Το τέλος του καλύτερου μου φίλου

Forum Νέες Δημοσιεύσεις
D

deep blue sea

Καλησπέρα,

δυστυχώς φτάνουμε σιγά σιγά στο τέλος λόγω προβλήματος στα νεφρά.
Όσο μπορουμε να αντιμετωπίσουμε τους πόνους και τα υπόλοιπα προχωράμε .ομως σύντομα θα πρέπει να πάρω την σκληρή απόφαση λογω το ότι ήδη η τροφή έχει λιγοστέψει και στην ουσία γίνεται αναγκαστικά.Ήταν και ο πρώτος σκυλάκος μου και ο πραγματικός φίλος μου μιας και όταν μετακόμισα στο νησι οι κολλητοί μου που κυνηγουσαμε μαζί από παιδιά μετακόμισαν σε άλλες πόλεις.οπότε τον ρόλο του κολλητού μου πήρε ο Τζάκ.

κάναμε μια ρουτίνα τη ζωή μας,πρωι απόγευμα βόλτα και το χειμώνα καθημερινά κυνηγι.
κανονίζαμε την δουλειά μας με βάση το ωράριο του.
ακόμα και όταν ήταν να παμε σε κηδεία έπρεπε να δούμε πότε θα πάμε βόλτα.Ε'ιχα κάποια δουλειά ι έπρεπε να φύγω να παω τον Τζακ βόλτα και μετά να την συνεχίσω.Θέλαμε να πάμε ταξίδι κι έπρεπε πρωτα να μπορουσε καποιος γνωστός να τον ταίσει και μετά να κανονίσουμε να φύγουμε.

τόση στεναχώρια έχω περάσει τις τελευταίες 15 ημέρες που ακόμη και στη σκέψη νέου κουταβιού είμαι αρνητικός. προτιμώ να κόψω το κυνήγι απ το να σκεφτώ τον εαυτό μου με άλλον εκτός του Τζάκ πάει και το κυνήγι στα μέρη μου κατα διαόλου,λίγο και ο χρόνος των παιδιών που γίνεται πιο απαιτητικός.

κι ενώ γνώριζα ότι έρχεται το τέλος τώρα με πιάνουν κρίσεις πανικού καθώς μεγάλωσε μαζί με τα παιδιά μου και του έχουν τρελή αγάπη.Υπάρχει σε όλες τις φωτογραφίες και σε όλες τις περιστάσεις σαν κανονικό μέλος της οικογένειας.

Έχετε καποια συμβουλή αντιμετώπισης όλου αυτού.
 

Attachments

  • IMG_20230710_171514.jpg
    IMG_20230710_171514.jpg
    291,5 KB · Προβολές: 77
deep blue sea said:
Καλησπέρα,

δυστυχώς φτάνουμε σιγά σιγά στο τέλος λόγω προβλήματος στα νεφρά.
Όσο μπορουμε να αντιμετωπίσουμε τους πόνους και τα υπόλοιπα προχωράμε .ομως σύντομα θα πρέπει να πάρω την σκληρή απόφαση λογω το ότι ήδη η τροφή έχει λιγοστέψει και στην ουσία γίνεται αναγκαστικά.Ήταν και ο πρώτος σκυλάκος μου και ο πραγματικός φίλος μου μιας και όταν μετακόμισα στο νησι οι κολλητοί μου που κυνηγουσαμε μαζί από παιδιά μετακόμισαν σε άλλες πόλεις.οπότε τον ρόλο του κολλητού μου πήρε ο Τζάκ.

κάναμε μια ρουτίνα τη ζωή μας,πρωι απόγευμα βόλτα και το χειμώνα καθημερινά κυνηγι.
κανονίζαμε την δουλειά μας με βάση το ωράριο του.
ακόμα και όταν ήταν να παμε σε κηδεία έπρεπε να δούμε πότε θα πάμε βόλτα.Ε'ιχα κάποια δουλειά ι έπρεπε να φύγω να παω τον Τζακ βόλτα και μετά να την συνεχίσω.Θέλαμε να πάμε ταξίδι κι έπρεπε πρωτα να μπορουσε καποιος γνωστός να τον ταίσει και μετά να κανονίσουμε να φύγουμε.

