100 Χρόνια από την Μικρασιατική Εκστρατεία

ωραίο θέμα αλλά ακόμα διχάζει
έπρεπε να γίνει η μικρασιατική εκστρατεία; ή δεν έπρεπε;
ήταν απελευθερωτικός ή ιμπεριαλιστικός πόλεμος;
Καλώς έγινε στην πορεία στράβωσε ή μάλλον τον στράβωσαν
Αφού το χάσαμε πρώτα πολιτικά ήταν επόμενο ότι θα χάναμε και στρατιωτικά
Αυτά τα περί ιμπεριαλισμού τα λένε ορισμένοι εκ του πονηρού θέλοντας να δικαιολογήσουν πολιτικές άλλων ή λόγω ιδεοληψιών
 
"Συνάδελφοι,

Η θεματολογία του HuntersLife είναι το κυνήγι και η φύση.
Τέτοιου είδους θέματα είναι εκτός προσανατολισμού και δεν προσφέρουν κάτι στα μέλη."


Κατά συνέπεια το θέμα πρέπει να κλειδωθεί όπως το θέμα: "ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΣΤΟ ΚΟΥΡΔΙΣΤΑΝ"
 
"Συνάδελφοι,

Η θεματολογία του HuntersLife είναι το κυνήγι και η φύση.
Τέτοιου είδους θέματα είναι εκτός προσανατολισμού και δεν προσφέρουν κάτι στα μέλη."


Κατά συνέπεια το θέμα πρέπει να κλειδωθεί όπως το θέμα: "ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΣΤΟ ΚΟΥΡΔΙΣΤΑΝ"
Νομίζω η διαχείρηση έχει "απόλυτο" δίκιο, ιδιαίτερα αν διαβάσει κανείς - ποιός το έχει κάνει άραγε;) - και τους όρους χρήσης (δες εδώ). Αν βέβαια τηρούνται σωστά όλοι οι όροι χρήσης, τότε θα έπρεπε να απομακρύνονται π.χ. και όλα τα χυδαία ή σεξιστικά σχόλια ή τα υβριστικά σχόλια κατά πολιτικών.
 
Last edited:
Καλησπέρα σ' όλους τους φίλους ...🙂 ...

Προσωπική μου άποψη είναι ότι υπάρχουν θέματα "μη κυνηγητικά" που έχουν πολλά να προσφέρουν στα μέλη του φόρουμ, γιατί η ζωή μας δεν περιλαμβάνει μόνον το κυνήγι και τα "συναφή" του θέματα...

Αρκεί βεβαία να μην γίνονται πεδίο αντιπαραθέσεων , να μην αντικατοπτρίζουν υπερφίαλη και εγωιστική συμπεριφορά , να μην θίγεται η προσωπικότητα των συνομιλητών , και να υπάρχει η στοιχειώδης ευγένεια...

Ατυχώς , τα παραπάνω τα βλέπουμε σε πολλά "κυνηγητικά" θέματα , και νομίζω ότι θα ήταν προτιμότερο όλοι μαζί ( εγώ πρώτος ), να βελτιώσουμε τα παραπάνω , για αρχή...

Υ.Γ…δεν έχω δει το θεμα που αναφέρει ο Μάριος για το Κουρδιστάν , αλλα το θεωρώ άσχετο με το παρόν θέμα…
 
Καλημέρα σ' όλους τους φίλους! 🙂

Σχετικά με το παραπάνω πόστ (# 27), το παρακάτω άρθρο νομίζω οτι κάτι έχει να μας υπενθυμίσει... Ο λόγος που το ανέβασα είναι νομίζω έκδηλος...

[...]

Η μνήμη, η λήθη και η ιστορία…

Του Βασίλη Πανάγου / Εκπαιδευτικού

Είμαστε άνθρωποι του καθήκοντος, που τροχοδρομούν μηχανικά στις ράγες της καθημερινής ρουτίνας. Προσπερνάμε βιαστικά όσα μας περιστοιχίζουν, με βλέμματα αποχαυνωμένα και φωνές ασθμαίνουσες. Άνθρωποι εθισμένοι, σε ένα παιχνίδι ανελέητου κυνηγητού με τον χρόνο. Ο Γκαίτε είπε: «Το ουράνιο τόξο που διαρκεί πάνω από 15 λεπτά, δεν το προσέχει πια κανείς».

