Τετοιες φωτογραφίες θέλουμεΕπιστροφη απο δεκα μερες στην ψυχοθαρεπεια μου τη Μανη... Δεν το χωραει το μυαλο μου πως ειναι δυνατον να μην τον χορταινω αυτον τον τόπο με τίποτα...
Ο καιρος δεν βοηθησε φέτος, απνοια και ζεστη στις περισσοτερες μερες οποτε μονο τα πιο κουρασμενα πουλιά εμεναν το βραδυ και καποιες φορες ειχε ενδιαφερον ξεκλαρωμα... Ημερησιο περασμα ειχε 3 μερες, και αρκετα υποτονικο μαλιστα, στις 3, τις 4 και τις 13 του μηνα, ενω τα περισσοτερα τρυγονια ηταν στις 4 και τις 9 του Σεπτεμβρη...
Διασπαρτα υπηρχαν κ μερικα ορτυκακια με τα περισσοτερα να ειναι στις 9 και 10 του μηνα...
Με αρκετο περπατημα η καρπωση κυμαινοταν απο 3 εως οριο τη μερα, αλλά δυστυχως ελαχιστα χαρηκα ενα ημερησιο μπασιμο που μου εχει λειψει τοσο...
Αυτη η φιγουρα του να ανεβαινει με τα τσαλιμια με τον αερα στον κωλο με φοντο το γαλαζιο ειναι μια εικονα που οσες φορες και αν τη δω δεν θα την χορτασω ποτε...
Μεγαλες προσδοκιες υπηρχαν για τις 14 τη μερα του Σταυρου που επιτελους αποφασισε να πιασει ενας δυνατος αερας στις 3 τη νυχτα... Στις 4 οδηγωντας για το καρτερι σηκωνα τα ορτυκια και τα τρυγονια απο τις ακρες του δρομου αλλά ανθρακας ο θησαυρος... Δεν εβγαλε πουλιά... Ενα τρυγονι μου βγηκε κ το κλαμπανισα πανηγηρικα, ισως απο τα λιγα που μου εφυγαν ετσι παλικαρισια...
Νομιζα οτι αυτο θα ηταν το τελευταιο τρυγονι της Μανης, αλλά στο γυρισμο σταματησα εκει που ειχα δει τα πουλια στη νυχτα... Σηκωσα 2 τρυγονια και 3 ορτυκια, τα πηρα ολα και γυρισα ευτυχισμενος με τη θαλασσα για πρωτη φορα φουρτουνιασμενη...
Αναμικτα συναισθηματα φετος μετά τις εξελιξεις στη Γαλλια... Δυσκολο να καταλαβεις πως ειναι δυνατον ενα θηραμα στο ενα σπιτι να ειναι απαγορευμενος καρπος και στο διπλανο κυνηγετικος τουρισμος...Δεν θελω να φανταστω τη μερα που δεν θα κατεβω στη Μανη, εστω και γι αυτο το ενα τρυγονι...
Δοξα το θεο η μεση με κρατησε και φετος κ περπατησα αρκετα, για καποιο λογο δεν ηθελα να τελειωσει το κυνηγι φετος και ας μην ειχε πουλια, ελπιζω να μην ειναι προαισθημα...
Καποιες μερες ειχα παρεα τον φιλο τον Παυλο που ηρθε να γνωρισει τη Μανη και νομιζω οτι την αγαπησε... Δεν κολλωνε πουθενα ο Παυλος, σε ολα μεσα...
Τρυγόνι - Αρχείο
- Thread starter Hunterslife Team
- Ημερομηνία δημιουργίας
- Status
Αρι αυτο το φοντο πισω απο τις φωτογραφιες σου, ειναι καμβας σκετος....
Εισαι καλλιτεχνης σε ολα φιλε μου.....
Και νομιζω οτι με αυτες τις εικονες δεν πιστευω οτι θα βρεθει καποιος που να μην αγαπηση και αυτος την Μανη......
Δεν έχω λόγια! ... είναι το κυνήγι του τρυγονιού στη Μάνη ξεχωριστό από μόνο του, εσύ έχεις εγκλωβίσει μέχρι και το φως της Μάνης!
Να σαι καλά φιλαράκι,μπράβο και σε εσένα για το ωραίο κυνήγι που έκανες στα παπιά!
Επιστροφη απο δεκα μερες στην ψυχοθαρεπεια μου τη Μανη... Δεν το χωραει το μυαλο μου πως ειναι δυνατον να μην τον χορταινω αυτον τον τόπο με τίποτα...
