Δεν μου άρεσε ποτέ αυτή η συνήθεια πολλών δήθεν οπλοφιλων να εκθειαζουν το ξύλινο πέλμα στα κοντακια πολλών ακριβών όπλων. Αυτό είναι θεμιτό για ένα όπλο που θα παραμείνει στην βιτρίνα και δεν θα χρησιμοποιηθεί ποτέ στο κυνήγι, τα πέλματα από πλαστικό με μεγάλο πάχος και καλά υλικά βοηθάνε περισσότερο από οτιδήποτε άλλο στην απόσβεση του λάκτισματος. με το κατάλληλο πέλμα με ένα όπλο 2,5 κιλών ρίχνεις πιο άνετα τα ίδια φυσιγγια, από ότι με ένα 3,5 κιλών με σκληρό πέλμα.
Και η δική μου εμπειρία: Έχω κάψει στο πρόσφατο παρελθόν, κυριολεκτικά, χιλιάδες φουσέκια με δύο αξιόλογα δίκαννά μου ορθόκαννα, τα οποία διαθέτουν σκληρό, ξύλινο πέλμα: σχεδόν 5.000 φυσέκια με το Caesar Guerini Essex μόλις πέρυσι, και περί τις 2.500 χιλιάδες φουσέκια με το Antoni Zoli Columbus Gold το '16-'17! Και άλλες 2.500 χιλιάδες περίπου φυσέκια το '17-'18 με το εξαιρετικό, γιαπωνέζικο ορθόκαννο SKB 605 S το οποίο διαθέτει σκληρό, μαύρο πέλμα από βακελίτη!
Ε λοιπόν, δεν ένιωσα καμία αξιόλογη διαφορά στην αίσθηση τού λακτίσματος στον ώμο μου, εν συγκρίσει ακόμη και με το εξαιρετικό, υδραυλικό σύστημα απόσβεσης λακτίσματος της Beretta, το λεγόμενο kick off, το οποίο φοράει το αλληλεπίθετό μου Beretta SV10 Perennia 1 και με το οποίο έχω κάψει περί τις 4.000 φυσεκλίκια τη διετία '14-'15, '15-'16!
Συμπερασματικά, εγώ θα έλεγα, πως για να μην πονάει και μελανιάζει ο ώμος μας με τις αλλεπάλληλες ντουφεκιές, πρωτίστως, πρέπον κι ωφέλιμο θα ήταν, να μας κάθεται σωστά το πέλμα του κοντακιού στον ώμο μας, κι όχι να "στραβοκάθεται"...! Με άλλα λόγια, να μας ταιριάζουν αρκετά καλά οι διαστάσεις του κοντακίου, αλλά και να επωμίζουμε σωστά, μαλακά και σταθερά...