D
Deleted member 1
PORTING - CHOKE ΦΡΕΝΟΥ και λοιπές ιστορίες...
"Μην πυροβολείτε τον πιανίστα". Αυτά που διάβαζα τόσα χρόνια, αυτή την εξήγηση μου δίνουν. Παρέλειψα αρκετά για να μην γίνει βιβλίο και σίγουρα θα υπάρξουν βελτιωμένες προσεγγίσεις. Δίνω όμως τροφή για συζήτηση.
Θα προσπαθήσω να απαντήσω στο ερώτημα της θέσης και χρήσης του porting, που ενώ φαίνεται απλό, τελικά κρύβει πολλές "μικρές παγίδες" στην επεξήγηση του, όταν κάποιος δεν έχει πλήρως κατανοήσει τη λειτουργία της βλητικής.
Το porting εμφανίσθηκε σε λειόκαννο για πρώτη φορά με την Lyman Cutts, εξαγοράζοντας τη πατέντα του Συνταγματάρχη Cutts που χρησιμοποιήθηκε στα υποπολυβόλα Tommy gun. Εκεί το θέμα ήταν η εμφάνιση δύναμης ανύψωσης της κάννης, όταν το υποπολυβόλο έβαλε.
Η ίδια δύναμη ανύψωσης της κάννης παρατηρήθηκε και στα λειόκαννα, κάτι που ανάγκαζε τον σκοπευτή - όπως και στο υποπολυβόλο - να διορθώνει συνεχώς τη σκόπευση μετά τη 1η βολή. Με πειράματα που έγιναν, διαπιστώθηκε πως οι πυρίτιδες πλέον καιγόταν πλήρως και απέδιδαν τη μέγιστη ώση των αερίων του σε απόσταση όχι μεγαλύτερη των 50εκ διαδρομής εντός της κάννης. Ήδη ο Churchill είχε δημιουργήσει λειόκαννο με κάννη 61εκ αν θυμάμαι καλά, προκειμένου να πείσει πως μακρύτερη κάννη δεν ωφελεί σε κάτι, από πλευράς αρχικής ταχύτητας γόμωσης.
Η πρώτη λοιπόν εφαρμογή porting γίνεται από την Lyman Cutts και ονομάσθηκε compensator [φωτό από δικο μου όπλο που είμαι αν μη τι άλλο, παραδοσιακός. Διακρίνεται και το τσοκ 4****. Παλαιότερα (30 χρόνια σχεδόν) είχα την εμπειρία χρήσης hyperchokes του Κωνσταντίνου Παπατσαρούχα που ήταν μια γενια μπροστά στη σκέψη και τις εφαρμογές ...].
Με το compensator που αργότερα εξελίχθηκε σε porting, όταν ανοίχθηκαν οπές εκτονώσεως στη κάννη πριν το τσοκάρισμα, επιτυγχάνονται:
Περιορισμός της αναπήδησης της κάννης, λόγω εκτόνωσης μέρους των αερίων πριν την έξοδό τους από το στόμιο.
Περιορισμός του λακτίσματος του όπλου - ιδιαίτερα της προς τα πάνω συνιστώσας - που ενοχλεί αρκετούς στο μάγουλο που εφάπτεται το κοντάκι.
Περιορισμός του φαινομένου "έκρηξης στομίου", που οφείλεται στη διαφορά πιέσεων μεταξύ ατμόσφαιρας πέριξ του στομίου (χαμηλή) και πιέσεως των αερίων (υψηλή) που εξέρχεται της κάννης. Αυτό το φαινόμενο έτεινε να επηρεάζει τη κατανομή των σκαγιών (σκόρπαγαν περισσότερο)
Τα τσοκ με porting είναι αυτά στα οποία οι οπές προηγούνται του τσοκαρίσματος και αυτό γίνεται διότι δεν απαιτείται τρύπημα στη κάννη. Το να τρυπήσεις μια κάννη είναι πλέον πιο εύκολο όταν χρησιμοποιείς laser, αλλά παλαιότερα με την ηλεκτροδιάβρωση ή και με τρυπάνι, ήταν επίπονο διότι απαιτούσε και λείανση εσωτερικά της κάννης. Έτσι αναπτύχθηκαν τα τσοκ αυτά που ταυτόχρονα έδιναν οικονομική προσέγγιση στο θέμα.