Ο καιρος δεν βοηθησε φέτος, απνοια και ζεστη στις περισσοτερες μερες οποτε μονο τα πιο κουρασμενα πουλιά εμεναν το βραδυ και καποιες φορες ειχε ενδιαφερον ξεκλαρωμα... Ημερησιο περασμα ειχε 3 μερες, και αρκετα υποτονικο μαλιστα, στις 3, τις 4 και τις 13 του μηνα, ενω τα περισσοτερα τρυγονια ηταν στις 4 και τις 9 του Σεπτεμβρη...
Διασπαρτα υπηρχαν κ μερικα ορτυκακια με τα περισσοτερα να ειναι στις 9 και 10 του μηνα...
Με αρκετο περπατημα η καρπωση κυμαινοταν απο 3 εως οριο τη μερα, αλλά δυστυχως ελαχιστα χαρηκα ενα ημερησιο μπασιμο που μου εχει λειψει τοσο...
Αυτη η φιγουρα του να ανεβαινει με τα τσαλιμια με τον αερα στον κωλο με φοντο το γαλαζιο ειναι μια εικονα που οσες φορες και αν τη δω δεν θα την χορτασω ποτε...
Μεγαλες προσδοκιες υπηρχαν για τις 14 τη μερα του Σταυρου που επιτελους αποφασισε να πιασει ενας δυνατος αερας στις 3 τη νυχτα... Στις 4 οδηγωντας για το καρτερι σηκωνα τα ορτυκια και τα τρυγονια απο τις ακρες του δρομου αλλά ανθρακας ο θησαυρος... Δεν εβγαλε πουλιά... Ενα τρυγονι μου βγηκε κ το κλαμπανισα πανηγηρικα, ισως απο τα λιγα που μου εφυγαν ετσι παλικαρισια...
Νομιζα οτι αυτο θα ηταν το τελευταιο τρυγονι της Μανης, αλλά στο γυρισμο σταματησα εκει που ειχα δει τα πουλια στη νυχτα... Σηκωσα 2 τρυγονια και 3 ορτυκια, τα πηρα ολα και γυρισα ευτυχισμενος με τη θαλασσα για πρωτη φορα φουρτουνιασμενη...
Αναμικτα συναισθηματα φετος μετά τις εξελιξεις στη Γαλλια... Δυσκολο να καταλαβεις πως ειναι δυνατον ενα θηραμα στο ενα σπιτι να ειναι απαγορευμενος καρπος και στο διπλανο κυνηγετικος τουρισμος...Δεν θελω να φανταστω τη μερα που δεν θα κατεβω στη Μανη, εστω και γι αυτο το ενα τρυγονι...
Δοξα το θεο η μεση με κρατησε και φετος κ περπατησα αρκετα, για καποιο λογο δεν ηθελα να τελειωσει το κυνηγι φετος και ας μην ειχε πουλια, ελπιζω να μην ειναι προαισθημα...
Καποιες μερες ειχα παρεα τον φιλο τον Παυλο που ηρθε να γνωρισει τη Μανη και νομιζω οτι την αγαπησε... Δεν κολλωνε πουθενα ο Παυλος, σε ολα μεσα...
Απολαυστικός πάντα!!!
Επιστροφη απο δεκα μερες στην ψυχοθαρεπεια μου τη Μανη... Δεν το χωραει το μυαλο μου πως ειναι δυνατον να μην τον χορταινω αυτον τον τόπο με τίποτα...
Ο καιρος δεν βοηθησε φέτος, απνοια και ζεστη στις περισσοτερες μερες οποτε μονο τα πιο κουρασμενα πουλιά εμεναν το βραδυ και καποιες φορες ειχε ενδιαφερον ξεκλαρωμα... Ημερησιο περασμα ειχε 3 μερες, και αρκετα υποτονικο μαλιστα, στις 3, τις 4 και τις 13 του μηνα, ενω τα περισσοτερα τρυγονια ηταν στις 4 και τις 9 του Σεπτεμβρη...
Διασπαρτα υπηρχαν κ μερικα ορτυκακια με τα περισσοτερα να ειναι στις 9 και 10 του μηνα...
Με αρκετο περπατημα η καρπωση κυμαινοταν απο 3 εως οριο τη μερα, αλλά δυστυχως ελαχιστα χαρηκα ενα ημερησιο μπασιμο που μου εχει λειψει τοσο...
Αυτη η φιγουρα του να ανεβαινει με τα τσαλιμια με τον αερα στον κωλο με φοντο το γαλαζιο ειναι μια εικονα που οσες φορες και αν τη δω δεν θα την χορτασω ποτε...
