A
Σαν Σήμερα...
- Thread starter Hunterslife Team
- Ημερομηνία δημιουργίας
Εγω δεν το πιστευω αυτο οτι ταχα δεν γνωριζουν τις σφαγες και το αιματοκυλισμα που προκαλεσαν οι συμπατριωτες τους στους Ελληνες
Θεωρω οτι ειναι ασεβια προς τις αθωες ψυχες που εχασαν αδικα την ζωη τους απο την ρατσα τους και την εμμονη τους εναντιον των Ελληνων
Μου θυμιζουν τους Μογγολους που δεν αναγνωριζουν την Γενοκτονια των Ελληνων του Ποντου και της Μικρας Ασιας
Καλυτερα να το βουλωσουν και να σταματησουν τους συναισθηματισμους
Αρκετα φτανει πια ελεος
72 χρονια περασαν τοτε που οι Γερμανοι εκαιγαν τους κατοικους του Κεφαλοβρυσου
Σημερα επαναλαμβανουν το ιδιο εκτρωμα μονο που εχουν και την συγκαταθεση της πλειοψηφιας του Ελληνικου Κοινοβουλιου
ΝΑΙ ΣΕ ΟΛΑ
http://peripatrhs.blogspot.gr/2014/07/10-1943-22.html?m=1
Σημερα επαναλαμβανουν το ιδιο εκτρωμα μονο που εχουν και την συγκαταθεση της πλειοψηφιας του Ελληνικου Κοινοβουλιου
ΝΑΙ ΣΕ ΟΛΑ
http://peripatrhs.blogspot.gr/2014/07/10-1943-22.html?m=1
Πάντα γελαστός μα γελασμένος ...και ξεχασμένος απο όλους εμάς τους Ελληναράδες όπως και τόσοι άλλοι .
http://www.reporter.gr/Diethnh/Diet...moy-Panta-gelastos,-ma-gelasmenos-(pics-vids)
http://www.reporter.gr/Diethnh/Diet...moy-Panta-gelastos,-ma-gelasmenos-(pics-vids)
D
DrV
Όπως και ο Τάσος Ισαάκ πριν τις τρεις μέρες
1922: Ο μαρτυρικός θάνατος του μητροπολίτη Χρυσοστόμου
Πολλοί κατέφυγαν στον ιερό ναό της Αγίας Φωτεινής για να πέμψουν ικεσίες στον ύψιστο και τους λυπηθεί, ενώ ο μητροπολίτης Χρυσόστομος κάνει το τελευταίο του κήρυγμα ενθαρρύνοντας το ποίμνιό του: «Η θεία πρόνοια δοκιμάζει την πίστιν, το θάρρος και την υπομονήν μας. Προσεύχεσθε και θα παρέλθη το ποτήριον τούτο. Θα ίδωμεν πάλιν καλάς ημέρας και ευλογήσωμεν τον Θεόν. Θαρρείτε ως εμπρέπει εις καλούς χριστιανούς».
Η εκκλησία μας έδωσε ιεράρχες που όχι μόνο αποδείχθηκαν αντάξιοι της αποστολής τους, αλλά έδειξαν και το μεγαλείο της ψυχής τους, την γενναιότητα και την πίστη τους στα ύψιστα ιδανικά της πατρίδος και της πίστεως. Ήταν σωστοί ποιμένες του λαού. Αγωνίστηκαν για την πατρίδα και δεν δίστασαν να δώσουν και αυτήν ακόμα την ζωή τους, όπως ο μητροπολίτης Σμύρνης Χρυσόστομος Καλαφάτης.
Γεννήθηκε στην Τρίγλια της Προποντίδας, σπούδασε στη Θεολογική Σχολή της Χάλκης, χειροτονήθηκε πρεσβύτερος το 1897 και μητροπολίτης Δράμας το 1902, σε ηλικία μόλις 35 ετών. Οι αγώνες του για τον ελληνισμό ενόχλησαν τον σουλτάνο, ο οποίος διέταξε να τον εξορίσουν, και ο πατριάρχης Ιωακείμ μετά την εξορία τον διόρισε μητροπολίτη Σμύρνης.
