Σήκωσε αερα σήμερα από το μεσημέρι και μετα. Ιδανικες συνθηκες για τους πυρπολητες! Ο τόπος είναι μπαρούτι από την ξηρασία και θυμίζει τέλος Ιουλίου και όχι Μαΐου. Τα ξεροχορτα είναι 2 μέτρα ύψος και βλεπω να μας τρώει το μαύρο φίδι φετος. Με σερίφη στην κεφαλή και οργάνωση της πυροπροστασίας αν αποδειχτεί τόσο ικανός όσο με τον covid , τον ηπιαμε!
Σημαδεύοντας την Επικαιρότητα - Αρχείο
- Thread starter Yannis304
- Ημερομηνία δημιουργίας
- Status
tsakalos
Moderator
Εδω υπάρχει όμως και τεραστια ευθύνη όλων των ιδιοκτητών... Καλά τα δασικά, είναι ο, τι είναι.... Δεν γίνεται να αφήνει ο καθένας το χωράφι του ζούγκλα του Αμαζονίου και μετά να του φταίει το κράτος, η πολιτική προστασία (όχι πως δεν φταίνε και αυτοι οι δύο θεσμοί) και η πυροσβεστική. Η η δική του ανικανότητα και ανευθυνότητα να επιβαρύνει τους πάντες... Ελάχιστα χωράφια πια οργωνονται ή φρεζαρονται, κάποια λίγα γίνονται με καταστροφέα η χορτοκοπτικό που πάλι την καυσιμη ύλη την αφήνουν κάτω, και τα υπόλοιπα μπαΐρια... Σε τέτοιο περιβάλλον πραγματικά αν πάρει φωτιά δεν σταματιεται και θα σβήσει μόνο αν βρει θάλασσα ή γυρίσει ο άνεμος προς τα καμμενα.
Έχουμε πάρα πολλά παρατημένα εδω και δυστυχώς είναι δίπλα σε πευκοδαση.
Σωστός!
Μην ξεχνάμε πως ιδιοκτησία = υπευθυνότητα. Να μην νοιαζόμαστε μόνο για ότι μας βολεύει ή πονάει (π.χ. σκύλο) αλλά και για την ασφάλεια όλων μας (ξερόχορτα).
ΥΓ: τι τα γράφω, αφού τα ίδια σκ@τ@ κάνω και 'γω
Τώρα μια φίλη μου από Αργεντινή μου είπε μπουρλότο και εκεί με την corona .
Λουκέτο ούτε πτήσεις τίποτα.
Μπλέξαμε με αυτο το σκατόπραγμα.
Και εδώ αλλοδαποί πελάτες έκαναν μια δόση εμβολίου και αρωστησαν μετά.
Όχι πολύ βαριά όμως.Τι διάολο aerosol το πιάνει μόνο το ρημαδι ?
Λουκέτο ούτε πτήσεις τίποτα.
Μπλέξαμε με αυτο το σκατόπραγμα.
Και εδώ αλλοδαποί πελάτες έκαναν μια δόση εμβολίου και αρωστησαν μετά.
Όχι πολύ βαριά όμως.Τι διάολο aerosol το πιάνει μόνο το ρημαδι ?
Στη Θράκη, είπε ο Μπαχτσελί, «δεν υπάρχουν Πομακοχώρια ούτε Ελληνόπουλα, αλλά Τουρκόπουλα».
Αξίζει να σημειωθεί ότι, λίγες μέρες πριν από τις δηλώσεις Μπαχτσελί, στη συμπρωτεύουσα και στη Θράκη βρέθηκε ο υφυπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας, ο οποίος προέβη σε ιδιαίτερα επικριτικές δηλώσεις για την Ελλάδα και την «καταπίεση» της «τουρκικής» μειονότητας στη Θράκη. Την ίδια στιγμη εμεις δεχόμαστε τον Τσαβούσογλου στην Αλεξανδρουπολη και στην Θράκη , δίνοντας του την ευκαιρία να παίξει το παιχνιδι του.Τη στιγμη μαλιστα οταν προσφατα ο Μεσούτ Χακί Τζασίν, σύμβουλος του Τούρκου προέδρου Ταγίπ Ερντογάν για θέματα εξωτερικής πολιτικής, απείλησε την Ελλάδα με … στρατιωτική κατάληψη της Αλεξανδρούπολης γιατι τους ανήκει.
