Μπράβο Άρη μας συγκινεί η συμπεριφορά σου πάντα τετοια να εισαι πάντα χαρούμενος και ευτυχισμένος με το καλο να δεχτείς το μωρό σου σε ευχαριστω που με τον ωραίο σου τρόπο με ταξιδεύεις σε κατι που ήθελα πολυ
Τρυγόνι - Αρχείο
- Thread starter Hunterslife Team
- Ημερομηνία δημιουργίας
- Status
Με το καλό να έρθει το μωρό και περαστικά σουH φετινη Μάνη είχε ενα ιδιαίτερο συναίσθημα για μένα, απο τη μια ανακουφιση που για ακομα μια χρονια κυνηγουσα το αγαπημενο που θηραμα και απο την αλλη αγωνια για ενα χειρουργειο στη μεση που θα ερχοταν ακριβως μετα...
Οταν φτανεις τελικα να δεις απο μακρια το Ταίναρο, ακόμα και αν εχεις φτασει με κλαμα απο τον πόνο στην διαδρομη, νιωθεις κάτι οικείο, προσωπικα νιωθω οτι ημουν στο χωριο μου...
Κυνηγετικα μια απο τις χειροτερες χρονιες που εχω ζησει στον τοπο αυτο, αφου ο καιρος τα εφερε ετσι που καταφερε να αποκλεισει τον ελληνικο διαδρομο για ενα γεματο 7ημερο... Δεν ειναι οτι δεν υπηρχαν τρυγόνια, δεν υπήρχε τιποτα, δεν εμπαιναν για μερες ουτε καν χελιδόνια που συνηθως μπαινουν κατα εκατονταδες τα πρωινα.... Μονο μια βραδια τα ακουγα να περνουν νυχτα απο πάνω κ να χάνονται στη θαλασσα, οι αλλες μερες είχαν ελαχιστο ενδιαφερον...Πρωτη μου φορα που ειδα ξημερωμα στη Λαγια και να μην πεφτει τουφεκια, τα τρυγονια περναγαν απο Τουρκια....
Δυο μέρες είχαν ενδιαφερον κυνηγετικο, οι αλλες έκλειναν με 1-2 πουλια χωρις να μπορω να κανω πολλά στο περπατητό λόγω της μεσης....
Αν κατι θα μου μεινει αξεχαστο είναι το τελευταίο απογευματινο περπατητο στο Ταίναρο, που επέμεινε να έρθει μαζι και η γύναικα με το μικρό μας στην κοιλια της, εστω και για λίγο στα ισιωματα μιας και αγαπα κ αυτη τον τόπο αυτό... Ενα 5αρι βορειοδυτικός, και μας σηκωθηκαν 6 τρυγονια στην πλαγια που τα πήρα όλα μονοτουφεκα με τουφεκιες που χάρηκα μαζι με τον αερα...Τυχερος ο μπεμπης... Η απολυτη απολαυση... ΆΡχισε να πεφτει ο ήλιος, ακουγα μονο τον ηχο του αερα και δάκρυσα θυμαμαι λίγο απνω απο το φάρο νιώθοντας πραγματικα ελευθερος και ευτυχισμενος σε μια δυσκολη περιοδο για ολους... Σε τετοιες μικρες στιγμες κρυβεται η ευτυχία και στην υγεια, που ειναι το πιο σημαντικο και αν δεν εχεις την ατυχια να δεις πως ειναι να την χανεις, δεν μαθαινεις να την εκτιμας τελικα...
Να είμαστε καλα και τυχεροι να τα περπατησουμε και του χρονου αυτα τα μερη...
H φετινη Μάνη είχε ενα ιδιαίτερο συναίσθημα για μέβραδια τα ακουγα να περνουν νυχτα απο πάνω κ να χάνονται στη θαλασσα, οι αλλες μερες είχαν ελαχιστο ενδιαφερον...Πρωτη μου φορα που ειδα ξημερωμα στη Λαγια και να μην πεφτει τουφεκια, τα τρυγονια περναγαν απο Τουρκια....
Δυο μέρες είχαν ενδιαφερον κυνηγετικο, οι αλλες έκλειναν με 1-2 πουλια χωρις να μπο
Με το καλό το νέο μέλος Άρη και καλή αποκατάσταση!H φετινη Μάνη είχε ενα ιδιαίτερο συναίσθημα για μένα, απο τη μια ανακουφιση που για ακομα μια χρονια κυνηγουσα το αγαπημενο που θηραμα και απο την αλλη αγωνια για ενα χειρουργειο στη μεση που θα ερχοταν ακριβως μετα...
Οταν φτανεις τελικα να δεις απο μακρια το Ταίναρο, ακόμα και αν εχεις φτασει με κλαμα απο τον πόνο στην διαδρομη, νιωθεις κάτι οικείο, προσωπικα νιωθω οτι ημουν στο χωριο μου...
Κυνηγετικα μια απο τις χειροτερες χρονιες που εχω ζησει στον τοπο αυτο, αφου ο καιρος τα εφερε ετσι που καταφερε να αποκλεισει τον ελληνικο διαδρομο για ενα γεματο 7ημερο... Δεν ειναι οτι δεν υπηρχαν τρυγόνια, δεν υπήρχε τιποτα, δεν εμπαιναν για μερες ουτε καν χελιδόνια που συνηθως μπαινουν κατα εκατονταδες τα πρωινα.... Μονο μια βραδια τα ακουγα να περνουν νυχτα απο πάνω κ να χάνονται στη θαλασσα, οι αλλες μερες είχαν ελαχιστο ενδιαφερον...Πρωτη μου φορα που ειδα ξημερωμα στη Λαγια και να μην πεφτει τουφεκια, τα τρυγονια περναγαν απο Τουρκια....
Δυο μέρες είχαν ενδιαφερον κυνηγετικο, οι αλλες έκλειναν με 1-2 πουλια χωρις να μπορω να κανω πολλά στο περπατητό λόγω της μεσης....