Όταν στις 2 Μαΐου 1919, γονατιστός και με δάκρυα στα μάτια, ευλογούσε τις ελληνικές σημαίες και υποδεχόταν τους ελευθερωτές, τίποτε δεν προμήνυε την καταστρεπτική θύελλα που θα ερχόταν.
Και ήλθε το θέρος του ’22. Οι Μεγάλες Δυνάμεις προτείνουν ελληνοτουρκική ανακωχή με παραχώρηση της Ανατολικής Θράκης στην Ελλάδα και εκκένωση της Μικράς Ασίας από τους Έλληνες. Ο Χρυσόστομος αρνείται τέτοια λύση. Γράφει στους ξένους ηγέτες και στον Πάπα για συμπαράσταση, αλλά ουδείς ανταποκρίνεται.
Κι ενώ οι Έλληνες προσπαθούν να φύγουν με κάθε μέσο, ο Χρυσόστομος παραμένει στον μητροπολιτικό ναό, στην εκκλησιά της Αγίας Φωτεινής, και μοιράζει τρόφιμα –όσα έχει– για τους πεινασμένους και τους κυνηγημένους. Όλοι φεύγουν, ακόμα και ο δυνάστης των Ελλήνων και του ίδιου του Χρυσόστομου, ο ύπατος αρμοστής Αριστείδης Στεργιάδης, ο ιεράρχης όμως περιμένει καρτερικά το θέλημα του Θεού αποποιούμενος κάθε πρόταση να φύγει.
Το μαρτύριο του Χρυσοστόμου Σμύρνης από τον αγιογράφο Αντώνιο Φίκο
Στρατιωτικό απόσπασμα τον συλλαμβάνει και τον φυλακίζει με την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας. Ο ίδιος ο Νουρεντίν πασάς τον χαστουκίζει και τον παραδίδει στον όχλο. Τον χτυπούν με ρόπαλα, του ξεριζώνουν την γενειάδα, του βγάζουν τα μάτια, και αφού τον σέρνουν σιδηροδέσμιο στους τουρκομαχαλάδες, του κόβουν το κεφάλι πριν πεθάνει… Έτσι ο Σμύρνης Χρυσόστομος ενεγράφη στη χορεία των μαρτύρων…
Τάσος Κ. Κοντογιαννίδης
- Ο Μητροπολίτης Σμύρνης Χρυσόστομος στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό της Αγίας Φωτεινής (1919)
'>
Ο Μητροπολίτης Σμύρνης Χρυσόστομος στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό της Αγίας Φωτεινής (1919)
Πολλοί κατέφυγαν στον ιερό ναό της Αγίας Φωτεινής για να πέμψουν ικεσίες στον ύψιστο και τους λυπηθεί, ενώ ο μητροπολίτης Χρυσόστομος κάνει το τελευταίο του κήρυγμα ενθαρρύνοντας το ποίμνιό του: «Η θεία πρόνοια δοκιμάζει την πίστιν, το θάρρος και την υπομονήν μας. Προσεύχεσθε και θα παρέλθη το ποτήριον τούτο. Θα ίδωμεν πάλιν καλάς ημέρας και ευλογήσωμεν τον Θεόν. Θαρρείτε ως εμπρέπει εις καλούς χριστιανούς».
Η εκκλησία μας έδωσε ιεράρχες που όχι μόνο αποδείχθηκαν αντάξιοι της αποστολής τους, αλλά έδειξαν και το μεγαλείο της ψυχής τους, την γενναιότητα και την πίστη τους στα ύψιστα ιδανικά της πατρίδος και της πίστεως. Ήταν σωστοί ποιμένες του λαού. Αγωνίστηκαν για την πατρίδα και δεν δίστασαν να δώσουν και αυτήν ακόμα την ζωή τους, όπως ο μητροπολίτης Σμύρνης Χρυσόστομος Καλαφάτης.