τόση στεναχώρια έχω περάσει τις τελευταίες 15 ημέρες που ακόμη και στη σκέψη νέου κουταβιού είμαι αρνητικός. προτιμώ να κόψω το κυνήγι απ το να σκεφτώ τον εαυτό μου με άλλον εκτός του Τζάκ πάει και το κυνήγι στα μέρη μου κατα διαόλου,λίγο και ο χρόνος των παιδιών που γίνεται πιο απαιτητικός.

κι ενώ γνώριζα ότι έρχεται το τέλος τώρα με πιάνουν κρίσεις πανικού καθώς μεγάλωσε μαζί με τα παιδιά μου και του έχουν τρελή αγάπη.Υπάρχει σε όλες τις φωτογραφίες και σε όλες τις περιστάσεις σαν κανονικό μέλος της οικογένειας.

Έχετε καποια συμβουλή αντιμετώπισης όλου αυτού.
Click to expand...
Το εχω περασει και δυστυχως οχι μια φορα
Ακριβως επειδη ειναι μελη της οικογενειας
Και τα παιδια ειναι δεμενα μαζι τους
Πρεπει το συντοτερο να παρεις ενα κουταβακι
Δεν θα αντικαταστησει το σκυλακο σου
Θα ειναι μοναδικος για παντα
Δεν θα τον ξεχασεις
Δεν θα χαθει
Θα ειναι ενα νεο μελος στην οικογενεια
Αλλος χαρακτηρας αλλο ατομο
Αλλα θα βοηθησει να το ξεπερασουν τα μικρα
Και εσυ
Και θα κρατησει για παντα ατην μνημη σας τον σκυλακο
Σας
Επειδη το προβλημα ειναι στα νεφρα
Και το εχω περασει με ζωο μου
Να ξερεις οτι καθε μερα θα χειροτερευει
Η ουρια θα αυξανεται στο αιμα
Και θ εχει πολλους πονους

Το καλυτερο ειναι να του κανεις ευαθανασια
Εαν ο γιατρος σας εχει πει οτι ειναι κατι μη αναστρεψιμο

Δεν θα τον σκοτωσεις
Απλα θα παρεις τον πονο του

 
deep blue sea said:
Καλησπέρα,

δυστυχώς φτάνουμε σιγά σιγά στο τέλος λόγω προβλήματος στα νεφρά.
Όσο μπορουμε να αντιμετωπίσουμε τους πόνους και τα υπόλοιπα προχωράμε .ομως σύντομα θα πρέπει να πάρω την σκληρή απόφαση λογω το ότι ήδη η τροφή έχει λιγοστέψει και στην ουσία γίνεται αναγκαστικά.Ήταν και ο πρώτος σκυλάκος μου και ο πραγματικός φίλος μου μιας και όταν μετακόμισα στο νησι οι κολλητοί μου που κυνηγουσαμε μαζί από παιδιά μετακόμισαν σε άλλες πόλεις.οπότε τον ρόλο του κολλητού μου πήρε ο Τζάκ.

κάναμε μια ρουτίνα τη ζωή μας,πρωι απόγευμα βόλτα και το χειμώνα καθημερινά κυνηγι.
κανονίζαμε την δουλειά μας με βάση το ωράριο του.
ακόμα και όταν ήταν να παμε σε κηδεία έπρεπε να δούμε πότε θα πάμε βόλτα.Ε'ιχα κάποια δουλειά ι έπρεπε να φύγω να παω τον Τζακ βόλτα και μετά να την συνεχίσω.Θέλαμε να πάμε ταξίδι κι έπρεπε πρωτα να μπορουσε καποιος γνωστός να τον ταίσει και μετά να κανονίσουμε να φύγουμε.

