Εύστοχος στα πιατάκια, άστοχος στα θηράματα. Τι συμβαίνει;

Forum Νέες Δημοσιεύσεις
ΟΚ, πολύ ωραίες όλες οι τοποθετήσεις. Συμφωνώ ότι η ξαφνική εμφάνιση του θηράματος είναι η βασική διαφορά σε σχέση με το σκοπευτήριο όπου η κατεύθυνση του στόχου, η απόσταση και η ταχύτητα είναι γνωστά. Κι εμένα αυτό με ζοριζει. Στο σκοπευτήριο βάσει όλων αυτών των γνωστών παραμέτρων, το "διάβασμα" του δίσκου δηλαδή, καταστρώνουμε ένα λεπτομερές πλάνο, το οποίο εκτελούμε κατά γράμμα με την εκτόξευση του δίσκου. Στο κυνήγι αυτό το πλάνο απουσιάζει αλλά υπό κάποιες συνθήκες (πχ καρτέρι) πολλές φορές υπάρχει λίγος χρόνος για ένα υποτυπώδες πλάνο. Θα επανέλθω.

Πέρα από το πλήρες, υποτυπώδες ή ανύπαρκτο πλάνο, στην εκτέλεση της τουφεκιάς παίζουν ρόλο τρία διαφορετικά πράγματα: Πρώτον το κοίταγμα του στόχου, δεύτερον η "φόρμα", δηλαδή το σύνολο των κινησιολογικων παραμέτρων (στάση, ισορροπία, προσανατολισμός, κράτημα όπλου, επώμιση, κίνηση) και τρίτον η τεχνική, ο τρόπος δηλαδή που μπαίνει η προσκόπευση. Αυτοί οι τρεις "πυλώνες" της σωστής τουφεκιάς έχουν πολύ ενδιαφέρον γιατί συνοδεύονται από μία εξίσου ενδιαφέρουσα στατιστική. Όσοι δεν κάνουν τίποτα από τα τρία σωστά, είναι οι λεγόμενοι "όρτσα", αυτοί που ρίχνουν στην τύχη και εκπλήσσονται αν πέσει κάτι κάτω. Όσοι κάνουν ένα από τα τρία σωστά (επιλέξτε όποιο θέλετε, δεν έχει ιδιαίτερη σημασία), έχουν αρκετές επιτυχίες. Όσοι κάνουν δύο από τα τρία σωστά (και πάλι επιλέξτε όποια δύο από τα τρία θέλετε) έχουν πολλές επιτυχίες. Είναι αυτοί που ονομάζουμε "καλά τουφέκια". Όσοι καταφέρνουν και κάνουν και τα τρία σωστά έχουν 100% επιτυχία! Σίγουρα ακόμα και να ξέρεις να τα κάνεις όλα σωστά, δύσκολα να τα συνδυάσεις με την ξαφνική εμφάνιση του θηράματος, ακόμα και στο καρτέρι. Εδώ όμως έρχεται η αξία της θεωρητικής γνώσης. Άλλο να αστοχώ επειδή δεν ξέρω τι να κάνω κι άλλο να αστοχώ επειδή δεν κατάφερα να το κάνω. Τουλάχιστον στη δεύτερη περίπτωση έχω τρόπο να καταλαβαίνω τι πήγε στραβά και να μπορώ να διορθώσω τον εαυτό μου στην επόμενη ευκαιρία μου.

Στο θέμα τώρα της κυνηγετικής εφαρμογής των σκοπευτικών γνώσεων. Αυτό που έχω διαπιστώσει ότι πάσχει περισσότερο από τα τρία βασικά στοιχεία είναι η φόρμα. Είναι τόσα πολλά αυτά που την απαρτίζουν, που είναι εξαιρετικά δύσκολο να συνδυαστούν σε κλάσματα του δευτερολέπτου. Το κοίταγμα πες είναι απλό, εστιάζουμε το στόχο και για την τεχνική ας πούμε ότι έχουμε κατασταλάξει στον αγαπημένο μας τρόπο να βάζουμε την προσκόπευση και έχει γίνει σχεδόν μηχανικός. Το σουλουπωμα όμως ποδιών, χεριών, ώμου, κεφαλιού κλπ θέλει λίγο χρόνο. Προσωπικά για να αποφύγω να επωμισω ακαριαία με την εμφάνιση του θηράματος, έχω μία μικρή ιεροτελεστία που κάνω με το χέρι που κρατάει την πάπια ώστε να προλάβω να πάρω μία υποτυπώδη στάση και να κάνω ένα μίνι πλάνο πριν επωμισω. Ροκανιζω πρακτικά λίγο από το χρόνο μου προς όφελος της προετοιμασίας με αποτέλεσμα να κερδίζω σε ακρίβεια. Μιλάμε για δέκατα δευτερολέπτου, απώλεια χρόνου ασήμαντη για τα πιο πολλά κυνήγια αλλά πολύ σημαντικός χρόνος για να γίνουν κάποιες προπαρασκευαστικές κινήσεις που διασφαλίζουν το αποτέλεσμα της τουφεκιάς. Με άλλα λόγια εξασφαλίζω στον εαυτό μου λίγο χρόνο για να εφαρμόσει αυτά που ξέρει, πριν υπακούσει τυφλά στις προσταγές του ενστίκτου που λέει "δειξ'το και πάτα".
 
