ΟΡΑΣΗ

[leo]

θα προσπαθήσω
Π.χ στην προσπάθεια να ακολουθήσω την κίνηση του στόχου νομίζω ότι χάνω καρε (αν μπορούμε να το πούμε έτσι)κ στο συγχρονισμό μάτια , κάννη, κίνηση σώματος πολλές φορές βγαίνω εκτως τις πορείας του στόχου
Βέβαια όσο δουλεύω τί στάση-επομιση και τεχνικές έχω καλά αποτελέσματα αλλά όχι πάντα

Είπες τεράστια κουβέντα τώρα. Είσαι ο πρώτος που αναφέρεται σε "καρέ" και έχεις απόλυτο δίκιο και εξαιρετική αντίληψη αφού πήγε το μυαλό σου εκεί.

Αναφέρομαι συχνά στην αντίληψη της κίνησης από τα ανθρώπινα μάτια, η οποία είναι 16 καρέ το δευτερόλεπτο, αντίστοιχη μίας κάμερας παλαιάς τεχνολογίας δηλαδή. Όσο πιο γρήγορα κινούμαστε, τόσο λιγότερα καρέ διαδοχικών θέσεων του όπλου προλαβαίνουν να δουν τα μάτια μας, άρα τόσο λιγότερο έλεγχο ασκούμε σε αυτό.

Όταν θέλουμε να κάνουμε ωραία γράμματα, γράφουμε αργά, ώστε να μπορούν τα μάτια μας να διορθώνουν το χέρι μας. Κατ' αντιστοιχία όταν θέλουμε να κουνήσουμε σωστά το όπλο πρέπει να το κουνάμε αργά, ώστε να προλαβαίνουν τα μάτια μας να διορθώνουν τα χέρια μας.

 

[george s k]

Ακριβώς έτσι....όλα τα γύρω θολά....κάτι σαν το τούνελ βιζιον ,όταν πλακώνεις κάποιον στο ξύλο....

και νόμιζα ότι μόνο σε εμένα συμβαίνει αυτό.
υπάρχουν λοιπόν και άλλοι μουρλοί ........................χαχαχαχαχα

 

[BIRDY]

Σκεφτομαι οτι αν κανω καποιο λαθος θα γινω ρεζιλι
Σκεφτομαι οτι ολοι με βλεπουν!!!
Και σπανια κανω πανω απο 17 -συνηθως ειμαι στο 12-14!!!

Φίλε μου ακριβώς τα ίδια κι εγώ ακόμα και στο κυνήγι όταν κάθεται δίπλα και με παρατηρεί αστοχώ πολύ συχνά, σαν να αποσπάται η προσοχή ή σαν να δημιουργείται ανεξέλεγκτο άγχος καταστροφικό για την συγκέντρωση.

 

[Johnny brow]

Ετσι ειναι φιλε βλεπεις του μουρη που θες να κατεβασεις μονο

Κ εκεί είναι που πιάνει το ...σακερ πάντς ...

 

[Νικολας(ο mikros)]

Είπες τεράστια κουβέντα τώρα. Είσαι ο πρώτος που αναφέρεται σε "καρέ" και έχεις απόλυτο δίκιο και εξαιρετική αντίληψη αφού πήγε το μυαλό σου εκεί.

Αναφέρομαι συχνά στην αντίληψη της κίνησης από τα ανθρώπινα μάτια, η οποία είναι 16 καρέ το δευτερόλεπτο, αντίστοιχη μίας κάμερας παλαιάς τεχνολογίας δηλαδή. Όσο πιο γρήγορα κινούμαστε, τόσο λιγότερα καρέ διαδοχικών θέσεων του όπλου προλαβαίνουν να δουν τα μάτια μας, άρα τόσο λιγότερο έλεγχο ασκούμε σε αυτό.

