Σήμερα και με παρέα τον Γεράσιμο και τον φίλο του Γιώργο, παρασυρμένοι απο τα νέα της χθεσινής μέρας , κάναμε την πρώτη εξόρμηση.Η ώρα περνούσε αλλά τιποτα στον ορίζοντα .Λίγες μόνο τσίχλες πετούσαν ψηλά..Οταν γύρω στις 12 ξεκινήσαμε να κατηφοριζουμε προς το αμάξι ,η φωνή του Γιώργου ..."νάτες νάτες " ηταν σαν να μας χτύπησε ρευμα.Ηταν γύρω στα 25 με 30 αρσενικά πουλιά που ήρθαν απο δυτικά και πέρνώντας πιο πανω απο τα καρτέρια μας, χάθηκαν απο τα ματια μας πίσω απο τις βελανιδιές ,αφου επιδεικτικά μας κουνούσαν τα ....κρεατόσφαιριδιά τους.
Αυτό ήταν αρκετό να μας κανει να καθίσουμε κι άλλο.Ομως ματαια.
Δεν πειραζει .Αρχή ειναι.Ας ελπίσουμε τα καλύτερα να ερθουν σύντομα.
Χαρηκα που γνώρισα τον Γιώργο και κυνηγήσαμε παρέα.Οσο για τον Γεράσιμο δεν χρειάζεται να πω τίποτα.