Κυνηγετική παιδεία

Manos

Staff member
Παίρνοντας αφορμή από ένα βίντεο που κυκλοφόρησε για λίγη ώρα στο φατσοβιβλίο και έχοντας κάνει όπως και πολλοί άλλοι σκέψεις σχετικά με τη σωστή συμπεριφορά του κυνηγού πάνω στο βουνό αλλά και εκτός αυτού είπα να αρχίσω ένα θέμα σχετικά με την κυνηγετική παιδεία που πρέπει να αποκτά κανείς πριν μπορέσει να πάρει τον τίτλου του ΚΥΝΗΓΟΥ.
Θεωρώ πως σε αυτό το θέμα μέσα από τις εμπειρίες μας από τα κακώς αλλά και τα καλώς κείμενα που έχουμε συναντήσει όσα χρόνια κυνηγάμε ο καθένας μπορούμε να βγάλουμε χρήσιμα συμπεράσματα αλλά και να δώσουμε σωστές συμβουλές όχι μόνο στους νέους κυνηγούς αλλά και στους παλιούς καθώς θεωρώ πολύ πιθανό ότι ακόμη και ένας άνθρωπος που κυνηγάει πολλά χρόνια μπορεί μέχρι και σήμερα να μην έχει συνειδητοποιήσει ορισμένα λάθη που κάνει στο κυνήγι του.

Θέλω εδώ να ορίσουμε τους σωστούς κανόνες συμπεριφοράς που πιστεύει ο καθένας ότι πρέπει να έχουμε απέναντι στη φύση, τους συγκυνηγούς μας, τα σκυλιά μας, τα θηράματα, την υπόλοιπη υπομονετική οικογένειά μας και τους αντικυνηγούς. Φυσικά εκτός από θέματα συμπεριφοράς έχουμε και τα πιο πρακτικά όπως είναι η απόκτηση άδειας, η απόκτηση όπλου και κυνηγετικού εξοπλισμού κλπ

Για να μην κουράσω το πρώτο θέμα που πιστεύω ότι πρέπει να αναλυθεί είναι ποιος πιστεύετε ότι θα ήταν ο σωστός τρόπος απόκτησης κυνηγετικής άδειας.

Σίγουρα το φτάνω 18 απαντάω σε 10 ερωτήσεις και βγαίνω με το όπλο στο βουνό δεν είναι ο σωστός.

Αναμένω τις απόψεις σας
 
Ωραίο θεμα Μάνο.

Δεν έχει να κανει ΜΟΝΟ με την κυνηγετική παιδεία.
Εχει να κάνει με την παιδεία γενικώς.

Ενας καλλιεργημένος ανθρωπος με αρχές που έχει μαθει να ειναι ευγενικός και να σέβεται τον διπλανό του , θα ειναι και καλος κυνηγός.
Θέλω να πω ότι οσο και αυστηρότερες να γινουν οι προϋποθέσεις απόκτησης κυνηγετικής άδειας αν δεν υπαρχει παιδεία δεν νομιζω να ωφελήσουν.

Θα επανέλθω.....:)
 
Μπραβο Μανολη
Ολα ξεκινανε απο το σπιτι την οικογενεια το περιβαλλον που εχει μεγαλωσει καθε ανθρωπος τι εχει βιωσει στην ζωη του τι εχουν δει τα ματια του τι εμπειριες ειχε ωστε να αποκτησει την σωστη παιδεια που θα την εφαρμοσει και στην κοινωνια αλλα και στην φυση και μετεπειτα και στο κυνηγι
Δεν νομιζω να ειναι θεμα μονο μορφωσης
Εχουν δει πολλα τα ματια μας και απο ανθρωπους μορφωμενους και μαλιστα τα χειροτερα
Ο χαρακτηρας διαμορφωνεται πολλες φορες και εξω στην ζωη στον αγωνα για επιβιωση στο πεζοδρομιο στις κακουχιες και στα στραπατσα που εχει φαει καποιος στην ζωη του

