Παναγιωτη με τι δολωμα τα δουλευεις πλεον τα πολυαγκιστρα? Εχεις δει διαφορες στη συμπεριφορα των ψαριων τα τελευταια χρονια?
Τεράστιες αλλαγές Άρη.Τα μέρη που ψαρεύαμε και ψαρεύουμε λογω συνήθειας αλλά και λογω του ότι έχουμε πολλά να θυμηθούμε απο ψαριές αλλα και αψαρίες είναι τα ίδια,τα σκηνικά όμως άλλαξαν απο τα τέλη του '80 και μετά που θυμάμαι εγώ,τα δολώματα ήταν πάντα ψαροδόλια,κυρίως σαρδέλα,επί δεκαετίες,κάποια στιγμή οι τόποι γέμισαν ιχθυοτροφεία,δεν θα επεκταθώ για τον ρόλο των ιχθυοτροφείων,την κάνουμε και αυτή τη συζήτηση κάποια στιγμή,εμείς το παίζαμε παραδοσιακοί και συνεχίζαμε έτσι,μέχρι να καταλάβουμε τι έχει γίνει και αφού δεν παίρναμε ούτε τσιμπιά για πολύ καιρό ενώ γύρω μας βλέπαμε διάφορα,να χτυπάνε τα καλάμια,τα καμπανάκια και εμείς να κοιτάμε,έπαιρνε το μάτι μας κάτι περίεργες αρματωσιές με κατι ελατήρια και μπάλες στη μέση,τελικά μπήκαμε στο νόημα,τα ψάρια δεν χτύπαγαν στα ψάρια αλλά στα ζυμάρια,ψαροτροφή με διάφορα πρόσθετα σε μορφή ζυμαριού,εμείς το μόνο ζυμάρι που ξέραμε μέχρι τότε ήταν το ψωμοτύρι,τέλος πάντων,τόνοι τροφών να ρέουν και τα ψάρια να ζητάνε αυτό,καλώς κακώς τους το δίνεις,τεράστια αλλαγή αυτή απο μόνη της,υπάρχει μια εκδοχή οτι τα ψάρια που χτυπούσαν γύρω απο αυτούς τους τόπους ηταν μόνο ψάρια που το έσκαγαν απο τα κλουβιά,δεν είμαι σίγουρος για αυτό,εμείς βγάζαμε και είδη ψαριών που δεν μεγάλωναν μέσα στα κλουβιά,ήταν τέτοιες οι ποσότητες που έπεφταν που προσέλκυαν πολλά ψάρια,υπήρχαν μέρες που τα δελφίνια έρχονταν στα 20-30 μέτρα απο την ακτή,γιατί στριμώχνονταν τα ψάρια στους κόλπους και τα κυνηγούσαν μέχρι εκεί,κόλποι σε βραχώδης ακτές με μεγάλα βάθη,βγήκαν ψάρια,πολλά,τα τελευταία χρόνια έχει γίνει νέα αλλαγή,τα ψάρια είναι πιο επιφυλακτικά,λιγότερα και δύσκολα θα πάρεις κάτι,με οποιοδήποτε δόλωμα,μιλάω πάντα για τα μέρη που εχω εγώ εμπειρία,έχουν αλλάξει πολύ τα πράγματα,πάντα έχουμε ψαροδόλια μαζί μας αλλά έχουμε και μια σακούλα ζυμάρι πια,αυτά είναι πράγματα που σαν παράκτιοι ψαράδες δεν μπορούμε να παρέμβουμε,ανάλογα με τις αλλαγές προσαρμοζόμαστε και πάμε παρακάτω,έτσι και αλλιώς το κέφι μας κάνουμε,οταν κάνεις 200 χιλιόμετρα πήγαινε έλα συν καμμιά ώρα πάνω στα βράχια περπάτημα για να φτάσεις και να φύγεις απο τον τόπο,θέλεις να πάρεις και κάτι,αλλά σίγουρα το κάνεις και γιατί το γουστάρεις,πάντα όμως προσπαθούσαμε να κρατάμε τους τόπους όπως τους βρίσκαμε για να τους ξαναβρούμε πάλι έτσι,το λέω γιατί ήρθαν και εποχές που τα μέρη οχι μονο δεν είχαν τον σεβασμό που έπρεπε αλλα βιάστηκαν πραγματικά απο εργαλεία,σκουπίδια,απομεινάρια απο χίλια δυό,τώρα που δεν υπάρχει αυτή η δραστηριότητα στα μέρη αυτά,μπορεί να μην είναι καλό για τους ψαράδες αλλά είναι σίγουρα καλό για τους τόπους,και αν δεν βγαίνει και τίποτα πάντα υπάρχουν τα ταβερνάκια,οι παγωμένες και τα κρασάκια και πάμε για την επόμενη!