Επειδη ειναι ασχετο, θα ζητησω προκαταβολικα συγνωμη. Απλα να ξερεις, οτι θελοντας και μη, μαλλον ομως θελοντας, ολοι οσοι βρεθηκαμε ή βρισκομαστε στη θεση του, κοιταμε πρωτα τους γονεις και μετα ολα τα αλλα. Και ας δυσανασχετουμε, και ας αγανακτουμε πολλες φορες, στο τελος δινουμε ενα χερι βοηθειας στους ανημπορους γονεις, και ας κοστιζει αυτο σε προσωπικο χρονο, διασκεδαση και ψυχικη φθορα.
Φιλε μου απλα αναφερθηκα στον Δημητρη που εγραψε.
εισαι κ συ σε αυτούς που εκτιμώ για αυτο το λογο.
δεν αναφερθηκα σε εσενα γιατι εχασες προσφατα τον πατερα σου κ δεν ηθελα να σε μελαγχολησω κ αλλο.
εγω το εγραψα γιατί ειδα κ ατομα που για διάφορους λογους τους εχουν βαλει τους γονεις σε ενα οικο ηλικιωμενων κ τους εχουν ξεχασει εκει.
δεν θελουν να ξεβολευτουν.
κ συνηθως αυτοι εχουν κ χρονο να τους αφιερωσουν.
ομως δεν παει έτσι.
Οπως ειπα είναι δανεικα αυτα.
εγω για χρόνια θυσιάζα την πρωτη εξόρμηση του λαγου για να παρω τον παππου μου κυνηγι.
οξυγονα στο αυτοκινητο καρεκλιτσα κ τον εβαζα σε ενα σημειο μονοι μας κοντα στο δρομο ανεβαινα το βουνο κ σηκωνα τα πουλια απλα για να κτυπησει ενα κ να τον πάρω σπιτι.
πριν ''φυγει'' τα τελευταία χρονια που δεν μπορουσε να πάει ουτε ετσι με επερνε τηλέφωνο πάντα.
Ποτε δεν ειπα οτι χανω την γιορτη μας για το παππού.
Αξιζε την χαρα του χιλιες φορες.
κατι που εχουμε οι κυνηγοι σε αντιθεση με αλλους ειναι η πολυ ηψηλη αισθηση της δεμενης οικογένειας.
Ειναι κοινό μας χαρακτιριστικο κ τουλάχιστον σε αυτο το φορουμ κατι που μας συνδεει αμεσα.