Ένα μεγάλο θέμα είναι πως 9 στις 10 συζύγους κυνηγών δεν θέλουν τα παιδιά τους να ασχοληθούν με το κυνήγι.
Το επιχείρημα είναι γνωστό: "Σκοτώνουμε τα ζωάκια", "τα πουλάκια", "γιατί να το μάθει το παιδί;" κ.λπ.
Και μιλάω από προσωπική εμπειρία, αλλά και από συζητήσεις με άλλους κυνηγούς. Πρόκειται για συζύγους κυνηγών, όχι άσχετων με το αντικείμενο.
Αν λοιπόν μέσα στο ίδιο το σπίτι – σε οικογένειες που έχουν σχέση με το κυνήγι – περνάει αυτή η αρνητική στάση στα παιδιά, φανταστείτε τι εικόνα έχουν τα παιδιά σε μη κυνηγετικές οικογένειες.
Με λίγα λόγια: πριν καν έρθει η κοινωνία, το σχολείο ή τα social media να "απορρίψουν" το κυνήγι, η πρώτη "πλύση εγκεφάλου" γίνεται στο ίδιο το σπίτι.
Το επιχείρημα είναι γνωστό: "Σκοτώνουμε τα ζωάκια", "τα πουλάκια", "γιατί να το μάθει το παιδί;" κ.λπ.
Και μιλάω από προσωπική εμπειρία, αλλά και από συζητήσεις με άλλους κυνηγούς. Πρόκειται για συζύγους κυνηγών, όχι άσχετων με το αντικείμενο.
Αν λοιπόν μέσα στο ίδιο το σπίτι – σε οικογένειες που έχουν σχέση με το κυνήγι – περνάει αυτή η αρνητική στάση στα παιδιά, φανταστείτε τι εικόνα έχουν τα παιδιά σε μη κυνηγετικές οικογένειες.
Με λίγα λόγια: πριν καν έρθει η κοινωνία, το σχολείο ή τα social media να "απορρίψουν" το κυνήγι, η πρώτη "πλύση εγκεφάλου" γίνεται στο ίδιο το σπίτι.