Πλαγιόκαννο

Ευχαριστώ Νικόλαε.
Τα ξύλα ήδη περάστηκαν με Liberon με υγρό γυαλοχαρτάρισμα για κλείσιμο των πόρων και έχει περαστεί με ένα - δυό χέρια λινέλαιο αλλά υπολόγιζα σε πιό έντονη ανάδειξη των νερών. Τα περισσότερα χέρια λινέλαιο και το τελικό Liberon Finishing λίγο θα το βελτιώσουν. Θα ήθελα να τονιστούν περισσότερο τα νερά γιατί το ξύλο είναι αρκετά καλό. Σκέφτομαι μήπως το Tru Oil δώσει καλύτερο αποτέλεσμα. Θα δούμε.
Μεγεια και τα ξύλα!
Πολύ ωραία φαίνονται και με τον καιρό θα σκουρηνουν κιαλλο...
 
Σε πρόσφατη μου έργασία διάβασα το διήγημα « Ο Σιούλας ο ταμπάκος » από την συλλογή «Το τέλος της μικρής μας πόλης ». Σε ένα σημείο έγινε αναφορά για ένα πλαγιόκαννο , όπου έγραφε χαρακτηριστικά - βελγικό δίκαννο, δωδεκάρι δίχως λύκους - . Τι εννοεί με την ορολογία λύκους? Το σχετικό αφήγημα το είχε ανεβάσει και το kinigesia.gr. Θα βάλω και το λίνκ από κάτω για όποιον θέλει και δεν το έχει διαβάσει. Το κείμενο από την κυνηγεσία δεν είναι το πρωτότυπο αλλά το μεταποιημένο στην καθημερινή νεοελληνική γλώσσα.

https://www.kynigesia.gr/kynigi/kynigetikes-istories/o-sioylas-o-tampakos/
 
Επίσης, οι (συνήθως ημιμαθείς) παλαιοί κυνηγοί, τα πλάγια δίκαννα τα εσώσφυρα, δηλ. δίχως τα εξωτερικά ''κοκκόρια'', τα έλεγαν και ''σούτο''..
Η δίκαννο χαμερλες (hammerless) δλδ χωρις σφυρες...
Συνήθως το βλέπαμε γραμμενο στα παλαια κυνηγετικά έντυπα.......
 
Κύριοι το Suhl που πήρα πριν κάποιους μήνες ( σελ. 196), δια χειρός @ΓΙΑΝΝΗΣ. (η όλη κατασκευή) και Μήτσου (τελειωμάτων) , σε τουρκικη καρυδιά (ή μάλλον καλύτερα Αρμενική) , καλή αλλά οκ όχι και κανένα grade τρομερό, όπως έγινε τώρα.
Και μια που όλοι είναι στα καφενεία και στα εκλογικά κέντρα ευκαιρία για μερικές τουφεκιές να το δοκιμάσουμε.
( Πιό πολύ να παίξουμε δηλαδή γιατί από δοκιμές άλλο τίποτα).
Και μια φωτο από το πέλμα που ο μάστορης και το τσιράκι του αποφασίσαμε απο κοινού να μην βάλουμε κάτι πρόσθετο αλλά να διαμορφώσουμε ψάθα στο καπάκι. Το πρόσθετο πέλμα δεν θα βοηθούσε πολύ δεδομένου ότι το κοντάκι έγινε ακριβώς στα μέτρα μου και ήθελα να αποφύγω τα σκαλώματα που θα μου έβγαιναν (και που όσο μεγαλώνω με εκνευρίζουν περισσότερο .hair. ).View attachment 80551View attachment 80552View attachment 80555
Πολυ ωραι τα ξυλα και η δουλεια Μητσο αλλα δεν συμφωνω καθολου με την αποφαση του πελματος.....
Το πελμα δεν ειναι ενα διακοσμητικο κομματι επανω σε ενα οπλο.....παιζει καποιο ρολο.
Πρωτα απ'ολα ειναι αυτο που θα γλυτωσει το κοντακι σου απο μια τυχαια πτωση και επειτα αποσβαινει το κλωτσημα του οπλου.....σοβαροι λογοι υπαρξης για να υπαρχει.
Ενα κοντακι σωστο στα μετρα και οταν γινεται σωστη επωμιση οτι πελμα και να φορα δεν σκαλωνει πουθενα....
Τα κοκαλινα και τα ξυλινα(σαν και το δικο σου)μονο διακοσμητικο ρολο εχουν σε ενα οπλο...
 