Ζητω η εξωτερική μας πολιτική . 500χρονια γιουσουφάκια !
Αξίζει να σημειωθεί ότι, λίγες μέρες πριν από τις δηλώσεις Μπαχτσελί, στη συμπρωτεύουσα και στη Θράκη βρέθηκε ο υφυπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας, ο οποίος προέβη σε ιδιαίτερα επικριτικές δηλώσεις για την Ελλάδα και την «καταπίεση» της «τουρκικής» μειονότητας στη Θράκη. Την ίδια στιγμη εμεις δεχόμαστε τον Τσαβούσογλου στην Αλεξανδρουπολη και στην Θράκη , δίνοντας του την ευκαιρία να παίξει το παιχνιδι του.Τη στιγμη μαλιστα οταν προσφατα ο Μεσούτ Χακί Τζασίν, σύμβουλος του Τούρκου προέδρου Ταγίπ Ερντογάν για θέματα εξωτερικής πολιτικής, απείλησε την Ελλάδα με … στρατιωτική κατάληψη της Αλεξανδρούπολης γιατι τους ανήκει.
Ζητω η εξωτερική μας πολιτική . 500χρονια γιουσουφάκια !
Ενα διαχρονικό λάθος της ελληνικής πολιτικής είναι η μη αναγνώριση των Πομάκων ως ελληνική μειονότητα - όπως είναι π.χ. οι Βλάχοι ή οι Καρακατσάνηδες. Επίσης υπάρχουν Ελληνες μουσουλμάνοι, οι Καραμανλήδες στην τουρκία αλλά και κάποιοι από την Κρήτη στην Συρία, οι οποίοι δεν θέλησαν να ακολουθήσουν την τότε ανταλλαγή πληθυσμών και έφυγαν από Κρήτη για Συρία - οι παλαιότεροι εξ αυτών (όσοι γλύτωσαν από τους τζιχαντιστές) μιλούν ακόμα την κρητική διάλεκτο.
Η εγκληματική ανταλλαγή πληθυσμών (μετά την Μικρασιατική καταστροφή) έγινε με βάση την θρησκεία: μουσουλμάνος = τούρκος, χριστιανός = Ελληνας, άσχετα αν πολλοί μουσουλμάνοι είχαν ελληνική συνείδηση και αυτοπροσδιορίζονταν ως Ελληνες. Πάνω στη βάση αυτής της ανταλλαγής θεμελίωσαν οι τούρκικες κυβερνήσεις την αξίωσή τους να ονομάζουν 'τούρκους' όλους τους Έλληνες μουσουλμάνους, ασχετα αν αυτοί είναι Πομάκοι ή Καραμανλήδες ή ακόμα και Γύφτοι (παλιά τους φώναζαν Τουρκόγυφτους).
Αυτα ειναι λαθη που εγιναν Θοδωρα απο παλιά. Το θεμα ειναι οτι περα απο το οτι δεν γινεται τιποτα ουσιαστικό για διορθωθούν κατα το δυνατόν , εχουμε τουρκοκωλιαστεί και το λέω λαϊκά και πεζοδρομιακά , σε Τούρκους και Ευρωπαίους που παίζουν το ιδιο παιχνίδι .
Κατα τ αλλα λεονταρισμοί και κορώνες προς ικανοποίηση και εφησυχασμό των προβάτων.
Βρηκαν τοπο να κανουν στρατιωτικη καταληψη
Μαλλον δεν εχουν καταλαβει οτι το μονο που θα πετυχουν ειναι να τους γαργαλισουν τα μεζεα
gvp9000
Banned
Πάρτε έναν χάρτη της ευρωπαικής ένωσης και 1 απειλή χρήσης nuke από γαλλία σε όποιον τολμούσε κατάληψη ευρωπαϊκού εδάφους θα ήταν αρκετή να φαλιρίσουν όλες οι γαλλικές εταιρίες όπλων
Το πιάνετε το υπονοούμενο ...