τόση στεναχώρια έχω περάσει τις τελευταίες 15 ημέρες που ακόμη και στη σκέψη νέου κουταβιού είμαι αρνητικός. προτιμώ να κόψω το κυνήγι απ το να σκεφτώ τον εαυτό μου με άλλον εκτός του Τζάκ πάει και το κυνήγι στα μέρη μου κατα διαόλου,λίγο και ο χρόνος των παιδιών που γίνεται πιο απαιτητικός.

κι ενώ γνώριζα ότι έρχεται το τέλος τώρα με πιάνουν κρίσεις πανικού καθώς μεγάλωσε μαζί με τα παιδιά μου και του έχουν τρελή αγάπη.Υπάρχει σε όλες τις φωτογραφίες και σε όλες τις περιστάσεις σαν κανονικό μέλος της οικογένειας.

Έχετε καποια συμβουλή αντιμετώπισης όλου αυτού.
Click to expand...

Ο πονος ειναι μεγαλος.... και ανειπωτος !!! Οι περισσοτεροι κυνηγοι τον εχουν περασει αυτον τον πονο...
Ωστοσο η ζωη συνεχιζετε....
Ειναι λαθος να σε παρει απο ''κατω''.....
Εδω ανθρωπους δικους μας χανουμε....και συνεχιζουμε ....
Καλο δυναμη και κουραγιο σου ευχομαι....Ο χρονος...το μεγαλυτερο γιατρικο !!!
 
Το μόνο γιατρικό είναι ένα νέο κουτάβι όχι με την λογική ότι θα αντικαταστήσει τον φίλο σου!(τέτοιοι φίλοι είναι αναντικαταστατοι) γιατί έτσι είναι ο κύκλος της ζωής! Και έτσι ξανασηκωνομαστε! Μην βιαστείς πάρε το χρόνο σου,ηρέμησε και ξεκίνησε να βρεις καινούργιο φίλο για να γεμίσει πάλι η μέρα σου και να δεις θα ξαναβγεις με όρεξη στο βουνό και εκεί θα ξανασηναντας τον φίλο πού έφυγε!!! Δυστυχώς ζούνε λίγο ρε γαμωτο!!!!
 
deep blue sea said:
Καλησπέρα,

δυστυχώς φτάνουμε σιγά σιγά στο τέλος λόγω προβλήματος στα νεφρά.
Όσο μπορουμε να αντιμετωπίσουμε τους πόνους και τα υπόλοιπα προχωράμε .ομως σύντομα θα πρέπει να πάρω την σκληρή απόφαση λογω το ότι ήδη η τροφή έχει λιγοστέψει και στην ουσία γίνεται αναγκαστικά.Ήταν και ο πρώτος σκυλάκος μου και ο πραγματικός φίλος μου μιας και όταν μετακόμισα στο νησι οι κολλητοί μου που κυνηγουσαμε μαζί από παιδιά μετακόμισαν σε άλλες πόλεις.οπότε τον ρόλο του κολλητού μου πήρε ο Τζάκ.

κάναμε μια ρουτίνα τη ζωή μας,πρωι απόγευμα βόλτα και το χειμώνα καθημερινά κυνηγι.
κανονίζαμε την δουλειά μας με βάση το ωράριο του.
ακόμα και όταν ήταν να παμε σε κηδεία έπρεπε να δούμε πότε θα πάμε βόλτα.Ε'ιχα κάποια δουλειά ι έπρεπε να φύγω να παω τον Τζακ βόλτα και μετά να την συνεχίσω.Θέλαμε να πάμε ταξίδι κι έπρεπε πρωτα να μπορουσε καποιος γνωστός να τον ταίσει και μετά να κανονίσουμε να φύγουμε.

τόση στεναχώρια έχω περάσει τις τελευταίες 15 ημέρες που ακόμη και στη σκέψη νέου κουταβιού είμαι αρνητικός. προτιμώ να κόψω το κυνήγι απ το να σκεφτώ τον εαυτό μου με άλλον εκτός του Τζάκ πάει και το κυνήγι στα μέρη μου κατα διαόλου,λίγο και ο χρόνος των παιδιών που γίνεται πιο απαιτητικός.