Τελικά, αν ο χρόνος είναι αυτός που σβήνει τις αναμνήσεις, ο ερχομός της λήθης επισπεύδεται από την πλήξη. Γράφει ο Σεφέρης: «Όταν σβήνεις ένα κομμάτι από το παρελθόν είναι σαν να σβήνεις και ένα αντίστοιχο κομμάτι από το μέλλον». Το παρελθόν δεν είναι απλά και μόνο μια δεξαμενή συντελεσθέντων γεγονότων, αλλά το στοιχείο που διαμορφώνει το παρόν και προσδιορίζει το μέλλον. Μια κοινωνία που οι άνθρωποι της απαλλάχτηκαν από το παρελθόν, είναι μια κοινωνία στερημένη από συλλογική μνήμη, με ανθρώπους χωρίς ταυτότητα. Εμβληματική είναι η φράση του Τζωρτζ Όργουελ: «Όποιος ελέγχει το παρελθόν, ελέγχει το μέλλον. Όποιος ελέγχει το παρόν, ελέγχει το παρελθόν».

Συνεπώς, η μνήμη είναι αυτή που καθορίζει τη μοίρα μας. Το παρελθόν απασχολούσε τους ανθρώπους από την αρχαιότητα. Στην ελληνική μυθολογία, η Μνημοσύνη, θεά της μνήμης, ήταν συνάμα και θεά της σοφίας, μητέρα των Μουσών που γεννήθηκαν από την ένωσή της με τον Δία

Η ατομική μας μνήμη δομήθηκε μέσα από προσωπικά βιώματα. Η λειτουργία του εγκεφάλου τροποποιείται ανάλογα με τις εμπειρίες μας. Η μάθηση αφορά το πως οι εμπειρίες προκαλούν αλλαγές στον εγκέφαλο και η μνήμη στο πως αυτές οι αλλαγές αποθηκεύονται για να επανενεργοποιηθούν, όταν το απαιτήσουν οι συνθήκες. Σ’ αυτές τις ικανότητες αναφέρεται η συσσώρευση της γνώσης.

Ο εγκέφαλος είναι μια αρχειοθήκη χρηστική, διδακτική και καθοδηγητική. Με το πέρασμα των χρόνων, οι λαμπερές αναμνήσεις μετατρέπονται σε σκιές, που τελικά τις καταπίνει το σκοτάδι. Η προσωπική θύμηση, συχνά αναμοχλεύεται με τη συλλογική μνήμη που η αξία της είναι ανεκτίμητη. Η συλλογική – κοινωνική μνήμη είναι η διαδικασία που διατηρεί τη βιωμένη εμπειρία των ανθρώπων μέσα στην κοινωνία τους. Σπαράγματα προσωπικών αναμνήσεων και καταγραμμένων μαρτυριών συνθέτουν την ιστορική μνήμη, η οποία εκφράζει τη συνεχή παρουσία του παρελθόντος στο παρόν.

Οι άνθρωποι και οι κοινωνίες τους δεν έχουν απλά ένα παρελθόν, αλλά κουβαλάνε τη δική τους ιστορία. Η αμνησία ενός ανθρώπου είναι διαταραχή ολέθρια. Αλήθεια, πόσο θλιβερό είναι το γεγονός, ένας πατέρας με άνοια να μην αναγνωρίζει τα παιδιά του; Άλλο τόσο τραγική είναι για τον λαό η απώλεια της ιστορικής μνήμης. Κι αυτό γιατί, ένας λαός που ξεχνά χάνει την ταυτότητα του.

Μια κοινωνία που είναι αποκομμένη από την ιστορία της, παύει να έχει μέλλον. Η ιστορική μνήμη ως καθημερινή έγνοια θωρακίζει τις συνειδήσεις και αποτρέπει την επανάληψη τραυματικών βιωμάτων του παρελθόντος. Η επέλαση του φασισμού, τα ολοκαυτώματα των λαών, οι επεκτατικοί πόλεμοι, η προσφυγιά, ο εμφύλιος σπαραγμός, είναι μερικά από τα «μελανά» γεγονότα της ιστορίας τα οποία πρέπει να μας παραδειγματίζουν.

