Για μένα έκλεισε η σεζόν με μικρή κάρπωση. Ακόμα και στα μπασίματα δεν έκανα αξιόλογα νούμερα, αλλά αυτό πραγματικά ήταν το τελευταίο που με ένοιαζε. Στα μπασίματα πήγαινα σε μέρη που δεν ήταν πολύ δημοφιλή απλά για να ‘‘χω την ησυχία μου. Τα λίγα πουλάκια που έκανα μου έφταναν και μου περίσσευαν καθώς το μεγαλύτερο στοίχημα για μένα ήταν να καταφέρνω να πηγαίνω. Με δίδυμα παιδιά ενός έτους αυτό για άλλους είναι αδύνατο. Παραμέριζα την κούραση της εβδομάδας βρισκόμουν στο βουνό κι όταν γύριζα άυπνος ήμουν non stop με τα παιδιά. Φέτος ήταν η πρώτη χρονιά που ο πατέρας μου σταμάτησε οριστικά το κυνήγι , δεν έβγαλε άδεια. Όσοι πηγαίνετε ακόμα με τον πατέρα σας για κυνήγι , εκτιμήστε το.Δεν υπάρχει καλύτερη παρέα.
Υγεία λοιπόν πρώτα απ όλα κι έπειτα τα υπόλοιπα. Μυαλό επίσης, δεν χρειάζεται ούτε επίδειξη , ούτε εγώ είμαι και κανένας άλλος. Το κυνήγι είναι το πιο ώραιο δευτερεύον πράγμα στη ζωή.