Μεγαλες προσδοκιες υπηρχαν για τις 14 τη μερα του Σταυρου που επιτελους αποφασισε να πιασει ενας δυνατος αερας στις 3 τη νυχτα... Στις 4 οδηγωντας για το καρτερι σηκωνα τα ορτυκια και τα τρυγονια απο τις ακρες του δρομου αλλά ανθρακας ο θησαυρος... Δεν εβγαλε πουλιά... Ενα τρυγονι μου βγηκε κ το κλαμπανισα πανηγηρικα, ισως απο τα λιγα που μου εφυγαν ετσι παλικαρισια...
Νομιζα οτι αυτο θα ηταν το τελευταιο τρυγονι της Μανης, αλλά στο γυρισμο σταματησα εκει που ειχα δει τα πουλια στη νυχτα... Σηκωσα 2 τρυγονια και 3 ορτυκια, τα πηρα ολα και γυρισα ευτυχισμενος με τη θαλασσα για πρωτη φορα φουρτουνιασμενη...
Αναμικτα συναισθηματα φετος μετά τις εξελιξεις στη Γαλλια... Δυσκολο να καταλαβεις πως ειναι δυνατον ενα θηραμα στο ενα σπιτι να ειναι απαγορευμενος καρπος και στο διπλανο κυνηγετικος τουρισμος...Δεν θελω να φανταστω τη μερα που δεν θα κατεβω στη Μανη, εστω και γι αυτο το ενα τρυγονι...
Δοξα το θεο η μεση με κρατησε και φετος κ περπατησα αρκετα, για καποιο λογο δεν ηθελα να τελειωσει το κυνηγι φετος και ας μην ειχε πουλια, ελπιζω να μην ειναι προαισθημα...
Καποιες μερες ειχα παρεα τον φιλο τον Παυλο που ηρθε να γνωρισει τη Μανη και νομιζω οτι την αγαπησε... Δεν κολλωνε πουθενα ο Παυλος, σε ολα μεσα...
Ολοι ξέρουμε πως το κυνήγι και οι στιγμές του είναι μαγεία, με τις φώτο του Άρη μπορούμε να το αποδείξουμε και σε άλλους... Οταν το κυνήγι και οι στιγμές του γίνονται έργο τέχνης... Άλλη μια απολαυστική φώτο ανταπόκριση!
Επιστροφη απο δεκα μερες στην ψυχοθαρεπεια μου τη Μανη... Δεν το χωραει το μυαλο μου πως ειναι δυνατον να μην τον χορταινω αυτον τον τόπο με τίποτα...
Ο καιρος δεν βοηθησε φέτος, απνοια και ζεστη στις περισσοτερες μερες οποτε μονο τα πιο κουρασμενα πουλιά εμεναν το βραδυ και καποιες φορες ειχε ενδιαφερον ξεκλαρωμα... Ημερησιο περασμα ειχε 3 μερες, και αρκετα υποτονικο μαλιστα, στις 3, τις 4 και τις 13 του μηνα, ενω τα περισσοτερα τρυγονια ηταν στις 4 και τις 9 του Σεπτεμβρη...
Διασπαρτα υπηρχαν κ μερικα ορτυκακια με τα περισσοτερα να ειναι στις 9 και 10 του μηνα...
Με αρκετο περπατημα η καρπωση κυμαινοταν απο 3 εως οριο τη μερα, αλλά δυστυχως ελαχιστα χαρηκα ενα ημερησιο μπασιμο που μου εχει λειψει τοσο...
Αυτη η φιγουρα του να ανεβαινει με τα τσαλιμια με τον αερα στον κωλο με φοντο το γαλαζιο ειναι μια εικονα που οσες φορες και αν τη δω δεν θα την χορτασω ποτε...
Μεγαλες προσδοκιες υπηρχαν για τις 14 τη μερα του Σταυρου που επιτελους αποφασισε να πιασει ενας δυνατος αερας στις 3 τη νυχτα... Στις 4 οδηγωντας για το καρτερι σηκωνα τα ορτυκια και τα τρυγονια απο τις ακρες του δρομου αλλά ανθρακας ο θησαυρος... Δεν εβγαλε πουλιά... Ενα τρυγονι μου βγηκε κ το κλαμπανισα πανηγηρικα, ισως απο τα λιγα που μου εφυγαν ετσι παλικαρισια...
Νομιζα οτι αυτο θα ηταν το τελευταιο τρυγονι της Μανης, αλλά στο γυρισμο σταματησα εκει που ειχα δει τα πουλια στη νυχτα... Σηκωσα 2 τρυγονια και 3 ορτυκια, τα πηρα ολα και γυρισα ευτυχισμενος με τη θαλασσα για πρωτη φορα φουρτουνιασμενη...