Ο Θουκυδίδης, μέγας ιστορικός της αρχαιότητας γράφει: «Η ιστορία είναι φιλοσοφία μέσω παραδειγμάτων». Ο αγώνας της «μνήμης» ενάντια στη «λήθη», είναι μια αδιάκοπη μάχη για την επικράτηση του πολιτισμού απέναντι στη βαρβαρότητα. Είναι ασπίδα προστασίας απέναντι σε συμπεριφορές που θίγουν και τραυματίζουν την έννοια της Ελευθερίας και της Δημοκρατίας. Σημειώνει ο αρχαίος τραγικός ποιητής, Ευριπίδης: «Όλβιος όστις ιστορίης έσχεν μάθησιν» (Δηλαδή, είναι τυχερός εκείνος που διδάχτηκε ιστορία).

Η γνώση της ιστορίας συμβάλει καθοριστικά στο να αποφεύγονται τα λάθη του παρελθόντος, σε ατομικό και σε συλλογικό επίπεδο. Πράγματι, θα ήταν ολέθριες οι συνέπειες αν από το ημερολόγιο της ζωής μας διαγραφούν οι ωραιότερες σελίδες των αναμνήσεων. Αυτό ειπώθηκε και με τα σοφά λόγια του Τζορτζ Σανταγιάνα: «Όποιος δεν θυμάται το παρελθόν του, είναι καταδικασμένος να το ξαναζήσει».

topic.!!!


[...]
 
@Prowler® Σε βαραίνει κάτι;
Αν ναι μπορείς να το μοιραστείς μαζί μας.
εμένα δεν με βαραίνει τίποτα φίλε @George Ant.
εσένα όμως, τι σε βαραίνει και κλείδωσες τους Κούρδους;
γιατί το HL είναι γεμάτο από θέματα όπως λες:
Η θεματολογία του HuntersLife είναι το κυνήγι και η φύση.
Τέτοιου είδους θέματα είναι εκτός προσανατολισμού και δεν προσφέρουν κάτι στα μέλη.


Αλλά τα άλλα τα "άσχετα" με την θεματολογία μας, θέματα είναι ξεκλείδωτα!
Χώρια που υπάρχουν θέματα και ποστ χμμμμ..... στα όρια της ευπρέπειας ή και πέραν αυτής!
Και το πρόβλημα είναι ο δοκιμαζόμενος Κουρδικός λαός;

Θα το καταλάβαινα εάν έλεγες ότι μπορεί να γίνει πεδίο αντιπαραθέσεων, (αν και δεν νομίζω), ή εν πάση περιπτώσει
κάποια άλλη δικαιολογία..... και όχι ότι "είναι εκτός προσανατολισμού και δεν προσφέρουν κάτι στα μέλη"
Διότι:
1ον θέματα "εκτός προσανατολισμού που δεν προσφέρουν κάτι στα μέλη" υπάρχουν ΚΑΙ ΚΑΛΩΣ ΥΠΑΡΧΟΥΝ στον ιστοτοπο που μας φιλοξενεί
και 2ον το θέμα είναι μεν "εκτός προσανατολισμού¨" αλλά αντικειμενικά ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ ΚΑΤΙ στα μέλη.....

* @tratsis κατάλαβες;
** @thedoorz αντιλαβού;
 
............................

Τελικά, αν ο χρόνος είναι αυτός που σβήνει τις αναμνήσεις, ο ερχομός της λήθης επισπεύδεται από την πλήξη. Γράφει ο Σεφέρης: «Όταν σβήνεις ένα κομμάτι από το παρελθόν είναι σαν να σβήνεις και ένα αντίστοιχο κομμάτι από το μέλλον». Το παρελθόν δεν είναι απλά και μόνο μια δεξαμενή συντελεσθέντων γεγονότων, αλλά το στοιχείο που διαμορφώνει το παρόν και προσδιορίζει το μέλλον. Μια κοινωνία που οι άνθρωποι της απαλλάχτηκαν από το παρελθόν, είναι μια κοινωνία στερημένη από συλλογική μνήμη, με ανθρώπους χωρίς ταυτότητα. Εμβληματική είναι η φράση του Τζωρτζ Όργουελ: «Όποιος ελέγχει το παρελθόν, ελέγχει το μέλλον. Όποιος ελέγχει το παρόν, ελέγχει το παρελθόν».
..........................................