Οταν ολα ειναι ετοιμα στο πιατο τοτε τις περισσοτερες φορες χανεται η ανθρωπια και συμπονια σε οτι περιτριγυριζει γυρω μας
Θυμαμαι ενα περιστατικο το εχω ξανα αναφερει ποιο παλια σε κυνηγι τσιχλας στην Βοιωτια
Εχω παει με εναν φιλο μου λοιπον και αφου εχουμε κανει την βολτα μας το πρωι καρτερι και μετα περπατητο ξεκιναμε να επιστρεψουμε στο αυτοκινητο
Ξαφνικα ακουμε τον μαγικο ηχο του Καζατζιδη διπλα σε μια ρεματια και μαλιστα τοσο δυνατα λες και ειμαστε σε πανηγυρι
Καθως πλησιαζουμε βλεπουμε ενα τζιπ Cherokee απο αυτα που για να τα κυκλοφορησεις πρεπει να εχεις μπαρμπα βενζινα με ανοιχτο το πορτ μπαγκαζ και πισω ενα τεραστιο ηχειο που επαιζε ασταμητα
Διπλα στο αυτοκινητο ηταν ενα παιδακι γυρω στα 16-18 χρονων ντυμενο με χακι
Κρατουσε στο χερι του ενα κομπιουτερ μαλλον για να ρυθμιζει τον ηχο ενταση κτλ
Ακριβως στα 50 μετρα ποιο κατω καθοταν ο πονηρηδης Θηρευτης κατω απο τα δεντρα γυρω στα 45-50 χρονων με σηκωμενο το κεφαλι ψηλα και κοιτουσε μην του ξεφυγει καμια ταλαιπωρη τσιχλα και γλιτωσει απο την πατεντα του και την ηλιθιοτητα του
Το παιδακι σαστισε μολις μας ειδε ενω εκεινος χαλαρος με ψευτικο χαμογελο προσπαθησε να μας κανει τον αδιαφορο σαν να μην τρεχει τιποτα καλημεριζοντας μας και ρωτωντας πως πηγε η κυνηγετικη μας εξορμηση

Αμεσως φουντωσα
Καλα ρε φιλε του λεω ενταξει εσυ κανεις την τρελα σου και ρισκαρεις
το παιδακι κριμα δεν ειναι ?
Αν ημουν θηροφυλακας τι θα γινοταν τωρα ?
Απαντηση
Ενταξει μου λεει δεν κανω και τιποτα το κακο ποιο πολυ για τον χαβαλε το εβαλα
Χαβαλες γιαυτον μεταφραζοταν σε δυο πουλιαστρες τσιχλες που ειχε κρεμασμενες
Βλεποντας λοιπον αυτην την εικονα ειναι σιγουρο οτι το παιδι αυτο θα ακολουθησει τα χναρια του πατερα του καρμπον ισως και σε χειροτερο βαθμο αφου και αυτο θα θεωρει οτι με την παρανομια κερδιζεις στην ζωη σου χαμενος δεν θα βρεθεις ποτε
Ειναι επισης σιγουρο οτι ενας ανθρωπος οσο ευκαταστατος και αν ειναι οπως ηταν αυτος φαινοταν απο το αμαξι που κυκλοφορουσε θα διδαξει στο παιδι του οτι με τα φραγκα μπορεις ανετα να γραψεις στα απιδια σου την κοινωνια τους νομους τους συναθρωπους σου με γνωμονα παντα το προσωπικο σου συμφερον
 
Το προβλημα για μενα εχει βαθυτερες ριζες, ξεκινα με την ηλικια που βγαζουμε την κυνηγετικη μας αδεια στην Ελλαδα και τον τροπο που γινεται αυτο... Το ερωτηματολογιο ειναι για γελια οντως, αλλα δεν ειναι αυτο η λυση...
Τα 18 ειναι η ηλικια της υπερβολης, θελουμε να τα κανουμε κ να τα δουμε ολα βιαστικα... Θα κανουμε λαθη κ θα διαμορφωσουμε κυνηγετικη συνειδηση βαση τυχαιων γεγονοτων ( σε αλλους θετικα σε αλλους αρνητικα) κ της προσπωπικοτητας κ της παιδειας μας...
Μια καλη για μενα λυση ειναι να επιτρεποταν να κυνηγουν κ οι νεοι απο 13-15 χρονωνμε την επιβλεψη παντα του κηδεμονα τους... Δεν ειναι μικρη ηλικια τα 14, δυστχυως πλεον οι εποχες εχουν αλλαξει, τα 15αχρονα κανουν αλλα πραγματα τρεις χειροτερα...
Οταν μαθαινουμε κατι απο μικροι, το συνδυαζουμε με παιδικα αισθηματα, δενομαστε, το αγαπαμε αλλιως, πιο αθωα... Μαθινουμε να το νοιαζομαστε και να το σεβομαστε, με την καταλληλη καθοδηγηση παντα...
Ετσι εμαθα να αγαπαω κ να σεβομαι το κυνηγι κ ετσι ελπιζω να το μαθω και στα παιδια μου αν κ οποτε ερθει αυτη η στιγμη... Ακομα και αν καποιος δεν γινει κυνηγος τελικα, με αυτον τον τροπο θα εχει ενα δεσιμο με τη φυση, θα την νοιαζεται, θα γνωρισει την αρρικτα συνδεδεμενη σχεση του κυνηγιου με αυτη...
 