Αναμικτα συναισθηματα φετος μετά τις εξελιξεις στη Γαλλια... Δυσκολο να καταλαβεις πως ειναι δυνατον ενα θηραμα στο ενα σπιτι να ειναι απαγορευμενος καρπος και στο διπλανο κυνηγετικος τουρισμος...Δεν θελω να φανταστω τη μερα που δεν θα κατεβω στη Μανη, εστω και γι αυτο το ενα τρυγονι...
Δοξα το θεο η μεση με κρατησε και φετος κ περπατησα αρκετα, για καποιο λογο δεν ηθελα να τελειωσει το κυνηγι φετος και ας μην ειχε πουλια, ελπιζω να μην ειναι προαισθημα...
Καποιες μερες ειχα παρεα τον φιλο τον Παυλο που ηρθε να γνωρισει τη Μανη και νομιζω οτι την αγαπησε... Δεν κολλωνε πουθενα ο Παυλος, σε ολα μεσα...
Πως και πως περίμενα το φετινό σου ταξίδι. Να είσαι καλά φίλε! Και του χρόνου γερός και δυνατός!
Αυτή είναι η συνταγή της επιτυχίας .Να γνωρίζεις τόπους πονηρούς καί να κάνεις αναγνωριστικά .Μετά από ψάξιμο και παρακολούθηση βρήκα κάποια πουλιά που έπεφταν σε ένα θερισμένο λιόσπορο σε περιοχή που άνοιγε σήμερα...
Σήμερα λοιπόν ξέκλεψα λίγες ώρες από το μαγαζί και έκανα ένα ωραίο κυνήγι φτάνοντας στο επιτρεπόμενο όριο σχετικά γρήγορα...
Κάποια από τα πουλιά ήταν μεγάλα ενήλικα φορτωμένα στο λίπος!
Φεύγοντας είχα και ένα μπόνους με ένα ορτύκι από τα δύο που πετάχτηκαν από τα πόδια μου!
Όσο ακόμα έχει πουλιά θα επιμείνω ψάχνοντας τα!!
Πάς σχεδόν στα σίγουρα ανκαι στο κυνήγι δεν υπάρχουν ποτέ σίγουρα .
Εμείς λόγω απογευματινής αναγνώρισης θα πάμε αύριο σχεδόν σίγουροι ότι θα περάσουν 20-25 τρυγόνια από την περιοχή μας .
Πολύ μεγάλο πράγμα τα αναγνωριστικά ...
Μπράβο ρε Αρη ,απιστευτες φωτογραφίες σε πανεμορφα μερηΕπιστροφη απο δεκα μερες στην ψυχοθαρεπεια μου τη Μανη... Δεν το χωραει το μυαλο μου πως ειναι δυνατον να μην τον χορταινω αυτον τον τόπο με τίποτα...
Ο καιρος δεν βοηθησε φέτος, απνοια και ζεστη στις περισσοτερες μερες οποτε μονο τα πιο κουρασμενα πουλιά εμεναν το βραδυ και καποιες φορες ειχε ενδιαφερον ξεκλαρωμα... Ημερησιο περασμα ειχε 3 μερες, και αρκετα υποτονικο μαλιστα, στις 3, τις 4 και τις 13 του μηνα, ενω τα περισσοτερα τρυγονια ηταν στις 4 και τις 9 του Σεπτεμβρη...
Διασπαρτα υπηρχαν κ μερικα ορτυκακια με τα περισσοτερα να ειναι στις 9 και 10 του μηνα...
Με αρκετο περπατημα η καρπωση κυμαινοταν απο 3 εως οριο τη μερα, αλλά δυστυχως ελαχιστα χαρηκα ενα ημερησιο μπασιμο που μου εχει λειψει τοσο...
Αυτη η φιγουρα του να ανεβαινει με τα τσαλιμια με τον αερα στον κωλο με φοντο το γαλαζιο ειναι μια εικονα που οσες φορες και αν τη δω δεν θα την χορτασω ποτε...
Μεγαλες προσδοκιες υπηρχαν για τις 14 τη μερα του Σταυρου που επιτελους αποφασισε να πιασει ενας δυνατος αερας στις 3 τη νυχτα... Στις 4 οδηγωντας για το καρτερι σηκωνα τα ορτυκια και τα τρυγονια απο τις ακρες του δρομου αλλά ανθρακας ο θησαυρος... Δεν εβγαλε πουλιά... Ενα τρυγονι μου βγηκε κ το κλαμπανισα πανηγηρικα, ισως απο τα λιγα που μου εφυγαν ετσι παλικαρισια...