Ο Θουκυδίδης, μέγας ιστορικός της αρχαιότητας γράφει: «Η ιστορία είναι φιλοσοφία μέσω παραδειγμάτων». Ο αγώνας της «μνήμης» ενάντια στη «λήθη», είναι μια αδιάκοπη μάχη για την επικράτηση του πολιτισμού απέναντι στη βαρβαρότητα. Είναι ασπίδα προστασίας απέναντι σε συμπεριφορές που θίγουν και τραυματίζουν την έννοια της Ελευθερίας και της Δημοκρατίας. Σημειώνει ο αρχαίος τραγικός ποιητής, Ευριπίδης: «Όλβιος όστις ιστορίης έσχεν μάθησιν» (Δηλαδή, είναι τυχερός εκείνος που διδάχτηκε ιστορία).

Η γνώση της ιστορίας συμβάλει καθοριστικά στο να αποφεύγονται τα λάθη του παρελθόντος, σε ατομικό και σε συλλογικό επίπεδο. Πράγματι, θα ήταν ολέθριες οι συνέπειες αν από το ημερολόγιο της ζωής μας διαγραφούν οι ωραιότερες σελίδες των αναμνήσεων. Αυτό ειπώθηκε και με τα σοφά λόγια του Τζορτζ Σανταγιάνα: «Όποιος δεν θυμάται το παρελθόν του, είναι καταδικασμένος να το ξαναζήσει».
.!


[...]
ως απάντηση στα ανωτέρω περί ΙΣΤΟΡΙΚΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ και σε συνάφεια με το θέμα που συζητάμε:
Το κείμενο που ακολουθεί δημοσιεύθηκε τις 30 Μαρτίου 2009 και αποτελεί απάντηση σε σχολιαστή που αναπαράγει την προπαγάνδα των Τούρκων και εκείνων που δεν θέλουν την ελληνοκουρδική προσέγγιση. Η προπαγάνδα αυτή λέει ότι “οι τσέτες μας έσφαξαν στον Πόντο και τη Μικρά Ασία και οι τσέτες ήταν Κούρδοι”. Διάταξη μάχης του τουρκικού στρατού, 19-21 Απριλίου 1921, από τις επιχειρήσεις κατάπνιξης της επανάστασης των Κούρδων του Κότσγκιρι, μια περιοχή που γειτνιάζει με τον Πόντο.
Aνώνυμε φίλε

δεν ξέρω πόσο καλά γνωρίζεις την ιστορία της Ανατολής και διάφορες πτυχές της, για να την επικαλείσαι, με επιχειρήματα, μάλιστα, που τα κυκλοφορούσαν διάφοροι κύκλοι στα ελληνικά υπουργεία, τη δεκαετία του ’90, για να πείσουν τους Έλληνες πολιτικούς και διπλωμάτες ότι οι πραγματικοί μας φίλοι είναι οι Τούρκοι. Οι ίδιοι προσπαθούσαν να μας πείσουν πόσο κακοί και “τρομοκράτες” ήταν οι Κούρδοι που “μας πετάλωναν” και πόσο ποταπός ήταν ο Οτζαλάν, που δεν μιλούσε καν κουρδικά (ο Άπο έμαθε τουρκικά στο σχολείο, αφού η μητρική του γλώσσα ήταν τα κουρδικά) και άρα δεν έπρεπε να τον στηρίζουμε.

Δεν θέλω να σου πω ποιοί ήταν εκείνοι οι κύκλοι για να μην ανοίξουν και πάλι συζητήσεις που δεν κλείνουν ποτέ και για να μην στεναχωρήσω εσένα και τους αναγνώστες μας.

Το σωστό λοιπόν, σε σχέση με την ιστορία και τη στάση των Κούρδων απέναντι στους Έλληνες, είναι ότι από τα τέλη του 19ου αιώνα, μερικοί Κούρδοι φύλαρχοι συμφώνησαν με το οθωμανικό κράτος και έβαλαν τους πολεμοχαρείς Κούρδους των φυλών τους, και ΟΧΙ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΚΟΥΡΔΟΥΣ, να συμμετέχουν σε διωγμούς Αρμενίων.

Ήταν τότε που συγκροτήθηκαν τα Συντάγματα Χαμιντιέ (Hamidiye Alaylar), τα οποία, όμως, συμμετείχαν και σε σφαγές κουρδικών φατριών που αντιστέκονταν και δεν συμμαχούσαν με το οθωμανικό κράτος. Όπως γίνεται και σήμερα, που ορισμένοι Κούρδοι, ισχνή μειοψηφία, γίνονται πολιτοφύλακες επ’ αμοιβή και πολεμούν εναντίον των Κούρδων ανταρτών που μάχονται για την ελευθερία.