Τα τσοκ που βλέπουμε με οπές στην άκρη τους, δεν είναι porting, αλλά συνήθως τσοκ φρένου που έχουν σκοπό να φρενάρουν τον πλαστικό συγκεντρωτήρα, προκειμένου να μην συμπιεσθεί περαιτέρω η γόμωση. Αυτό αναπτύχθηκε, διότι από πειράματα βρέθηκε πως η συμπίεση της γόμωσης στο στόμιο, συνέβαλε στην επιμήκυνση της ατράκτου των σκαγιών.
(κυριότερος φυσικά παράγοντας επιμήκυνσης της ατράκτου των σκαγιών είναι η πυκνότητα του αέρα).
Τι επεδίωκε λοιπόν το τσοκ φρένου; Επεδίωκε να φέρει όσο το δυνατόν περισσότερα σκάγια στο μέτωπο της ατράκτου, έτσι ώστε να επιφέρει ταυτόχρονα τραύματα στο θήραμα, κάτι που θα συνέβαλε σε αποτελεσματικότερο και άμεσο θάνατο.
Για όσους παραπονιούνται ως τα φυσίγγια τους δεν κόβουν στην υγρασία, παρότι η πυκνότητα του αέρα είναι πιο αραιή (Oh yes !!!), θα πρέπει να σκεφτούν το ερώτημα: Μήπως οι υδρατμοί επιδρούν στην άτρακτο των σκαγιών επιμηκύνοντάς την, με αποτέλεσμα να μην έχουμε ταυτόχρονη αλλά διαδοχική προσβολή του θηράματος ; Αλλά για το θέμα αυτό σκέπτομαι μια άλλη ανάρτηση ...
"Μην πυροβολείτε τον πιανίστα". Αυτά που διάβαζα τόσα χρόνια, αυτή την εξήγηση μου δίνουν. Παρέλειψα αρκετά για να μην γίνει βιβλίο και σίγουρα θα υπάρξουν βελτιωμένες προσεγγίσεις. Δίνω όμως τροφή για συζήτηση.
Θα προσπαθήσω να απαντήσω στο ερώτημα της θέσης και χρήσης του porting, που ενώ φαίνεται απλό, τελικά κρύβει πολλές "μικρές παγίδες" στην επεξήγηση του, όταν κάποιος δεν έχει πλήρως κατανοήσει τη λειτουργία της βλητικής.
Το porting εμφανίσθηκε σε λειόκαννο για πρώτη φορά με την Lyman Cutts, εξαγοράζοντας τη πατέντα του Συνταγματάρχη Cutts που χρησιμοποιήθηκε στα υποπολυβόλα Tommy gun. Εκεί το θέμα ήταν η εμφάνιση δύναμης ανύψωσης της κάννης, όταν το υποπολυβόλο έβαλε.
Η ίδια δύναμη ανύψωσης της κάννης παρατηρήθηκε και στα λειόκαννα, κάτι που ανάγκαζε τον σκοπευτή - όπως και στο υποπολυβόλο - να διορθώνει συνεχώς τη σκόπευση μετά τη 1η βολή. Με πειράματα που έγιναν, διαπιστώθηκε πως οι πυρίτιδες πλέον καιγόταν πλήρως και απέδιδαν τη μέγιστη ώση των αερίων του σε απόσταση όχι μεγαλύτερη των 50εκ διαδρομής εντός της κάννης. Ήδη ο Churchill είχε δημιουργήσει λειόκαννο με κάννη 61εκ αν θυμάμαι καλά, προκειμένου να πείσει πως μακρύτερη κάννη δεν ωφελεί σε κάτι, από πλευράς αρχικής ταχύτητας γόμωσης.
