Το βάζω κι εδώ,να υπάρχει.
Κάτι που έγραψα,με αφορμή,τη φωτιά στον Έβρο.
"Έβρος"
Έβρος.Αυτή η λέξη, τον στοίχειωνε, από παιδί ακόμη.
-Δημήτρη,γύρισε ο θείος απ'τον Έβρο.Πάμε να τον δούμε.
Πεταγόταν ολόρθος κι έτρεχε στο αμάξι.Αυτή τη στιγμή, τη λαχταρούσε όσο τίποτα.
Περίμενε να ακούσει και να ρουφήξει κάθε λέξη, από τις κυνηγετικές ιστορίες του μπάρμπα του.
Ιστορίες για παπιά που σκέπαζαν τον ουρανό,μπεκάτσες,τρυγόνια,ορτύκια.
Κυνηγούς που χάθηκαν και τους βρήκαν παγωμένους μετά από μέρες, στον ποταμό.
Στο παιδικό του μυαλό,φάνταζε τόπος, βγαλμένος από παραμύθι.
Ο Θείος, τον περίμενε πάντα χαμογελαστός ,συντροφιά μ'ένα Ιρλανδικό κόκκινο Σέττερ ,άλλοτε, γεμίζοντας φυσίγγια,άλλοτε, μαγειρεύοντας κάποιο κυνήγι.
Στο δωμάτιο με το τζάκι,τριγύρω κυνηγετικοί πίνακες, με σκύλους,όπλα και θηράματα.
Τι άλλο, να ζητήσει,ο μικρός...
Τον έπαιρνε κοντά και του μάθαινε τα φυσίγγια για κάθε θήραμα,τα σημάδια του καιρού.
Γελούσε τρανταχτά, ικανοποιημένος, με τις απορίες του πιτσιρικά.
-Μήτσακα (έτσι τον έλεγε)μόλις κλείσεις τα δεκαοχτώ και βγάλεις άδεια, αυτό είναι δικό σου.
Ένα σούπερ ποζέ Miroku δισκάνδαλο. Γιαπωνέζικο.
Ήταν,το αγαπημένο του τουφέκι.
Ανυπομονούσε, πότε θα ερχόταν η στιγμή να το κρατήσει στα χέρια του,να κυνηγήσει.
Μαζί μ'αυτά, του είχε ένα σακκίδιο,μια δερμάτινη ζώνη για φυσίγγια κι ένα καπέλο.
Δύο χρόνια πριν βγάλει την πρώτη του άδεια,ο Θείος του, αρρώστησε.
Δεν κράτησε πολύ.Σε λίγες μέρες,έφυγε.
Το όνειρο του, να κάνει το πρώτο κυνήγι, μαζί του, στον Έβρο,έσβησε.
Είχε πάρει και το πρώτο του Πόιντερ κι ήθελε, να του το κάνει έκπληξη.
Δεν πρόλαβε...Μαύρισε η ψυχή του...
Πέρασε ο καιρός,άντρεψε πια.
Έβγαλε την πρώτη του άδεια.Ήρθε η ώρα να κυνηγήσει, στον παραμυθένιο τόπο,των παιδικών του ονείρων.
Τα κανόνισε όλα,το Νοέμβριο, θα ανέβαινε πάνω,με έναν ντόπιο, φίλο του Θείου του.
Ένα κυνήγι, στη μνήμη του, έλεγε.
Τα κακά μαντάτα,δεν άργησαν να φτάσουν.
Το τηλέφωνο χτύπησε, ήταν ο Θύμιος:
-Μήτσο,μεγάλη φωτιά, καίει τα πάντα.
Πάγωσε.Το "φανταστικό" του μέρος, καιγόταν.
Τα μπεκατσοτόπια,που του είχε μαρτυρήσει ο Θείος του, κάηκαν,χάθηκαν πια...
Μια ελπίδα έμεινε,να κυνηγήσει παπιά, στο Δέλτα.
Η απόφαση βγήκε:Ολική απαγόρευση κυνηγίου, στον Έβρο.
Το όνειρο έσβησε, μαζί με το χαμόγελο, κάτω από το παχύ μουστάκι,του Θείου του...