Στη διάρκεια της γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου και της Ανατολής, τη δεύτερη δεκαετία του 20ού αιώνα, ελάχιστοι Κούρδοι συμμετείχαν σε διωγμούς και σφαγές Ελλήνων, που είχε ΕΝΟΡΧΗΣΤΡΩΣΕΙ το οθωμανικό κράτος. Και λέω ελάχιστοι γιατί οι Κούρδοι δεν πολέμησαν εναντίον των Ελλήνων και ζούσαν μακρυά από τις περιοχές που κατοικούσαν Έλληνες.

Πάντως, όσο διαρκούσε η γενοκτονία και ήταν σε εξέλιξη οι εκτοπισμοί στα ενδότερα της Ανατολίας, κάποιοι άλλοι Κούρδοι, η συντριπτική πλειοψηφία του λαού αυτού, βοηθούσαν τους Έλληνες που περνούσαν από διάφορες περιοχές του Κουρδιστάν, βαδίζοντας προς το θάνατο στα καραβάνια του θανάτου.

Αν διαβάσεις το βιβλίο “Ούτε τ’ όνομά μου” (Εκδόσεις Γκοβόστη), θα μάθεις ιστορία, την οποία επικαλείσαι και θα δεις ότι οι Κούρδοι ήταν στο πλευρό μας και μας βοηθούσαν και μιλάμε για τον απλό λαό.

Εγώ την έμαθα την ιστορία από τους συγγενείς μου, που συμμετείχαν στα καραβάνια του θανάτου, από την Αμάσεια στο Ντιγιαρμπακίρ και μετά στην Τρίπολη του Λιβάνου. Εκείνοι μου μίλησαν για τη βοήθεια των Κούρδων, χάρη στους οποίους διασώθηκαν, όσοι διασώθηκαν.

Σκίτσο που δείχνει τούρκους στρατιώτες να περικυκλώνουν την περιοχή Κότσγκιρι, στην εξέγερσή τους το 1921
Την ίδια περίοδο, τo 1921, και ενώ ήταν σε εξέλιξη οι επιχειρήσεις του ελληνικού στρατού στο μέτωπο της Μικράς Ασίας, οι Κούρδοι Αλεβίτες της φυλής Κότσγκιρι, στην περιοχή Ντέρσιμ-Ερζινγκιάν-Σεβάστειας, επαναστάτησαν εναντίον της κυβέρνησης του Μουσταφά Κεμάλ, προσφέροντας τεράστια βοήθεια στο δοκιμαζόμενο ελληνικό στρατό. Κι αυτό γιατί υποχρέωσαν τον Μουσταφά Κεμάλ να στρέψει ένα σώμα στρατού και τον ίδιο των σφαγέα των Ελλήνων του Πόντου, Τοπάλ Οσμάν εναντίον των επαναστατημένων Κούρδων του Κότσγκιρι, αλαφρώνοντας την πίεση που δέχονταν ο Ελληνικός Στρατός στο Μικρασιατικό Μέτωπο από τον στρατό του Κεμάλ αλλά και οι Έλληνες του Πόντου από τις συμμορίες του Τοπάλ Οσμάν.

Τελικά, η επανάσταση του Κότσγκρι πνίγηκε στο αίμα από τον τουρκικό στρατό και τα συντάγματα εθελοντών του Τοπάλ Οσμάν, σε ένα διάλειμμα των σφαγών του στον Πόντο.
Αν ψάξει κανείς καλά, ίσως βρει ότι πίσω από εκείνη την επανάσταση, που έχασαν τη ζωή τους πάνω από δέκα χιλιάδες Κούρδοι, να κρύβεται η Ελλάδα και να αποδειχτεί ότι οι άνθρωποι εκείνοι έχασαν τη ζωή τους και στην ουσία θυσιάστηκαν για τα εθνικά μας συμφέροντα. Λέω, ίσως.