Εγώ έχω επισκεφθεί σκοπευτήριο 5-6 φορές όλες κ όλες και ομολογώ ότι τα πήγα πολύ χειρότερα σε σχέση με τις τσίχλες, για δύο λόγους. Α) Η εικόνα του πιάτου μου ήταν ξένη χωρίς καμια αποθηκευμένη εικόνα μ αυτό, Β) Την στιγμή που εκτοξεύεται το πιάτο, μου έδινε την εντύπωση ότι κινείται πολύ γρήγορα, με αποτέλεσμα να επωμίζω γρήγορα κ να προσπαθώ να το πετύχω πριν την "σωστή " θέση. (σίγουρα αν με δει δάσκαλος θα βρει άλλους 100 λόγους). ΥΓ: μπορεί να υφίσταται και το αντίθετο του θέματος?! σίγουρα πάντως είναι πολύ καλή προπόνηση!
 
leo said:
ΟΚ, πολύ ωραίες όλες οι τοποθετήσεις. Συμφωνώ ότι η ξαφνική εμφάνιση του θηράματος είναι η βασική διαφορά σε σχέση με το σκοπευτήριο όπου η κατεύθυνση του στόχου, η απόσταση και η ταχύτητα είναι γνωστά. Κι εμένα αυτό με ζοριζει. Στο σκοπευτήριο βάσει όλων αυτών των γνωστών παραμέτρων, το "διάβασμα" του δίσκου δηλαδή, καταστρώνουμε ένα λεπτομερές πλάνο, το οποίο εκτελούμε κατά γράμμα με την εκτόξευση του δίσκου. Στο κυνήγι αυτό το πλάνο απουσιάζει αλλά υπό κάποιες συνθήκες (πχ καρτέρι) πολλές φορές υπάρχει λίγος χρόνος για ένα υποτυπώδες πλάνο. Θα επανέλθω.

Πέρα από το πλήρες, υποτυπώδες ή ανύπαρκτο πλάνο, στην εκτέλεση της τουφεκιάς παίζουν ρόλο τρία διαφορετικά πράγματα: Πρώτον το κοίταγμα του στόχου, δεύτερον η "φόρμα", δηλαδή το σύνολο των κινησιολογικων παραμέτρων (στάση, ισορροπία, προσανατολισμός, κράτημα όπλου, επώμιση, κίνηση) και τρίτον η τεχνική, ο τρόπος δηλαδή που μπαίνει η προσκόπευση. Αυτοί οι τρεις "πυλώνες" της σωστής τουφεκιάς έχουν πολύ ενδιαφέρον γιατί συνοδεύονται από μία εξίσου ενδιαφέρουσα στατιστική. Όσοι δεν κάνουν τίποτα από τα τρία σωστά, είναι οι λεγόμενοι "όρτσα", αυτοί που ρίχνουν στην τύχη και εκπλήσσονται αν πέσει κάτι κάτω. Όσοι κάνουν ένα από τα τρία σωστά (επιλέξτε όποιο θέλετε, δεν έχει ιδιαίτερη σημασία), έχουν αρκετές επιτυχίες. Όσοι κάνουν δύο από τα τρία σωστά (και πάλι επιλέξτε όποια δύο από τα τρία θέλετε) έχουν πολλές επιτυχίες. Είναι αυτοί που ονομάζουμε "καλά τουφέκια". Όσοι καταφέρνουν και κάνουν και τα τρία σωστά έχουν 100% επιτυχία! Σίγουρα ακόμα και να ξέρεις να τα κάνεις όλα σωστά, δύσκολα να τα συνδυάσεις με την ξαφνική εμφάνιση του θηράματος, ακόμα και στο καρτέρι. Εδώ όμως έρχεται η αξία της θεωρητικής γνώσης. Άλλο να αστοχώ επειδή δεν ξέρω τι να κάνω κι άλλο να αστοχώ επειδή δεν κατάφερα να το κάνω. Τουλάχιστον στη δεύτερη περίπτωση έχω τρόπο να καταλαβαίνω τι πήγε στραβά και να μπορώ να διορθώσω τον εαυτό μου στην επόμενη ευκαιρία μου.