Αν κατι θα μου μεινει αξεχαστο είναι το τελευταίο απογευματινο περπατητο στο Ταίναρο, που επέμεινε να έρθει μαζι και η γύναικα με το μικρό μας στην κοιλια της, εστω και για λίγο στα ισιωματα μιας και αγαπα κ αυτη τον τόπο αυτό... Ενα 5αρι βορειοδυτικός, και μας σηκωθηκαν 6 τρυγονια στην πλαγια που τα πήρα όλα μονοτουφεκα με τουφεκιες που χάρηκα μαζι με τον αερα...Τυχερος ο μπεμπης... Η απολυτη απολαυση... ΆΡχισε να πεφτει ο ήλιος, ακουγα μονο τον ηχο του αερα και δάκρυσα θυμαμαι λίγο απνω απο το φάρο νιώθοντας πραγματικα ελευθερος και ευτυχισμενος σε μια δυσκολη περιοδο για ολους... Σε τετοιες μικρες στιγμες κρυβεται η ευτυχία και στην υγεια, που ειναι το πιο σημαντικο και αν δεν εχεις την ατυχια να δεις πως ειναι να την χανεις, δεν μαθαινεις να την εκτιμας τελικα...
Να είμαστε καλα και τυχεροι να τα περπατησουμε και του χρονου αυτα τα μερη...
Οπως πάντα τέλειες φωτογραφίες...με το καλό φίλε να έρθει στην αγκαλιά σας ο μικρός!!!! Όλα τα άλλα περαστικά...H φετινη Μάνη είχε ενα ιδιαίτερο συναίσθημα για μένα, απο τη μια ανακουφιση που για ακομα μια χρονια κυνηγουσα το αγαπημενο που θηραμα και απο την αλλη αγωνια για ενα χειρουργειο στη μεση που θα ερχοταν ακριβως μετα...
Οταν φτανεις τελικα να δεις απο μακρια το Ταίναρο, ακόμα και αν εχεις φτασει με κλαμα απο τον πόνο στην διαδρομη, νιωθεις κάτι οικείο, προσωπικα νιωθω οτι ημουν στο χωριο μου...
Κυνηγετικα μια απο τις χειροτερες χρονιες που εχω ζησει στον τοπο αυτο, αφου ο καιρος τα εφερε ετσι που καταφερε να αποκλεισει τον ελληνικο διαδρομο για ενα γεματο 7ημερο... Δεν ειναι οτι δεν υπηρχαν τρυγόνια, δεν υπήρχε τιποτα, δεν εμπαιναν για μερες ουτε καν χελιδόνια που συνηθως μπαινουν κατα εκατονταδες τα πρωινα.... Μονο μια βραδια τα ακουγα να περνουν νυχτα απο πάνω κ να χάνονται στη θαλασσα, οι αλλες μερες είχαν ελαχιστο ενδιαφερον...Πρωτη μου φορα που ειδα ξημερωμα στη Λαγια και να μην πεφτει τουφεκια, τα τρυγονια περναγαν απο Τουρκια....
Δυο μέρες είχαν ενδιαφερον κυνηγετικο, οι αλλες έκλειναν με 1-2 πουλια χωρις να μπορω να κανω πολλά στο περπατητό λόγω της μεσης....
Αν κατι θα μου μεινει αξεχαστο είναι το τελευταίο απογευματινο περπατητο στο Ταίναρο, που επέμεινε να έρθει μαζι και η γύναικα με το μικρό μας στην κοιλια της, εστω και για λίγο στα ισιωματα μιας και αγαπα κ αυτη τον τόπο αυτό... Ενα 5αρι βορειοδυτικός, και μας σηκωθηκαν 6 τρυγονια στην πλαγια που τα πήρα όλα μονοτουφεκα με τουφεκιες που χάρηκα μαζι με τον αερα...Τυχερος ο μπεμπης... Η απολυτη απολαυση... ΆΡχισε να πεφτει ο ήλιος, ακουγα μονο τον ηχο του αερα και δάκρυσα θυμαμαι λίγο απνω απο το φάρο νιώθοντας πραγματικα ελευθερος και ευτυχισμενος σε μια δυσκολη περιοδο για ολους... Σε τετοιες μικρες στιγμες κρυβεται η ευτυχία και στην υγεια, που ειναι το πιο σημαντικο και αν δεν εχεις την ατυχια να δεις πως ειναι να την χανεις, δεν μαθαινεις να την εκτιμας τελικα...
Να είμαστε καλα και τυχεροι να τα περπατησουμε και του χρονου αυτα τα μερη...
Μπράβο Άρη όπως πάντα!!H φετινη Μάνη είχε ενα ιδιαίτερο συναίσθημα για μένα, απο τη μια ανακουφιση που για ακομα μια χρονια κυνηγουσα το αγαπημενο που θηραμα και απο την αλλη αγωνια για ενα χειρουργειο στη μεση που θα ερχοταν ακριβως μετα...
Οταν φτανεις τελικα να δεις απο μακρια το Ταίναρο, ακόμα και αν εχεις φτασει με κλαμα απο τον πόνο στην διαδρομη, νιωθεις κάτι οικείο, προσωπικα νιωθω οτι ημουν στο χωριο μου...
Κυνηγετικα μια απο τις χειροτερες χρονιες που εχω ζησει στον τοπο αυτο, αφου ο καιρος τα εφερε ετσι που καταφερε να αποκλεισει τον ελληνικο διαδρομο για ενα γεματο 7ημερο... Δεν ειναι οτι δεν υπηρχαν τρυγόνια, δεν υπήρχε τιποτα, δεν εμπαιναν για μερες ουτε καν χελιδόνια που συνηθως μπαινουν κατα εκατονταδες τα πρωινα.... Μονο μια βραδια τα ακουγα να περνουν νυχτα απο πάνω κ να χάνονται στη θαλασσα, οι αλλες μερες είχαν ελαχιστο ενδιαφερον...Πρωτη μου φορα που ειδα ξημερωμα στη Λαγια και να μην πεφτει τουφεκια, τα τρυγονια περναγαν απο Τουρκια....
Δυο μέρες είχαν ενδιαφερον κυνηγετικο, οι αλλες έκλειναν με 1-2 πουλια χωρις να μπορω να κανω πολλά στο περπατητό λόγω της μεσης....