Η παιδεία δεν έχει καμία σχέση με την τήρηση των νόμων. Αν ο υψηλός δείκτης παιδείας συμβάδιζε με την τήρηση των νόμων και ήμασταν ένα κράτος που μας χαρακτήριζε υψηλό επίπεδο παιδείας, τότε το πιθανότερο θα ήταν να ήμασταν ακόμα σε Τούρκικη ή Γερμανική υποδούλωση ή Χουντικό καθεστώς και πάει λέγοντας, αφού θα ήμασταν νόμιμοι, σύμφωνα με τους νόμους που θα εφάρμοζε ο κάθε δυνάστης - τύραννος - δικτάτορας.

Το ότι ζητάω με πάθος τα ομοιώματα των υδροβίων και τους πνευστούς κράχτες, δεν σημαίνει ότι στερούμαι παιδείας. Το ότι θα ήθελα να πηγαίνω για βραδινό κυνήγι πάπιας, με το φεγγάρι, όπως κάνει ο Γάλλος δεν νομίζω ότι με κατατάσσει στους απαίδευτους κυνηγούς. Την παιδεία μου θα την έδειχνα ή δεν θα την έδειχνα, αν καταστρατηγούσα το όριο κάρπωσης σε κυνήγι με ομοιώματα ή αν πήγαινα για κυνήγι χωρίς να έχω ανανεώσει την κυνηγητική μου άδεια, την στιγμή όμως που θα ήμουν σίγουρος ότι τα λεφτά που δίνω προορίζονται περισσότερο για την θηραματική διαχείριση. Την παιδεία μου δεν θα την υποδείκνυα αν δεν χρησιμοποιούσα κασετόφωνο στην τσίχλα (επειδή απλά τυχαίνει να απαγορεύεται στην Ελλάδα), αλλά αν δεν σήκωνα το όπλο να τουφεκίσω ένα πουρνάρι που βλέπω να κουνιέται, χωρίς να βλέπω τι το κουνάει.

Η κυνηγητική παιδεία δεν αποκτάτε μέσω ενός ερωτηματολόγιου που επιβάλει κάποιος νόμος, σύμφωνα με τον οποίο ο κυνηγός είναι υποχρεωμένος να "ρίξει" την πρώτη του τουφεκιά με την συμπλήρωση των 18 του χρόνων. Ας σκεφτούμε πόσοι από εμάς τουφέκισαν για πρώτη φορά όταν γίναμε 18 χρονών. Ένας ουσιαστικός νόμος θα έπρεπε να απαιτεί την "προϋπηρεσία" ενός εν δυνάμει κυνηγού πολύ πριν την συμπλήρωση του 18ου έτους της ηλικίας του. Η υποχρεωτική παρακολούθηση κάποιων σχολίων που θα αποτελούσαν προαπαιτούμενο για την έκδοση κυνηγητικής άδειας, θα ήταν πραγματικά μία όαση στην στείρα και παρωχημένη διαδικασία που εφαρμόζεται σήμερα. Θεωρία και πρακτική εξάσκηση υπό την καθοδήγηση πιστοποιημένων δασκάλων, θα βελτίωνε πολύ την εικόνα του Έλληνα κυνηγού, πάντα βέβαια με κρατικές διαδικασίες ώστε να αποφύγουμε το ενδεχόμενο να μετατραπεί το κυνήγι σε ενασχόληση μόνο των πλουσίων.