Στο θέμα τώρα της κυνηγετικής εφαρμογής των σκοπευτικών γνώσεων. Αυτό που έχω διαπιστώσει ότι πάσχει περισσότερο από τα τρία βασικά στοιχεία είναι η φόρμα. Είναι τόσα πολλά αυτά που την απαρτίζουν, που είναι εξαιρετικά δύσκολο να συνδυαστούν σε κλάσματα του δευτερολέπτου. Το κοίταγμα πες είναι απλό, εστιάζουμε το στόχο και για την τεχνική ας πούμε ότι έχουμε κατασταλάξει στον αγαπημένο μας τρόπο να βάζουμε την προσκόπευση και έχει γίνει σχεδόν μηχανικός. Το σουλουπωμα όμως ποδιών, χεριών, ώμου, κεφαλιού κλπ θέλει λίγο χρόνο. Προσωπικά για να αποφύγω να επωμισω ακαριαία με την εμφάνιση του θηράματος, έχω μία μικρή ιεροτελεστία που κάνω με το χέρι που κρατάει την πάπια ώστε να προλάβω να πάρω μία υποτυπώδη στάση και να κάνω ένα μίνι πλάνο πριν επωμισω. Ροκανιζω πρακτικά λίγο από το χρόνο μου προς όφελος της προετοιμασίας με αποτέλεσμα να κερδίζω σε ακρίβεια. Μιλάμε για δέκατα δευτερολέπτου, απώλεια χρόνου ασήμαντη για τα πιο πολλά κυνήγια αλλά πολύ σημαντικός χρόνος για να γίνουν κάποιες προπαρασκευαστικές κινήσεις που διασφαλίζουν το αποτέλεσμα της τουφεκιάς. Με άλλα λόγια εξασφαλίζω στον εαυτό μου λίγο χρόνο για να εφαρμόσει αυτά που ξέρει, πριν υπακούσει τυφλά στις προσταγές του ενστίκτου που λέει "δειξ'το και πάτα".
Click to expand...
Έτσι‼️κ εγώ όταν δεν τραβάω λες κ είμαι σε μονομαχία....έχω επιτυχίες‼️τα μπεκατσινια με έχουν ωφελήσει στη σκόπευση πολύ‼️
 
leo said:
ΟΚ, πολύ ωραίες όλες οι τοποθετήσεις. Συμφωνώ ότι η ξαφνική εμφάνιση του θηράματος είναι η βασική διαφορά σε σχέση με το σκοπευτήριο όπου η κατεύθυνση του στόχου, η απόσταση και η ταχύτητα είναι γνωστά. Κι εμένα αυτό με ζοριζει. Στο σκοπευτήριο βάσει όλων αυτών των γνωστών παραμέτρων, το "διάβασμα" του δίσκου δηλαδή, καταστρώνουμε ένα λεπτομερές πλάνο, το οποίο εκτελούμε κατά γράμμα με την εκτόξευση του δίσκου. Στο κυνήγι αυτό το πλάνο απουσιάζει αλλά υπό κάποιες συνθήκες (πχ καρτέρι) πολλές φορές υπάρχει λίγος χρόνος για ένα υποτυπώδες πλάνο. Θα επανέλθω.

Πέρα από το πλήρες, υποτυπώδες ή ανύπαρκτο πλάνο, στην εκτέλεση της τουφεκιάς παίζουν ρόλο τρία διαφορετικά πράγματα: Πρώτον το κοίταγμα του στόχου, δεύτερον η "φόρμα", δηλαδή το σύνολο των κινησιολογικων παραμέτρων (στάση, ισορροπία, προσανατολισμός, κράτημα όπλου, επώμιση, κίνηση) και τρίτον η τεχνική, ο τρόπος δηλαδή που μπαίνει η προσκόπευση. Αυτοί οι τρεις "πυλώνες" της σωστής τουφεκιάς έχουν πολύ ενδιαφέρον γιατί συνοδεύονται από μία εξίσου ενδιαφέρουσα στατιστική. Όσοι δεν κάνουν τίποτα από τα τρία σωστά, είναι οι λεγόμενοι "όρτσα", αυτοί που ρίχνουν στην τύχη και εκπλήσσονται αν πέσει κάτι κάτω. Όσοι κάνουν ένα από τα τρία σωστά (επιλέξτε όποιο θέλετε, δεν έχει ιδιαίτερη σημασία), έχουν αρκετές επιτυχίες. Όσοι κάνουν δύο από τα τρία σωστά (και πάλι επιλέξτε όποια δύο από τα τρία θέλετε) έχουν πολλές επιτυχίες. Είναι αυτοί που ονομάζουμε "καλά τουφέκια". Όσοι καταφέρνουν και κάνουν και τα τρία σωστά έχουν 100% επιτυχία! Σίγουρα ακόμα και να ξέρεις να τα κάνεις όλα σωστά, δύσκολα να τα συνδυάσεις με την ξαφνική εμφάνιση του θηράματος, ακόμα και στο καρτέρι. Εδώ όμως έρχεται η αξία της θεωρητικής γνώσης. Άλλο να αστοχώ επειδή δεν ξέρω τι να κάνω κι άλλο να αστοχώ επειδή δεν κατάφερα να το κάνω. Τουλάχιστον στη δεύτερη περίπτωση έχω τρόπο να καταλαβαίνω τι πήγε στραβά και να μπορώ να διορθώσω τον εαυτό μου στην επόμενη ευκαιρία μου.