Αν κατι θα μου μεινει αξεχαστο είναι το τελευταίο απογευματινο περπατητο στο Ταίναρο, που επέμεινε να έρθει μαζι και η γύναικα με το μικρό μας στην κοιλια της, εστω και για λίγο στα ισιωματα μιας και αγαπα κ αυτη τον τόπο αυτό... Ενα 5αρι βορειοδυτικός, και μας σηκωθηκαν 6 τρυγονια στην πλαγια που τα πήρα όλα μονοτουφεκα με τουφεκιες που χάρηκα μαζι με τον αερα...Τυχερος ο μπεμπης... Η απολυτη απολαυση... ΆΡχισε να πεφτει ο ήλιος, ακουγα μονο τον ηχο του αερα και δάκρυσα θυμαμαι λίγο απνω απο το φάρο νιώθοντας πραγματικα ελευθερος και ευτυχισμενος σε μια δυσκολη περιοδο για ολους... Σε τετοιες μικρες στιγμες κρυβεται η ευτυχία και στην υγεια, που ειναι το πιο σημαντικο και αν δεν εχεις την ατυχια να δεις πως ειναι να την χανεις, δεν μαθαινεις να την εκτιμας τελικα...
Να είμαστε καλα και τυχεροι να τα περπατησουμε και του χρονου αυτα τα μερη...
Με το καλό των μωράκι σας και περαστικά για τη μέση.
Σιδερένιος και με το καλό ο μικρός κυνηγός !!!H φετινη Μάνη είχε ενα ιδιαίτερο συναίσθημα για μένα, απο τη μια ανακουφιση που για ακομα μια χρονια κυνηγουσα το αγαπημενο που θηραμα και απο την αλλη αγωνια για ενα χειρουργειο στη μεση που θα ερχοταν ακριβως μετα...
Οταν φτανεις τελικα να δεις απο μακρια το Ταίναρο, ακόμα και αν εχεις φτασει με κλαμα απο τον πόνο στην διαδρομη, νιωθεις κάτι οικείο, προσωπικα νιωθω οτι ημουν στο χωριο μου...
Κυνηγετικα μια απο τις χειροτερες χρονιες που εχω ζησει στον τοπο αυτο, αφου ο καιρος τα εφερε ετσι που καταφερε να αποκλεισει τον ελληνικο διαδρομο για ενα γεματο 7ημερο... Δεν ειναι οτι δεν υπηρχαν τρυγόνια, δεν υπήρχε τιποτα, δεν εμπαιναν για μερες ουτε καν χελιδόνια που συνηθως μπαινουν κατα εκατονταδες τα πρωινα.... Μονο μια βραδια τα ακουγα να περνουν νυχτα απο πάνω κ να χάνονται στη θαλασσα, οι αλλες μερες είχαν ελαχιστο ενδιαφερον...Πρωτη μου φορα που ειδα ξημερωμα στη Λαγια και να μην πεφτει τουφεκια, τα τρυγονια περναγαν απο Τουρκια....
Δυο μέρες είχαν ενδιαφερον κυνηγετικο, οι αλλες έκλειναν με 1-2 πουλια χωρις να μπορω να κανω πολλά στο περπατητό λόγω της μεσης....
Αν κατι θα μου μεινει αξεχαστο είναι το τελευταίο απογευματινο περπατητο στο Ταίναρο, που επέμεινε να έρθει μαζι και η γύναικα με το μικρό μας στην κοιλια της, εστω και για λίγο στα ισιωματα μιας και αγαπα κ αυτη τον τόπο αυτό... Ενα 5αρι βορειοδυτικός, και μας σηκωθηκαν 6 τρυγονια στην πλαγια που τα πήρα όλα μονοτουφεκα με τουφεκιες που χάρηκα μαζι με τον αερα...Τυχερος ο μπεμπης... Η απολυτη απολαυση... ΆΡχισε να πεφτει ο ήλιος, ακουγα μονο τον ηχο του αερα και δάκρυσα θυμαμαι λίγο απνω απο το φάρο νιώθοντας πραγματικα ελευθερος και ευτυχισμενος σε μια δυσκολη περιοδο για ολους... Σε τετοιες μικρες στιγμες κρυβεται η ευτυχία και στην υγεια, που ειναι το πιο σημαντικο και αν δεν εχεις την ατυχια να δεις πως ειναι να την χανεις, δεν μαθαινεις να την εκτιμας τελικα...
Να είμαστε καλα και τυχεροι να τα περπατησουμε και του χρονου αυτα τα μερη...
Σιδερένιος φιλαράκι…Εύχομαι του χρόνου να μπορέσεις να κατέβεις πάλι και να χαζέψεις το ηλιοβασίλεμα αγκαλιά με την γυναίκα και τον μπέμπη σας!!!H φετινη Μάνη είχε ενα ιδιαίτερο συναίσθημα για μένα, απο τη μια ανακουφιση που για ακομα μια χρονια κυνηγουσα το αγαπημενο που θηραμα και απο την αλλη αγωνια για ενα χειρουργειο στη μεση που θα ερχοταν ακριβως μετα...
Οταν φτανεις τελικα να δεις απο μακρια το Ταίναρο, ακόμα και αν εχεις φτασει με κλαμα απο τον πόνο στην διαδρομη, νιωθεις κάτι οικείο, προσωπικα νιωθω οτι ημουν στο χωριο μου...
Κυνηγετικα μια απο τις χειροτερες χρονιες που εχω ζησει στον τοπο αυτο, αφου ο καιρος τα εφερε ετσι που καταφερε να αποκλεισει τον ελληνικο διαδρομο για ενα γεματο 7ημερο... Δεν ειναι οτι δεν υπηρχαν τρυγόνια, δεν υπήρχε τιποτα, δεν εμπαιναν για μερες ουτε καν χελιδόνια που συνηθως μπαινουν κατα εκατονταδες τα πρωινα.... Μονο μια βραδια τα ακουγα να περνουν νυχτα απο πάνω κ να χάνονται στη θαλασσα, οι αλλες μερες είχαν ελαχιστο ενδιαφερον...Πρωτη μου φορα που ειδα ξημερωμα στη Λαγια και να μην πεφτει τουφεκια, τα τρυγονια περναγαν απο Τουρκια....