Όταν θέλουμε να κάνουμε ωραία γράμματα, γράφουμε αργά, ώστε να μπορούν τα μάτια μας να διορθώνουν το χέρι μας. Κατ' αντιστοιχία όταν θέλουμε να κουνήσουμε σωστά το όπλο πρέπει να το κουνάμε αργά, ώστε να προλαβαίνουν τα μάτια μας να διορθώνουν τα χέρια μας.

Οπότε αργά και σταθερά ...
Να εκπεδευσουμαι το σώμα με την εικόνα που δέχεται ο επεξεργαστής(μυαλό) από τον αισθητήρα (μάτια)

 

[Pain]

Αυτό με τα καρέ εγώ το αισθάνομαι πολύ έντονα στο σκοπευτήριο στα πολύ γρήγορα κοντικα δισκάκια, βλέπω πολυ καθαρά τον δίσκο στην αρχή αλλά όταν πατάω την σκανδάλη αισθάνομαι ότι δεν τον βλέπω αλλά τον σπάω σαν να του έχω πάρει τα μέτρα από πριν, τα δισκάκια που έχω χρόνο έχω ανάγκη στο οπτικό μου πεδίο να αισθάνομαι της κάννες του οπλου. Επωμιζω δεξιά με κυρίαρχο αριστερό και πλέον ρίχνω διοφθαλμα, πριν δύο χρόνια όταν έφτανα τον δίσκο έκλεινα μάτι προσπερνουσα και πάταγα την σκανδάλη, έτσι έριχνα και στο κυνήγι έκλεινα το μάτι λίγο πριν πατήσω και οφείλω να πω ότι έριχνα πολύ καλά πάντα, όμως μετά ήρθε το skeet και άλλαξε πολλά.

 

[leo]

Να κάνουμε μία ανακεφαλαίωση λοιπόν:

Η ενστικτώδης σκόπευση επικρατεί με συντριπτική πλειοψηφία, τουλάχιστον στο δείγμα όσων κατέθεσαν την άποψη τους μέχρι στιγμής. Ως ορισμό της διαπιστώνουμε ως κοινό παρονομαστή την ολική άγνοια κάννης ή έστω την μερική της επίγνωση αλλά και αυτή όχι σταθερά πάντα.

Επίσης διαπιστώνουμε από τα γραφόμενα ότι η απόδοση της ενστικτώδους σκόπευσης εξαρτάται από την διάθεση, την φυσική κατάσταση, τις υποκείμενες σκοτουρες κλπ και γενικά συνοδεύεται από απώλεια επίγνωσης του τι συμβαίνει και αδυναμία διόρθωσης του, αλλά εν γένει είναι αποδεκτή ως μέθοδος γιατί πάνω απ'όλα αποδίδει αξιοπρεπή αποτελέσματα χωρίς ιδιαίτερο κόπο και πάνω απ'όλα χωρίς πολλή σκέψη.

Συμφωνούμε ως εδώ;

Ωραία, πάμε παρακάτω.

Η ενστικτώδης σκόπευση και το σκληρό κοίταγμα είναι γεγονός ότι πάνε παρέα. Το σκληρό κοίταγμα συνεπάγεται και άγνοια κάννης, άρα ο έλεγχος του αποτελέσματος είναι πρακτικά αδύνατος.

Η σκόπευση με τεχνικές απαιτεί μαλακό κοίταγμα, δηλαδή επίγνωση κάννης, αλλά εκ των πραγμάτων ακυρώνει το ένστικτο, το οποίο αποδεδειγμένα δίνει απρόσμενα αποτελέσματα χωρίς πολύ κόπο, όπως είδαμε παραπάνω.

Ποια είναι η λύση λοιπόν; Ιδανικά θέλουμε να συνδυάσουμε την μαλακή εστίαση με τις τεχνικές της και τη σκληρή εστίαση με το ένστικτο που τη συνοδεύει και να τα βάλουμε στη σωστή χρονική σειρά ώστε η συνεργασία τους να αποτελέσουν μια ολοκληρωμένη σκοπευτική μέθοδο που δεν ελπίζει στην επιτυχία αλλά την εξασφαλίζει.