Νομιζα οτι αυτο θα ηταν το τελευταιο τρυγονι της Μανης, αλλά στο γυρισμο σταματησα εκει που ειχα δει τα πουλια στη νυχτα... Σηκωσα 2 τρυγονια και 3 ορτυκια, τα πηρα ολα και γυρισα ευτυχισμενος με τη θαλασσα για πρωτη φορα φουρτουνιασμενη...
Αναμικτα συναισθηματα φετος μετά τις εξελιξεις στη Γαλλια... Δυσκολο να καταλαβεις πως ειναι δυνατον ενα θηραμα στο ενα σπιτι να ειναι απαγορευμενος καρπος και στο διπλανο κυνηγετικος τουρισμος...Δεν θελω να φανταστω τη μερα που δεν θα κατεβω στη Μανη, εστω και γι αυτο το ενα τρυγονι...
Δοξα το θεο η μεση με κρατησε και φετος κ περπατησα αρκετα, για καποιο λογο δεν ηθελα να τελειωσει το κυνηγι φετος και ας μην ειχε πουλια, ελπιζω να μην ειναι προαισθημα...
Καποιες μερες ειχα παρεα τον φιλο τον Παυλο που ηρθε να γνωρισει τη Μανη και νομιζω οτι την αγαπησε... Δεν κολλωνε πουθενα ο Παυλος, σε ολα μεσα...
Ωραιο το κυνηγι του τρυγωνιου στον ηλιόσπορο αλλα ρε φιλε το περπατητο κυνηγι ειναι αυτο που μου εχει λειψει πιο πολυ και ειδικα σε αυτα τα δυσκολα και απαιτητικα μερη , να εισαι παντα καλα να τα περπατας
Πάντα απολαυστικές οι φωτογραφίες σου. Είναι τόσο καλαίσθητες, που νομίζεις πως τα θηράματα...κοιμούνται! Μπράβο και πάλι!
Καλημέρα σε όλους μια βολτουλα από τις τελευταίες στο τρυγόνι είδα 6 τουφεκισα ένα το οποίο πήρα κιόλας ήταν ίσως από τις πιο μακρινές τουφεκιές που έχω κάνει στο συγκεκριμένο θήραμα 57 μεγάλα βήματα μέτρησα!!!!
Όπλο: Benelli raffaello crio
Τσοκ: Gemini ported F
Φυσίγγι: Ρουμελιώτης csb 32 no8
Όπλο: Benelli raffaello crio
Τσοκ: Gemini ported F
Φυσίγγι: Ρουμελιώτης csb 32 no8
Πρέβεζα σήμερα πολύ λίγα πουλιά, μόνο ένα εντός βολής.
.
.
Πραβο παιδια και του χρονου με υγεια...να ξαναπατε
Μεσα απο τις φωτογραφιες σου (Μανη - Εβρος - περασματα του Απριλη κ.α.) και απο τις αφηγησεις σου να ξερεις οτι ''ταξιδευει '' αρκετος κοσμος. Ειχα διαβασει καποια στιγμη αυτα που ειχες γραψει γι' αυτο το παραμυθενιο μερος πανω στον Εβρο και προσπαθουσα να πιασω την ''συχνοτητα '' των συναισθηματων που σου προκαλει μια τετοια εμπειρια.
Να'σαι παντα γερος, δυνατος και με ατσαλινη μεση. Να περπατας αυτα τα κακοτραχαλα μερη, να ξεκουραζεσαι στις καλυβες πανω στον βορρα, να μυριζεις πρωι πρωι την μυρωδια απο το ελατο. Παντα με την παρεα σου και με πολυτιμο εξαρτημα του εξοπλισμου σου, την φωτογραφικη μηχανη σου. Μπραβο Αρη, φοβερος.
Να'σαι παντα γερος, δυνατος και με ατσαλινη μεση. Να περπατας αυτα τα κακοτραχαλα μερη, να ξεκουραζεσαι στις καλυβες πανω στον βορρα, να μυριζεις πρωι πρωι την μυρωδια απο το ελατο. Παντα με την παρεα σου και με πολυτιμο εξαρτημα του εξοπλισμου σου, την φωτογραφικη μηχανη σου. Μπραβο Αρη, φοβερος.
Σήμερα δεν ασχολήθηκα καθόλου μαζί τους αλλά ήταν η πρώτη μέρα φέτος που είδα παραπανω από 15 τρυγόνια.επισης είδα συκοφαγους πρώτη φορά φέτος...
Νομίζω ότι αύριο θα τους κάνω μια επίσκεψη κι ότι γίνει....
Νομίζω ότι αύριο θα τους κάνω μια επίσκεψη κι ότι γίνει....
- Status