κι ενώ γνώριζα ότι έρχεται το τέλος τώρα με πιάνουν κρίσεις πανικού καθώς μεγάλωσε μαζί με τα παιδιά μου και του έχουν τρελή αγάπη.Υπάρχει σε όλες τις φωτογραφίες και σε όλες τις περιστάσεις σαν κανονικό μέλος της οικογένειας.

Έχετε καποια συμβουλή αντιμετώπισης όλου αυτού.
Click to expand...
Kαλή δύναμη φίλε,η Παναγία μαζί σου!Όλοι μας έχουμε αποχαιρετήσει ζωάκια μας,σκυλάκια(εγώ και γατούλες μου).Όπως είπε πιο πάνω και ο συγκυνηγός ο χρόνος απαλύνει τον πόνο:δεν ξεχνάς το ζώο σου,απλώς σιγά σιγά δεν είναι πλέον τόσο οξύς...😢
 
Φίλε μου, καταλαβαίνω τον πόνο σου, έχω χάσει και γω κάμποσα σκυλιά...αυτός όμως είναι ο κύκλος της ζωής...φρόντισε το καλύτερο για το σκυλάκι σου, που είμαι σίγουρος ότι θα το κάνεις.
Είναι λογικό να σκέφτεσαι ότι δεν θες άλλο σκυλι, αλλά πιστεύω ότι σε λίγο διάστημα θα υπάρχει ένα κουτάβι στο σπίτι σου...άλλωστε πιστεύω ότι το ίδιο θα θέλουν και τα παιδιά σου.
 
deep blue sea said:
Καλησπέρα,

δυστυχώς φτάνουμε σιγά σιγά στο τέλος λόγω προβλήματος στα νεφρά.
Όσο μπορουμε να αντιμετωπίσουμε τους πόνους και τα υπόλοιπα προχωράμε .ομως σύντομα θα πρέπει να πάρω την σκληρή απόφαση λογω το ότι ήδη η τροφή έχει λιγοστέψει και στην ουσία γίνεται αναγκαστικά.Ήταν και ο πρώτος σκυλάκος μου και ο πραγματικός φίλος μου μιας και όταν μετακόμισα στο νησι οι κολλητοί μου που κυνηγουσαμε μαζί από παιδιά μετακόμισαν σε άλλες πόλεις.οπότε τον ρόλο του κολλητού μου πήρε ο Τζάκ.

κάναμε μια ρουτίνα τη ζωή μας,πρωι απόγευμα βόλτα και το χειμώνα καθημερινά κυνηγι.
κανονίζαμε την δουλειά μας με βάση το ωράριο του.
ακόμα και όταν ήταν να παμε σε κηδεία έπρεπε να δούμε πότε θα πάμε βόλτα.Ε'ιχα κάποια δουλειά ι έπρεπε να φύγω να παω τον Τζακ βόλτα και μετά να την συνεχίσω.Θέλαμε να πάμε ταξίδι κι έπρεπε πρωτα να μπορουσε καποιος γνωστός να τον ταίσει και μετά να κανονίσουμε να φύγουμε.

τόση στεναχώρια έχω περάσει τις τελευταίες 15 ημέρες που ακόμη και στη σκέψη νέου κουταβιού είμαι αρνητικός. προτιμώ να κόψω το κυνήγι απ το να σκεφτώ τον εαυτό μου με άλλον εκτός του Τζάκ πάει και το κυνήγι στα μέρη μου κατα διαόλου,λίγο και ο χρόνος των παιδιών που γίνεται πιο απαιτητικός.

κι ενώ γνώριζα ότι έρχεται το τέλος τώρα με πιάνουν κρίσεις πανικού καθώς μεγάλωσε μαζί με τα παιδιά μου και του έχουν τρελή αγάπη.Υπάρχει σε όλες τις φωτογραφίες και σε όλες τις περιστάσεις σαν κανονικό μέλος της οικογένειας.