Το ένστικτο το θέλουμε για να μας τελειώσει την φάση, δίνοντας την εντολή να τραβηχτεί η σκανδάλη, αλλά για την άφιξη του όπλου σε αυτό το σημείο υπεύθυνοι είμαστε εμείς.

Τα χέρια (συνειδητός χειρισμός του όπλου) ξεκινούν την προσπάθεια και τα μάτια (υποσυνείδητο/ένστικτο) την τελειώνουν.

 

[george s k]

Αυτό με τα καρέ εγώ το αισθάνομαι πολύ έντονα στο σκοπευτήριο στα πολύ γρήγορα κοντικα δισκάκια, βλέπω πολυ καθαρά τον δίσκο στην αρχή αλλά όταν πατάω την σκανδάλη αισθάνομαι ότι δεν τον βλέπω αλλά τον σπάω σαν να του έχω πάρει τα μέτρα από πριν, τα δισκάκια που έχω χρόνο έχω ανάγκη στο οπτικό μου πεδίο να αισθάνομαι της κάννες του οπλου. Επωμιζω δεξιά με κυρίαρχο αριστερό και πλέον ρίχνω διοφθαλμα, πριν δύο χρόνια όταν έφτανα τον δίσκο έκλεινα μάτι προσπερνουσα και πάταγα την σκανδάλη, έτσι έριχνα και στο κυνήγι έκλεινα το μάτι λίγο πριν πατήσω και οφείλω να πω ότι έριχνα πολύ καλά πάντα, όμως μετά ήρθε το skeet και άλλαξε πολλά.

εμένα πάντως φίλε , με έχασες τελείως .
τελικά το τι "βλέπει" ο καθένας μας είναι τελείως διαφορετικό.

τώρα αρχίζω να καταλαβαίνω τον "πονοκέφαλο" του @leo όταν θα πρέπει
1. να καταλάβει τι βλέπει ο μαθητής
2. να του μεταφέρει αυτό που πρέπει , όμως μέσα από την οπτική που ο κάθε μαθητής αντιλαμβάνεται

............... όσο περισσότερο το σκέφτομαι , τόσο πιό πολύ "καίγομαι"......

 

[leo]

Εξήγησε μας λοιπόν τι σημαίνει εστιάζουμε στον στόχο ; πως ακριβώς γίνεται αυτό ; μήπως μοιάζει σαν το ζουμ μιας κάμερας ;

Η σκληρή εστίαση και η μαλακή εστίαση δεν είναι θέμα hardware (μάτια) αλλά software (εγκέφαλος). Τα μάτια δεν μπορούν να αυξομοιώσουν την ένταση. Μπορούν απλά να εστιάσουν κάπου την κεντρική όραση και να έχουν ένα εύρος περιφερειακής όρασης, ανάλογα πάντα με τη διαστολή ή συστολή της κόρης. Το μαλακό/σκληρό είναι απόφαση του εγκεφάλου για το ποια οπτικά δεδομένα από όσα φτάνουν στον οπτικό φλοιό τον ενδιαφέρουν.

 

[leo]

εμένα πάντως φίλε , με έχασες τελείως .
τελικά το τι "βλέπει" ο καθένας μας είναι τελείως διαφορετικό.

τώρα αρχίζω να καταλαβαίνω τον "πονοκέφαλο" του @leo όταν θα πρέπει
1. να καταλάβει τι βλέπει ο μαθητής
2. να του μεταφέρει αυτό που πρέπει , όμως μέσα από την οπτική που ο κάθε μαθητής αντιλαμβάνεται

............... όσο περισσότερο το σκέφτομαι , τόσο πιό πολύ "καίγομαι"......

Welcome to my world!

 

[george s k]

Welcome to my world!

no thank you , i prefer mine.............

 

[Dimitris benelli]

εμένα πάντως φίλε , με έχασες τελείως .
τελικά το τι "βλέπει" ο καθένας μας είναι τελείως διαφορετικό.