Δυο μέρες είχαν ενδιαφερον κυνηγετικο, οι αλλες έκλειναν με 1-2 πουλια χωρις να μπορω να κανω πολλά στο περπατητό λόγω της μεσης....
Αν κατι θα μου μεινει αξεχαστο είναι το τελευταίο απογευματινο περπατητο στο Ταίναρο, που επέμεινε να έρθει μαζι και η γύναικα με το μικρό μας στην κοιλια της, εστω και για λίγο στα ισιωματα μιας και αγαπα κ αυτη τον τόπο αυτό... Ενα 5αρι βορειοδυτικός, και μας σηκωθηκαν 6 τρυγονια στην πλαγια που τα πήρα όλα μονοτουφεκα με τουφεκιες που χάρηκα μαζι με τον αερα...Τυχερος ο μπεμπης... Η απολυτη απολαυση... ΆΡχισε να πεφτει ο ήλιος, ακουγα μονο τον ηχο του αερα και δάκρυσα θυμαμαι λίγο απνω απο το φάρο νιώθοντας πραγματικα ελευθερος και ευτυχισμενος σε μια δυσκολη περιοδο για ολους... Σε τετοιες μικρες στιγμες κρυβεται η ευτυχία και στην υγεια, που ειναι το πιο σημαντικο και αν δεν εχεις την ατυχια να δεις πως ειναι να την χανεις, δεν μαθαινεις να την εκτιμας τελικα...
Να είμαστε καλα και τυχεροι να τα περπατησουμε και του χρονου αυτα τα μερη...
Να Σάι καλά φίλε βλέπω φωτό από μέρη που έχω χιλιοκυνηγησει και χιλιοψαρεψει όντως απίθανα μέρη όλα καλά να πάνε και για την υγεία σου και με το νέο μέλος .Όσο για τη μέση την έχω χειρουργήσει πριν 2χρονια περίπου και σε καταλαβαίνω ταλαιπωρουμουν χρόνια μέχρι που κουτσαθηκα και δε μπορούσα να γυρίσω από τον κυνηγότοπο στο αμάξι και με βοήθησαν φίλοι δεν σου λέω τα ποσσα λεφτά είχα χαλάσει σε γιατρούς και φάρμακα και εκατοντάδες φυσιοθεραπείες βελονισμός χριροπρακτικους κτλ .Εύχομαι από ψυχής υγεία πρώτα από όλα σε εσένα και την οικογένεια και τα άλλα θα τα βρούμε πάλι να σάι σίγουρος και θα τα απολαύσουμε ξανά και ξανά.
Μπραβο Αρι, μπραβο και στην γυναικα που δεν μασαει μια!H φετινη Μάνη είχε ενα ιδιαίτερο συναίσθημα για μένα, απο τη μια ανακουφιση που για ακομα μια χρονια κυνηγουσα το αγαπημενο που θηραμα και απο την αλλη αγωνια για ενα χειρουργειο στη μεση που θα ερχοταν ακριβως μετα...
Οταν φτανεις τελικα να δεις απο μακρια το Ταίναρο, ακόμα και αν εχεις φτασει με κλαμα απο τον πόνο στην διαδρομη, νιωθεις κάτι οικείο, προσωπικα νιωθω οτι ημουν στο χωριο μου...
Κυνηγετικα μια απο τις χειροτερες χρονιες που εχω ζησει στον τοπο αυτο, αφου ο καιρος τα εφερε ετσι που καταφερε να αποκλεισει τον ελληνικο διαδρομο για ενα γεματο 7ημερο... Δεν ειναι οτι δεν υπηρχαν τρυγόνια, δεν υπήρχε τιποτα, δεν εμπαιναν για μερες ουτε καν χελιδόνια που συνηθως μπαινουν κατα εκατονταδες τα πρωινα.... Μονο μια βραδια τα ακουγα να περνουν νυχτα απο πάνω κ να χάνονται στη θαλασσα, οι αλλες μερες είχαν ελαχιστο ενδιαφερον...Πρωτη μου φορα που ειδα ξημερωμα στη Λαγια και να μην πεφτει τουφεκια, τα τρυγονια περναγαν απο Τουρκια....
Δυο μέρες είχαν ενδιαφερον κυνηγετικο, οι αλλες έκλειναν με 1-2 πουλια χωρις να μπορω να κανω πολλά στο περπατητό λόγω της μεσης....
Αν κατι θα μου μεινει αξεχαστο είναι το τελευταίο απογευματινο περπατητο στο Ταίναρο, που επέμεινε να έρθει μαζι και η γύναικα με το μικρό μας στην κοιλια της, εστω και για λίγο στα ισιωματα μιας και αγαπα κ αυτη τον τόπο αυτό... Ενα 5αρι βορειοδυτικός, και μας σηκωθηκαν 6 τρυγονια στην πλαγια που τα πήρα όλα μονοτουφεκα με τουφεκιες που χάρηκα μαζι με τον αερα...Τυχερος ο μπεμπης... Η απολυτη απολαυση... ΆΡχισε να πεφτει ο ήλιος, ακουγα μονο τον ηχο του αερα και δάκρυσα θυμαμαι λίγο απνω απο το φάρο νιώθοντας πραγματικα ελευθερος και ευτυχισμενος σε μια δυσκολη περιοδο για ολους... Σε τετοιες μικρες στιγμες κρυβεται η ευτυχία και στην υγεια, που ειναι το πιο σημαντικο και αν δεν εχεις την ατυχια να δεις πως ειναι να την χανεις, δεν μαθαινεις να την εκτιμας τελικα...
Να είμαστε καλα και τυχεροι να τα περπατησουμε και του χρονου αυτα τα μερη...
Περαστικα για τη μεση αλλα δεν σε φοβαμαι, παλι ντουρος θα εισαι και θα τρεχεις στα βουνα.
Με το καλο και ο μικρος και να σε ακολουθει σε ολα σου τα κυνηγια!
Σιδερενιος Αρι...
