Σημερα ειδα πως μπορει ενας αγωνας να ειναι και ταυτοχρονα ευχαριστηση. Μπορει να ριχναμε μαζι με ατομα που ριχνουμε συχνα, ομως η αληθεια ειναι πως υπηρχε και λιγο αγχος απο μεριας μου λογω ακριβως του οτι ηταν αγωνας. Επισης ειδα πως καποιοι ανθρωποι καταφερνουν ακομα και σε αυτες τις μαζωξεις που ειναι υποτιθεται για να περναμε καλα, να γινονται εριστικοι. Τελος παντων.
Στα δικα μας ομως. Η πρωτη πουλα ξεκινησε χαλια, πολυ χαλια ομως. 10/25, με ανεξηγητα λαθη, και μαλλον αρκετο αγχος. Το γηπεδο καινουριο, το στησιμο των μηχανων επισης, αλλα τα λαθη ανεξηγητα, καθως οι περισσοτεροι παρατηρησαν οτι αυτο ηταν το πιο ευκολο γηπεδο. Δεν υπαρχει δικαιολογια φανταζομαι, απλα εριξα χαλια. Η δευτερη πουλα πηγε καπως καλυτερα, και κει ειχαμε τις βλακειουλες μας, ομως πιασαμε ενα 17/25. Ιδιες εντυπωσεις και απο αλλα παιδια, που εριξαν καλυτερα ή χειροτερα, παντως κατω των συνηθισμενων σκορ που κανουμε. Ευτυχως παρολο το αγχος, μικρο η μεγαλο, το διασκεδασα αρκετα, ειτε την ωρα που ριχναμε, ειτε μετα στις κατ'ιδιαν συζητησεις.
Οργανωτικα ο αγωνας ειχε και τα θεματακια του, τοσα λιγα ομως που δεν χαλανε τη γενικη εικονα. Αυτο ομως ειναι αναμενομενο οταν αναλαμβανει ενας ή δυο ατομα τα παντα, και οταν πας με καλη διαθεση εχεις και το περιθωριο να παραβλεψεις καποια πραγματα. Αλλωστε θα ξαναγινουν αλλοι δυο οπως μας ειπαν εκει οι υπευθυνοι, οποτε λογικα τα λαθακια και οι αβλεψιες θα περιοριστουν. Σε γενικες γραμμες ομως οφειλω να πω ενα μεγαλο μπραβο στα παιδια που ετρεξαν να διοργανωσουν τα παντα, απο επαθλα εως αγωνα και τραπεζι μετα, και να κανουν μια πολυ καλη πραγματικα δουλεια.
Στο τελος οσοι ηθελαν, μετα τη βραβευση των πρωτων, εμειναν για φαγητο. Νομιζω οτι ο μαγειρας εισεπραξε το μεγαλυτερο χειροκροτημα απ' όλους, αν και του εμεινε το παραπονο γιατι δεν τον αφησαν να ριξει με την επαναληπτικη του.
Αντε και την επομενη φορα με περισσοτερο κοσμο.