Πολυ ωραι τα ξυλα και η δουλεια Μητσο αλλα δεν συμφωνω καθολου με την αποφαση του πελματος.....
Το πελμα δεν ειναι ενα διακοσμητικο κομματι επανω σε ενα οπλο.....παιζει καποιο ρολο.
Πρωτα απ'ολα ειναι αυτο που θα γλυτωσει το κοντακι σου απο μια τυχαια πτωση και επειτα αποσβαινει το κλωτσημα του οπλου.....σοβαροι λογοι υπαρξης για να υπαρχει.
Ενα κοντακι σωστο στα μετρα και οταν γινεται σωστη επωμιση οτι πελμα και να φορα δεν σκαλωνει πουθενα....
Τα κοκαλινα και τα ξυλινα(σαν και το δικο σου)μονο διακοσμητικο ρολο εχουν σε ενα οπλο...
... συμφωνώ!...για όλους τους λόγους που ανόφερεις... .shake hands. ...το 16αρακι μου, είχε το πέλμα (νομίζω αγγλικού τύπου) οταν το αγόρασα...και οταν το πρωτοδοκίμασα έρχονταν στον ωμο αέρας!!!

Verney Carron-Pionnier-Cal.16.jpg
 
Σε πρόσφατη μου έργασία διάβασα το διήγημα « Ο Σιούλας ο ταμπάκος » από την συλλογή «Το τέλος της μικρής μας πόλης ». Σε ένα σημείο έγινε αναφορά για ένα πλαγιόκαννο , όπου έγραφε χαρακτηριστικά - βελγικό δίκαννο, δωδεκάρι δίχως λύκους - . Τι εννοεί με την ορολογία λύκους? Το σχετικό αφήγημα το είχε ανεβάσει και το kinigesia.gr. Θα βάλω και το λίνκ από κάτω για όποιον θέλει και δεν το έχει διαβάσει. Το κείμενο από την κυνηγεσία δεν είναι το πρωτότυπο αλλά το μεταποιημένο στην καθημερινή νεοελληνική γλώσσα.

https://www.kynigesia.gr/kynigi/kynigetikes-istories/o-sioylas-o-tampakos/
Τι μου θύμησες...! Στο λύκειο (1η λυκείου αν θυμάμαι καλά), είχα βρεί το διήγημα αυτό, στο "ανθολόγιο" ή "κείμενα λογοτεχνίας" (δεν θυμάμαι πως λεγόταν ακριβώς το σχολικό βιβλίο). Εκείνη την ώρα, κάποιο άλλο κείμενο ή ποίημα, διδασκόμασταν, αλλά εγω βαριόμουν και ξεφύλλιζα το βιβλίο, και όταν έπεσε το μάτι μου σε κυνήγι, το διάβασα! Θυμήθηκα ακριβώς την φράση "δωδεκάρι δίχως λύκους".
 
Πολυ ωραι τα ξυλα και η δουλεια Μητσο αλλα δεν συμφωνω καθολου με την αποφαση του πελματος.....
Το πελμα δεν ειναι ενα διακοσμητικο κομματι επανω σε ενα οπλο.....παιζει καποιο ρολο.
Πρωτα απ'ολα ειναι αυτο που θα γλυτωσει το κοντακι σου απο μια τυχαια πτωση και επειτα αποσβαινει το κλωτσημα του οπλου.....σοβαροι λογοι υπαρξης για να υπαρχει.
Ενα κοντακι σωστο στα μετρα και οταν γινεται σωστη επωμιση οτι πελμα και να φορα δεν σκαλωνει πουθενα....
Τα κοκαλινα και τα ξυλινα(σαν και το δικο σου)μονο διακοσμητικο ρολο εχουν σε ενα οπλο...
... συμφωνώ!...για όλους τους λόγους που ανόφερεις... .shake hands. ...το 16αρακι μου, είχε το πέλμα (νομίζω αγγλικού τύπου) οταν το αγόρασα...και οταν το πρωτοδοκίμασα έρχονταν στον ωμο αέρας!!!