Γεννήθηκε στην Τρίγλια της Προποντίδας, σπούδασε στη Θεολογική Σχολή της Χάλκης, χειροτονήθηκε πρεσβύτερος το 1897 και μητροπολίτης Δράμας το 1902, σε ηλικία μόλις 35 ετών. Οι αγώνες του για τον ελληνισμό ενόχλησαν τον σουλτάνο, ο οποίος διέταξε να τον εξορίσουν, και ο πατριάρχης Ιωακείμ μετά την εξορία τον διόρισε μητροπολίτη Σμύρνης.
Όταν στις 2 Μαΐου 1919, γονατιστός και με δάκρυα στα μάτια, ευλογούσε τις ελληνικές σημαίες και υποδεχόταν τους ελευθερωτές, τίποτε δεν προμήνυε την καταστρεπτική θύελλα που θα ερχόταν.
Και ήλθε το θέρος του ’22. Οι Μεγάλες Δυνάμεις προτείνουν ελληνοτουρκική ανακωχή με παραχώρηση της Ανατολικής Θράκης στην Ελλάδα και εκκένωση της Μικράς Ασίας από τους Έλληνες. Ο Χρυσόστομος αρνείται τέτοια λύση. Γράφει στους ξένους ηγέτες και στον Πάπα για συμπαράσταση, αλλά ουδείς ανταποκρίνεται.
Κι ενώ οι Έλληνες προσπαθούν να φύγουν με κάθε μέσο, ο Χρυσόστομος παραμένει στον μητροπολιτικό ναό, στην εκκλησιά της Αγίας Φωτεινής, και μοιράζει τρόφιμα –όσα έχει– για τους πεινασμένους και τους κυνηγημένους. Όλοι φεύγουν, ακόμα και ο δυνάστης των Ελλήνων και του ίδιου του Χρυσόστομου, ο ύπατος αρμοστής Αριστείδης Στεργιάδης, ο ιεράρχης όμως περιμένει καρτερικά το θέλημα του Θεού αποποιούμενος κάθε πρόταση να φύγει.
Το μαρτύριο του Χρυσοστόμου Σμύρνης από τον αγιογράφο Αντώνιο Φίκο
Στρατιωτικό απόσπασμα τον συλλαμβάνει και τον φυλακίζει με την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας. Ο ίδιος ο Νουρεντίν πασάς τον χαστουκίζει και τον παραδίδει στον όχλο. Τον χτυπούν με ρόπαλα, του ξεριζώνουν την γενειάδα, του βγάζουν τα μάτια, και αφού τον σέρνουν σιδηροδέσμιο στους τουρκομαχαλάδες, του κόβουν το κεφάλι πριν πεθάνει… Έτσι ο Σμύρνης Χρυσόστομος ενεγράφη στη χορεία των μαρτύρων…
Τάσος Κ. Κοντογιαννίδης
D
dionisis
Άραγε όλοι αυτοί που εκτελέστηκαν και βασανίστηκαν από τους Ναζί , παρακολουθούν απο εκεί ψηλά τι ψήφισαν πολλοί απο τους συντοπίτες τους;;;;;;;;
http://inagreece.gr/2015/09/29/29-σεπτεμβρίου-1944-η-σφαγή-του-αιγάλεω-ένα/
http://inagreece.gr/2015/09/29/29-σεπτεμβρίου-1944-η-σφαγή-του-αιγάλεω-ένα/
Η μεγαλειώδης εξέγερση του 1973, παρότι τελείωσε με την αιματηρή εισβολή του τανκ στο Πολυτεχνείο, σήμανε και την αρχή του τέλους της αμερικανοκίνητης χούντας, που ολοκλήρωσε το καταστροφικό της έργο με την προδοσία στην Κύπρο.
Αν και κάποιοι από τους μετέχοντες στην εξέγερση του Πολυτεχνείου στην συνέχεια, όχι μόνο δεν τίμησαν αλλά πρόδωσαν τα ιδανικά για τα οποία αγωνίστηκαν, οι μέρες εκείνες του Νοεμβρίου του ’73 ανέδειξαν τον διαχρονικό αγώνα του ελληνικού λαού για Κοινωνική Απελευθέρωση, Λαϊκή Κυριαρχία, Εθνική Ανεξαρτησία και την δίψα για την εγκαθίδρυση της πραγματικής Δημοκρατίας στον τόπο μας.
