Τρόποι κλεισίματος φυσιγγίων

Στην φωτογραφία έχω τρεις διαφορετικές εκδοχές, ελαφρώς κοίλο, επίπεδο και ελαφρώς κυρτό. Την διαφορά την κάνει ο ελεύθερος χώρος, κατά τα άλλα μπορεί να γίνει τέλεια και επίπεδη η επιφάνεια με καμπυλότητα στην περίμετρο, αν φτιάξουμε το κατάλληλο στροφειο, εγώ μετέτρεψα ένα κλασικό στροφειο ρελιασματος όσο γινόταν σε τόρνο, χαμηλωνοντας το εσωτερικό κυλινδρακι στο ύψος των εξογκώματων που έχει το αυλάκι μέσα, ίσως 1η 2 δέκατα χαμηλότερα. Η επιδίωξη μου ήταν να βρω έναν τρόπο κλεισίματος όμορφο, να γίνεται από μηχανή για επαναληψιμοτητα,και να μην έχει το ρελι στην περίμετρο, το οποίο ευθύνεται σε μεγάλο βαθμό για την ραγδαία αύξηση της pmax, και την αστάθεια της καύσης της πυριτιδας σε δύσκολες συνθήκες. Οι μετρήσεις ταχύτητας που έχω κάνει δείχνουν ότι ο στόχος επετεύχθη, αλλά μόνο μετρήσεις σε αξιόπιστο βλητικο σταθμό θα δώσουν την οριστική απάντηση.
Λευτέρη καλησπέρα. Χωρίς να ξέρω τι πυρίτιδα έχεις χρησιμοποιήσει και αν βλέπω καλά, έχεις κλείσει ένα φυσιγγι με λίγα γραμμάρια σκάγια,σε χαμηλό κάλυκα και λιγη αντίσταση στο ξερελιασμα ....με ποιον τρόπο καταφέρνεις να κάψεις σωστά την πυρίτιδα;
Πάντως σου αξίζουν πολλα συγχαρητήρια γιατί βλέπω ότι προσπαθείς να πετύχεις τον στόχο σου με υπομονή και επιμονή.
 
Στην φωτογραφία έχω τρεις διαφορετικές εκδοχές, ελαφρώς κοίλο, επίπεδο και ελαφρώς κυρτό. Την διαφορά την κάνει ο ελεύθερος χώρος, κατά τα άλλα μπορεί να γίνει τέλεια και επίπεδη η επιφάνεια με καμπυλότητα στην περίμετρο, αν φτιάξουμε το κατάλληλο στροφειο, εγώ μετέτρεψα ένα κλασικό στροφειο ρελιασματος όσο γινόταν σε τόρνο, χαμηλωνοντας το εσωτερικό κυλινδρακι στο ύψος των εξογκώματων που έχει το αυλάκι μέσα, ίσως 1η 2 δέκατα χαμηλότερα. Η επιδίωξη μου ήταν να βρω έναν τρόπο κλεισίματος όμορφο, να γίνεται από μηχανή για επαναληψιμοτητα,και να μην έχει το ρελι στην περίμετρο, το οποίο ευθύνεται σε μεγάλο βαθμό για την ραγδαία αύξηση της pmax, και την αστάθεια της καύσης της πυριτιδας σε δύσκολες συνθήκες. Οι μετρήσεις ταχύτητας που έχω κάνει δείχνουν ότι ο στόχος επετεύχθη, αλλά μόνο μετρήσεις σε αξιόπιστο βλητικο σταθμό θα δώσουν την οριστική απάντηση.
Περνω το θάρρος να σε ρωτήσω ανεβηκες σε καψυλι και πυρίτιδα στα ίδια γρ σκάγια?ωραία ιδέα αν καταφέρεις να έχεις σταθερότητα στην ανάφλεξη με την ελάχιστη καταπόνηση της γόμωσης απ το κλείσιμο.
 