Τέλος θα ήθελα να συμπληρώσω, τι να τον κάνω έναν κυνηγό που τον διακρίνει παιδεία και δεν χρησιμοποιεί το κασετόφωνο, έχει τρίσφαιρη την καραμπίνα, τηρεί τα ωράρια, όταν τον ακούς να λέει βάρεσα 20 τσίχλες αλλά έχασα τις 15 επειδή το μέρος που καθόμουν είχε ψηλό χορτάρι και δεν μπορούσα να τις βρω.
 
Αρχικά γράφω τις σκέψεις μου συνοπτικά και αριθμημένες γιατί η μία θεωρώ ότι είναι προαπαιτούμενη της άλλης:
1) Πολιτικός στην αντίστοιχη θέση που αφορά το κυνήγι, με κυνηγετική παιδεία, αγάπη για το κυνήγι και με @ρχίδι@ ώστε να γίνει το κυνήγι γνωστό στον κόσμο και να ανοίξει τις πύλες του σ΄ αυτόν. Πώς θα επιτευχθεί αυτό;
α) Συνεργασία με άλλα υπουργεία π.χ. με το υπουργείο παιδείας. Με την τοποθέτηση ανάλογου προσωπικού στα σχολεία (ακόμη και με εκπαιδευτικούς - κυνηγούς) να δίνεται η δυνατότητα στους μαθητές να επιλέξουν όσοι το επιθυμούν μαθήματα που θα σχετίζονται με το κυνήγι και το περιβάλλον. Πάντα υποστήριζα ότι το κυνήγι θα έπρεπε να συνδεθεί με το περιβάλλον. Γιατί δίνουμε την διδασκαλία και την μελέτη του περιβάλλοντος ως αποκλειστικό δικαίωμα των "οικολόγων";
β) Ενημερωτική καμπάνια του υπουργείου για το έργο των κυνηγών και την προφορά τους σε όλες τις πτυχές των δραστηριοτήτων τους.
γ) Κονδύλια για την ορθή κυνηγετική δραστηριότητα. π.χ. Το ΕΣΠΑ δεν είναι μόνο για τις ΜΚΟ. Ή καλύτερα γιατί να μην υπάρχουν και κυνηγετικές ΜΚΟ;
2) Διδασκαλία της κυνηγετικής παιδείας από εμάς ως γονείς στα παιδία μας, στα ανίψια μας στα παιδία φίλων μας και γενικά όπου μας δίνεται η ευκαιρία να βρισκόμαστε κοντά σε παιδιά που επιθυμούν κουβέντα για το κυνήγι.
3) Όσοι κατέχουν κυνηγετική παιδεία αλλά όραμα και φαντασία θα πρέπει να ασχοληθούν με τα κοινά των Συλλόγων. Φτάνει πια οι καιρ(δ;)οσκόποι όπου και αν υπάρχουν...
4) Δεν ξέρω αν είναι καλή επιλογή η ύπαρξη κόμματος, αλλά αν είναι να υπάρξει καλό θα είναι να πρόκειται για ένα κόμμα που θα είναι δραστήριο με ανθρώπους ανιδιοτελείς και θα προσβλέπει σε συνεργασίες με άλλα κόμματα ώστε να θεωρείται και υπολογίσιμη εκλογική δύναμη...
Προς το παρόν αυτά έρχονται στο μυαλό μου... :)
 