Σήμερα, μετά από 42 χρόνια «μεταπολίτευσης», η Ελλάδα κι ο λαός της βρίσκονται σε χειρότερη θέση και τα παλλαϊκά αιτήματα των αγωνιστών του Πολυτεχνείου για ψωμί -παιδεία -ελευθερία ,αναβιώνουν πιο επίκαιρα παρά ποτέ.
Αν και κάποιοι από τους μετέχοντες στην εξέγερση του Πολυτεχνείου στην συνέχεια, όχι μόνο δεν τίμησαν αλλά πρόδωσαν τα ιδανικά για τα οποία αγωνίστηκαν, οι μέρες εκείνες του Νοεμβρίου του ’73 ανέδειξαν τον διαχρονικό αγώνα του ελληνικού λαού για Κοινωνική Απελευθέρωση, Λαϊκή Κυριαρχία, Εθνική Ανεξαρτησία και την δίψα για την εγκαθίδρυση της πραγματικής Δημοκρατίας στον τόπο μας.
Σήμερα, μετά από 42 χρόνια «μεταπολίτευσης», η Ελλάδα κι ο λαός της βρίσκονται σε χειρότερη θέση και τα παλλαϊκά αιτήματα των αγωνιστών του Πολυτεχνείου για ψωμί -παιδεία -ελευθερία ,αναβιώνουν πιο επίκαιρα παρά ποτέ.
30 Δεκεμβρίου 1950:
Η πρώτη μάχη των Ελλήνων πολεμιστών στην Κορέα!
Την πρώτη του πολεμική αποστολή ανέλαβε στις 30 Δεκεμβρίου 1950, το Ελληνικό Τάγμα του Εκστρατευτικού Σώματος Ελλάδας (ΕΚ.Σ.Ε.) στον πόλεμο της Κορέας, στο πλαίσιο ειρηνευτικής αποστολής, υπό την αιγίδα των Ηνωμένων Εθνών, ο οποίος επισήμως τέλειωσε στις 29 Αυγούστου 1949 και ουσιαστικά στις αρχές του 1950, βρήκε την δύναμη και έστειλε στην μακρινή Κορέα περίπου 1000 στρατιωτικούς του Στρατού Ξηράς και της Πολεμικής Αεροπορίας (τότε «Ελληνικής Βασιλικής Αεροπορίας»), στο πλαίσιο της ειρηνευτικής αποστολής του ΟΗΕ! Σύμφωνα με την από 29η Ιουνίου 1950 πρόσκληση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ προς τα κράτη-μέλη, για παροχή στρατιωτικής βοήθειας, ανταποκρίθηκαν και διέθεσαν μάχιμες μονάδες Στρατού, Ναυτικού και Αεροπορίας εκτός της Ελλάδος, οι: Αιθιοπία, Αυστραλία, Βέλγιο, Γαλλία, ΗΠΑ, Καναδάς, Κολομβία, Λουξεμβούργο, Μεγάλη Βρετανία, Νέα Ζηλανδία, Νότιος Αφρική, Ολλανδία, Ταϊλάνδη, Τουρκία και οι Φιλιππίνες, ενώ Υγειονομικές μονάδες διέθεσαν οι Δανία, Ινδίες, Ιταλία, Νορβηγία και Σουηδία. Όλες οι δυνάμεις αυτές είχαν τεθεί υπό Αμερικανική Διοίκηση.
Τον Νοέμβριο του 1950, η τότε Ελληνική κυβέρνηση, κράτος-μέλος του ΟΗΕ, ανταποκρίθηκε αμέσως, παρά τις εγγενείς δυσκολίες που προαναφέρθηκαν και απέστειλε το ΕΚΣΕ την περίοδο 8 Νοεμβρίου 1950 μέχρι και 22 Αυγούστου 1951, συνολική δύναμη 851 ανδρών με 63 οχήματα, ενώ μετά την επίτευξη εκεχειρίας από Ιανουάριο 1954 μέχρι Μάιο 1955 η δύναμή του ανήλθε στους 2163 άνδρες!