Αντε με το καλο να σκάσει μυτη το νέο μέλος που μεθαυριο θα κάνει τα πρωτα του βηματα με το 32αρι boitο..
Φωτο κ τρυγόνια δεν σχολιάζω γιατί τα εχω-ουμε πει πολλες φορες....
Αντε με το καλο να σκάσει μυτη το νέο μέλος που μεθαυριο θα κάνει τα πρωτα του βηματα με το 32αρι boitο..
Φωτο κ τρυγόνια δεν σχολιάζω γιατί τα εχω-ουμε πει πολλες φορες....
gvp9000
Banned
Περαστικά φίλε.H φετινη Μάνη είχε ενα ιδιαίτερο συναίσθημα για μένα, απο τη μια ανακουφιση που για ακομα μια χρονια κυνηγουσα το αγαπημενο που θηραμα και απο την αλλη αγωνια για ενα χειρουργειο στη μεση που θα ερχοταν ακριβως μετα...
Οταν φτανεις τελικα να δεις απο μακρια το Ταίναρο, ακόμα και αν εχεις φτασει με κλαμα απο τον πόνο στην διαδρομη, νιωθεις κάτι οικείο, προσωπικα νιωθω οτι ημουν στο χωριο μου...
Κυνηγετικα μια απο τις χειροτερες χρονιες που εχω ζησει στον τοπο αυτο, αφου ο καιρος τα εφερε ετσι που καταφερε να αποκλεισει τον ελληνικο διαδρομο για ενα γεματο 7ημερο... Δεν ειναι οτι δεν υπηρχαν τρυγόνια, δεν υπήρχε τιποτα, δεν εμπαιναν για μερες ουτε καν χελιδόνια που συνηθως μπαινουν κατα εκατονταδες τα πρωινα.... Μονο μια βραδια τα ακουγα να περνουν νυχτα απο πάνω κ να χάνονται στη θαλασσα, οι αλλες μερες είχαν ελαχιστο ενδιαφερον...Πρωτη μου φορα που ειδα ξημερωμα στη Λαγια και να μην πεφτει τουφεκια, τα τρυγονια περναγαν απο Τουρκια....
Δυο μέρες είχαν ενδιαφερον κυνηγετικο, οι αλλες έκλειναν με 1-2 πουλια χωρις να μπορω να κανω πολλά στο περπατητό λόγω της μεσης....
Αν κατι θα μου μεινει αξεχαστο είναι το τελευταίο απογευματινο περπατητο στο Ταίναρο, που επέμεινε να έρθει μαζι και η γύναικα με το μικρό μας στην κοιλια της, εστω και για λίγο στα ισιωματα μιας και αγαπα κ αυτη τον τόπο αυτό... Ενα 5αρι βορειοδυτικός, και μας σηκωθηκαν 6 τρυγονια στην πλαγια που τα πήρα όλα μονοτουφεκα με τουφεκιες που χάρηκα μαζι με τον αερα...Τυχερος ο μπεμπης... Η απολυτη απολαυση... ΆΡχισε να πεφτει ο ήλιος, ακουγα μονο τον ηχο του αερα και δάκρυσα θυμαμαι λίγο απνω απο το φάρο νιώθοντας πραγματικα ελευθερος και ευτυχισμενος σε μια δυσκολη περιοδο για ολους... Σε τετοιες μικρες στιγμες κρυβεται η ευτυχία και στην υγεια, που ειναι το πιο σημαντικο και αν δεν εχεις την ατυχια να δεις πως ειναι να την χανεις, δεν μαθαινεις να την εκτιμας τελικα...
Να είμαστε καλα και τυχεροι να τα περπατησουμε και του χρονου αυτα τα μερη...
Με το καλό ο μικρός ...
Τέλειες φωτό όπως πάντα.
Φιλε μου καλε!!!H φετινη Μάνη είχε ενα ιδιαίτερο συναίσθημα για μένα, απο τη μια ανακουφιση που για ακομα μια χρονια κυνηγουσα το αγαπημενο που θηραμα και απο την αλλη αγωνια για ενα χειρουργειο στη μεση που θα ερχοταν ακριβως μετα...
Οταν φτανεις τελικα να δεις απο μακρια το Ταίναρο, ακόμα και αν εχεις φτασει με κλαμα απο τον πόνο στην διαδρομη, νιωθεις κάτι οικείο, προσωπικα νιωθω οτι ημουν στο χωριο μου...
Κυνηγετικα μια απο τις χειροτερες χρονιες που εχω ζησει στον τοπο αυτο, αφου ο καιρος τα εφερε ετσι που καταφερε να αποκλεισει τον ελληνικο διαδρομο για ενα γεματο 7ημερο... Δεν ειναι οτι δεν υπηρχαν τρυγόνια, δεν υπήρχε τιποτα, δεν εμπαιναν για μερες ουτε καν χελιδόνια που συνηθως μπαινουν κατα εκατονταδες τα πρωινα.... Μονο μια βραδια τα ακουγα να περνουν νυχτα απο πάνω κ να χάνονται στη θαλασσα, οι αλλες μερες είχαν ελαχιστο ενδιαφερον...Πρωτη μου φορα που ειδα ξημερωμα στη Λαγια και να μην πεφτει τουφεκια, τα τρυγονια περναγαν απο Τουρκια....
Δυο μέρες είχαν ενδιαφερον κυνηγετικο, οι αλλες έκλειναν με 1-2 πουλια χωρις να μπορω να κανω πολλά στο περπατητό λόγω της μεσης....
Αν κατι θα μου μεινει αξεχαστο είναι το τελευταίο απογευματινο περπατητο στο Ταίναρο, που επέμεινε να έρθει μαζι και η γύναικα με το μικρό μας στην κοιλια της, εστω και για λίγο στα ισιωματα μιας και αγαπα κ αυτη τον τόπο αυτό... Ενα 5αρι βορειοδυτικός, και μας σηκωθηκαν 6 τρυγονια στην πλαγια που τα πήρα όλα μονοτουφεκα με τουφεκιες που χάρηκα μαζι με τον αερα...Τυχερος ο μπεμπης... Η απολυτη απολαυση... ΆΡχισε να πεφτει ο ήλιος, ακουγα μονο τον ηχο του αερα και δάκρυσα θυμαμαι λίγο απνω απο το φάρο νιώθοντας πραγματικα ελευθερος και ευτυχισμενος σε μια δυσκολη περιοδο για ολους... Σε τετοιες μικρες στιγμες κρυβεται η ευτυχία και στην υγεια, που ειναι το πιο σημαντικο και αν δεν εχεις την ατυχια να δεις πως ειναι να την χανεις, δεν μαθαινεις να την εκτιμας τελικα...