Στο θέμα τώρα της κυνηγετικής εφαρμογής των σκοπευτικών γνώσεων. Αυτό που έχω διαπιστώσει ότι πάσχει περισσότερο από τα τρία βασικά στοιχεία είναι η φόρμα. Είναι τόσα πολλά αυτά που την απαρτίζουν, που είναι εξαιρετικά δύσκολο να συνδυαστούν σε κλάσματα του δευτερολέπτου. Το κοίταγμα πες είναι απλό, εστιάζουμε το στόχο και για την τεχνική ας πούμε ότι έχουμε κατασταλάξει στον αγαπημένο μας τρόπο να βάζουμε την προσκόπευση και έχει γίνει σχεδόν μηχανικός. Το σουλουπωμα όμως ποδιών, χεριών, ώμου, κεφαλιού κλπ θέλει λίγο χρόνο. Προσωπικά για να αποφύγω να επωμισω ακαριαία με την εμφάνιση του θηράματος, έχω μία μικρή ιεροτελεστία που κάνω με το χέρι που κρατάει την πάπια ώστε να προλάβω να πάρω μία υποτυπώδη στάση και να κάνω ένα μίνι πλάνο πριν επωμισω. Ροκανιζω πρακτικά λίγο από το χρόνο μου προς όφελος της προετοιμασίας με αποτέλεσμα να κερδίζω σε ακρίβεια. Μιλάμε για δέκατα δευτερολέπτου, απώλεια χρόνου ασήμαντη για τα πιο πολλά κυνήγια αλλά πολύ σημαντικός χρόνος για να γίνουν κάποιες προπαρασκευαστικές κινήσεις που διασφαλίζουν το αποτέλεσμα της τουφεκιάς. Με άλλα λόγια εξασφαλίζω στον εαυτό μου λίγο χρόνο για να εφαρμόσει αυτά που ξέρει, πριν υπακούσει τυφλά στις προσταγές του ενστίκτου που λέει "δειξ'το και πάτα".
Click to expand...
Πλεον καθυστερω κι εγω λιγο την επωμιση, προτιμω να ειναι λιγο πιο αργη αλλα σωστη, συν οτι πλεον στριβω και το σωμα σωστα και πριν επωμισω το γυρναω στη σωστη θεση.

Ειναι προτιμοτερη αυτη η μικρη καθυστερηση απο μια γρηγορη ατσαλη επωμιση που δεν θα κουμπωσει σωστα το οπλο, ακομα και σε πολυ γρηγορες επωμισεις οταν με αιφνιδιασει πχ μια φασσα θα επωμισω σχετικα αργα και σωστα.

Το σκοπευτηριο αν και δεν εχω παει ποτε, πιστευω ειναι πολυ μεγαλο σχολειο αν εχεις ενα δασκαλο διπλα σου να σου δειξει 5-10 πραγματα, εδω καταφερα να διορθωσω καποια λαθη απο βιντεακια του Leo και απο δυο φορες που μιλησαμε στο τηλ.

Τωρα οι προσκοπευσεις ειναι αλλο εργο στα πιατα και στο κυνηγι, αυτα τα μαθαινεις με τον καιρο και την εμπειρια, ειναι ολα εικονες και γινονται ολα αυτοματα απο ενα σημειο μετα, απλα κοιτας και βαζεις μπροστα, ποσο μπροστα; οσο σου πει ο εγκεφαλος.
 
Σίγουρα τ σκοπευτήριο βοηθάει έχει πολλά οφελεί δυστυχώς δν έχουμε όλοι κοντά μας,
Παρολαυτα έχω δει δυο αθλητές , σε καρτερία τσίχλας , ο ένας αρκετά γνωστός κ τουφέκι φάρμακι ο άνθρωπος,
Ο δεύτερος ήταν κάτω του μετρίου ,
Πέραν αυτού εγώ κυνηγάω αποκλείστηκα μ σκύλο φερμας πέρδικα κυρίως,
κ μπεκάτσα , αλλά μαρεσει κ τ υδρόβιο μόνο για την Τουφεκιά που έχει , παρολαυτα όσο κ καλός ν ειμαο πάνω στα Θήραματα ένα μέσο όρο χωρίς ν υπερβάλω 8-10
Με τ αντικείμενα ποτέ τα πήγα καλά , πέταξε μου ότι θες και σε μεγάλο μέγεθος δν υπάρχει περίπτωση να τ σπάσω ,
 