Πάντως, για κείνα τα γεγονότα και τη συμμετοχή κάποιων Κούρδων σε διωγμούς και σφαγές Αρμενίων και Ελλήνων, ο Αμπντουλλάχ Οτζαλάν, ναι αυτός που παραδώσαμε στους διώκτες του Τούρκους “φίλους” μας, ζήτησε εξ ονόματος των Κούρδων που εκπροσωπεί -και όπως αποδείχτηκε από τις χθεσινές εκλογές, εκπροσωπεί τη συντριπτική πελιοψηφία του λαού του- συγνώμη από την Ελλάδα και από τους Έλληνες και δήλωσε ότι όταν απελευθερωθεί το Κουρδιστάν, το πρώτο μνημείο που θα στηθεί στο Ντιγιαρμπακίρ, θα είναι αυτό της Γενοκτονίας του Ελληνισμού του Πόντου και της Ανατολής.

Τέλος πάντων, αυτά για την ιστορία και τη διπλωματία.

Όσον αφορά το επιχείρημά σου, και σωστός να ήταν ο ισχυρισμός σου, αυτό τί σημαίνει, ότι δεν πρέπει να σταθμίσουμε τί μας συμφέρει τώρα;

Δηλαδή, οι Γερμανοί που κατέστρεψαν την Ελλάδα πριν από πενήντα χρόνια, δεν είναι σύμμαχοί μας στο ΝΑΤΟ και την Ε.Ε. εδώ και δεκαετίες;
Τί λογική είναι αυτή;

Επίσης λές ότι αν οι Κούρδοι αναλάβουν γεωπολιτικό ρόλο στην περιοχή, θα ζητήσουν έξοδο στο Αιγαίο.

Σωστά. Και αυτό τί σημαίνει;

Ότι θα θεωρούμε τους Κούρδους εχθρούς και οι Τούρκοι υπεύθυνοι της Γενοκτονίας, της εθνοκάθαρσης, της κατοχής της Κύπρου και των προκλήσεων στο Αιγαίο θα είναι οι φίλοι μας και θα τους στέλνουμε συλληπητήρια τηλεγραφήματα ως χώρα, όταν σκοτώνονται στρατιώτες σε μάχες με Κούρδους μαχητές;

Συγνώμη αν διακρίνεις φίλε μου επιθετικότητα στο κείμενο, αλλά, αν υπάρχει, αυτό δεν αφορά εσένα, αλλά τους “υπεύθυνους” που χειρίζονται εδώ και δεκαετίες τα θέματα της εξωτερικής μας πολιτικής, οι οποίοι, σε συνεργασία με τους εγκάθετους, οδήγησαν τη χώρα στο χείλος του γκρεμού και συνεχίζουν, για να τη ρίξουν στο βάραθρο.

φιλικά

Σάββας Καλεντερίδης
 
εμένα δεν με βαραίνει τίποτα φίλε @George Ant.
εσένα όμως, τι σε βαραίνει και κλείδωσες τους Κούρδους;
γιατί το HL είναι γεμάτο από θέματα όπως λες:
Η θεματολογία του HuntersLife είναι το κυνήγι και η φύση.
Τέτοιου είδους θέματα είναι εκτός προσανατολισμού και δεν προσφέρουν κάτι στα μέλη.


Αλλά τα άλλα τα "άσχετα" με την θεματολογία μας, θέματα είναι ξεκλείδωτα!
Χώρια που υπάρχουν θέματα και ποστ χμμμμ..... στα όρια της ευπρέπειας ή και πέραν αυτής!
Και το πρόβλημα είναι ο δοκιμαζόμενος Κουρδικός λαός;

Θα το καταλάβαινα εάν έλεγες ότι μπορεί να γίνει πεδίο αντιπαραθέσεων, (αν και δεν νομίζω), ή εν πάση περιπτώσει
κάποια άλλη δικαιολογία..... και όχι ότι "είναι εκτός προσανατολισμού και δεν προσφέρουν κάτι στα μέλη"
Διότι:
1ον θέματα "εκτός προσανατολισμού που δεν προσφέρουν κάτι στα μέλη" υπάρχουν ΚΑΙ ΚΑΛΩΣ ΥΠΑΡΧΟΥΝ στον ιστοτοπο που μας φιλοξενεί
και 2ον το θέμα είναι μεν "εκτός προσανατολισμού¨" αλλά αντικειμενικά ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ ΚΑΤΙ στα μέλη.....