Έχετε καποια συμβουλή αντιμετώπισης όλου αυτού.
Click to expand...
να πενθησεις οσο παρει και να μην το πνιξεις μεσα σου.Και εγω που διαβασα το κειμενο ταυτιστηκα γιατι και εγω εχω μεγαλα σκυλακια.Μην βιαστεις να το αντικαταστησεις .Θα ερχονται στιγμες που θα δακριζεις.Μην κοψεις το κυνηγι ,πηγαινε με φιλους σου.Μετα απο ενα χρονο που ο νους θα εχει καθαρισει το βλεπεις για αλλο σκυλακι.Ειναι γεγονος οτι τα σκυλακια μας ειναι οι πιο αδολοι φιλοι και ας λενε διαφοροι οτι με τα ζωα δεν υπαρχει αληθινη φιλια .Καλο κουραγιο.
 
Δυστυχώς τα σκυλάκια μας,ζούνε λίγο.
Σ'αυτό το λίγο που ζούνε,μας δίνουν τόσα πολλά.Περισσότερα απ'αυτά,που τους δίνουμε εμείς.
Μη θεωρήσεις προδοσία,αν πάρεις άλλο σκυλάκο, μετά από καιρό.
Εσύ, έκανες ότι καλύτερο μπορούσες, γι αυτόν.
 
Επειδή έχω ρίξει άπειρο κλάμα ως παιδι για σκυλιά θα σου πω ότι αγοράζεις άλλο κουτάβι πρωτα για να απαλύνεις τον πονο των παιδιων σου και μετά για εσένα. Εννοείται δεν ξεχνάς τον φίλο σου. Αυτός θα έχει μια ξεχωριστή θέση στη καρδια σου για πάντα. Θα είσαι δίπλα του ως το τέλος..
 
deep blue sea said:
Καλησπέρα,

δυστυχώς φτάνουμε σιγά σιγά στο τέλος λόγω προβλήματος στα νεφρά.
Όσο μπορουμε να αντιμετωπίσουμε τους πόνους και τα υπόλοιπα προχωράμε .ομως σύντομα θα πρέπει να πάρω την σκληρή απόφαση λογω το ότι ήδη η τροφή έχει λιγοστέψει και στην ουσία γίνεται αναγκαστικά.Ήταν και ο πρώτος σκυλάκος μου και ο πραγματικός φίλος μου μιας και όταν μετακόμισα στο νησι οι κολλητοί μου που κυνηγουσαμε μαζί από παιδιά μετακόμισαν σε άλλες πόλεις.οπότε τον ρόλο του κολλητού μου πήρε ο Τζάκ.

κάναμε μια ρουτίνα τη ζωή μας,πρωι απόγευμα βόλτα και το χειμώνα καθημερινά κυνηγι.
κανονίζαμε την δουλειά μας με βάση το ωράριο του.
ακόμα και όταν ήταν να παμε σε κηδεία έπρεπε να δούμε πότε θα πάμε βόλτα.Ε'ιχα κάποια δουλειά ι έπρεπε να φύγω να παω τον Τζακ βόλτα και μετά να την συνεχίσω.Θέλαμε να πάμε ταξίδι κι έπρεπε πρωτα να μπορουσε καποιος γνωστός να τον ταίσει και μετά να κανονίσουμε να φύγουμε.

τόση στεναχώρια έχω περάσει τις τελευταίες 15 ημέρες που ακόμη και στη σκέψη νέου κουταβιού είμαι αρνητικός. προτιμώ να κόψω το κυνήγι απ το να σκεφτώ τον εαυτό μου με άλλον εκτός του Τζάκ πάει και το κυνήγι στα μέρη μου κατα διαόλου,λίγο και ο χρόνος των παιδιών που γίνεται πιο απαιτητικός.

κι ενώ γνώριζα ότι έρχεται το τέλος τώρα με πιάνουν κρίσεις πανικού καθώς μεγάλωσε μαζί με τα παιδιά μου και του έχουν τρελή αγάπη.Υπάρχει σε όλες τις φωτογραφίες και σε όλες τις περιστάσεις σαν κανονικό μέλος της οικογένειας.