Χωρίς να εχω εμπειρία από σκοπευτήριο, εχω πάει όλες κ όλες 3 φορές στα 30 χρόνια (μαύρη νύχτα από σκοπευτήριο) πιστεύω το εξης
Έμπειρος στα πιάτα αλλά άστοχος στο κυνηγι είναι λίγο δύσκολο να συμβαίνει κ στο μόνο που πάει ο νους μου είναι η φυσική κατάσταση.
Μιλάμε για κάποιον που πάει σκοπευτήριο και κυνήγι φυσικά.
Για μένα τα σημαντικότερα είναι η επαφή με το οπλο και το να παρακολουθείς θηραματα να πετάνε.
Τότε που το οπλο ήταν προέκταση του σώματος μου κ έβλεπα θηραματα καθημερινά η κάθε Βολή ήταν πανεύκολη κ τη στιγμή που σηκωνα το οπλο το θηραμα μου φαινόταν σταματημένο.
Τελευταία που δεν πάω τόσο συχνά δυσκολευομαι να δω τα θηραματα όπως τότε.
Αρα κάποιος έμπειρος πιατακιας σίγουρα υπερέχει στο κυνηγι εκτός της περίπτωσης που δεν έχει καλή φυσική κατασταση
 
Stelios K said:
Χωρίς να εχω εμπειρία από σκοπευτήριο, εχω πάει όλες κ όλες 3 φορές στα 30 χρόνια (μαύρη νύχτα από σκοπευτήριο) πιστεύω το εξης
Έμπειρος στα πιάτα αλλά άστοχος στο κυνηγι είναι λίγο δύσκολο να συμβαίνει κ στο μόνο που πάει ο νους μου είναι η φυσική κατάσταση.
Μιλάμε για κάποιον που πάει σκοπευτήριο και κυνήγι φυσικά.
Για μένα τα σημαντικότερα είναι η επαφή με το οπλο και το να παρακολουθείς θηραματα να πετάνε.
Τότε που το οπλο ήταν προέκταση του σώματος μου κ έβλεπα θηραματα καθημερινά η κάθε Βολή ήταν πανεύκολη κ τη στιγμή που σηκωνα το οπλο το θηραμα μου φαινόταν σταματημένο.
Τελευταία που δεν πάω τόσο συχνά δυσκολευομαι να δω τα θηραματα όπως τότε.
Αρα κάποιος έμπειρος πιατακιας σίγουρα υπερέχει στο κυνηγι εκτός της περίπτωσης που δεν έχει καλή φυσική κατασταση
Click to expand...
Στέλιο είθισται να λένε πολλοί απλοί κυνηγοί ότι η πιό δύσκολη βολή είναι γι'αυτούς το περαστό περδίκι
ειδικά με καθοδική πορεία όπου εκεί αναπτύσσονται καί μεγάλες ταχύτητες ( F16 )
Πίστεψε με αυτό για ένα καλό σκοπευτή είναι η πιό εύκολη βολή καθότι διατηρεί σταθερή ευθεία πορεία .
Το άν ωφελεί το σκοπευτήριο στο κυνήγι είναι για μένα εξώφθαλμο .
 
Καλημέρα σε όλη την όμορφη παρέα...
Θα πω κι εγω την άποψη μου μιας κι εχω αρκετά χρόνια εμπειρίας στις πλάτες μου όπως και πολλοί άλλοι εδω...
Δεν είμαι Σκοπευτής-Αθλητής είμαι ένας απλός κυνηγός με τις αποτυχίες μου και τις επιτυχίες μου...
Μου αρέσει να συμβουλευω τους νεότερους εφόσον μου ζητηθεί η αποψή μου.. χωρίς δευτερες σκέψεις και με τον βασικό κανόνα της ζωής μου... "Τι θα έκανα εγω στη θέση του" ...
Οι επισκέψεις μου στο σκοπευτήριο δεν είναι πολλές αλλά μου αρέσει να πηγαίνω (ειδικά στη νεκρή κυνηγετική περίοδο) όποτε μπορώ.
Σαφέστατα και το σκοπευτήριο μόνο καλό μπορεί να σου κάνει... είτε με δάσκαλο (εφόσον δύνασαι και επιθυμείς) είτε ανευ διδασκάλου.
Θα σου κάνει καλό σε πολλούς τομείς που έχουν να κάνουν με την σωστή χρήση και επώμιση του όπλου σου με την εκτίμηση της τουφεκιάς σου που είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τις δυνατότητες του όπλου σου με την σωστή εκτίμηση της απόστασης και του σωστού πατήματος της σκανδάλης...
Εγκέφαλος - Μάτι - Απόσταση - Ταχύτητα - Όγκος Θηράματος/Πιάτο - Καταλήγουν όλα στη σωστή αντίδραση του σκοπευτή-κυνηγού και είναι όλα όσα δουλευουν πάνω μας κάτω απο οποιαδήποτε κατάσταση βολής.
Σίγουρα ο κυνηγότοπος η σωματική κούραση καθώς και η στάση του σώματος είναι παράγοντες που δεν μπορούν να αναπαραχθούν στο σκοπευτήριο και γι αυτό και διαφέρουν τα αποτελέσματα... Άρα λοιπόν η απάντηση στο ερώτημα του topic