* @tratsis κατάλαβες;
** @thedoorz αντιλαβού;
Δεν πρόκειται να μπω σε αυτήν την διαμάχη και λυπάμαι να βλέπω άτομα που εκτιμούσα να εμφανίζονται προϊδεασμένα, χωρίς διάθεση για διάλογο - έναν διάλογο που μπορεί ίσως να γίνει σε άλλους διαδικτυακούς χώρους. Αλλά και με τρομάζει να βλέπω αναφορές στον Κελεντερίδη ως φίλο του κουρδικού λαού και ως ιστορικόν, ένα άτομο για το οποίο ο ίδιο ο Οτσαλάν είχε πει/γράψει:

Θα πρέπει να αποσαφηνιστεί πολύ καλά η στάση του ταγματάρχη Σάββα Καλεντερίδη (ειδικός υπεύθυνος του ΝΑΤΟ, αποσπασμένος στην Ελληνική Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών), ο οποίος, χρησιμοποιώντας κυρίως τη φιλία, διαδραμάτισε τον βασικό ρόλο στην εκτέλεση της συνωμοσίας. Είναι το άτομο που έπαιξε τον επικίνδυνο ρόλο, από τις πρώτες επαφές μαζί μου μέχρι και την παράδοσή μου στους προδότες Κενυάτες» (Αμπντουλλάχ Οτζαλάν, «Το τίμημα της φιλίας των λαών. Η συνωμοσία της 15ης Φεβρουαρίου», 2003, Αθήνα, Εκδ. Μεσοποταμία, Σελ. 62.)

Το θέμα αυτό για μένα έχει λήξει.
 
Πολύ ωραίο θέμα! Ο προπάππους μου έφτασε έως το Αφιόν Καραχισαρ μετά από 6 χρόνια μαχών, ως οπλοβολιτής στοιχείου. Αυτή η γενιά έφτασε έως εκεί και προδόθηκε. Εμείς υπομένουμε τα πάντα δουλοπρεπείς. Οι μεγαλύτεροι εδώ μέσα, αν θέλουν ας μοιραστούν ιστορίες που ίσως έχουν ακούσει από την ηρωική αυτή γενεά. (Εάν δεν είναι off topic). Τα γεγονότα αυτά δεν πρέπει να λησμονηθούν.
 
Πολύ ωραίο θέμα! Ο προπάππους μου έφτασε έως το Αφιόν Καραχισαρ μετά από 6 χρόνια μαχών, ως οπλοβολιτής στοιχείου. Αυτή η γενιά έφτασε έως εκεί και προδόθηκε. Εμείς υπομένουμε τα πάντα δουλοπρεπείς. Οι μεγαλύτεροι εδώ μέσα, αν θέλουν ας μοιραστούν ιστορίες που ίσως έχουν ακούσει από την ηρωική αυτή γενεά. (Εάν δεν είναι off topic). Τα γεγονότα αυτά δεν πρέπει να λησμονηθούν.
Έχω ακούσει ελάχιστα από τον παππού μου για την εκστρατεία της Μικράς Ασίας. Και δυστυχώς οι γονείς μου και οι θείοι/θείες μου είχαν άλλα ενδιαφέροντα από τις "συνεχώς επαναλαμβανόμενες παλιές ιστορίες" του γέρου. Απ' ότι θυμάμαι μέχρι την δεκαετία του 1970 στο χωριό υπήρχαν δύο μέτωπα: οι βενιζελικοί και οι βασιλικοί, όπου έριχναν ο ένας στον άλλο τα λάθη της εκστρατείας στη Μικρά Ασία.

ΥΓ: Μιά εύκολη ανάγνωση για μιά βασική μάχη υπάρχει στην wikipedia: Μάχη του Σαγγαρίου
ΥΓΓ: Δορύλαιον => Εσκίσεχιρ, Ακροϊνόν / Νικόπολις => Αφιόν Καραχισάρ
 
Last edited:
Μερικά αυτονόητα πράγματα που μας διαφεύγουν αλλά κάνουν "την διαφορά" ιδιαίτερα στην δημιουργία "γνώμης" (προσέχτε, δεν λέω γνώση αλλά γνώμη) είναι:
1. Δημοσιογράφος: καταγράφει γεγονότα
2. Αναλυτής: αναλύει γεγονότα
Και οι δύο παραπάνω ρόλοι διαμορφώνουν γνώμη. Κανένας όμως από τους παραπάνω δεν παράγει γνώση!