Στρατιωτική κατάληψη της Αλεξανδρούπολης, χαχαχα !
Όταν πας στο Πέταλο ( ελληνικό έδαφος μετά το ποτάμι ) και κοιτάξεις προς Ελλάδα αυτό που βλέπεις είναι ο κάμπος μπροστά σου και αμέσως μετά ένας αδιαπέραστος ορεινός όγκος , μόνο ένας τρελός μπορεί να επιχειρήσει να περάσει και να επιτεθεί σε μια τέτοια περιοχή
Το ποτάμι δεν το περνάνε με τίποτα τα μεμετια μην ανησυχείτε
Η Τουρκία για τουλάχιστον 10 χρόνια μένει χωρίς αεροπορία , φτάνει να είναι καλά ο Ερντογάν να κρατάει τους ς400
Όταν πας στο Πέταλο ( ελληνικό έδαφος μετά το ποτάμι ) και κοιτάξεις προς Ελλάδα αυτό που βλέπεις είναι ο κάμπος μπροστά σου και αμέσως μετά ένας αδιαπέραστος ορεινός όγκος , μόνο ένας τρελός μπορεί να επιχειρήσει να περάσει και να επιτεθεί σε μια τέτοια περιοχή
Το ποτάμι δεν το περνάνε με τίποτα τα μεμετια μην ανησυχείτε
Η Τουρκία για τουλάχιστον 10 χρόνια μένει χωρίς αεροπορία , φτάνει να είναι καλά ο Ερντογάν να κρατάει τους ς400
Ο χρήστης Κρίτων Αρσένης - Kriton Arsenis
28 Μαΐου στις 10:58 μ.μ. · Αθήνα · O 90χρονος που έβαλε κατά λάθος φωτιά στα Γεράνεια κατά την κυβέρνηση, δεν υπάρχει, καταγγέλλει στη «Δημοκρατία» ο Δημήτρης Δεσύλας, εθελοντής πυροσβέστης και πρόεδρος του Εξωραϊστικού Συλλόγου «Τα Γεράνεια όρη». Αναφορικά με τον ελαιώνα του φερόμενου 90χρονου είπε «Αυτό το οικόπεδο βρίσκεται σε άλλο σημείο της πυρκαγιάς, το οποίο κάηκε πολύ αργότερα».
Τι συνέβη όμως στο Σχίνο; Δύο πράγματα. «Η φωτιά ξεκίνησε την ώρα της αλλαγής βάρδιας του πυροσβεστικού. Με λίγα λόγια, ο υποτιθέμενος παππούς περίμενε να φύγει το πυροσβεστικό για να τη βάλει. Επίσης, συνέβη και άλλο ένα παράδοξο: Υπάρχει ένας δασικός παράδρομος που συνδέει τη περιοχή με την κεντρική δεξαμενή που προμηθεύει νερό. Κάποιος λοιπόν είχε μπαζώσει τον δρόμο και είχε φτιάξει χαντάκια, για να μην μπορεί να περάσει κανείς. Και η Πυροσβεστική έπρεπε να γυρίσει 5 χιλιόμετρα πίσω για να προμηθευτεί νερό. Εκεί χάθηκαν όλα».
Να τελειώνουν τα ψέματα και να προχωρήσουμε άμεσα στην 30ετή απαγόρευση δόμησης, εξόρυξης και επενδύσεων κάθε τύπου σε γη που κάηκε από εμπρησμό.
