Μου έχει τύχει στο πολύ μακρινό παρελθόν να πάω για τσίχλες με φίλο που είχε σκύλο.Με σκύλο 3 φορές έχω πάει. Όχι δικό μου. Κάποιου που είχε προσκολληθει για λιγο καιρο στην παρέα. Από τα νεύρα μου τους άφηνα και άλλαζα τόπο. Το σκυλί να προγκαει ανεξέλεγκτα και αμα έπεφτε καμιά για να την φέρει έπρεπε να ακουστεί το αφεντικό του στο διπλανό χωριό . Δεν αντιλέγω όμως ότι ένας καλός σκύλος είναι το απόλυτο "εργαλειο" στην τσίχλα.
Κατ΄ αρχάς το σκυλί απομακρυνόταν πολύ από το αφεντικό του, αλλά το κυριότερο ήταν ότι όταν το πουλί έπεφτε έπρεπε ο κυνηγός να πάει να του το δείξει, έστω και περίπου, για να το πιάσει. Τελείως άχρηστο. Βέβαια ήταν πόϊντερ και δεν ξέρω αν κάνουν για αυτά τα κυνήγια.
Άσε που στην επιστροφή ήθελε 4 πιροσκί για να συνέλθει....