Γνώση παράγει ο/η ιστορικός.-

Παράδειγμα, που μου έκανε εντύπωση, ήταν αυτό που είπε η ιστορικός Μαρία Ευθυμίου σε τηλεοπτική εκπομπή πρόσφατα (δες εδώ, από 22:13 και μετά) όταν ρωτήθηκε ποιοί μπορούν διαχρονικά να θεωρηθούν ως σύμμαχοι ή ως εχθροί της Ελλάδας, απάντησε (για τον 20ο αιώνα):
η χώρα που έχει βλάψει διαχρονικά πιο πολύ την Ελλάδα είναι η Ιταλία!
Και το τεκμηρίωσε.
 
Μερικά αυτονόητα πράγματα που μας διαφεύγουν αλλά κάνουν "την διαφορά" ιδιαίτερα στην δημιουργία "γνώμης" (προσέχτε, δεν λέω γνώση αλλά γνώμη) είναι:
1. Δημοσιογράφος: καταγράφει γεγονότα
2. Αναλυτής: αναλύει γεγονότα
Και οι δύο παραπάνω ρόλοι διαμορφώνουν γνώμη. Κανένας όμως από τους παραπάνω δεν παράγει γνώση!

Γνώση παράγει ο/η ιστορικός.-

Παράδειγμα, που μου έκανε εντύπωση, ήταν αυτό που είπε η ιστορικός Μαρία Ευθυμίου σε τηλεοπτική εκπομπή πρόσφατα (δες εδώ, από 22:13 και μετά) όταν ρωτήθηκε ποιοί μπορούν διαχρονικά να θεωρηθούν ως σύμμαχοι ή ως εχθροί της Ελλάδας, απάντησε (για τον 20ο αιώνα):
η χώρα που έχει βλάψει διαχρονικά πιο πολύ την Ελλάδα είναι η Ιταλία!
Και το τεκμηρίωσε.
...χαίρομαι ειλικρινά Θεόδωρε που γράφεις!

Πριν συνεχίσω θα πρέπει να δηλώσω κατ' αρχήν εμφατικά ότι δεν είμαι «πόλεμο-λάτρης»( το αντίθετο μάλιστα ), ούτε εθνικιστής ( μάλλον «πατριώτης» με την καλώς εννοούμενη έννοια του όρου ) και επ’ ουδενί δεν αναπολώ «περασμένες δόξες» ( πάντως σελίδες δόξας και πολιτισμού, έχει η Ελληνική Ιστορία πάμπολλες , και «ηλικιακά» μεγαλύτερες πολλών άλλων Εθνών )…

Σε προηγουμένη ανάρτηση μου έγραψα για την μεγαλειώδη πορεία του Ελληνικού Στρατού στα ενδότερα της Ανατολής μέχρι τις παρυφές της Αγκύρας , 500 και πλέον χιλιόμετρα!...

Η ουσία είναι , απομονώνοντας ως παράδειγμα το συγκεκριμένο Ιστορικό , ανεπανάληπτο ως τις μέρες μας, γεγονός , ότι και αυτό όπως χιλιάδες αλλά περνούν στα ψιλά γράμματα των εκπαιδευτικών βιβλίων, δεν προβάλλονται καν, και έχουν χαθεί από την συλλογική μνήμη του σημερινού Νεοέλληνα …δεν υπάρχουν καν!

Όμως η Ελλάδα , σταυροδρόμι Πολιτισμών και διερχομένων Αυτοκρατοριών και συμφερόντων , νομίζω κατά τα την ταπεινή μου γνώμη ότι τα χρειάζεται , είναι μόχλευμα και πόλος αντίστασης για τον Λαό , προς κάθε επίδοξο βιαστή που καραδοκεί και ορέγεται τις σάρκες του…

Αντ’ αυτού , αναλωνόμαστε στο «τις πταίει», ανακατεύοντας τις στάχτες της βαπτισμένης σκόπιμα «Μικρασιατικής Καταστροφής» …είναι για μένα προσωπικά, όνειδος προς τους Νεκρούς , που έπεσαν ( καλώς η κακώς δεν εχει καμία σημασία ) …

Τέλος , ποιος βλέπει σήμερα τέτοια βίντεο (για μένα συγκινητικότατα ), για να γνωρίζει και να θυμάται;


Νομίζω λίγοι , «παλαβοί» σαν και εμένα…:(
 
Last edited:
Back
Top