Συμφωνώ και με τους δυό σας που συμφωνείτε. Αλλά, εκτός των άλλων που αναφέρετε, για να πω την αλήθεια, κυρίως , για το αισθητικό της υπόθεσης. Το μάτι μου έχει μάθει εκεί στο τέλος να υπάρχει ένα όριο,μια γραμμή ρε φίλε. Είμαι στην φάση που ψάχνω ένα πέλμα.
Επανέρχομαι Δημήτριος.
 
Τι μου θύμησες...! Στο λύκειο (1η λυκείου αν θυμάμαι καλά), είχα βρεί το διήγημα αυτό, στο "ανθολόγιο" ή "κείμενα λογοτεχνίας" (δεν θυμάμαι πως λεγόταν ακριβώς το σχολικό βιβλίο). Εκείνη την ώρα, κάποιο άλλο κείμενο ή ποίημα, διδασκόμασταν, αλλά εγω βαριόμουν και ξεφύλλιζα το βιβλίο, και όταν έπεσε το μάτι μου σε κυνήγι, το διάβασα! Θυμήθηκα ακριβώς την φράση "δωδεκάρι δίχως λύκους".
Εκεί υπήρχε το κείμενο - στο βιβλίο των Νέων Ελληνικών ή στο Ανθολόγιο Νεότερης Ελληνικής Λογοτεχνίας όπως πολύ σωστά το έγραψες.
Το είχα διαβάσει επίσης τότε και χθές όταν είδα την ανάρτηση το θυμήθηκα.

Η σκηνή που είχε μείνει στο μυαλό μου ήταν αυτή με τον γύφτο-οπλοεπιδιορθωτή που αρνήθηκε να αγοράσει το δίκαννο.
 
Εκεί υπήρχε το κείμενο - στο βιβλίο των Νέων Ελληνικών ή στο Ανθολόγιο Νεότερης Ελληνικής Λογοτεχνίας όπως πολύ σωστά το έγραψες.
Το είχα διαβάσει επίσης τότε και χθές όταν είδα την ανάρτηση το θυμήθηκα.

Η σκηνή που είχε μείνει στο μυαλό μου ήταν αυτή με τον γύφτο-οπλοεπιδιορθωτή που αρνήθηκε να αγοράσει το δίκαννο.
.... και η φράση : «Καλός άνθρωπος είσαι…»
 
... συμφωνώ!...για όλους τους λόγους που ανόφερεις... .shake hands. ...το 16αρακι μου, είχε το πέλμα (νομίζω αγγλικού τύπου) οταν το αγόρασα...και οταν το πρωτοδοκίμασα έρχονταν στον ωμο αέρας!!!

Συμφωνώ και με τους δυό σας που συμφωνείτε. Αλλά, εκτός των άλλων που αναφέρετε, για να πω την αλήθεια, κυρίως , για το αισθητικό της υπόθεσης. Το μάτι μου έχει μάθει εκεί στο τέλος να υπάρχει ένα όριο,μια γραμμή ρε φίλε. Είμαι στην φάση που ψάχνω ένα πέλμα.
Επανέρχομαι Δημήτριος.
Φαγωθήκατε. Τώρα καλύτερα; (θα το τελειοποιήσω στις εφαρμογές , βιαζόμουν να το πάρω για τσίχλες)
 

Attachments

  • IMG_20231025_055633.jpg
    IMG_20231025_055633.jpg
    317,6 KB · Προβολές: 57
Ένα εξώσφυρο FAMARS... "ποίημα"...!!!!!!!!!!

www.youtube.com/watch?v=6Vss1GQPM9I
Παρατηρώ, ασφάλεια, αυτόματη όπλιση σφυρων με το άνοιγμα, αυτόματους εξωλκεις. Αλλιώς τα χαμε συνηθίσει τα εξωσφυρα, χωρίς τρύπια βάση για να περάσει ο οπλιστηρας.
Όχι πως αν μου το δίνανε "θα το κοιταγα στα δόντια" κατά τη λαϊκή ρήση.
Έργο τέχνης είναι!
 
Back
Top