Στις 13 Οκτωβρίου 1950, συγκροτήθηκε το 13ο Σμήνος Μεταφορών με 9 μεταγωγικά αεροσκάφη C-47D Dakota/Skytrain. Στις 11 Νοεμβρίου το 13ο Σμήνος ξεκίνησε το ταξίδι του για την Κορέα, όπου με πλήθος ενδιαμέσων σταθμών και πολλές περιπέτειες προσγειώθηκε στην αεροπορική βάση Itazuki στο Kyushu της Ιαπωνίας την 1η Δεκεμβρίου 1950. Εκεί εντάχθηκε αμέσως στην 21η Μοίρα Μεταφορών της 374ης Πτέρυγας Μεταφορών της USAF, λόγω της αναγκαίας άμεσης συμμετοχής του στις επιχειρήσεις και άρχισε τις πολεμικές του αποστολές, μέχρι τις 8 Μαίου 1955, όπου απογειώθηκε με τα πέντε εναπομείναντα στην δύναμή του αεροσκάφη, για να προσγειωθεί μετά από ενδιάμεσους σταθμούς στην Ελευσίνα στις 23 Μαΐου του 1955.
Το ίδιο έτος επέστρεψε και η λοιπή δύναμη του Εκστρατευτικού Σώματος Ελλάδος.
Συνολικά το 13ο Σ.Μ. πραγματοποίησε 2.916 πολεμικές αποστολές σε 13.777 ώρες πτήσης κατά τις οποίες μετέφερε 70.568 επιβάτες, 9.243 τραυματίες, 11.104.550 λίμπρες υλικών και πραγματοποίησε ρίψεις εφοδίων βάρους 17.000 λιμπρών
.Οι συνολικές απώλειες του ΕΚΣΕ ανήλθαν σε 15 αξιωματικούς και 168 Οπλίτες του Στρατού Ξηράς και 12 στελέχη της Πολεμικής Αεροπορίας, ενώ οι τραυματισθέντες ανήλθαν σε 33 Αξιωματικούς και 577 Οπλίτες, ενώ απωλέσθηκαν 4 από τα 9 διατιθέμενα αεροσκάφη
.Οι Έλληνες μαχητές στο έδαφος και στον αέρα συμπλήρωσαν ένα άξιο θαυμασμού έργο, όπως αυτό αξιολογείται από επίσημα έγγραφα και εύφημες μνείες.
Το έργο αυτό ανενδοίαστα προκαλεί ένα γενικό αίσθημα υπερηφάνειας για τις Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις. Τίμησαν το Ελληνικό Έθνος αγωνιζόμενες στο όνομα της Ελευθερίας και της Δημοκρατίας
.Το όνομα της Κορέας στο μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη επισφραγίζει την διαχρονική πίστη των Ελλήνων στην αξία της διεθνούς συνεργασίας για την ειρήνη και την ελευθερία.
Έτσι για να μην ξεχνιούνται όσοι πρόσφεραν στην Πατρίδα, εκτός του Εθνικού εδάφους.
Μία αποστολή ιδιαιτέρως σημαντική καθώς η μικρή Ελλάδα, μετά από έναν αιματηρό Παγκόσμιο πόλεμο και έναν άλλο εξίσου αιματηρό εμφύλιο...
kranos.gr
Η πρώτη μάχη των Ελλήνων πολεμιστών στην Κορέα!