Έχετε καποια συμβουλή αντιμετώπισης όλου αυτού.
Click to expand...
Συνάδελφε δυστυχώς είναι η στιγμή που όλοι τρέμουμε ότι κάποτε θα έρθει και δυστυχώς νομοτελειακά θα έρθει... Ο κύκλος ζωής του αγαπημένου μας φίλου είναι σαφώς μικρότερος από το δικό μας... Όπως έχω ξαναπεί, τα σκυλιά ξεκινάνε ως τα μωρά μας, γίνονται τα μικρά νήπεια και έφηβα παιδιά μας, μετά είναι οι φίλοι μας και τα αδέρφια μας και μετά οι γερασμένοι ανήμποροι γονείς μας που αξίζουν την προσοχή, την κατανόηση και τη φροντίδα μας και φυσικά αργότερα τη μνήμη μας....

Επειδή όπως είπε και ο Χρύσανθος η νεφρική ανεπάρκεια είναι συνήθως εκφυλιστική και σπάνια υπάρχει σωτηρία και τα κυνηγόσκυλα έχουν συνήθως πολύ δυνατή καρδιά που τα κρατά βασανιστικά πολύ στη ζωή μέχρι να επέλθει μια σοβαρή τοξίνωση και πολυοργανική ανεπάρκεια, θα σε συμβούλευα να κάνεις μια ειλικρινή συζήτηση με το γιατρό σου και να το παλέψεις έως το σημείο που ο σκύλος δεν θα ταλαιπωρείται και υποφέρει. Αξίζει αξιοπρέπεια στο θάνατο όπως είχε και στη ζωή. Να είσαι μαζί του ως το τέλος. Το χρειάζεται όπως τον χρειαζόσουν και εσύ στις δύσκολες στιγμές σου και δεν σε άφηνε λεπτό... Το ξέρω ότι είναι δύσκολο έως και αδιανόητος ο πόνος και όλο αυτό, αλλά πρέπει να γίνει...

Δεν πρέπει, ούτε μπορείς να ξεχάσεις, θα το κρατήσεις σε ενα μέρος του μυαλού και της καρδιάς σου χωρίς τον τελευταίο αυτό πόνο... Και εγώ θα σε συμβούλευα όποτε αισθανθείς οκ να πάρεις άλλο σκύλο, και ένα νέο διαφορετικό κεφάλαιο χαράς για όλους σας θα ανοίξει...
 
Επειδή έχω ρίξει πολύ κλάμα με τα σκυλια (ο πρώτος μου πήγε 18 χρόνων έφευγε στον ύπνο του ο δεύτερος του κάναμε ευθανασια 12 χρονον για να μη υποφερη ήρθε και ξεψύχησε στα πόδια μου ακόμα βλέπω εφιαλτες, ο επόμενος από αρρώστια βαριά 11 χρόνον.. το δέσιμο απηστευτο με ολλα τα σκυλια μου … η γνώμη μου είναι αν υποφερη το σκυλί να του κάνη ευθανασία θα στο πει και ο γιατρός σου αν δεν υπάρχει άλλοι λύση το ξέρω είναι δύσκολο και πολύ μάλιστα
 
Συμφωνώ με όλους στα γραφομενα τους!
Περισσότερο,με του Γρηγόρη.
Έκανα ευθανασία στο λαμπραντόρ μου και θυμάμαι την εφιαλτική τελευταία νύχτα του,που την περάσαμε μαζί επειδή δεν ησυχαζε καθόλου!😢
Έκλαιγε επειδή δε μπορούσε να σταθεί στα πόδια του κι έκανε την ανάγκη του πάνω του!
Ήταν πεντακάθαρο ζώο και δεν το ανεχόταν.
Την άλλη μέρα έμεινα κοντά του μέχρι να κοιμηθεί και τον πήγα 130 χλμ μακρυά,να τον θάψω σε ένα σημείο που ήθελα να θαφτεί.
Ζουν λίγο,μας δίνουν πολλά,μας αφιερώνουν τη ζωή τους!
Έχω ζήσει την απώλεια πολλών σκύλων,μεγάλωσα με σκυλιά.
Το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε για τους ΦΙΛΟΥΣ μας είναι να μην τους αφαιρέσουμε την ΑΞΙΟΠΡΈΠΕΙΑ τους!
Το λιγότερο!
Τους αξίζει,το δικαιούνται!
Θα ζουν στη μνήμη μας,θα προκαλούν το χαμόγελο μας κι ενίοτε το δάκρυ μας!
Δύναμη φίλε μου!🙂
 