Στράτο, όλα τα είδη κλεισίματος παρουσιάζουν αντίσταση στο ξέρελιασμα ( άλλο μικρότερη άλλο μεγαλύτερη), ή oποια προστίθεται στην αδράνεια των σκαγιων και έτσι δημιουργείται αντίσταση στην εκτόνωση των αερίων της καύσης, περιοριζοντας τον χώρο της καύσης με συνέπεια την αύξηση των πιέσεων. Έχουμε δύο δεδομένα : η ταχύτητα καύσης της πυριτιδας είναι ανάλογη με την πίεση, ( δηλαδή αν πχ ένα γραμμάριο μίας πυριτιδας σε σταθερή πίεση 500 bar καίγεται σε 10 εκατοστά κάνης, σε πίεση 50 bar θα καεί σε 100 εκατοστά τουλάχιστον ή θα μείνει ακαυστη), και δεύτερο το κλείσιμο ευθύνεται για το 30% έως 60% της pmax. Αμέσως μετά την έξοδο της στήλης από τον καλυκα και μέσα στον αυλό οι πιέσεις πέφτουν κατακόρυφα και μόνο οι τριβες και η ελάχιστη πλέον αδράνεια της στήλης ( διότι βρίσκεται σε κίνηση αυξάνοντας διαρκώς τον χώρο καύσης), αντιστεκονται στην εκτόνωση των αερίων, και συμβάλλουν στην συγκράτηση των πιέσεων ώστε η πυρίτιδα να καεί όσο πιο έγκαιρα γίνεται. Ένα παράδειγμα, έχουμε ένα φυσίγγι με tecna 1,90 γραμμάρια και 38 γραμμάρια σκάγια. Με κλασικό αστεροειδες κλεισιμο στα 58 χιλιοστά η Pmax κυμαίνεται στα 700bar. Όταν η στήλη περάσει στον αυλό θα έχει καεί ένα ποσοστό γύρω στα 50% της πυριτιδας, τα 38γρ όμως είναι λίγα για να προβάλλουν ικανή αντίσταση ώστε η υπόλοιπη πυριτιδα να καεί έγκαιρα ,έτσι στην πράξη και όσο οι συνθήκες δυσκολεύουν ( κρύο, υγρασία στην κάνη κλπ), τόσο θα δυσκολεύεται να καεί και μάλιστα έγκαιρα ώστε να παράγει ωφέλιμο έργο. Γιαυτό όλες οι πυριτιδες αποδίδουν καλύτερα στα μεγαλυτερα βάρη του εύρους τους και σε όσο ψηλότερες πιέσεις γίνεται. Το πρόβλημα είναι πως αυξάνοντας την πίεση πέρα από το όπλο καταπονουνται και παραμορφωνονται τα σκάγια, γιαυτό ψάχνουμε πάντα τον πιο ικανοποιητικό συμβιβασμό. Αν λοιπόν ένα κλείσιμο παρουσιάζει μικρότερη αντίσταση στο ξέρελιασμα, αντί για μία πχ 36αρα πυριτιδα, χρησιμοποιούμε μια 32αρα και έχουμε την ίδια pmax, αλλά μεγαλύτερη ταχύτητα καύσης στην συνέχεια ή με την ίδια πυριτιδα ρίχνουμε την pmax σε περίπτωση που είναι πολύ ανεβασμένη. Νομίζω ότι απαντώ και στον φίλο Akboom.
 