Την πρώτη του πολεμική αποστολή ανέλαβε στις 30 Δεκεμβρίου 1950, το Ελληνικό Τάγμα του Εκστρατευτικού Σώματος Ελλάδας (ΕΚ.Σ.Ε.) στον πόλεμο της Κορέας, στο πλαίσιο ειρηνευτικής αποστολής, υπό την αιγίδα των Ηνωμένων Εθνών, ο οποίος επισήμως τέλειωσε στις 29 Αυγούστου 1949 και ουσιαστικά στις αρχές του 1950, βρήκε την δύναμη και έστειλε στην μακρινή Κορέα περίπου 1000 στρατιωτικούς του Στρατού Ξηράς και της Πολεμικής Αεροπορίας (τότε «Ελληνικής Βασιλικής Αεροπορίας»), στο πλαίσιο της ειρηνευτικής αποστολής του ΟΗΕ! Σύμφωνα με την από 29η Ιουνίου 1950 πρόσκληση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ προς τα κράτη-μέλη, για παροχή στρατιωτικής βοήθειας, ανταποκρίθηκαν και διέθεσαν μάχιμες μονάδες Στρατού, Ναυτικού και Αεροπορίας εκτός της Ελλάδος, οι: Αιθιοπία, Αυστραλία, Βέλγιο, Γαλλία, ΗΠΑ, Καναδάς, Κολομβία, Λουξεμβούργο, Μεγάλη Βρετανία, Νέα Ζηλανδία, Νότιος Αφρική, Ολλανδία, Ταϊλάνδη, Τουρκία και οι Φιλιππίνες, ενώ Υγειονομικές μονάδες διέθεσαν οι Δανία, Ινδίες, Ιταλία, Νορβηγία και Σουηδία. Όλες οι δυνάμεις αυτές είχαν τεθεί υπό Αμερικανική Διοίκηση.
Τον Νοέμβριο του 1950, η τότε Ελληνική κυβέρνηση, κράτος-μέλος του ΟΗΕ, ανταποκρίθηκε αμέσως, παρά τις εγγενείς δυσκολίες που προαναφέρθηκαν και απέστειλε το ΕΚΣΕ την περίοδο 8 Νοεμβρίου 1950 μέχρι και 22 Αυγούστου 1951, συνολική δύναμη 851 ανδρών με 63 οχήματα, ενώ μετά την επίτευξη εκεχειρίας από Ιανουάριο 1954 μέχρι Μάιο 1955 η δύναμή του ανήλθε στους 2163 άνδρες!
Στις 13 Οκτωβρίου 1950, συγκροτήθηκε το 13ο Σμήνος Μεταφορών με 9 μεταγωγικά αεροσκάφη C-47D Dakota/Skytrain. Στις 11 Νοεμβρίου το 13ο Σμήνος ξεκίνησε το ταξίδι του για την Κορέα, όπου με πλήθος ενδιαμέσων σταθμών και πολλές περιπέτειες προσγειώθηκε στην αεροπορική βάση Itazuki στο Kyushu της Ιαπωνίας την 1η Δεκεμβρίου 1950. Εκεί εντάχθηκε αμέσως στην 21η Μοίρα Μεταφορών της 374ης Πτέρυγας Μεταφορών της USAF, λόγω της αναγκαίας άμεσης συμμετοχής του στις επιχειρήσεις και άρχισε τις πολεμικές του αποστολές, μέχρι τις 8 Μαίου 1955, όπου απογειώθηκε με τα πέντε εναπομείναντα στην δύναμή του αεροσκάφη, για να προσγειωθεί μετά από ενδιάμεσους σταθμούς στην Ελευσίνα στις 23 Μαΐου του 1955.
Το ίδιο έτος επέστρεψε και η λοιπή δύναμη του Εκστρατευτικού Σώματος Ελλάδος.
Συνολικά το 13ο Σ.Μ. πραγματοποίησε 2.916 πολεμικές αποστολές σε 13.777 ώρες πτήσης κατά τις οποίες μετέφερε 70.568 επιβάτες, 9.243 τραυματίες, 11.104.550 λίμπρες υλικών και πραγματοποίησε ρίψεις εφοδίων βάρους 17.000 λιμπρών
.Οι συνολικές απώλειες του ΕΚΣΕ ανήλθαν σε 15 αξιωματικούς και 168 Οπλίτες του Στρατού Ξηράς και 12 στελέχη της Πολεμικής Αεροπορίας, ενώ οι τραυματισθέντες ανήλθαν σε 33 Αξιωματικούς και 577 Οπλίτες, ενώ απωλέσθηκαν 4 από τα 9 διατιθέμενα αεροσκάφη
.Οι Έλληνες μαχητές στο έδαφος και στον αέρα συμπλήρωσαν ένα άξιο θαυμασμού έργο, όπως αυτό αξιολογείται από επίσημα έγγραφα και εύφημες μνείες.