Εύστοχος στα πιατάκια, άστοχος στα θηράματα. Τι συμβαίνει;​

Ναι μπορεί να συμβαίνει γιατί με το Θήραμα δεν έχεις ραντεβού .. δεν έχεις ηρεμία .. έχεις σφίξεις ανεβασμένες και ανάλογα της φυσικής κατάστασης στα κόκκινα... έχεις τον αυτοέλεγχο που θα τουφεκίσω .. έχεις κακή στάση σώματος αλλά καλή για να μην πέσεις.. και φυσικά δεν ξέρεις απο που θα βγεί και πότε το θήραμα ... και που θέλεις να μην σε δει πρώτο γιατί μετά αλλάζουν τα δεδομένα και μπαίνει στη μέση και η αυτοσυντήρηση του εκάστοτε θηράματος...
Φυσικά εξαιρώ τα κυνήγια καρτεριού και τα κυνήγια που τα πουλιά έρχονται σαν σε λουνα παρκ ... είναι κάτι ανάλογο με έναν φίλο σκοπευτή που ακούει το κλίκ της μηχανής και συναντάει το πιάτο χωρίς δεύτερη κίνηση....!!!!
 
ΛΑΜΠΗΣ said:
Στέλιο είθισται να λένε πολλοί απλοί κυνηγοί ότι η πιό δύσκολη βολή είναι γι'αυτούς το περαστό περδίκι
ειδικά με καθοδική πορεία όπου εκεί αναπτύσσονται καί μεγάλες ταχύτητες ( F16 )
Πίστεψε με αυτό για ένα καλό σκοπευτή είναι η πιό εύκολη βολή καθότι διατηρεί σταθερή ευθεία πορεία .
Το άν ωφελεί το σκοπευτήριο στο κυνήγι είναι για μένα εξώφθαλμο .
Click to expand...
Έτσι κ εγώ ,μη δω κωλο ,δε γλιτώνει με τπτ‼️ρεμ νίτρο ν.4 παπί κοντά στα 80 μέτρα....ένα σκαγιον πισωκολα κ το ανάγκασα να παρκάρει σε ένα χωράφι μετά από 200 μέτρα πτησης ...ζωντανό βεβαίως βεβαίως....αλλά το πήρα μετά από τρεις ώρες ,με μια ωραία τουφέκια στα 25 μέτρα‼️
 
leo said:
Στο θέμα τώρα της κυνηγετικής εφαρμογής των σκοπευτικών γνώσεων. Αυτό που έχω διαπιστώσει ότι πάσχει περισσότερο από τα τρία βασικά στοιχεία είναι η φόρμα. Είναι τόσα πολλά αυτά που την απαρτίζουν, που είναι εξαιρετικά δύσκολο να συνδυαστούν σε κλάσματα του δευτερολέπτου. Το κοίταγμα πες είναι απλό, εστιάζουμε το στόχο και για την τεχνική ας πούμε ότι έχουμε κατασταλάξει στον αγαπημένο μας τρόπο να βάζουμε την προσκόπευση και έχει γίνει σχεδόν μηχανικός. Το σουλουπωμα όμως ποδιών, χεριών, ώμου, κεφαλιού κλπ θέλει λίγο χρόνο. Προσωπικά για να αποφύγω να επωμισω ακαριαία με την εμφάνιση του θηράματος, έχω μία μικρή ιεροτελεστία που κάνω με το χέρι που κρατάει την πάπια ώστε να προλάβω να πάρω μία υποτυπώδη στάση και να κάνω ένα μίνι πλάνο πριν επωμισω. Ροκανιζω πρακτικά λίγο από το χρόνο μου προς όφελος της προετοιμασίας με αποτέλεσμα να κερδίζω σε ακρίβεια. Μιλάμε για δέκατα δευτερολέπτου, απώλεια χρόνου ασήμαντη για τα πιο πολλά κυνήγια αλλά πολύ σημαντικός χρόνος για να γίνουν κάποιες προπαρασκευαστικές κινήσεις που διασφαλίζουν το αποτέλεσμα της τουφεκιάς. Με άλλα λόγια εξασφαλίζω στον εαυτό μου λίγο χρόνο για να εφαρμόσει αυτά που ξέρει, πριν υπακούσει τυφλά στις προσταγές του ενστίκτου που λέει "δειξ'το και πάτα".
Click to expand...
Αρα πρεπει να ακουλουθουμε ενα τυπου ρουτινας οπως οταν μπενεις στο βατηρα κ κανουμε ολα τα σχετικα πριν φωναξουμε το πιατο αν καταλαβα σωστα?
 