Στράτο, όλα τα είδη κλεισίματος παρουσιάζουν αντίσταση στο ξέρελιασμα ( άλλο μικρότερη άλλο μεγαλύτερη), ή oποια προστίθεται στην αδράνεια των σκαγιων και έτσι δημιουργείται αντίσταση στην εκτόνωση των αερίων της καύσης, περιοριζοντας τον χώρο της καύσης με συνέπεια την αύξηση των πιέσεων. Έχουμε δύο δεδομένα : η ταχύτητα καύσης της πυριτιδας είναι ανάλογη με την πίεση, ( δηλαδή αν πχ ένα γραμμάριο μίας πυριτιδας σε σταθερή πίεση 500 bar καίγεται σε 10 εκατοστά κάνης, σε πίεση 50 bar θα καεί σε 100 εκατοστά τουλάχιστον ή θα μείνει ακαυστη), και δεύτερο το κλείσιμο ευθύνεται για το 30% έως 60% της pmax. Αμέσως μετά την έξοδο της στήλης από τον καλυκα και μέσα στον αυλό οι πιέσεις πέφτουν κατακόρυφα και μόνο οι τριβες και η ελάχιστη πλέον αδράνεια της στήλης ( διότι βρίσκεται σε κίνηση αυξάνοντας διαρκώς τον χώρο καύσης), αντιστεκονται στην εκτόνωση των αερίων, και συμβάλλουν στην συγκράτηση των πιέσεων ώστε η πυρίτιδα να καεί όσο πιο έγκαιρα γίνεται. Ένα παράδειγμα, έχουμε ένα φυσίγγι με tecna 1,90 γραμμάρια και 38 γραμμάρια σκάγια. Με κλασικό αστεροειδες κλεισιμο στα 58 χιλιοστά η Pmax κυμαίνεται στα 700bar. Όταν η στήλη περάσει στον αυλό θα έχει καεί ένα ποσοστό γύρω στα 50% της πυριτιδας, τα 38γρ όμως είναι λίγα για να προβάλλουν ικανή αντίσταση ώστε η υπόλοιπη πυριτιδα να καεί έγκαιρα ,έτσι στην πράξη και όσο οι συνθήκες δυσκολεύουν ( κρύο, υγρασία στην κάνη κλπ), τόσο θα δυσκολεύεται να καεί και μάλιστα έγκαιρα ώστε να παράγει ωφέλιμο έργο. Γιαυτό όλες οι πυριτιδες αποδίδουν καλύτερα στα μεγαλυτερα βάρη του εύρους τους και σε όσο ψηλότερες πιέσεις γίνεται. Το πρόβλημα είναι πως αυξάνοντας την πίεση πέρα από το όπλο καταπονουνται και παραμορφωνονται τα σκάγια, γιαυτό ψάχνουμε πάντα τον πιο ικανοποιητικό συμβιβασμό. Αν λοιπόν ένα κλείσιμο παρουσιάζει μικρότερη αντίσταση στο ξέρελιασμα, αντί για μία πχ 36αρα πυριτιδα, χρησιμοποιούμε μια 32αρα και έχουμε την ίδια pmax, αλλά μεγαλύτερη ταχύτητα καύσης στην συνέχεια ή με την ίδια πυριτιδα ρίχνουμε την pmax σε περίπτωση που είναι πολύ ανεβασμένη. Νομίζω ότι απαντώ και στον φίλο Akboom.
... .shake hands. ...:)
 
Το απατητο βησμα δην μεγαλητερο χορο καυσης.+χαμηλοτερο μπαφηλα+ βαθη ρελη.για στηλτα σε κανονακι ναδεις
Καλημέρα Γιάννη (και λοιποί συμμετέχοντες στο θέμα)!... :) ...

Το απάτητο βύσμα όμως Γιάννη δεν είναι «σχετικό»?...ακόμα και στο πολυσταδιακό κλείσιμο, εννοώ...?

Δεν πρέπει ανεξάρτητα με τον τύπο κλεισίματος να έχουμε συμπιέσει τόσο την πυρίτιδα που να έχει αποβληθεί ο αέρας από τα φυλλίδια της, και επιπλέον να έχει συμπιεστεί «τόσο όσο» χρειάζεται ανάλογα με τον τύπο της έτσι ώστε να καεί καλά και να αποδώσει εκείνο το βαθμό προοδευτικότητας που έχει ως χαρακτηριστικό, ανάλογα βέβαια με το φορτίο γόμωσης που έχουμε επιλέξει ?

Να έχει δηλαδή την ανάλογη ΠΥΚΝΟΤΗΤΑ ΦΟΡΤΩΣΗΣ, που αντιστοιχεί στα χαρακτηριστικά της?