τώρα αρχίζω να καταλαβαίνω τον "πονοκέφαλο" του @leo όταν θα πρέπει
1. να καταλάβει τι βλέπει ο μαθητής
2. να του μεταφέρει αυτό που πρέπει , όμως μέσα από την οπτική που ο κάθε μαθητής αντιλαμβάνεται

............... όσο περισσότερο το σκέφτομαι , τόσο πιό πολύ "καίγομαι"......

Ριγκο καηκες

 

[Dimitris benelli]

Η σκληρή εστίαση και η μαλακή εστίαση δεν είναι θέμα hardware (μάτια) αλλά software (εγκέφαλος). Τα μάτια δεν μπορούν να αυξομοιώσουν την ένταση. Μπορούν απλά να εστιάσουν κάπου την κεντρική όραση και να έχουν ένα εύρος περιφερειακής όρασης, ανάλογα πάντα με τη διαστολή ή συστολή της κόρης. Το μαλακό/σκληρό είναι απόφαση του εγκεφάλου για το ποια οπτικά δεδομένα από όσα φτάνουν στον οπτικό φλοιό τον ενδιαφέρουν.

Αυτό με την συστολή διαστολή της κόρης, τι ακριβώς δηλαδή κάνουμε ; όποτε κοουτς με δυο λόγια, κοιτάμε μαλακα το πιατο, έρχονται οι κάνες στην τροχιά σαν σκιά, νοιώθουμε που είναι, σιγουρευουμε την εικόνα προσκοπευσης , κοιταμε σκληρά ένα σημείο του πιατου , παταμε , συνεχίζουμε, ζερο η καλό ;

 

[leo]

όποτε κοουτς με δυο λόγια, κοιτάμε μαλακα το πιατο, έρχονται οι κάνες στην τροχιά σαν σκιά, νοιώθουμε που είναι, σιγουρευουμε την εικόνα προσκοπευσης , κοιταμε σκληρά ένα σημείο του πιατου , παταμε , συνεχίζουμε, ζερο η καλό ;

Καλότατο!

 

[leo]

Αυτό με την συστολή διαστολή της κόρης, τι ακριβώς δηλαδή κάνουμε ;

Δεν μπορούμε να το ελέγξουμε. Μπορούμε μόνο να ρυθμίσουμε την φωτεινότητα των γυαλιών μας. Όσο πιο πολύ φως μπαίνει στα μάτια, τόσο μικραίνει η κόρη και αυξάνεται η κεντρική όραση αλλά μειώνεται η περιφερειακή. Το λίγο φως σημαίνει μεγάλη κόρη, φτωχή κεντρική όραση και καλή περιφερειακή. Για αυτό και οι σκηταδοροι παίζουν με σκούρους φακούς ενώ οι τραπαδοροι με ανοικτούς.

 

[BeReT aKa RoBo aKa 1%]

no thank you , i prefer mine.............

Μιλάς και Ιταλικά;

 

[george s k]

Αυτό με την συστολή διαστολή της κόρης, τι ακριβώς δηλαδή κάνουμε ; όποτε κοουτς με δυο λόγια, κοιτάμε μαλακα το πιατο, έρχονται οι κάνες στην τροχιά σαν σκιά, νοιώθουμε που είναι, σιγουρευουμε την εικόνα προσκοπευσης , κοιταμε σκληρά ένα σημείο του πιατου , παταμε , συνεχίζουμε, ζερο η καλό ;

εγώ πάντως ούτε έτσι.
αν τα μάτια μου πηγαινοέρχονται σε κάνες και πιάτο ,........... ζαλίζομαι ...........

 

[george s k]

Μιλάς και Ιταλικά;

όχι ακόμα..................

 

[leo]

εγώ πάντως ούτε έτσι.
αν τα μάτια μου πηγαινοέρχονται σε κάνες και πιάτο ,........... ζαλίζομαι ...........