Όντως, δεν μπορούμε να αναφερθούμε σε όλο το θέμα κυνηγητικής παιδείας, είναι πολύ μεγάλο. Εγκύκλια παιδεία σημαίνει μόρφωση, κάτι που αποκτάται με την διδαχή και το διάβασμα (σχολείο), ενώ σκέτο παιδεία σημαίνει διαπαιδαγώγηση, σωστή παιδαγωγική ανατροφή και εκπαίδευση, καλλιέπεια πνεύματος, διάπλαση ψυχής και απόκτησης αισθητικής, που αποκτώνται από την γέννηση μας μέσω της οικογένειας του περιβάλλοντος και της πολιτείας.
Καλό είναι να ρίξετε μια ματιά στο Κυνηγητικό Εγχειρίδιο που εξέδωσε η ΚΟΜΑΘ το 2006. Είναι το πιο άρτιο εργαλείο που θα βοηθήσει έναν νεοεισερχόμενο στον χώρο, όχι γιατί είναι το καλύτερο αλλά γιατί είναι το πιο πλήρες συγκρινόμενο με τις σύντομες σημειώσεις που κυκλοφορούν οι κυνηγητικοί σύλλογοι.
Για την άδεια θα πρότεινα μερικές βελτιώσεις:
Βασική προϋπόθεση, τα δασικά όργανα που θα κάνουν τις εξετάσεις να έχουν περάσει σχολές και εξετάσεις. Να μην υπηρετούν η κατάγονται στον τόπο εξετάσεως.
Κάθε συνομοσπονδία να ιδρύσει και να συντηρεί σκοπευτήρια (ή να χρησιμοποιεί όπου υπάρχουν ιδιωτικά) στην περιοχή της, έτσι που να διαμοιράζονται στα γεωγραφικά διαμερίσματα της χώρας.
Βασική προϋπόθεση για την απόκτηση πρώτου όπλου (που προηγείται της κυνηγητικής άδειας) να έχει περάσει τα τεστ "ασφάλειας χρήσεως κυνηγητικού όπλου" τεστ σε δισκάκια και σε ομοιώματα (κιν. στόχους) λαγών και αγριόχοιρων. Τεστ για καθαρισμό /συντήρηση και τα βασικά της οπλογνωσίας (επί μέρους τμήματα, λειτουργία, τύποι όπλων κλπ).
Στις εξετάσεις θηραματικών να προστεθεί η ομοιωματική αναγνώριση των θηρεύσιμων πουλιών (σε κίνηση και κανονικό περιβάλλον σε διάφορες αποστάσεις και γωνίες) σε υπολογιστή ή προτζέκτορα.
συνεχίζεται.....
 
Μου αρέσουν πολύ όλα όσα γράφετε. Κύριε Νίκο μου αρέσουν ιδιαίτερα οι ιδέες σας γιατί εκτός από σωστές είναι και πρακτικές. Το μεγάλο θέμα είναι πώς αλλάζει αυτό τώρα; Και πως μπορεί να οργανωθεί χωρίς να υπάρχει τεράστια επιβάρυνση για τους κυνηγούς. Χμ αναρωτιέμαι οι φίλοι μας οι αστυνομικοί που κάνουν εκπαίδευση. Βέβαια θα μου πείτε θα πρέπει να διαμορφωθεί κατάλληλα ο χώρος. Πάντως τα σημερινά σκοπευτήρια είναι ιδανικά πιστεύω για κάτι τέτοιο. Είχα ακούσει ότι στη Γερμανία θέλεις 2 χρόνια για να βγάλεις άδεια κυνηγιού. Ότι το τελικό μέρος της προετοιμασίας πριν λάβεις την άδεια είναι η βόλτα στο βουνό σε πραγματικές καταστάσεις, μαζί με τον εκπαιδευτή όπου εκεί έδειχνες τα πάντα, δλδ πως κρατάς το τουφέκι, πως περπατάς, πως σημαδεύεις κλπ. Θεωρώ ότι με τις κατάλληλες προτάσεις αυτό μπορεί να βοηθήσει γενικά την κοινωνία μας όχι μόνο εμάς τους κυνηγούς. Όπως και να το κάνουμε κρατάμε όπλο στα χέρια μας και αυτό που γίνεται σήμερα είναι εκτός πραγματικότητας (ουσιαστικά ο οποιοσδήποτε κρατάει ένα κυνηγετικό όπλο αν το θέλει).
 
  • Like
Reactions: jnp
Tεραστιο θεμα ανοιξατε. Παιδεια, στο κυνηγι δεν υπαρχει συνολικα, εκτος απο μεμονωμενα ατομα, οπως δυστυχως δεν υπαρχει και σε πολλους αλλους τομεις της ζωης μας. Ο κυνηγος με παιδεια, δεν βαραει σε αποστασεις και υψη που δεν ειναι σιγουρος οτι θα το παρει το θηραμα, σε σημειο που θα πεσει και δε θα το βρει, ενω ο διπλανος του λεει "Ριξτου που θα το ξαναδεις". Δεν γαμωσταυριζει τη τσιχλα που του φυγε, δεν βριζει θεους και δαιμονες για το καιρο, τα φυσιγγια, τους διπλανους, δεν μπινελικωνει το σκυλι του εαν δεν καταλαβαινει τι του λεει ή δεν του εφερε αμεσως το θηραμα στα ποδια ή δεν ερχεται κοντα του. Γενικως σεβεται, δε πεταει σκουπιδια, δεν καταστρεφει φραχτες, μαζευει αν ειναι δυνατον τους καλυκες στα καρτερια, ή και γενικοτερα.

