δίκαννο, κατάλαβα ότι δεν πρέπει να κατέβαζε και αυτός πουλιά

Εν τέλει στο 90' κάνω ένα 3/3, αλλά δυστυχώς βρίσκω μόνο το ένα! Κότσυφας. Πέσανε και τα τρία στο πιο πυκνό σημείο που θα μπορούσαν. Πρώτα μια τσίχλα, ενώ έχω αλλάξει και λέω να βάλω το nobel dispersante, μου περνάει μια καλά αλλά μακριά, πέφτει ζωντανή, πήγα στο περίπου να ψάξω, δεν το παίδεψα δεν υπήρχε περίπτωση. Ξαναγυρίζω σε Navaro 7αρι, βλέπω μια να μου έρχεται πολύ ωραία από μακριά, κ@βλμν0ς ο βλάκας δεν την αφήνω να ζυγώσει, της τραβάω μια ωραία ντουφεκιά καμιά 40αρια μέτρα πέφτει σέκος αλλά στη ζούγκλα του Ταρζάν! Ρε γμτ λέω κρίμα την τσίχλα και την ντουφεκιά που έκανα. Το μέρος ήταν σχεδόν αδιαπέραστο με ανάμικτο πουρνάρι-σκίνο, κάτι πευκάκια και ασπριλάντια (έτσι λέμε εμείς κάτι χαμηλά φυτά που είναι σκέτο αγκάθι και τρυπάνε σα διαόλια). Ούτε φίδι δεν έμπαινε εκεί. Ξεκινάω να πάω. Δεν προχωράω λίγο μου φεύγει κοντά εύκολα ένας κότσυφας, λέω από μέσα μου πυκνό αλλά κοντά του ρίχνω σέκος, βλέπω επακριβώς που πέφτει λέω θα τον βρω αμέσως. Πάω... Αμ δε... Είναι τόσο διαολοπυκνό το μέρος, δεν το βρίσκω αρχικά! Τα παρατάω, γτ νύχτωνε και ακόμα δεν είχα πάει στην τσίχλα. Που να πάω δλδ.... Με τα χίλια ζόρια, κατατρυπημένος, μουσκίδι στον ιδρώτα και το παντελόνι μου για πέταμα.... Ήταν να σαν ψάχνω ψύλλο στ' άχυρα. Ξαναγυρνάω στον κότσυφα, χώνομαι στο πυκνό σα σκυλί, τπτ, ρε γμτ και είναι καθαρό κάτω από την αγριλίτσα που έπεσε, αλλά τπτ. Αρχίζω να ψαχουλεύω το έδαφος ανάμεσα στα σκίνια στα τυφλά. Και που κοίταζα το έδαφος δεν έβλεπα τπτ, σκοτάδι. Χάθηκε ένας φακός λέω ρε γαμώτο. Σε μια φάση μπροστά μου, σαν να μαύριζε λίγο πιο πολύ το έδαφος... Και η φαντασία μου το έκανε για σιλουέτα κότσυφα. Απλώνω χέρι... Πιάνω κάτι μαλακό... Τραβάω.. Ανακούφιση να τος ο διαολεμένος!!!!
Εν τέλει και ο πατέρας μου τρεις κατέβασε και βρήκε τις 2. Τα Safari δεν τα βολεύτηκε καθόλου, επιστρέφει στα Tordo κίτρινα από την επόμενη.
Έχουμε μαζέψει 8 πουλάκια τώρα, θα προστεθούν στο γιορτινό τραπέζι. Αύριο αποχή λόγω της μέρας!