Η πρώτη λοιπόν εφαρμογή porting γίνεται από την Lyman Cutts και ονομάσθηκε compensator [φωτό από δικο μου όπλο που είμαι αν μη τι άλλο, παραδοσιακός. Διακρίνεται και το τσοκ 4****. Παλαιότερα (30 χρόνια σχεδόν) είχα την εμπειρία χρήσης hyperchokes του Κωνσταντίνου Παπατσαρούχα που ήταν μια γενια μπροστά στη σκέψη και τις εφαρμογές ...].
Με το compensator που αργότερα εξελίχθηκε σε porting, όταν ανοίχθηκαν οπές εκτονώσεως στη κάννη πριν το τσοκάρισμα, επιτυγχάνονται:
Περιορισμός της αναπήδησης της κάννης, λόγω εκτόνωσης μέρους των αερίων πριν την έξοδό τους από το στόμιο.
Περιορισμός του λακτίσματος του όπλου - ιδιαίτερα της προς τα πάνω συνιστώσας - που ενοχλεί αρκετούς στο μάγουλο που εφάπτεται το κοντάκι.
Περιορισμός του φαινομένου "έκρηξης στομίου", που οφείλεται στη διαφορά πιέσεων μεταξύ ατμόσφαιρας πέριξ του στομίου (χαμηλή) και πιέσεως των αερίων (υψηλή) που εξέρχεται της κάννης. Αυτό το φαινόμενο έτεινε να επηρεάζει τη κατανομή των σκαγιών (σκόρπαγαν περισσότερο)
Τα τσοκ με porting είναι αυτά στα οποία οι οπές προηγούνται του τσοκαρίσματος και αυτό γίνεται διότι δεν απαιτείται τρύπημα στη κάννη. Το να τρυπήσεις μια κάννη είναι πλέον πιο εύκολο όταν χρησιμοποιείς laser, αλλά παλαιότερα με την ηλεκτροδιάβρωση ή και με τρυπάνι, ήταν επίπονο διότι απαιτούσε και λείανση εσωτερικά της κάννης. Έτσι αναπτύχθηκαν τα τσοκ αυτά που ταυτόχρονα έδιναν οικονομική προσέγγιση στο θέμα.
Τα τσοκ που βλέπουμε με οπές στην άκρη τους, δεν είναι porting, αλλά συνήθως τσοκ φρένου που έχουν σκοπό να φρενάρουν τον πλαστικό συγκεντρωτήρα, προκειμένου να μην συμπιεσθεί περαιτέρω η γόμωση. Αυτό αναπτύχθηκε, διότι από πειράματα βρέθηκε πως η συμπίεση της γόμωσης στο στόμιο, συνέβαλε στην επιμήκυνση της ατράκτου των σκαγιών.
(κυριότερος φυσικά παράγοντας επιμήκυνσης της ατράκτου των σκαγιών είναι η πυκνότητα του αέρα).
Τι επεδίωκε λοιπόν το τσοκ φρένου; Επεδίωκε να φέρει όσο το δυνατόν περισσότερα σκάγια στο μέτωπο της ατράκτου, έτσι ώστε να επιφέρει ταυτόχρονα τραύματα στο θήραμα, κάτι που θα συνέβαλε σε αποτελεσματικότερο και άμεσο θάνατο.
Για όσους παραπονιούνται ως τα φυσίγγια τους δεν κόβουν στην υγρασία, παρότι η πυκνότητα του αέρα είναι πιο αραιή (Oh yes !!!), θα πρέπει να σκεφτούν το ερώτημα: Μήπως οι υδρατμοί επιδρούν στην άτρακτο των σκαγιών επιμηκύνοντάς την, με αποτέλεσμα να μην έχουμε ταυτόχρονη αλλά διαδοχική προσβολή του θηράματος ; Αλλά για το θέμα αυτό σκέπτομαι μια άλλη ανάρτηση ...