Συ είπας περί κοιταγματος αγαπημένε μου.

 

[giannis_k]

Να κάνουμε μία ανακεφαλαίωση λοιπόν:

Η ενστικτώδης σκόπευση επικρατεί με συντριπτική πλειοψηφία, τουλάχιστον στο δείγμα όσων κατέθεσαν την άποψη τους μέχρι στιγμής. Ως ορισμό της διαπιστώνουμε ως κοινό παρονομαστή την ολική άγνοια κάννης ή έστω την μερική της επίγνωση αλλά και αυτή όχι σταθερά πάντα.

Επίσης διαπιστώνουμε από τα γραφόμενα ότι η απόδοση της ενστικτώδους σκόπευσης εξαρτάται από την διάθεση, την φυσική κατάσταση, τις υποκείμενες σκοτουρες κλπ και γενικά συνοδεύεται από απώλεια επίγνωσης του τι συμβαίνει και αδυναμία διόρθωσης του, αλλά εν γένει είναι αποδεκτή ως μέθοδος γιατί πάνω απ'όλα αποδίδει αξιοπρεπή αποτελέσματα χωρίς ιδιαίτερο κόπο και πάνω απ'όλα χωρίς πολλή σκέψη.

Συμφωνούμε ως εδώ;

Ωραία, πάμε παρακάτω.

Η ενστικτώδης σκόπευση και το σκληρό κοίταγμα είναι γεγονός ότι πάνε παρέα. Το σκληρό κοίταγμα συνεπάγεται και άγνοια κάννης, άρα ο έλεγχος του αποτελέσματος είναι πρακτικά αδύνατος.

Η σκόπευση με τεχνικές απαιτεί μαλακό κοίταγμα, δηλαδή επίγνωση κάννης, αλλά εκ των πραγμάτων ακυρώνει το ένστικτο, το οποίο αποδεδειγμένα δίνει απρόσμενα αποτελέσματα χωρίς πολύ κόπο, όπως είδαμε παραπάνω.

Ποια είναι η λύση λοιπόν; Ιδανικά θέλουμε να συνδυάσουμε την μαλακή εστίαση με τις τεχνικές της και τη σκληρή εστίαση με το ένστικτο που τη συνοδεύει και να τα βάλουμε στη σωστή χρονική σειρά ώστε η συνεργασία τους να αποτελέσουν μια ολοκληρωμένη σκοπευτική μέθοδο που δεν ελπίζει στην επιτυχία αλλά την εξασφαλίζει.

Το ένστικτο το θέλουμε για να μας τελειώσει την φάση, δίνοντας την εντολή να τραβηχτεί η σκανδάλη, αλλά για την άφιξη του όπλου σε αυτό το σημείο υπεύθυνοι είμαστε εμείς.

Τα χέρια (συνειδητός χειρισμός του όπλου) ξεκινούν την προσπάθεια και τα μάτια (υποσυνείδητο/ένστικτο) την τελειώνουν.

Δάσκαλε αυτό συνειρμικά μου φέρνει στο νου τα αθλήματα με μπάλα, που ενώ τριπλάρουμε με τη μπάλα, έχουμε αντίληψη του καλαθιού, αλλά χωρίς να το "καρφώνουμε" με το βλέμμα. Τη στιγμή του σουτ εστιάζουμε σκληρά, όπως είπατε, στη στεφάνη και τραβάμε σκανδάλη!
Το ίδιο έχω νιώσει και στο ποδόσφαιρο, συγκλίνοντας προς το τέρμα, έχοντας την εικόνα του και τη θέση του φλου στα μάτια μας / μυαλό μας. Όταν νιώσεις ότι είσαι στην κατάλληλη θέση, εστιάζεις και τραβάς.
Δεν ξέρω αν αυτό που λέω είναι τελείως άκυρο, αλλά είναι αυτό που μου ήρθε στο μυαλό όταν διάβασα το post σας.