Τα υπολοιπα ειναι θεμα κοινης λογικης. Αν το κυνηγι σου ειναι αυτοσκοπος για να βαζεις φωτογραφιες στο facebook με καπω γεματα θηραματα, σαφως και θα κανεις παρατυπιες, εαν δε σου παει καλα η μερα. Επειδη ομως ολα απο καπου ξεκινανε, εαν δε βρεις μπεκατσες με το σωστο τροπο, θα μπεις στο πειρασμο να κανεις καρτερι, γιατι ο κολλητος σου σου λεει, ελα μωρε ολοι ετσι τις πιανουν. Θα πας και βραδι στις πορτοκαλιες με το αεροβολο, γιατι μωρε εχουμε ενα τραπεζι που θα βρουμε τοσες τσιχλες. Θα ψαξεις και λαγο με τα φωτα, γιατι λαγοσκυλα να κανεις θελει χρονο και χρημα. Θα βγαλεις το μειωτηρα στο βουνο, γιατι που θα σε ψαξει ο θηροφυλακας εκει πανω; Δικαιολογιες βρισκεις ενα σωρο, το αποτελεσμα ομως δεν αλλαζει, εισαι κυνηγος απαιδευτος, με μονο αυτοσκοπο να πιασεις, και οχι να κυνηγησεις. Τρεμεις την ιδεα οτι ο διπλανος μπορει να τα παει καλυτερα, οτι με το σκυλι του εχουν μια σχεση στοργης και συντροφικοτητας, οτι το ταπεινο του οπλο μπορει να ειναι πιο αποτελεσματικο. Τρεμεις στην ιδεα οτι ο διπλανος σου μπορει να αισθανεται γεματος ακομα και χωρις να εχει ριξει ουτε ενα πυροβολισμο, επειδη ακριβως αντλει την ευτυχια του κυνηγιου απο τη διαδικασια και οχι απο το αποτελεσμα. Αυτος δεν θα πυροβολησει το πουρναρι που κινηται, επειδη θελει να ειναι σιγουρος, εσυ επειδη φοβασαι μη χασεις το θηραμα, και την καταπτωση της ιδεας που εχεις καλλιεργησει για τον εαυτο σου. Δε θα ριξει σε θηραματα ενω απαγορευονται, δε θα παει σε μερος που δεν επιτρεπεται ή σε εποχη που δεν επιτρεπεται.

Το πως την καλλιεργεις ειναι μεγαλο θεμα. Το να μαθητευεις σε γονιο κυνηγο ειναι το παν, ομως και ο ιδιος πρεπει να εχει τις ιδιες αξιες. Αλλιως ξεκινας εξισου στραβα. Η παρεα επισης παιζει μεγαλο ρολο, οπως και σε πολλα πραγματα. Για μενα επρεπε το να αγοραζεις οπλο να συνδεεται καπως με την κυνηγετικη εμπειρια. Πχ, να ξεκινας με μονοκανο, και επειτα απο 2-3-4 σαιζον να αγοραζεις το οπλο που θες. Να εχεις οπωσδηποτε υποχρεωτικες επισκεψεις καθε μηνα, σε σκοπευτηριο πριν βγεις στο βουνο με αδεια. Κατι σαν τα πρακτικα μαθηματα οδηγησης. Με πτηση στοχων που προσομοιαζουν θηραματα, και ενα σεναριο καθε τοσο που καποιο θηραμα θα απαγορευεται ωστε να βλεπουν και το βαθμο ετοιμοτητας σε υποτιθεμενο απαγορευμενο στοχο. Σεμιναρια ασφαλους λειτουργιας, ασφαλους φυλαξης και μεταφορας, και ασφαλους χρησης. Οσοι πατε σε σκοπευτηρια πιο τακτικα, σιγουρα θα εχετε εκπλαγει απο το ποσο λιγα πραγματικα ξερουμε για την ασφαλη χρηση του οπλου μας
 