Το 2000 δεν πέθανε ο «μπρούκλης», πέθανε το εθνικό νόμισμα και μαζί με αυτό η [όποια] εθνική ανεξαρτησία. Ο «μπρούκλης» είχε αρχίσει να χάνει την αίγλη του από τα μέσα της δεκαετίας του ’90 όπου ο Έλληνας του εσωτερικού είχε αρχίσει να ανακαλύπτει τα οφέλη των χρηματοπιστωτικών και χρηματιστηριακών προϊόντων που του παρείχαν άμεση πρόσβαση στα βιομηχανικά, της πραγματικά βαριάς βιομηχανίας. Απλά, το 2000, ο «μπρούκλης», έχασε πίσω στο χωριό του και το τελευταίο στοιχείο ανωτερότητας: το συνάλλαγμα, κι έμεινε να αναρωτιέται αμήχανος, πώς γίνεται όλα αυτά που ο ίδιος έπρεπε να ξενιτευτεί και να ισοπεδωθεί από τη μηχανή παραγωγής για να τα αποκτήσει, να τα έχει αποκτήσει και ο χωριανός του στην πατρίδα, και μάλιστα, με μεγάλη ευκολία και με την πεποίθηση πως ήταν αποτέλεσμα της επιχειρηματικής του δεινότητας (αυτό πιστεύει ακόμα). Ήταν τότε που, οι σούπερ κούρσες του Αυγούστου από τη Γερμανία, έχασαν τη δυναμική τους από τις ίδιες, με τις ελληνικές όμως πινακίδες, και οι Έλληνες, κατέχοντας πια και νομισματικά την εξιδανικευμένη ιδιότητα του Ευρωπαίου, ξεπέρασαν σε καταναλωτικές ακρότητες τα πρότυπά τους. Φυσικά, εννιά χρόνια μετά, το σύστημα το ίδιο μας αποκάλυψε το μυστικό του, αποδεικνύοντας την αναποτελεσματικότητα και την αποτυχία του, αλλά, εμείς εδώ (τρομάρα μας…), ακόμα περιμένουμε την επιστροφή μας στον κολοφώνα της ενταξιακής μας πορείας. Τα όσα γίνονται και δε γίνονται στο παρόν, δείχνουν σε ποιο βαθμό, ο Έλληνας του εσωτερικού, έχει αναλάβει την ευθύνη και την ενοχή των όσων έγιναν και δεν έγιναν στο παρελθόν – ατομικά.
Η πεποίθηση πως, ο πολίτης της Ελλάδας, στη δημοκρατία των αντισυνταγματικών νόμων(!), της κομματικής πειθαρχίας(!) και εντός του «εταιρικού» πλέγματος της οικονομικής εξάρτησης, ελέγχει με τη ψήφο του την πολιτική που θα ασκηθεί από τις κυβερνήσεις του· η αδιαφορία του «δυτικού» πολίτη για τις υποθέσεις της πλήρως κατακερματισμένης κοινωνίας του και η αποδοχή των αντιφάσεών της ως έχουν, αλλά, κυρίως, η πεποίθηση πως η αλλοτρίωση αποτελεί αποκλειστικό προνόμιο των «σοσιαλιστικών» χωρών, σε εμένα τουλάχιστον, αποδεικνύουν την ολοκληρωτική φύση της αλλοτρίωσης στις «καπιταλιστικές», στις οποίες, σε αντίφαση με την υψηλή αποδοτικότητα και τις παρεχόμενες ανέσεις, η επιβίωση παραδόξως απαιτεί όλο και περισσότερες ώρες την εβδομάδα σκληρής δουλειάς και όλο και μεγαλύτερες δόσεις τονωτικών και αναλγητικών. Κάτι εδώ φαίνεται να μας διαφεύγει και να ολισθαίνει εις βάρος κάποιου άλλου, αλλά, πού χρόνος και ενέργεια για αναστοχασμό μιας ιδεολογίας που ισοπεδώνει;
Η μετανάστευση, ως γνήσια θυγατέρα του εξαναγκασμού, ΔΕΝ είναι καλό πράγμα για τον άνθρωπο και την πατρίδα του – σε καμιά περίπτωση. Η μετανάστευση δεν είναι εξερεύνηση κι ο μετανάστης δεν είναι εξερευνητής*.