Το έργο αυτό ανενδοίαστα προκαλεί ένα γενικό αίσθημα υπερηφάνειας για τις Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις. Τίμησαν το Ελληνικό Έθνος αγωνιζόμενες στο όνομα της Ελευθερίας και της Δημοκρατίας
.Το όνομα της Κορέας στο μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη επισφραγίζει την διαχρονική πίστη των Ελλήνων στην αξία της διεθνούς συνεργασίας για την ειρήνη και την ελευθερία.
Έτσι για να μην ξεχνιούνται όσοι πρόσφεραν στην Πατρίδα, εκτός του Εθνικού εδάφους.
Μία αποστολή ιδιαιτέρως σημαντική καθώς η μικρή Ελλάδα, μετά από έναν αιματηρό Παγκόσμιο πόλεμο και έναν άλλο εξίσου αιματηρό εμφύλιο...
kranos.gr
Αν ζουσε ισως σημερα να ειμασταν καλητερα
http://peripatrhs.blogspot.gr/2014/01/28-2008-x.html?m=1
http://peripatrhs.blogspot.gr/2014/01/28-2008-x.html?m=1
D
dionisis
Ένα εξαιρετικά ευαίσθητο θέμα που πραγματικά δεν ξέρει κανείς πως να το προσεγγίσει .
Ακόμα και η επιλογή του ιστότοπου που αναφέρεται στα γεγονότα των Ιμίων είναι ένα δύσκολο θέμα .
Διάλεξα δύο στην τύχη και τα παραθέτω http://www.cnn.gr/news/ellada/story/19944/imia-20-xronia-meta-tin-krisi
http://www.huffingtonpost.gr/nikos-...m=huffpost_homebig&utm_campaign=24MediaWidget
Προσωπικά μετά από 20 χρόνια δεν ξέρω ακόμα πια θα ήταν η σωστότερη αντίδραση της Ελλάδας.
Σήμερα μετά την ήττα των Ιμίων έχουμε να θυμόμαστε την απώλεια 3 Ελλήνων αξιωματικών και την τεράστια πληγή στην υπερηφάνεια μας.
Όμως έχουμε μόνο τρεις νεκρούς.
Αν είχαμε συρθεί σε πολεμική σύρραξη ποιος ξέρει πόσες εκατοντάδες ίσως και χιλιάδες νεκρούς θα είχαμε;;;;;;
Και όλα αυτά για βραχονησίδες που η μοναδική τους ουσιαστική αξία είναι οι τσιπούρες που γεννάνε στις ακτές τους.
Από την άλλη όμως το όλο θέμα δεν έχει να κάνει με τα βράχια αλλά με την υποστολή της σημαίας μας η οποία συμβολίζει χιλιάδες χρόνια ιστορίας και θυσίες .
Ακόμα και η επιλογή του ιστότοπου που αναφέρεται στα γεγονότα των Ιμίων είναι ένα δύσκολο θέμα .
Διάλεξα δύο στην τύχη και τα παραθέτω http://www.cnn.gr/news/ellada/story/19944/imia-20-xronia-meta-tin-krisi
http://www.huffingtonpost.gr/nikos-...m=huffpost_homebig&utm_campaign=24MediaWidget
Προσωπικά μετά από 20 χρόνια δεν ξέρω ακόμα πια θα ήταν η σωστότερη αντίδραση της Ελλάδας.
Σήμερα μετά την ήττα των Ιμίων έχουμε να θυμόμαστε την απώλεια 3 Ελλήνων αξιωματικών και την τεράστια πληγή στην υπερηφάνεια μας.
Όμως έχουμε μόνο τρεις νεκρούς.
Αν είχαμε συρθεί σε πολεμική σύρραξη ποιος ξέρει πόσες εκατοντάδες ίσως και χιλιάδες νεκρούς θα είχαμε;;;;;;
Και όλα αυτά για βραχονησίδες που η μοναδική τους ουσιαστική αξία είναι οι τσιπούρες που γεννάνε στις ακτές τους.
Από την άλλη όμως το όλο θέμα δεν έχει να κάνει με τα βράχια αλλά με την υποστολή της σημαίας μας η οποία συμβολίζει χιλιάδες χρόνια ιστορίας και θυσίες .