Θα ήθελα να επιστήσω την προσοχή όλων μας επειδή τα γραφόμενά μας είναι δημόσια και αναγνώσιμα από τον καθένα. Πάνω στην προσπάθειά μας να γίνουμε καλύτεροι κυνηγοί, καλό είναι να μην αμαυρώνουμε την εικόνα μας παρουσιάζοντας μόνο αρνητικά και κακοτοπιές. Πολλοί «καλοθελητές» μπορούν να εκμεταλλευτούν ακόμη και αυτό.
Όλες οι σκέψεις μας νομίζω πως είναι πολύ σωστές και ενδιαφέρουσες αλλά δεν μπορούμε να παραβλέψουμε και το γεγονός ότι υπάρχουν κυνηγοί με παιδεία (κυνηγετική και όχι μόνο), τυπικοί, νόμιμοι, φυσιολάτρες, οικολόγοι και με σεβασμό στο περιβάλλον, που αγαπούν τα σκυλάκια τους. Πιστεύω ακράδαντα ότι αυτοί είναι οι περισσότεροι και έτσι πρέπει να παρουσιαζόμαστε στην κοινωνία.
 
Διάβασα με προσοχή όλα τα post και συμφωνώ απόλυτα με τον συντοπίτη μου Ροδοπαιο Chris-Kaz δεν είμαστε όλοι παράνομοι, τσαντακιδες, κρεατοσυλλεκτες, απλά οτι είναι ότι είναι ο καθένας στην προσωπική του ζωή είναι κ στο κυνήγι, είναι ο γιατρός που πέρνει φακελάκι, ο αστυνομικός που πουλάει προστασία και πάει λέγοντας. το μονο που μπορω να κάνω σε επίπεδο οικογένειας είναι να καταλάβουν οι κόρες μου οτι ο "κακός" κυνηγός που σκοτώνει το καημενο το πουλάκι είναι ο μπαμπάς τους και δεν έχει δολοφονικά ένστικτα.
 
  • Like
Reactions: jnp
Ωραίο θέμα αν και σηκώνει πολύ συζήτηση. Ευτυχώς πριν πιάσω όπλο είχα διαβάσει αρκετά περιοδικά του χώρου και έμαθα πέντε πράματα. Δυστυχώς το κράτος δεν προσφέρει τίποτα σε αυτό τον τομέα, οπλοφοβικο ,απαγορευσεις και μόνο εισπραξη φόρων. Αν κάποιος αναζητά γνώσεις μόνο από τον κυνηγετικο τύπο η από κάποιον μεγαλύτερο. Φυσικά παίζει μεγάλο ρόλο και ο χαρακτήρας του κάθε ατομου, έχω παρατηρήσει νέους να θεωρούν λάθος άτομα ως είδωλα. Πχ ο τάδε είναι καλός κυνηγός γεμίζει το σακο θηράματα ασχέτως με πιο τρόπο συνήθως παρανομα. Έχουν μια νοοτροπία του εξολοθρευτη, κανένα σεβασμό για τους συναδέλφους το θηραμα και περιουσιες των άλλων. Επιπτώσεις αυτής της αμαθειας τοπικισμος,φολες,απειλές λαθροθηρια. Πιστεύω ότι αυτοί οι τύποι δεν ειναι μόνο έτσι σε ότι αφορά το κυνήγι αλλά και γενικά στη ζωή τους, αλαζονες παρτακιδες, και για να μην τα ισοπεδωσω όλα υπάρχει και η άλλη πλευρά του νομίσματος παιδιά με θέληση να προσφέρουν σε οτιδηποτε,με ευαισθησίες χαρακτήρα και αρχες. Και για να μην μακρυγορω πιστεύω όλα είναι θέμα χαρακτήρα και ψυχισμου, ούτε η μόρφωση ούτε οτιδήποτε άλλο σε κάνει καλύτερο ΑΝΘΡΩΠΟΣ γεννιεσαι δεν γίνεσαι.
 
1zd3ern.jpg
 
Back
Top