Αυτό δεν ισοδυναμεί με ~0,5/1/1,5/2,0 χιλ. συμπιεσμένο το βύσμα ανάλογα με τον τύπο της πυρίτιδας?

Π.χ. μια ΜΒ (Χ32 η Χ36) που είναι συμπιέσιμη δεν χρειάζεται παραπάνω συμπιεσμένο βύσμα (ανάλογα βέβαια με την «σκληρότητα» του)?

Ρωτώ γιατί από τα λίγα που ξέρω και καταλαβαίνω, η παρεμβολή του Γ Σταδίου ( η το πολυσταδιακό κλείσιμο αν θες με 4 η 5 στάδια ) , ίσως να ταιριάζει περισσότερο ( με την προϋπόθεση ότι γίνεται σωστά ) στις κλασικές διβασικές πυρίτιδες π.χ. S4n, Sipe & Tecna, που δεν θέλουν ζόρισμα και πίεση …

Από την μικρή μου ενασχόληση με το αστεροειδές 2 σταδίων μόνο, στις MB X 32 , MB X 36 , MG2 δεν αντιμετώπισα ιδιαίτερο πρόβλημα , και τα φυσίγγια ήταν τουλάχιστον αξιοπρεπή, καταλαβαίνω όμως ότι με την S4n συγκεκριμένα που δουλεύω, χρειάζεται το Γ’ Στάδιο…

Υ.Γ…είναι πολύ ενδιαφέρον το θέμα «ΤΡΟΠΟΙ ΚΛΕΙΣΙΜΑΤΟΣ ΦΥΣΣΙΓΓΙΩΝ», και προσωπικά πιστεύω ότι καλό θα ήταν να συνεχιστούν οι σχετικές αναρτήσεις…:)...
 
Δικοί μου "κανόνες".

Κλείνω αστεροειδώς ή ρελιαστά, σκάγια δράμια και μονόβολα με τέτοιο τρόπο ώστε όλα τα υλικά που βρίσκονται μέσα στο φυσίγγιο να μην κουνιούνται.
Αυτά τα περί συμπίεσης αμορτισέρ με τόσα κιλά πίεσης κλπ. δεν τα κατάλαβα ποτέ. Ιταλικά τερτίπια.
Και φυσικά αναφέρονται σε συνταγές που δεν δίνουν ποτέ μήκος κλεισμένου φυσιγγίου.
Ούτε το αν οι μονοβασικές απαιτούν περισσότερα κιλά συμπίεσης από τις διβασικές ή το αντίστροφο ή οποιαδήποτε άλλη Ιταλοφερμένη σαχλαμάρα.
Αντί να γράφουν τα κιλά συμπίεσης θα μπορούσαν να γράψουν το μήκος του φυσιγγίου. Πιο απλό δεν είναι;
Είτε μας αρέσει είτε όχι οι Αμερικάνοι είναι χρόνια μπροστά σε τέτοιου είδους θέματα. Και δεν αφήνουν τίποτε στη τύχη.
 
Δικοί μου "κανόνες".

Κλείνω αστεροειδώς ή ρελιαστά, σκάγια δράμια και μονόβολα με τέτοιο τρόπο ώστε όλα τα υλικά που βρίσκονται μέσα στο φυσίγγιο να μην κουνιούνται.
Αυτά τα περί συμπίεσης αμορτισέρ με τόσα κιλά πίεσης κλπ. δεν τα κατάλαβα ποτέ. Ιταλικά τερτίπια.
Και φυσικά αναφέρονται σε συνταγές που δεν δίνουν ποτέ μήκος κλεισμένου φυσιγγίου.
Ούτε το αν οι μονοβασικές απαιτούν περισσότερα κιλά συμπίεσης από τις διβασικές ή το αντίστροφο ή οποιαδήποτε άλλη Ιταλοφερμένη σαχλαμάρα.
Αντί να γράφουν τα κιλά συμπίεσης θα μπορούσαν να γράψουν το μήκος του φυσιγγίου. Πιο απλό δεν είναι;
Είτε μας αρέσει είτε όχι οι Αμερικάνοι είναι χρόνια μπροστά σε τέτοιου είδους θέματα. Και δεν αφήνουν τίποτε στη τύχη.
Νομίζω ακολουθείς την «ιδανική» μέθοδο φιλέ μου… :)...