Τέλος, η προσπάθεια συσχέτισης των –φαινομενικά άσχετων– φαινομένων και η προσπάθεια συνολικής θεώρησης των γεγονότων, μόνο το διχασμό των στοιχείων που αφορούν δεν έχουν ως σκοπό – κάθε άλλο. Η απομόνωση και ο αποκλεισμός είναι αυτά που επιτυγχάνουν αποτελεσματικά το διχασμό (όπως στις ανακριτικές μεθόδους). Προσπάθησα να φωτίσω τον κύκλο της εκμετάλλευσης, των αλληλοεξαρτώμενων ατόμων και κρατών, του οποίου ο άξονας εδράζεται στην άγνοια και στο μιμητισμό, οπότε, τον χαρακτηρισμό της παραπάνω προσπάθειάς ως επικίνδυνη, θα τον εκλάβω απλά ως έναν άγονο και αποπροσανατολιστικό ελιγμό εριστικής διαλεκτικής.
* Η συγχώνευση λέξεων και όρων, καθώς και η επικράτηση των μεν στη θέση των δε (παιδεία-εκπαίδευση, εργασία-δουλειά, οικονομία-οικονομικά κτλ), έχουν ως σκοπό την αδρανοποίηση της αποκλίνουσας σκέψης και τον περιορισμό της κριτικής δύναμης. Αποτελούν συνήθεις πρακτικές της κάθε δεδομένης κοινωνίας, με τις οποίες εξειδικεύει και διοχετεύει τη διαθέσιμη ευφυΐα σε συγκεκριμένους τομείς που την ενδιαφέρουν και τη συμφέρουν. Απέναντι σε τέτοιες κοινωνίες θα πρέπει να έχουμε τα μάτια μας δεκατέσσερα.
Η εθνική ανεξαρτησία δεν χάθηκε με την αλλαγή σε ενιαίο νόμισμα η ευκαιρία για την εδραίωση της χάθηκε, αυτή παραχωρείτε κάθε φορά που δανειζόμαστε για να πληρώσουμε μισθούς και συντάξεις. Αυτό μας τραβά όλο και πιο κάτω. Με την δραχμή το ζούσαμε καθε φορά που καναμε υποτίμηση. Γιατί ως γνωστό αν χρωστάς σε κάποιον θα σου ζητήσει και τη γυναίκα. Σε χώρα που το ισοζύγιο εξαγωγών εισαγωγών πάντα κερδίζουν οι ειαγωγες σωσμό δεν εχει. Το θεμα ειναι να ειναι διαχειρίσιμο.Το 2000 δεν πέθανε ο «μπρούκλης», πέθανε το εθνικό νόμισμα και μαζί με αυτό η [όποια] εθνική ανεξαρτησία. Ο «μπρούκλης» είχε αρχίσει να χάνει την αίγλη του από τα μέσα της δεκαετίας του ’90 όπου ο Έλληνας του εσωτερικού είχε αρχίσει να ανακαλύπτει τα οφέλη των χρηματοπιστωτικών και χρηματιστηριακών προϊόντων που του παρείχαν άμεση πρόσβαση στα βιομηχανικά, της πραγματικά βαριάς βιομηχανίας. Απλά, το 2000, ο «μπρούκλης», έχασε πίσω στο χωριό του και το τελευταίο στοιχείο ανωτερότητας: το συνάλλαγμα, κι έμεινε να αναρωτιέται αμήχανος, πώς γίνεται όλα αυτά που ο ίδιος έπρεπε να ξενιτευτεί και να ισοπεδωθεί από τη μηχανή παραγωγής για να τα αποκτήσει, να τα έχει αποκτήσει και ο χωριανός του στην πατρίδα, και μάλιστα, με μεγάλη ευκολία και με την πεποίθηση πως ήταν αποτέλεσμα της επιχειρηματικής του δεινότητας (αυτό πιστεύει ακόμα). Ήταν τότε που, οι σούπερ κούρσες του Αυγούστου από τη Γερμανία, έχασαν τη δυναμική τους από τις ίδιες, με τις ελληνικές όμως πινακίδες, και οι Έλληνες, κατέχοντας πια και νομισματικά την εξιδανικευμένη ιδιότητα του Ευρωπαίου, ξεπέρασαν σε καταναλωτικές ακρότητες τα πρότυπά τους. Φυσικά, εννιά χρόνια μετά, το σύστημα το ίδιο μας αποκάλυψε το μυστικό του, αποδεικνύοντας την αναποτελεσματικότητα και την αποτυχία του, αλλά, εμείς εδώ (τρομάρα μας…), ακόμα περιμένουμε την επιστροφή μας στον κολοφώνα της ενταξιακής μας πορείας. Τα όσα γίνονται και δε γίνονται στο παρόν, δείχνουν σε ποιο βαθμό, ο Έλληνας του εσωτερικού, έχει αναλάβει την ευθύνη και την ενοχή των όσων έγιναν και δεν έγιναν στο παρελθόν – ατομικά.