Επειδή εδώ τα λέμε όλα (και) για το σκοπευτήριο, ήθελα να καταθέσω μία εκτίμησή μου σχετικά με αυτό που πήγα 2 φορές (της Μαλακάσας).
Α. Οι μόνιμοι, όπως κατάλαβα, θαμώνες, όπως πολύ εύστοχα έγραψε ο vangelisf, επωμίζουν με το κλικ του εκτοξευτήρα και όντας γνώστες της πορείας του δίσκου έχουν αποφασίσει που θα πατήσουν. Κατάλαβα ότι τους ενδιαφέρει μόνο το σκορ κάνοντας αγώνα με τον εαυτό τους. Ως αμιγώς σκοπευτές ΙΣΩΣ κάνουν καλά, ως κυνηγοί εθελοτυφλούν και χειροτερεύουν.

Β. Έζησα εκεί και "ψωνάρες" με πανάκριβα ποζέ που θέλαν νεκρική σιγή για να συγκεντρωθούν.
Ξαναλέω ως αθλητές σκοπευτές και ΜΟΝΟ μπορεί να είναι και έτσι.
Εμένα ως εξασκούμενο κυνηγό με χάλασαν πολύ και μόνο γι΄αυτό δεν ξαναπήγα. Άλλωστε πήρα αυτό που ήθελα.

​

 
Last edited:
Alex37 said:
Από καλούς κυνηγούς πάσχουμε κύριοι όχι από καλά ντουφέκια.Μακαρι να είχαμε σχολές σε κυνηγοτοπους και όχι σε τερέν.Ο υβριδισμος ποτέ δεν βοήθησε.Τα νέα παιδιά που μπαίνουν στο ταξίδι του κυνηγιού δεν έχουν τις απαραίτητες γνώσεις για χλωρίδα και πανίδα,συνήθειες και ιδιαιτερότητες θηραμάτων πριν σηκώσουν όπλο.Προτιμω να βλέπω γνώστες που έβγαλαν σκυλιά αστέρια και είναι μέτρια ντουφέκια παρά φονιάδες που πρέπει να τους πάρεις από το χέρι για να τους πας στο καρτέρι.
Click to expand...
Αλέξανδρε, αυτό που γράφεις έχω και εγώ την άποψη πως είναι σωστό, δεν δίνει όμως απάντηση στο πως γίνεται ένας κυνηγός να είναι καλός σκοπευτής στο σκοπευτήριο και άστοχος στο κυνήγι.
Διαισθάνομαι ότι δεν πρέπει να αποφύγω να πω την γνώμη μου για το θέμα. Επιγραμματικά λοιπόν νομίζω :
1) Όπως έγραψε και ο Stelios K η φυσική κατάσταση παίζει ρόλο, το διαπίστωσα στον εαυτό μου, όταν ξεκίνησα να κάνω περδικοκυνήγι με σκύλο φέρμας και πήγαινα γρήγορα και έφτανα "σκασμένος" στη φέρμα. Μετά έμαθα να πηγαίνω αργά, συγχρόνως βελτιώθηκε η φυσική μου κατάσταση.
2) Μυθοποίηση θηράματος !!! στο κυνήγι δεν το βίωσα ιδιαίτερα το βίωσα όμως στο ψαροτούφεκο !!! που η σκόπευση αν θέλετε είναι και ευκολότερη. Το βίωσα επίσης με φίλους που σε σημαντικά θηράματα γινόντουσαν άστοχοι ενώ στις τσίχλες ήταν καλοί !
3) Εξοικείωση με την ταχύτητα και την συμπεριφορά πτήσης του κάθε θηράματος. Στις πέρδικες στις αρχές έριχνα μπροστά! ήταν κοντά και έδιναν την εντύπωση της γρήγορης πτήσης. Η προσκόπευση έτσι ήταν μεγάλη. Στα πιατάκια η ταχύτητα δεν έχουμε μεγάλες διαφορές απόστασης και ταχύτητας με αποτέλεσμα να τις συνηθίζει ο σκοπευτής και να ρίχνει σωστά.
4) Η αλλαγή της προέκτασης της τροχιάς του θηράματος κατά τη στιγμή της σκόπευσης (τα πιατάκια δεν βλέπουν ότι τα σημαδεύεις για να στρίψουν!)
5) Άλλη η τουφεκιά στο καρτέρι (σκοπευτική) άλλο στη φέρμα στην μπεκάτσα (μπηχτή). Σκεφτείτε τώρα τουφεκιές σε περπατητό τσίχλας μεγάλη ποικιλία !!! Αλλού ταιριάζει μπηχτή τουφεκιά αλλού "σκοπευτική" ... τι ακριβώς κάνουμε ; ... ; ένας Θεός το ξέρει !!! το σίγουρο είναι πως όσοι έχουν συνηθίσει στο σκοπευτήριο θα βιάζονται να ρίξουν σκοπευτικά σε πουλιά που θέλουν μπηχτή!
Όλοι αυτοί οι παράγοντες ανάλογα το είδος του κυνηγίου μπορεί να συνδυαστούν και να δώσουν πολύ κακό αποτέλεσμα και στον καλό σκοπευτή του σκοπευτηρίου...