Προσωπικά, ακόμα, προτιμώ να «ακούω» λίγο τα σκάγια, σαν νέος ιδιογομωτής…

Υ.Γ…από το βιβλίο του Χ. Χατζιώτη…

Βαθμός -σφιξίματος- των χειλιών του κάλυκα....jpg
 
Όταν κλείνουμε πχ. πεντασταδιακά με s4 αφήνουμε κενό χώρο 14 χιλ. ενώ όταν κλείνουμε ΜΒ32 ή ΜΒ36 αφήνουμε κενό χώρο 13 χιλ. οπότε ασκούμε μεγαλύτερη πίεση στη πυρίτιδα. Αυτό τουλάχιστον εφαρμόζω εγώ.
...έχει μια λογική η μέθοδος σου , κατανοητό...:)....
 
Καλημέρα Γιάννη (και λοιποί συμμετέχοντες στο θέμα)!... :) ...

Το απάτητο βύσμα όμως Γιάννη δεν είναι «σχετικό»?...ακόμα και στο πολυσταδιακό κλείσιμο, εννοώ...?

Δεν πρέπει ανεξάρτητα με τον τύπο κλεισίματος να έχουμε συμπιέσει τόσο την πυρίτιδα που να έχει αποβληθεί ο αέρας από τα φυλλίδια της, και επιπλέον να έχει συμπιεστεί «τόσο όσο» χρειάζεται ανάλογα με τον τύπο της έτσι ώστε να καεί καλά και να αποδώσει εκείνο το βαθμό προοδευτικότητας που έχει ως χαρακτηριστικό, ανάλογα βέβαια με το φορτίο γόμωσης που έχουμε επιλέξει ?

Να έχει δηλαδή την ανάλογη ΠΥΚΝΟΤΗΤΑ ΦΟΡΤΩΣΗΣ, που αντιστοιχεί στα χαρακτηριστικά της?

Αυτό δεν ισοδυναμεί με ~0,5/1/1,5/2,0 χιλ. συμπιεσμένο το βύσμα ανάλογα με τον τύπο της πυρίτιδας?

Π.χ. μια ΜΒ (Χ32 η Χ36) που είναι συμπιέσιμη δεν χρειάζεται παραπάνω συμπιεσμένο βύσμα (ανάλογα βέβαια με την «σκληρότητα» του)?

Ρωτώ γιατί από τα λίγα που ξέρω και καταλαβαίνω, η παρεμβολή του Γ Σταδίου ( η το πολυσταδιακό κλείσιμο αν θες με 4 η 5 στάδια ) , ίσως να ταιριάζει περισσότερο ( με την προϋπόθεση ότι γίνεται σωστά ) στις κλασικές διβασικές πυρίτιδες π.χ. S4n, Sipe & Tecna, που δεν θέλουν ζόρισμα και πίεση …

Από την μικρή μου ενασχόληση με το αστεροειδές 2 σταδίων μόνο, στις MB X 32 , MB X 36 , MG2 δεν αντιμετώπισα ιδιαίτερο πρόβλημα , και τα φυσίγγια ήταν τουλάχιστον αξιοπρεπή, καταλαβαίνω όμως ότι με την S4n συγκεκριμένα που δουλεύω, χρειάζεται το Γ’ Στάδιο…

Υ.Γ…είναι πολύ ενδιαφέρον το θέμα «ΤΡΟΠΟΙ ΚΛΕΙΣΙΜΑΤΟΣ ΦΥΣΣΙΓΓΙΩΝ», και προσωπικά πιστεύω ότι καλό θα ήταν να συνεχιστούν οι σχετικές αναρτήσεις…:)...
Γιάννη, σε όλα τα φυσίγγια, πρίν τα κλείσω, πατάω την στήλη με τα σκάγια, με την μεζούρα, τόσο, ώστε να κατέβει 1 χιλιοστό περίπου και μετά την αφήνω. Πιστεύω ότι η κίνηση αυτή, αφαιρεί τον αέρα και συμπυκνώνει την πυρίτιδα.
 