Η πεποίθηση πως, ο πολίτης της Ελλάδας, στη δημοκρατία των αντισυνταγματικών νόμων(!), της κομματικής πειθαρχίας(!) και εντός του «εταιρικού» πλέγματος της οικονομικής εξάρτησης, ελέγχει με τη ψήφο του την πολιτική που θα ασκηθεί από τις κυβερνήσεις του· η αδιαφορία του «δυτικού» πολίτη για τις υποθέσεις της πλήρως κατακερματισμένης κοινωνίας του και η αποδοχή των αντιφάσεών της ως έχουν, αλλά, κυρίως, η πεποίθηση πως η αλλοτρίωση αποτελεί αποκλειστικό προνόμιο των «σοσιαλιστικών» χωρών, σε εμένα τουλάχιστον, αποδεικνύουν την ολοκληρωτική φύση της αλλοτρίωσης στις «καπιταλιστικές», στις οποίες, σε αντίφαση με την υψηλή αποδοτικότητα και τις παρεχόμενες ανέσεις, η επιβίωση παραδόξως απαιτεί όλο και περισσότερες ώρες την εβδομάδα σκληρής δουλειάς και όλο και μεγαλύτερες δόσεις τονωτικών και αναλγητικών. Κάτι εδώ φαίνεται να μας διαφεύγει και να ολισθαίνει εις βάρος κάποιου άλλου, αλλά, πού χρόνος και ενέργεια για αναστοχασμό μιας ιδεολογίας που ισοπεδώνει;
Η μετανάστευση, ως γνήσια θυγατέρα του εξαναγκασμού, ΔΕΝ είναι καλό πράγμα για τον άνθρωπο και την πατρίδα του – σε καμιά περίπτωση. Η μετανάστευση δεν είναι εξερεύνηση κι ο μετανάστης δεν είναι εξερευνητής*.
Τέλος, η προσπάθεια συσχέτισης των –φαινομενικά άσχετων– φαινομένων και η προσπάθεια συνολικής θεώρησης των γεγονότων, μόνο το διχασμό των στοιχείων που αφορούν δεν έχουν ως σκοπό – κάθε άλλο. Η απομόνωση και ο αποκλεισμός είναι αυτά που επιτυγχάνουν αποτελεσματικά το διχασμό (όπως στις ανακριτικές μεθόδους). Προσπάθησα να φωτίσω τον κύκλο της εκμετάλλευσης, των αλληλοεξαρτώμενων ατόμων και κρατών, του οποίου ο άξονας εδράζεται στην άγνοια και στο μιμητισμό, οπότε, τον χαρακτηρισμό της παραπάνω προσπάθειάς ως επικίνδυνη, θα τον εκλάβω απλά ως έναν άγονο και αποπροσανατολιστικό ελιγμό εριστικής διαλεκτικής.
* Η συγχώνευση λέξεων και όρων, καθώς και η επικράτηση των μεν στη θέση των δε (παιδεία-εκπαίδευση, εργασία-δουλειά, οικονομία-οικονομικά κτλ), έχουν ως σκοπό την αδρανοποίηση της αποκλίνουσας σκέψης και τον περιορισμό της κριτικής δύναμης. Αποτελούν συνήθεις πρακτικές της κάθε δεδομένης κοινωνίας, με τις οποίες εξειδικεύει και διοχετεύει τη διαθέσιμη ευφυΐα σε συγκεκριμένους τομείς που την ενδιαφέρουν και τη συμφέρουν. Απέναντι σε τέτοιες κοινωνίες θα πρέπει να έχουμε τα μάτια μας δεκατέσσερα.