Να είμαστε καλα και τυχεροι να τα περπατησουμε και του χρονου αυτα τα μερη...
Ευχομαι με το καλο το μωρακι σας.Με ενα πονο και με ΥΓΕΙΑ
Ευχομαι στο χειρουργειο να βγεις και να εισαι καινουργιος!!! Ολα θα πανε καλα!!!
Και ευχομαι να σε τοσο συντομα καλα που να μπορεσεις να πας και να πετυχεις ενα μεγαλο περασμα απο ορτυκια
Γιατι πραγματικα σε νιωθω σαν τον Αρη Της Μανης!
Να στε παντα καλα!
Με το καλό να υποδεχθείτε το μωράκι σας και περαστικά σου για την μέση.H φετινη Μάνη είχε ενα ιδιαίτερο συναίσθημα για μένα, απο τη μια ανακουφιση που για ακομα μια χρονια κυνηγουσα το αγαπημενο που θηραμα και απο την αλλη αγωνια για ενα χειρουργειο στη μεση που θα ερχοταν ακριβως μετα...
Οταν φτανεις τελικα να δεις απο μακρια το Ταίναρο, ακόμα και αν εχεις φτασει με κλαμα απο τον πόνο στην διαδρομη, νιωθεις κάτι οικείο, προσωπικα νιωθω οτι ημουν στο χωριο μου...
Κυνηγετικα μια απο τις χειροτερες χρονιες που εχω ζησει στον τοπο αυτο, αφου ο καιρος τα εφερε ετσι που καταφερε να αποκλεισει τον ελληνικο διαδρομο για ενα γεματο 7ημερο... Δεν ειναι οτι δεν υπηρχαν τρυγόνια, δεν υπήρχε τιποτα, δεν εμπαιναν για μερες ουτε καν χελιδόνια που συνηθως μπαινουν κατα εκατονταδες τα πρωινα.... Μονο μια βραδια τα ακουγα να περνουν νυχτα απο πάνω κ να χάνονται στη θαλασσα, οι αλλες μερες είχαν ελαχιστο ενδιαφερον...Πρωτη μου φορα που ειδα ξημερωμα στη Λαγια και να μην πεφτει τουφεκια, τα τρυγονια περναγαν απο Τουρκια....
Δυο μέρες είχαν ενδιαφερον κυνηγετικο, οι αλλες έκλειναν με 1-2 πουλια χωρις να μπορω να κανω πολλά στο περπατητό λόγω της μεσης....
Αν κατι θα μου μεινει αξεχαστο είναι το τελευταίο απογευματινο περπατητο στο Ταίναρο, που επέμεινε να έρθει μαζι και η γύναικα με το μικρό μας στην κοιλια της, εστω και για λίγο στα ισιωματα μιας και αγαπα κ αυτη τον τόπο αυτό... Ενα 5αρι βορειοδυτικός, και μας σηκωθηκαν 6 τρυγονια στην πλαγια που τα πήρα όλα μονοτουφεκα με τουφεκιες που χάρηκα μαζι με τον αερα...Τυχερος ο μπεμπης... Η απολυτη απολαυση... ΆΡχισε να πεφτει ο ήλιος, ακουγα μονο τον ηχο του αερα και δάκρυσα θυμαμαι λίγο απνω απο το φάρο νιώθοντας πραγματικα ελευθερος και ευτυχισμενος σε μια δυσκολη περιοδο για ολους... Σε τετοιες μικρες στιγμες κρυβεται η ευτυχία και στην υγεια, που ειναι το πιο σημαντικο και αν δεν εχεις την ατυχια να δεις πως ειναι να την χανεις, δεν μαθαινεις να την εκτιμας τελικα...
Να είμαστε καλα και τυχεροι να τα περπατησουμε και του χρονου αυτα τα μερη...
Όσο για τις εικόνες που μας μετέφερες πάλι, από τον ομορφότερο κυνηγότοπο για το τρυγόνι, τα λόγια είναι λίγα ... απόλυτη αίσθηση ομορφιάς και ελευθερίας.
Μπράβο Αρι για το κουράγιο σου και την επιμονή σου.H φετινη Μάνη είχε ενα ιδιαίτερο συναίσθημα για μένα, απο τη μια ανακουφιση που για ακομα μια χρονια κυνηγουσα το αγαπημενο που θηραμα και απο την αλλη αγωνια για ενα χειρουργειο στη μεση που θα ερχοταν ακριβως μετα...
Οταν φτανεις τελικα να δεις απο μακρια το Ταίναρο, ακόμα και αν εχεις φτασει με κλαμα απο τον πόνο στην διαδρομη, νιωθεις κάτι οικείο, προσωπικα νιωθω οτι ημουν στο χωριο μου...
Κυνηγετικα μια απο τις χειροτερες χρονιες που εχω ζησει στον τοπο αυτο, αφου ο καιρος τα εφερε ετσι που καταφερε να αποκλεισει τον ελληνικο διαδρομο για ενα γεματο 7ημερο... Δεν ειναι οτι δεν υπηρχαν τρυγόνια, δεν υπήρχε τιποτα, δεν εμπαιναν για μερες ουτε καν χελιδόνια που συνηθως μπαινουν κατα εκατονταδες τα πρωινα.... Μονο μια βραδια τα ακουγα να περνουν νυχτα απο πάνω κ να χάνονται στη θαλασσα, οι αλλες μερες είχαν ελαχιστο ενδιαφερον...Πρωτη μου φορα που ειδα ξημερωμα στη Λαγια και να μην πεφτει τουφεκια, τα τρυγονια περναγαν απο Τουρκια....