Γιάννη, σε όλα τα φυσίγγια, πρίν τα κλείσω, πατάω την στήλη με τα σκάγια, με την μεζούρα, τόσο, ώστε να κατέβει 1 χιλιοστό περίπου και μετά την αφήνω. Πιστεύω ότι η κίνηση αυτή, αφαιρεί τον αέρα και συμπυκνώνει την πυρίτιδα.
1 χιλιοστό μόνο;
 
Στέλιο μπορεί και 1.5 χιλιοστό. Αναλόγως την συνταγή. Συνήθως το χέρι πάει μονο του που θα σταματήσει.
Ρώτησα γιατι συνήθως πατάω αρκετά παραπάνω.
Δεν ξέρω κατά πόσο παίζει ρόλο το πάτημα σε αυτή τη φάση αφού θα πατήσουμε ούτως ή άλλως ακόμα κ στην περίπτωση των 56.5 χιλ που έχουμε βύσμα σχετικά απάτητο.
 
Ρώτησα γιατι συνήθως πατάω αρκετά παραπάνω.
Δεν ξέρω κατά πόσο παίζει ρόλο το πάτημα σε αυτή τη φάση αφού θα πατήσουμε ούτως ή άλλως ακόμα κ στην περίπτωση των 56.5 χιλ που έχουμε βύσμα σχετικά απάτητο.
Στέλιο εγώ πάντα πατάω για μερικά δευτερόλεπτα. Νομίζω, μόλις το αφήσω, το βύσμα επανέρχεται. Απλά η πυρίτιδα έχει "σφίξει".
 
Δικοί μου "κανόνες".

Κλείνω αστεροειδώς ή ρελιαστά, σκάγια δράμια και μονόβολα με τέτοιο τρόπο ώστε όλα τα υλικά που βρίσκονται μέσα στο φυσίγγιο να μην κουνιούνται.
Αυτά τα περί συμπίεσης αμορτισέρ με τόσα κιλά πίεσης κλπ. δεν τα κατάλαβα ποτέ. Ιταλικά τερτίπια.
Και φυσικά αναφέρονται σε συνταγές που δεν δίνουν ποτέ μήκος κλεισμένου φυσιγγίου.
Ούτε το αν οι μονοβασικές απαιτούν περισσότερα κιλά συμπίεσης από τις διβασικές ή το αντίστροφο ή οποιαδήποτε άλλη Ιταλοφερμένη σαχλαμάρα.
Αντί να γράφουν τα κιλά συμπίεσης θα μπορούσαν να γράψουν το μήκος του φυσιγγίου. Πιο απλό δεν είναι;
Είτε μας αρέσει είτε όχι οι Αμερικάνοι είναι χρόνια μπροστά σε τέτοιου είδους θέματα. Και δεν αφήνουν τίποτε στη τύχη.
Εγώ κληνω για να μην φύγουν τα σκάγια από το φυσίγγι αυτό μου έλεγε ένας βλητικος από Ιταλία
Αυτή την καραμέλα με το να κόβεις τους καληκες και να ρελιαζεις 56,5 ποτέ δεν την κατάλαβα
 
όταν κόβω τους κάλυκες και γεμίζω νανάκια το κάνω κυρίως για να μην χρησιμοποιώ πολύ ψηλά βύσματα
Λευτέρη, σε αυτή την περίπτωση πώς τροποποιείς μια συνταγή, που είναι για κανονικό κάλυκα π.χ. 69 χιλιοστών ??? Μειώνεις την πυρίτιδα, και πόσο ??? Μέχρι τι ύψος μπορεί να κόψεις τον κάλυκα, για το ίδιο βάρος σκαγιών ???
 
Back
Top