Έχεις δίκιο. Εκείνο που εδραιώθηκε με το ενιαίο (αλλά ξένο για όλους) νόμισμα, είναι η κυριαρχία των οικονομικά ισχυρών (με την έννοια των οικονομικών, όχι της οικονομίας). Όσον αφορά στους μισθούς και τις συντάξεις, αν και δεν υπήρξα ποτέ μου μισθωτός και δεν ξέρω αν θα γίνω συνταξιούχος, αποφεύγω να πέφτω στην παγίδα του κοινωνικού αυτοματισμού διότι, οι μισθοί και οι συντάξεις αποτελούν την πηγή ρευστότητας αυτής της χώρας. Με αυτόν τον τρόπο, το δημόσιο χρέος μετατρέπεται σε ρευστότητα κερδίζοντας τις εντυπώσεις και ταυτόχρονα αναλώνεται η παραγωγικότητα της χώρας στην κατανάλωση και καθηλώνεται η δημιουργικότητα στον τομέα των υπηρεσιών. Οι εκμεταλλευτές αυτής της χώρας (και όχι μόνο), μας έμαθαν να ζούμε με τα ψάρια τους και όχι να ψαρεύουμε. Το ισοζύγιο λοιπόν, δεν είναι ένα φυσικό εμπόδιο που δεν μπορούμε να υπερβούμε. Είναι το αποτέλεσμα της σύμβασης με τους "εταίρους" μας και της αποδοχής των όρων των τεχνολογικά ισχυρότερων από τους υπόλοιπους. Δημιουργώντας ένα τεχνητό κλίμα ασφυξίας, έρχονται μετά και μας προσφέρουν το οξυγόνο τους σε δόσεις, και πρέπει για αυτό να είμαστε κι ευγνώμονες. Αντί η Ελλάδα να είναι γεμάτη με PONY και ανεμογεννήτριες από τη δεκαετία του 80, χαιρόμαστε τώρα με τα ηλεκτρικά δωράκια της VW και την «πράσινη» ισοπεδωτική ανάπτυξη. Δυστυχώς όμως, μας έμαθε η μαμά μας να κοιτάμε τον ευγενικό κύριο στο χέρι με την καραμελίτσα και να λέμε ευχαριστώ. Παραδίδοντας γη και ύδωρ λοιπόν, γεμίζουμε με πλασματική αξία τα όλο και πιο ανύπαρκτα νομίσματα τους.
Ακούστε κατάσταση ο "Ανέμελος"
Να κάνουμε λέει ποδηλατοδρομο από την Βουλιαγμένη μέχρι το Σούνιο.
Θα πληρώνει ο λαός τέλη κυκλοφορίας και αυτός θα τριγυρνάει με την "παρεούλα" με τα ποδήλατα δίχως σέλα.
Μιλάμε ότι είναι τελείως "χαλασμένο"
Δεν ξέρω που το "χάλασαν" αυτό το παιδί ,σε βουνό η σε καμμία θάλασσα .
Αυτό βέβαια δεν θα "ήθελε " αλλά που να τρέχεις μέσ' την άμμο με τις γόβες που
λένε.
Να κάνουμε λέει ποδηλατοδρομο από την Βουλιαγμένη μέχρι το Σούνιο.
Θα πληρώνει ο λαός τέλη κυκλοφορίας και αυτός θα τριγυρνάει με την "παρεούλα" με τα ποδήλατα δίχως σέλα.
Μιλάμε ότι είναι τελείως "χαλασμένο"
Δεν ξέρω που το "χάλασαν" αυτό το παιδί ,σε βουνό η σε καμμία θάλασσα .
Αυτό βέβαια δεν θα "ήθελε " αλλά που να τρέχεις μέσ' την άμμο με τις γόβες που
λένε.
- Status