Δυο μέρες είχαν ενδιαφερον κυνηγετικο, οι αλλες έκλειναν με 1-2 πουλια χωρις να μπορω να κανω πολλά στο περπατητό λόγω της μεσης....
Αν κατι θα μου μεινει αξεχαστο είναι το τελευταίο απογευματινο περπατητο στο Ταίναρο, που επέμεινε να έρθει μαζι και η γύναικα με το μικρό μας στην κοιλια της, εστω και για λίγο στα ισιωματα μιας και αγαπα κ αυτη τον τόπο αυτό... Ενα 5αρι βορειοδυτικός, και μας σηκωθηκαν 6 τρυγονια στην πλαγια που τα πήρα όλα μονοτουφεκα με τουφεκιες που χάρηκα μαζι με τον αερα...Τυχερος ο μπεμπης... Η απολυτη απολαυση... ΆΡχισε να πεφτει ο ήλιος, ακουγα μονο τον ηχο του αερα και δάκρυσα θυμαμαι λίγο απνω απο το φάρο νιώθοντας πραγματικα ελευθερος και ευτυχισμενος σε μια δυσκολη περιοδο για ολους... Σε τετοιες μικρες στιγμες κρυβεται η ευτυχία και στην υγεια, που ειναι το πιο σημαντικο και αν δεν εχεις την ατυχια να δεις πως ειναι να την χανεις, δεν μαθαινεις να την εκτιμας τελικα...
Να είμαστε καλα και τυχεροι να τα περπατησουμε και του χρονου αυτα τα μερη...
Με το καλό να έρθει το μωράκι σας αλλά και εσυ ότι καλύτερο για την μέση και το χειρουργείο.
Έτσι όπως θυμάμαι παλιότερες φώτο σου μου φαίνεται πως έβαλες μερικά κιλά και ίσως ς αυτό μα επιβαρύνει την μέση σου.
Έχω κι εγώ ένα αντίστοιχο πρόβλημα και το πρώτο που μου είπαν είναι να ελέγξω τα κιλά μου.
Με το καλό και ότι καλύτερο.
Για τις φώτο δεν χρειάζεται να πω κάτι.
Όπως πάντα παρά πολύ ωραίες.
Σιδερένιος σου εύχομαι....με το καλό ο ερχομός του νέου μέλους,με ένα πόνο..... όσο για τις φωτογραφίες.... τέλειες όπως πάντα.... απλά συγχαρητήριαH φετινη Μάνη είχε ενα ιδιαίτερο συναίσθημα για μένα, απο τη μια ανακουφιση που για ακομα μια χρονια κυνηγουσα το αγαπημενο που θηραμα και απο την αλλη αγωνια για ενα χειρουργειο στη μεση που θα ερχοταν ακριβως μετα...
Οταν φτανεις τελικα να δεις απο μακρια το Ταίναρο, ακόμα και αν εχεις φτασει με κλαμα απο τον πόνο στην διαδρομη, νιωθεις κάτι οικείο, προσωπικα νιωθω οτι ημουν στο χωριο μου...
Κυνηγετικα μια απο τις χειροτερες χρονιες που εχω ζησει στον τοπο αυτο, αφου ο καιρος τα εφερε ετσι που καταφερε να αποκλεισει τον ελληνικο διαδρομο για ενα γεματο 7ημερο... Δεν ειναι οτι δεν υπηρχαν τρυγόνια, δεν υπήρχε τιποτα, δεν εμπαιναν για μερες ουτε καν χελιδόνια που συνηθως μπαινουν κατα εκατονταδες τα πρωινα.... Μονο μια βραδια τα ακουγα να περνουν νυχτα απο πάνω κ να χάνονται στη θαλασσα, οι αλλες μερες είχαν ελαχιστο ενδιαφερον...Πρωτη μου φορα που ειδα ξημερωμα στη Λαγια και να μην πεφτει τουφεκια, τα τρυγονια περναγαν απο Τουρκια....
Δυο μέρες είχαν ενδιαφερον κυνηγετικο, οι αλλες έκλειναν με 1-2 πουλια χωρις να μπορω να κανω πολλά στο περπατητό λόγω της μεσης....
Αν κατι θα μου μεινει αξεχαστο είναι το τελευταίο απογευματινο περπατητο στο Ταίναρο, που επέμεινε να έρθει μαζι και η γύναικα με το μικρό μας στην κοιλια της, εστω και για λίγο στα ισιωματα μιας και αγαπα κ αυτη τον τόπο αυτό... Ενα 5αρι βορειοδυτικός, και μας σηκωθηκαν 6 τρυγονια στην πλαγια που τα πήρα όλα μονοτουφεκα με τουφεκιες που χάρηκα μαζι με τον αερα...Τυχερος ο μπεμπης... Η απολυτη απολαυση... ΆΡχισε να πεφτει ο ήλιος, ακουγα μονο τον ηχο του αερα και δάκρυσα θυμαμαι λίγο απνω απο το φάρο νιώθοντας πραγματικα ελευθερος και ευτυχισμενος σε μια δυσκολη περιοδο για ολους... Σε τετοιες μικρες στιγμες κρυβεται η ευτυχία και στην υγεια, που ειναι το πιο σημαντικο και αν δεν εχεις την ατυχια να δεις πως ειναι να την χανεις, δεν μαθαινεις να την εκτιμας τελικα...
Να είμαστε καλα και τυχεροι να τα περπατησουμε και του χρονου αυτα τα μερη...
Με το καλό να έρθει το νέο μέλος. Υγεία πάντα..
Εξαιρετικός όπως πάντα! Περαστικά σου και καλή ανάρρωση εύχομαι. Με το καλό και ο γιος σας.H φετινη Μάνη είχε ενα ιδιαίτερο συναίσθημα για μένα, απο τη μια ανακουφιση που για ακομα μια χρονια κυνηγουσα το αγαπημενο που θηραμα και απο την αλλη αγωνια για ενα χειρουργειο στη μεση που θα ερχοταν ακριβως μετα...
Οταν φτανεις τελικα να δεις απο μακρια το Ταίναρο, ακόμα και αν εχεις φτασει με κλαμα απο τον πόνο στην διαδρομη, νιωθεις κάτι οικείο, προσωπικα νιωθω οτι ημουν στο χωριο μου...