Έγραψα και εγώ το σεντόνι μου, όσοι πιθανώς έχετε γράψει τα ίδια ζητώ συγνώμη για την επανάληψη! (δεν τα έχω διαβάσει όλα).
 
yorgos said:
Αλέξανδρε, αυτό που γράφεις έχω και εγώ την άποψη πως είναι σωστό, δεν δίνει όμως απάντηση στο πως γίνεται ένας κυνηγός να είναι καλός σκοπευτής στο σκοπευτήριο και άστοχος στο κυνήγι.
Click to expand...
Η απάντηση Γιώργο δεν βρίσκεται στην περίληψη-αποψη που απάντησες.Βρισκεται στο πρώτο ποστ μου που ανέφερα ότι σε στείρο περιβάλλον με καθορισμένες τροχιές και ταχύτητες δεν μπορείς να προσομοιώσεις έναν κυνηγοτοπο με κούραση, γλώσσα γραβάτα ένα θήραμα με αντανακλαστικά και εμπειρία στην αποφυγή του κυνηγού.Αλλο παραγγέλνω δισκάκι ενώ ξέρω από πού θα βγεί και άλλο μου έχουν πέσει τα νύχια από το κρύο περιμένοντας παπιά που δεν ξέρω αν και πότε και από πού θα μπουν.Αλλο φοράω το γιλεκακι μου και ρίχνω και άλλο είμαι σαν κρεμμύδι ντυμένος.
Κανένα δισκάκι δεν μπορεί να σε μαρμαρωσει όπως μια φάσσα.Κανενα δισκάκι δεν μπορεί να σε ατσαλωσει όπως σου φέρνουν 4 σκυλιά δίωξης έναν λαγό πάνω σου.
 
Οι τυποποιημένες...τουφεκιές σκοπευτηρίου μοιάζουν με τα κάτας στο καράτε κλπ στόχος η μυϊκή μνήμη,ρομποτικές αντιδράσεις...πρεσιουρς ποιντς, εξοικείωση μαχης,,,(χλωμουτσικο) κλπ....έλα όμως που εκεί δεν υπάρχει ο φόβος ούτε ο περιορισμός στο χρονο αντιδρασης‼️που υπάρχει όταν απείλεισαι ‼️καλό όμως σου κάνει κ όχι κακό(κ τα 2) με την προϋπόθεση να έχεις την νοημοσύνη να διαχωρίσεις τις συνθήκες‼️(χωρίς αυταπάτες)η να τις φέρεις στα μέτρα σου‼️
Alex37 said:
Η απάντηση Γιώργο δεν βρίσκεται στην περίληψη-αποψη που απάντησες.Βρισκεται στο πρώτο ποστ μου που ανέφερα ότι σε στείρο περιβάλλον με καθορισμένες τροχιές και ταχύτητες δεν μπορείς να προσομοιώσεις έναν κυνηγοτοπο με κούραση, γλώσσα γραβάτα ένα θήραμα με αντανακλαστικά και εμπειρία στην αποφυγή του κυνηγού.Αλλο παραγγέλνω δισκάκι ενώ ξέρω από πού θα βγεί και άλλο μου έχουν πέσει τα νύχια από το κρύο περιμένοντας παπιά που δεν ξέρω αν και πότε και από πού θα μπουν.Αλλο φοράω το γιλεκακι μου και ρίχνω και άλλο είμαι σαν κρεμμύδι ντυμένος.
Κανένα δισκάκι δεν μπορεί να σε μαρμαρωσει όπως μια φάσσα.Κανενα δισκάκι δεν μπορεί να σε ατσαλωσει όπως σου φέρνουν 4 σκυλιά δίωξης έναν λαγό πάνω σου.
Click to expand...
 
Alex37 said:
Η απάντηση Γιώργο δεν βρίσκεται στην περίληψη-αποψη που απάντησες.Βρισκεται στο πρώτο ποστ μου που ανέφερα ότι σε στείρο περιβάλλον με καθορισμένες τροχιές και ταχύτητες δεν μπορείς να προσομοιώσεις έναν κυνηγοτοπο με κούραση, γλώσσα γραβάτα ένα θήραμα με αντανακλαστικά και εμπειρία στην αποφυγή του κυνηγού.Αλλο παραγγέλνω δισκάκι ενώ ξέρω από πού θα βγεί και άλλο μου έχουν πέσει τα νύχια από το κρύο περιμένοντας παπιά που δεν ξέρω αν και πότε και από πού θα μπουν.Αλλο φοράω το γιλεκακι μου και ρίχνω και άλλο είμαι σαν κρεμμύδι ντυμένος.
Κανένα δισκάκι δεν μπορεί να σε μαρμαρωσει όπως μια φάσσα.Κανενα δισκάκι δεν μπορεί να σε ατσαλωσει όπως σου φέρνουν 4 σκυλιά δίωξης έναν λαγό πάνω σου.
Click to expand...
Τι να κάνω ... μετάφρασα τον Ελύτη ! :D:p
 
You must log in or register to reply here.
Back
Top