Παίρνοντας λοιπόν τον δρόμο προς τα κάτω ,ενα πέπλο ομίχλης αρχισε να ανεναίνει απο βαθεια και να καλύπτει τα πάντα.Η πολύ ομίχλη με δυσκόλεψε και σταμάτησα στα μισά της διαδρομής μέχρι να σπάσει λίγο.Η ώρα περνούσε και σιγά σιγά αποφάσισα να προχωρήσω .Δυσκολεύτηκα να βρω το χθεσινό πέρασμα αλλά μπορώ να πω ότι τελικά βγήκα σε καλύτερο σημείο.
Γύρω στις 9 άρχισε να σπάει και η ομίχλη Τα πουλιά όμως πουθενά.Μια μαύρη φιγούρα χαμηλά μέσα στη ρεματιά μου αποσπά την προσοχή.Ενα κατάμαυρο τεράστιο αγριογούρουνο διέσχιζε τον γιαλό ,πέρασε το νερό και ανέβηκα στην πλαγιά όπου και το έχασα.Εκεινη τη στιγμή φάνηκαν δυο φάρσες πολύ ανοιχτά και τράβηξαν βαθιά στη χαράδρα.Απο κείνη την ώρα δεν έχει φανεί καμμιά άλλη.
Οι καριόλες βάλθηκαν να με τρελάνουν.
Αποφασίζω να κάνω ένα ανέβασμα ψηλότερα.Ρίχνω δυο τουφεκιές και όσο μακριά μπορούσα να δω ,δεν κινήθηκε τίποτα.Ποιός ξέρει που να χώθηκαν πάλι.
Η ώρα περνάει και γύρω στις 2:45 περνάει από κάτω προς τα πάνω και ανάποδα απ ότι περίμενα ,ένα ζευγάρι.Ηταν οι πρωινές που φύγαν προς τα κάτω.Σε λίγο ξαναφάνηκαν ακόμη πιο ψηλωμένες ,αφού είχαν κάνει έναν τεράστιο κύκλο.Στις 3:20 εμφανίζονται ξανά και κλαρώνουν σε κάυι ξερά στην απέναντι ράχη.Εμειναν εκει ακούνητες για 10 λεπτά.Ηλπιζα μήπως ακολουθήσουν κι άλλες ,Αλλά μάταια.
Η ώρα περνούσε και στις 3:50 άδειος και σήμερα ,άρχισα σιγά σιγά την ανάβαση για τον μαύρο φίλο μου , γιατί ο δρόμος μέχρι εκεί ήταν μακρύς και δύσκολος.
Λίγο πιο πάνω
αιφνιδιαζομαι από μια που περνάει αρκετά ψηλωμένη αλλά της ρίχνω .Την βλέπω να πεφτει τραυματισμένη κατακόρυφα και της σκάω και δευτερο .Εκει αρχισαν τα πολύ δύσκολα.Το πουλί έπεσε σε αδιαπέραστο πυκνό και σε μια στενή απότομη ρεματιά.Χώθηκα μέσα σαν το αγριογούρουνο.Συρθηκα ,λασπώθηκα μα τίποτα.Εχασα και τον προσανατολισμό από ένα σημείο και μετά και δυσκολεύτηκα.Δεν μπόρεσα να βρώ τίποτα.Ουτε ένα φτερό που θα ήταν αρκετό.Βγήκα από μέσα στάζοντας απο το νερό και στενοχωρημένος που έχασα το πουλί την τελευταία στιγμή της μέρας.και που άφησα το δευτρο σε χηρεία..buy buy.
Ομως κάτι με έτρωγε και κάνω δεύτερη απόπειρα.Βρίσκω ένα φτερό πάνω σε κλαδιά και πιο πέρα ένα δεύτερο.Ηταν απ αυτό το πουλί γιατί ήταν στεγνά.Οργωσα τον τόπο μα πουθενά.Το πιο πιθανό να σκάλωσε στα ψηλά κέδρα ,πουρνάρια η στις αριές.
Εν τέλει η ώρα πήγε 5 και καταιδρωμένος και κατάκοπος από το βασανιστήριο που μου κάνουν ακόμη και σκοτωμένες οι καριολίτσες, συνέχισα τον δρόμο μου για τον Ομπάμα.
Ή σημερινή μέρα ήταν η χειρότερη απ όσες είμαι εδώ πάνω.Τα πουλιά εξαφανισμένα ,όπως το συνηθίζουν άλλωστε αν τουφεκιστούν 2 με 3 μέρες.Δεν ήταν και τα πολλά πουλιά η κοπάδια ,να πεις ότι θα έχεις εναλλακτικές.Αλλωστε αυτά έχει το κυνήγι και πολύ περισσότερο σε μια τόσο δύσκολη ορεινή περιοχή.
Τέλος πάντων το μόνο κέρδος των τελευταίων δύο ημερών είναι αυτό το το νέο σημείο που ανακάλυψα.Δύσκολο και επικίνδυνο μεν ,αλλά πολύ ωραίο και που κάποια στιγμή πιστεύω ότι θα αποδώσει .
