Παλιά κουτιά πυρίτιδας


Η χορήγηση αδειών και χρηματοδότηση έγινε από το κράτος στους μπαρουτομυλους της Δημητσάνας το 1958 50 χρόνια μετά την ΠΥΡΚΑΛ. και ξεκίνησαν να φτιάχνουν τους παλιούς μπαρουτομυλους και να δημιουργήσουν τις πρώτες εταιρίες. μια από αυτές ήταν η ΕΛΒΥΟΠΥΡ των αδερφών ΜΑΛΕΒΙΤΗ
 

Η χορήγηση αδειών και χρηματοδότηση έγινε από το κράτος στους μπαρουτομυλους της Δημητσάνας το 1958 50 χρόνια μετά την ΠΥΡΚΑΛ. και ξεκίνησαν να φτιάχνουν τους παλιούς μπαρουτομυλους και να δημιουργήσουν τις πρώτες εταιρίες. μια από αυτές ήταν η ΕΛΒΥΟΠΥΡ των αδερφών ΜΑΛΕΒΙΤΗ
Με τέτοια πυρίτιδα γέμιζε τα φυσίγγια ο μακαρίτης ο πατέρας μου.
Παιδάκι δημοτικού εγώ τον βοηθούσα, έβγαζα τα σκασμένα καψύλλια με το πρεσάκι, τοποθετούσα και πρέσαρα τα νέα και έκανα το ρέλιασμα στα γεμισμένα. Όλα έβαιναν καλώς μέχρι που μια μέρα η μάνα μου είδε ότι ο πατέρας ζύγιζε τις δόσεις με την μπαρούτη και γέμιζε τους κάλυκες με αναμμένο τσιγάρο 🚬 στο στόμα .hair..
Από τότε γεμίζαμε στα κρυφά όταν η μάνα δεν ήταν σπίτι ;) .
 
Με τέτοια πυρίτιδα γέμιζε τα φυσίγγια ο μακαρίτης ο πατέρας μου.
Παιδάκι δημοτικού εγώ τον βοηθούσα, έβγαζα τα σκασμένα καψύλλια με το πρεσάκι, τοποθετούσα και πρέσαρα τα νέα και έκανα το ρέλιασμα στα γεμισμένα. Όλα έβαιναν καλώς μέχρι που μια μέρα η μάνα μου είδε ότι ο πατέρας ζύγιζε τις δόσεις με την μπαρούτη και γέμιζε τους κάλυκες με αναμμένο τσιγάρο 🚬 στο στόμα .hair..
Από τότε γεμίζαμε στα κρυφά όταν η μάνα δεν ήταν σπίτι ;) .
Ωραίες αναμνήσεις αυτές.. μήπως σου έχει ξεμείνει κανα κουτί τα μαζεύω για συλλογή δεν θέλω την πυρίτιδα κενό το μαζεύω
 
Ωραίες αναμνήσεις αυτές.. μήπως σου έχει ξεμείνει κανα κουτί τα μαζεύω για συλλογή δεν θέλω την πυρίτιδα κενό το μαζεύω
Δυστυχώς όταν πήγα γυμνάσιο ο πατέρας φοβούμενος ότι θα έδειχνα ενδιαφέρον για κυνήγι, όπλα κλπ τα χάρισε όλα σε έναν ξάδελφο του, δίκαννο, φυσίγγια, εργαλεία γόμωσης, πυρίτιδες, τάπες, καψύλλια, τα πάντα. Μιλάμε για έναν γεμάτο μεγάλο στρατιωτικό σάκο τύπου λουκάνικου με όλα τα κυνηγητικά :(.
Ποτέ δεν μπόρεσα να καταλάβω το σκεπτικό του, με έπαιρνε μαζί στο κυνήγι από 4-5 ετών, τον βοηθούσα στην γόμωση από 7-8 ετών, βοηθούσα στο ξεπουπούλιασμα των πουλιών, στο γδάρσιμο του λαγού κλπ, πάντα μα πάντα σεβόμουν τα όπλα και δεν τα θεωρούσα παιχνίδι.
Ευτυχώς συνέχισε να με παίρνει μαζί του στο ψάρεμα μέχρι τα γεράματά του.
Αλλά λογάριαζε χωρίς τον ξενοδόχο, μπορεί να μην κληρονόμησα το δίκαννο από τον πατέρα αλλά τελικά κληρονόμησα την μπαϊκάλα, ένα flobert, ένα κυνηγητικό τόξο και μία κυνηγητική βαλλίστρα από τον πεθερό (RIP) .terror.. Ο πεθερός κυνηγούσε με τόξο στο Αμέρικα που είχε μεταναστεύσει στα νιάτα του.

Πεπρωμένο φυγείν αδύνατο.
 
Last edited:
Δυστυχώς όταν πήγα γυμνάσιο ο πατέρας φοβούμενος ότι θα έδειχνα ενδιαφέρον για κυνήγι, όπλα κλπ τα χάρισε όλα σε έναν ξάδελφο του, δίκαννο, φυσίγγια, εργαλεία γόμωσης, πυρίτιδες, τάπες, καψύλλια, τα πάντα. Μιλάμε για έναν γεμάτο μεγάλο στρατιωτικό σάκο τύπου λουκάνικου με όλα τα κυνηγητικά :(.
Ποτέ δεν μπόρεσα να καταλάβω το σκεπτικό του, με έπαιρνε μαζί στο κυνήγι από 4-5 ετών, τον βοηθούσα στην γόμωση από 7-8 ετών, βοηθούσα στο ξεπουπούλιασμα των πουλιών, στο γδάρσιμο του λαγού κλπ, πάντα μα πάντα σεβόμουν τα όπλα και δεν τα θεωρούσα παιχνίδι.
Ευτυχώς συνέχισε να με παίρνει μαζί του στο ψάρεμα μέχρι τα γεράματά του.
Αλλά λογάριαζε χωρίς τον ξενοδόχο, μπορεί να μην κληρονόμησα το δίκαννο από τον πατέρα αλλά τελικά κληρονόμησα την μπαϊκάλα, ένα flobert, ένα κυνηγητικό τόξο και μία κυνηγητική βαλλίστρα από τον πεθερό (RIP) .terror..

Πεπρωμένο φυγείν αδύνατο.
Να σε γλιτώσει από το κυνήγι είναι σαν τον τζόγο εθισμός λένε οι παλιοί
 
Back
Top