Λοιπόν μιας και το ανεφερε ο Κώστας για την πικράδα. Η πικράδα στις ελιές, όπως και η πικρή έως καυστική επίγευση στο αγουρόλαδο και στο ύψιστης ποιότητας έξτρα παρθένο ελαιόλαδο, είναι εξαιτίας του ότι περιέχουν πολυφαινολικές ουσίες και κυρίως ελευρωπαϊνη που δρουν ως αντιοξειδωτικά και προστατεύουν το καρδιαγγειακό και ιδίως τις αρτηρίες μας. Tο ωφέλιμο αποτέλεσμα αποκτάται από την ημερήσια πρόσληψη 20 γραμμαρίων ύψιστης ποιότητας ελαιολάδου ή την κατανάλωση μιας χούφτας πικρές ελιές.
Πικρές ή ξεπικρισμένες εφόσον ΔΕΝ έχει μπει καυστική σόδα, κάτι που ανέφερα πιο πάνω σε άλλο μήνυμα να μην γίνεται, οι ελληνικές επιτραπέζιες ελιές έχουν σημαντική συγκέντρωση σε μασλινικό οξύ το οποίο βοηθά στην αναστολή της ανάπτυξης και του πολλαπλασιασμού των καρκικνικών κυττάρων στο παχύ έντερο. Η σόδα αντιδρά και εξουδερώνει τα πιο πολλά θεραπευτικά στοιχεία της ελιάς και τη μετατρέπει σε "άχυρο"...
Άρα οι πικρές ελιές έχουν πιο μεγάλη αντιοξειδωτική δράση από τις πιο ξεπικρισμένες. Πικρές και ξεπικρισμένες ελιές όμως όταν γίνονται με τις ελληνικές παραδοσιακές μεθόδους, και όχι με τις εμπορικές που περιλαμβάνουν σόδα, έχουν και έντονη αντικαρκινική προστασία.