Κυνηγετικα μια απο τις χειροτερες χρονιες που εχω ζησει στον τοπο αυτο, αφου ο καιρος τα εφερε ετσι που καταφερε να αποκλεισει τον ελληνικο διαδρομο για ενα γεματο 7ημερο... Δεν ειναι οτι δεν υπηρχαν τρυγόνια, δεν υπήρχε τιποτα, δεν εμπαιναν για μερες ουτε καν χελιδόνια που συνηθως μπαινουν κατα εκατονταδες τα πρωινα.... Μονο μια βραδια τα ακουγα να περνουν νυχτα απο πάνω κ να χάνονται στη θαλασσα, οι αλλες μερες είχαν ελαχιστο ενδιαφερον...Πρωτη μου φορα που ειδα ξημερωμα στη Λαγια και να μην πεφτει τουφεκια, τα τρυγονια περναγαν απο Τουρκια....
Δυο μέρες είχαν ενδιαφερον κυνηγετικο, οι αλλες έκλειναν με 1-2 πουλια χωρις να μπορω να κανω πολλά στο περπατητό λόγω της μεσης....
Αν κατι θα μου μεινει αξεχαστο είναι το τελευταίο απογευματινο περπατητο στο Ταίναρο, που επέμεινε να έρθει μαζι και η γύναικα με το μικρό μας στην κοιλια της, εστω και για λίγο στα ισιωματα μιας και αγαπα κ αυτη τον τόπο αυτό... Ενα 5αρι βορειοδυτικός, και μας σηκωθηκαν 6 τρυγονια στην πλαγια που τα πήρα όλα μονοτουφεκα με τουφεκιες που χάρηκα μαζι με τον αερα...Τυχερος ο μπεμπης... Η απολυτη απολαυση... ΆΡχισε να πεφτει ο ήλιος, ακουγα μονο τον ηχο του αερα και δάκρυσα θυμαμαι λίγο απνω απο το φάρο νιώθοντας πραγματικα ελευθερος και ευτυχισμενος σε μια δυσκολη περιοδο για ολους... Σε τετοιες μικρες στιγμες κρυβεται η ευτυχία και στην υγεια, που ειναι το πιο σημαντικο και αν δεν εχεις την ατυχια να δεις πως ειναι να την χανεις, δεν μαθαινεις να την εκτιμας τελικα...
Να είμαστε καλα και τυχεροι να τα περπατησουμε και του χρονου αυτα τα μερη...
ΜΠΡΑΒΟ 
Αρη, πρεπει να γραψεις καποια στιγμη ενα βιβλιο, πραγματικα θα γινει αναρπαστο...
Αρη, πρεπει να γραψεις καποια στιγμη ενα βιβλιο, πραγματικα θα γινει αναρπαστο...
ωπος πανταααα υπερωχος φιλε αρηηηη να εισαι γεροςςςς να μας πρωσφερης παντα ωμορφες στιγμεςςς,, με το καλο το μωρακι και ευχωμαι συντομα περαστικαααααH φετινη Μάνη είχε ενα ιδιαίτερο συναίσθημα για μένα, απο τη μια ανακουφιση που για ακομα μια χρονια κυνηγουσα το αγαπημενο που θηραμα και απο την αλλη αγωνια για ενα χειρουργειο στη μεση που θα ερχοταν ακριβως μετα...
Οταν φτανεις τελικα να δεις απο μακρια το Ταίναρο, ακόμα και αν εχεις φτασει με κλαμα απο τον πόνο στην διαδρομη, νιωθεις κάτι οικείο, προσωπικα νιωθω οτι ημουν στο χωριο μου...
Κυνηγετικα μια απο τις χειροτερες χρονιες που εχω ζησει στον τοπο αυτο, αφου ο καιρος τα εφερε ετσι που καταφερε να αποκλεισει τον ελληνικο διαδρομο για ενα γεματο 7ημερο... Δεν ειναι οτι δεν υπηρχαν τρυγόνια, δεν υπήρχε τιποτα, δεν εμπαιναν για μερες ουτε καν χελιδόνια που συνηθως μπαινουν κατα εκατονταδες τα πρωινα.... Μονο μια βραδια τα ακουγα να περνουν νυχτα απο πάνω κ να χάνονται στη θαλασσα, οι αλλες μερες είχαν ελαχιστο ενδιαφερον...Πρωτη μου φορα που ειδα ξημερωμα στη Λαγια και να μην πεφτει τουφεκια, τα τρυγονια περναγαν απο Τουρκια....
Δυο μέρες είχαν ενδιαφερον κυνηγετικο, οι αλλες έκλειναν με 1-2 πουλια χωρις να μπορω να κανω πολλά στο περπατητό λόγω της μεσης....
Αν κατι θα μου μεινει αξεχαστο είναι το τελευταίο απογευματινο περπατητο στο Ταίναρο, που επέμεινε να έρθει μαζι και η γύναικα με το μικρό μας στην κοιλια της, εστω και για λίγο στα ισιωματα μιας και αγαπα κ αυτη τον τόπο αυτό... Ενα 5αρι βορειοδυτικός, και μας σηκωθηκαν 6 τρυγονια στην πλαγια που τα πήρα όλα μονοτουφεκα με τουφεκιες που χάρηκα μαζι με τον αερα...Τυχερος ο μπεμπης... Η απολυτη απολαυση... ΆΡχισε να πεφτει ο ήλιος, ακουγα μονο τον ηχο του αερα και δάκρυσα θυμαμαι λίγο απνω απο το φάρο νιώθοντας πραγματικα ελευθερος και ευτυχισμενος σε μια δυσκολη περιοδο για ολους... Σε τετοιες μικρες στιγμες κρυβεται η ευτυχία και στην υγεια, που ειναι το πιο σημαντικο και αν δεν εχεις την ατυχια να δεις πως ειναι να την χανεις, δεν μαθαινεις να την εκτιμας τελικα...
Να είμαστε καλα και τυχεροι να τα περπατησουμε και του χρονου αυτα τα μερη...
- Status