Αυτοάμυνα στο σπίτι
- Thread starter john1
- Ημερομηνία δημιουργίας
Μην φοβασαι οι περισσοτεροι εισερχομενοι εχουν σταλθει απο τις οικογενειες τους
να φερουν γρηγορα ζεστο χρημα για να τα ρουφιξουν βοτκες
οποτε καρφι δεν τους καιγεται αν και καποιον τον φαει το μαυρο σκοταδι
Δεν τους καλέσαμε εμείς. Βίαια μπήκαν στο ΑΣΥΛΟ μας.
Φυσική συνέπεια είναι η άμυνά μας. Και γάτες να είμασταν θα αμυνόμαστε....
Mάλλον έχεις δίκαιο,δυστυχώς...
Να ένας σοβαρός λόγος αγαπητέ ώστε να μας προστατεύει το Κράτος και να μην χρειαστεί να αυτοδικήσουμε ποτέ...
Πριν πολλά χρόνια ο πατέρας μου είχε τραυματίσει σοβαρά έναν λαγό.Όταν πήγε να τον πάρει,ο λαγός τον ΔΑΓΚΩΣΕ στο χέρι και του έκανε πληγή!Όχι σαρκοφάγου βέβαια αλλά πληγή.Ήμουν στο Δημοτικό και τον θυμάμαι να το διηγείται γελώντας:''με δάγκωσε ο λαγός!!''
Να σας θυμήσω την περίπτωση του ανθρώπου στην Κορινθία, που τουφέκισε δύο κλεφτοκοτάδες και το Κράτος τον "συμβούλεψε" να φύγει από την περιοχή, δηλ. να φύγει από το σπίτι του, για να αποφευχθούν "προβλήματα" με τους συγγενείς & ευπαθείς ομοεθνείς του σκοτωμένου. Αυτή είναι η προστασία που προσφέρει το κράτος - κάνε ότι κοιμάσε αφού πρώτα τους δείξεις πού είναι ο κουμπαράς και έλπιζε ότι θα φύγουν αφού αδειάσουν τον κουμπαρά.
ΥΓ: πριν μερικά χρόνια γλύτωσε η μητέρα μου ένα πρεζόνι που προσπάθησε να παραβιάσει την πόρτα στο διαμέρισμά της, όπου έτυχα να είμαι μέσα. «Λυπήσου τον κακομοίρη, άστον να φύγει» μου είπε μετά την κλωτσιά που του έρριξα και πήγε τις σκάλες κάτω κουτρουβαλώντας... Αλλά μερικές ημέρες αργότερα, κάποιο (άλλο??) πρεζόνι της άρπαξε την τσάντα, όταν μόλις είχε βγει από την τράπεζα και είχε πάρει την σύνταξή της.
Last edited:
Θυμάμαι που όταν ήμουν παιδί τα πράγματα ήταν αλλιώς.
Σκέφτομαι ότι ζουσαμε σε μια εποχη οπου οι άνθρωποι στα χωριά έφευγαν να πάνε στην πόλη με το σπίτι ανοιχτό και το κλειδί στην πόρτα απ την απέξω μεριά.
Αλλά και στην πόλη θυμάμαι παιδιά μικρά παιδιά και παίζαμε έξω τα καλοκαίρια μέχρι τα μεσάνυχτα.
Δεν υπήρχε κίνδυνος...Ο κίνδυνος ήμασταν εμείς και τι μαλάκια θα σκεφτόμασταν να κάνουμε.
Εμένα ο πατέρας μου σταμάτησε το κυνήγι γιατί τραυμάτισε ένα λαγο και πήγε να τον πιάσει και το λαγουδι βελιαζε και το λυπήθηκεΠριν πολλά χρόνια ο πατέρας μου είχε τραυματίσει σοβαρά έναν λαγό.Όταν πήγε να τον πάρει,ο λαγός τον ΔΑΓΚΩΣΕ στο χέρι και του έκανε πληγή!Όχι σαρκοφάγου βέβαια αλλά πληγή.Ήμουν στο Δημοτικό και τον θυμάμαι να το διηγείται γελώντας:''με δάγκωσε ο λαγός!!''
Μετά για καμία φασα πήγαινε και στοπ
Πονόψυχε του λέω των παω κάνα λαγο κάνα ορτυκακι του αρέσει
Καμία φασουλα έχει
Έχει του λέω το δίκανο το άφησες και οξυδοθικε Και το παρέδωσες
Μιλάς για άλλους καιρούς και για μία άλλη χώρα - την έζησα και 'γω, αλλά η εποχή της «ολιγαρκείας» έχει μάλλον περάσει ανεπιστρεπτί - τουλάχιστον για τους πλείστους εξ ημών
Στην Αθήνα λέει σε κάποιες περιοχές δεν μπορείς να περάσεις μόνος το βράδυ.
Μια γυναίκα ειδικά.
Εδώ δεν υπάρχει αυτό.
Πώς το Ανεχετε ο κόσμος;
Τι ψηφιζουμε;
Είναι δυνατόν να μην μπορείς να περάσεις σε μια πλατεία ή σε ένα παρκο;
Τι είναι εδω;
Θα μας κάνουν να ζούμε σε σπίτια φρούρια που θυμίζουν φυλακη;
Κάμερες κάγκελα συναγερμοι αγκαθωτα συρματα;
Τι είναι εδω ρε;
Ή Ισλαμαμπάντ!!
Γκουαντάναμο.
Λαγονήσι, Εκάλη, Κηφισιά, Αραχωβίτικα ...
Δεν φταίνε αυτοί που τα κάνουν φταίνε αυτοί που τα ανέχονται δυστυχώς .Και σε συνοικίες της Αθήνας αντί να βγουν όλοι οι Έλληνες και να τους μαζέψουν μάτσο να κάθονται κλαρίνο φεύγουν και αφήνουν να κάνουν κουμάντο 10 ξενόφερτοι .
Πολυπολιτισμικότητα.
Δεν είναι οι διάφοροι πολιτισμοί που φταίνε.
Φταίει η ατιμωρησία.
Φταίει η παιδεία.
Φταει η φτώχια.
Φταίμε εμείς.
Αυτό μου φαίνεται τρελό.
Δηλαδή θα πάω εγώ να περάσω από ένα παρκο και θα με φάνε λάχανο οι ξένοι και δεν τρέχει καστανο;
Δεν γίνονται αυτά.
Και όπου γίνονται είναι η απόλυτη ντροπή.