deep blue sea said:
Καλησπέρα,

δυστυχώς φτάνουμε σιγά σιγά στο τέλος λόγω προβλήματος στα νεφρά.
Όσο μπορουμε να αντιμετωπίσουμε τους πόνους και τα υπόλοιπα προχωράμε .ομως σύντομα θα πρέπει να πάρω την σκληρή απόφαση λογω το ότι ήδη η τροφή έχει λιγοστέψει και στην ουσία γίνεται αναγκαστικά.Ήταν και ο πρώτος σκυλάκος μου και ο πραγματικός φίλος μου μιας και όταν μετακόμισα στο νησι οι κολλητοί μου που κυνηγουσαμε μαζί από παιδιά μετακόμισαν σε άλλες πόλεις.οπότε τον ρόλο του κολλητού μου πήρε ο Τζάκ.

κάναμε μια ρουτίνα τη ζωή μας,πρωι απόγευμα βόλτα και το χειμώνα καθημερινά κυνηγι.
κανονίζαμε την δουλειά μας με βάση το ωράριο του.
ακόμα και όταν ήταν να παμε σε κηδεία έπρεπε να δούμε πότε θα πάμε βόλτα.Ε'ιχα κάποια δουλειά ι έπρεπε να φύγω να παω τον Τζακ βόλτα και μετά να την συνεχίσω.Θέλαμε να πάμε ταξίδι κι έπρεπε πρωτα να μπορουσε καποιος γνωστός να τον ταίσει και μετά να κανονίσουμε να φύγουμε.

τόση στεναχώρια έχω περάσει τις τελευταίες 15 ημέρες που ακόμη και στη σκέψη νέου κουταβιού είμαι αρνητικός. προτιμώ να κόψω το κυνήγι απ το να σκεφτώ τον εαυτό μου με άλλον εκτός του Τζάκ πάει και το κυνήγι στα μέρη μου κατα διαόλου,λίγο και ο χρόνος των παιδιών που γίνεται πιο απαιτητικός.

κι ενώ γνώριζα ότι έρχεται το τέλος τώρα με πιάνουν κρίσεις πανικού καθώς μεγάλωσε μαζί με τα παιδιά μου και του έχουν τρελή αγάπη.Υπάρχει σε όλες τις φωτογραφίες και σε όλες τις περιστάσεις σαν κανονικό μέλος της οικογένειας.

Έχετε καποια συμβουλή αντιμετώπισης όλου αυτού.
Click to expand...
Δυστυχώς ο χρόνος είναι άδικος με τούς τετράποδους φίλους μας, ζούν σχετικά λίγο αλλά μας προσφέρουν τόσα πολλά.
Λένε ότι ο χρόνος τα γιατρεύει όλα, δε συμφωνώ, απαλύνη το πόνο.... μπορεί να μην είναι κοντά μας αλλά ζούν για πάντα στις αναμνήσεις και τη καρδιά μας....... πάρε το χρόνο σου και οταν με το καλό είσαι έτοιμος θα πάρεις νέο σκυλάκι...... είναι ο κύκλος της ζωή μας και τις ζωής τούς έτσι........ εύχομαι να το περάσετε όσο πιο ανώδυνα γίνεται.......
 
Σιγουρα θα τον θυμασαι για παντα, ομως να σκεφτεσαι οτι εζησε ευτυχισμενος κοντα σας, να παρεις αλλο κουταβι, δεν θα τον αντικαταστησει αλλα η αγαπη που θα σας δωσει θα απαλυνει τον πονο σας, και θα κανετε εναν καινουριο ευτυχισμενο φιλο.
 
You must log in or register to reply here.
Back
Top