Πως να μην υπάρχει συνονοματε? Ξεκινάμε μεθαύριο και δεν ξέρουμε τι θα μας ξημερώσει παρα περα. Θα μας σταματήσουν τον Οκτώβρη? Τον Νοέμβριο? Θα φάμε παλι το ίδιο δούλεμα με πέρισυ? Όπως είπα και χθες οι μισοί και παραπάνω δεν βγάζουν άδειες ακόμη περιμένοντας να δουν τι θα γίνει παραπερα. Αλλά άντε και βγάζουν τον Οκτώβρη. Ποιος εγγυάται ότι τον Νοέμβριο δεν θα μας κάνουν πάλι τα ιδια????Kαλμέρα σε όλους .
Κοντοζυγώνει η έναρξη, άλλα διακρίνω μια παγωμάρα φέτος ...
Ειναι αυτό που λεμε Μήτσομ ,αμα χαθεί η ελπίδα γ@m@t@ !Πως να μην υπάρχει συνονοματε? Ξεκινάμε μεθαύριο και δεν ξέρουμε τι θα μας ξημερώσει παρα περα. Θα μας σταματήσουν τον Οκτώβρη? Τον Νοέμβριο? Θα φάμε παλι το ίδιο δούλεμα με πέρισυ? Όπως είπα και χθες οι μισοί και παραπάνω δεν βγάζουν άδειες ακόμη περιμένοντας να δουν τι θα γίνει παραπερα. Αλλά άντε και βγάζουν τον Οκτώβρη. Ποιος εγγυάται ότι τον Νοέμβριο δεν θα μας κάνουν πάλι τα ιδια????
Δεν υπάρχει ψυχολογία.....Kαλμέρα σε όλους .
Κοντοζυγώνει η έναρξη, άλλα διακρίνω μια παγωμάρα φέτος ...
Έχει χαθεί προ πολλού σε αυτό τον τόπο δυστυχώς. Άλλες χρόνιες εβλεπα κόσμο να ψάχνει τέτοιες μερες. Αμάξια και παρέες παντου. Φέτος ένα μπαρμπουλη είδα εκεί που πήγα σήμερα και ένα τζιπ που έκοβε βόλτες απεναντι.Ειναι αυτό που λεμε Μήτσομ ,αμα χαθεί η ελπίδα γ@m@t@ !
Περαστικά Ηλία !Καλημερα παλικαρια...δηπλομενος απο την μεση δεν βλεπω να κανο εναρξη μετα απο πολλα χρονια....θα δουμε
Καλησπέρα σας....υπό τη σκιά της κληματαριάς,παρέα με 2-3 σκούρκους να γυροφέρνουν....
Τι μου θυμίσατε! Σχεδόν 50 χρόνια πριν !!! Ήμασταν στη βρύση της γειτονιάς μας, απόγευμα, στον ίσκιο κάτω απ΄τις καστανιές και τους πλατάνους. Μαζί και μια οικογένεια που έμενε Αθήνα, κι ερχόταν τα καλοκαίρια για διακοπές. Ο γιός τους, συνομήλικός μου 10-11 χρονών, είχε φέρει εκείνη τη χρονιά ένα αεροβόλο τουφεκάκι και έπαιζε. Εγώ δεν είχα ξαναπιάσει στα χέρια μου αεροβόλο (πού τέτοια τύχη...). Του ζήτησα λοιπόν, όπως ήταν φυσικό, να μου το δώσει να ρίξω κι εγώ μερικά σφαιράκια. Μου το δίνει, και όπως κοιτάζαμε τριγύρω να δούμε κάποιο αντικείμενο για να το βάλω στο σημάδι, βλέπουμε γύρω στα 5 μέτρα απόσταση ένα σκούρκο (εμείς τους λέμε κοκκινομπουμπούρους) να κόβει βόλτες αργά-αργά, 10-20 πόντους πάνω από ένα μικρό αυλάκι που διέσχιζε την αυλή της βρύσης θέλοντας προφανώς να κάτσει για να πάρει νερό. Εντελώς αυθόρμητα χωρίς να το σκεφτώ, επωμίζω σημαδεύω και ρίχνω ... Και κόβεται σε δυο κομμάτια, ακριβώς στη μέση !!!!Τφεκατς....
Το είχες απο μικρος Στελιο!!!! Φυσικο ταλεντο.Τι μου θυμίσατε! Σχεδόν 50 χρόνια πριν !!! Ήμασταν στη βρύση της γειτονιάς μας, απόγευμα, στον ίσκιο κάτω απ΄τις καστανιές και τους πλατάνους. Μαζί και μια οικογένεια που έμενε Αθήνα, κι ερχόταν τα καλοκαίρια για διακοπές. Ο γιός τους, συνομήλικός μου 10-11 χρονών, είχε φέρει εκείνη τη χρονιά ένα αεροβόλο τουφεκάκι και έπαιζε. Εγώ δεν είχα ξαναπιάσει στα χέρια μου αεροβόλο (πού τέτοια τύχη...). Του ζήτησα λοιπόν, όπως ήταν φυσικό, να μου το δώσει να ρίξω κι εγώ μερικά σφαιράκια. Μου το δίνει, και όπως κοιτάζαμε τριγύρω να δούμε κάποιο αντικείμενο για να το βάλω στο σημάδι, βλέπουμε γύρω στα 5 μέτρα απόσταση ένα σκούρκο (εμείς τους λέμε κοκκινομπουμπούρους) να κόβει βόλτες αργά-αργά, 10-20 πόντους πάνω από ένα μικρό αυλάκι που διέσχιζε την αυλή της βρύσης θέλοντας προφανώς να κάτσει για να πάρει νερό. Εντελώς αυθόρμητα χωρίς να το σκεφτώ, επωμίζω σημαδεύω και ρίχνω ... Και κόβεται σε δυο κομμάτια, ακριβώς στη μέση !!!!
(... Η τύχη του πρωτάρη !!!!)
Ηλια περαστικα.Καλημερα παλικαρια...δηπλομενος απο την μεση δεν βλεπω να κανο εναρξη μετα απο πολλα χρονια....θα δουμε
Γεια σου Γιωργάρα, μπυρίτσα δεν βλέπω και ανησυχώ.Καλημέρα στην παρέα View attachment 30995