Θνησιμότητα Κυνηγετικού Σκύλου

Πόσο έζησε ο κυνηγετικός σας σκύλος?

  • 1-3

    Votes: 1 2,7%
  • 4-6

    Votes: 2 5,4%
  • 7-9

    Votes: 7 18,9%
  • 10-12

    Votes: 13 35,1%
  • 12+

    Votes: 14 37,8%

  • Total voters
    37

George Ant.

Staff member
Έψαξα στο internet αλλά δεν βρήκα κάτι αντίστοιχο!
Οπότε είπα να ανοίξω αυτό το θέμα με την ψηφοφορία.
Όσοι είχατε σκυλάκι για το κυνήγι, πόσο έζησε?
Και αν θέλετε γράψτε και από τι έφυγε...
 
Ωραίο Θέμα! Νομίζω πως θα ήταν χρήσιμο να αναφέρουμε και τη ράτσα του σκύλου.
Έχασα έναν σκύλο. Ήταν cocker. Το είχα από 45 ημερών και "έφυγε" σε ηλικία 14 ετών και 2 μηνών από γεράματα...
 
Επανιελ αρσενικό με τα όλα του!!! Δυστυχώς όμως το έφαγε το κεφάλι του. Μου λύθηκε κ οταν πηγε στην σκύλα του γείτονα το έκοψε ο τσοπανης που είχε. Σύντροφος πραγματικός στο κυνήγι. Δεν μπορουσα να παω πουθενά χωρις αυτον
 
μπράβο πολύ ωραίο θέμα .shake hands.
3 σκυλιά που έφυγαν στα χέρια μου:
θηλυκό ντρατχααρ σε ηλικία 6,5 ετών από ποντικοφάρμακο που είχε βάλει ο γείτονας και έφαγε 1 φαρμακωμένο ποντίκι
θηλυκό επανιέλ σε ηλικία 14 ετών από γεράματα(ότι καλύτερο ειχα)
αρσενικό κόκερ σε ηλικία 10,5 από καρκίνο
 
Το σκεφτεσε λαθος συναδελφε
Ειναι οτι πιο ομορφο μπορεις να παρεις η συντροφια απο ενα σκυλο
Πιστεωε μενθα δεις το κυνηγι σαν ενα νεο κοσμο οση εμπειρια και να εχεις ηδη

Αμ δεκτεις τες υποχρεωσεις και τις ευθυνες που απορρεουν απο την κατοχη ενος σκυλου τοτε προχωρα

Δυστυχως οτιδηποτε ζει καποτε "φευγει"
Στα σκυλια θα μαθεις οτι η φολα και το φιδι ειναι ρισκα που πρεπει να δεκτεις πτο θα παρεις

Τα περνεις και προσπαθεια οσο πιο πολυ να τα περιορισεις αυτα τα ρισκα
Οσο μεγαλα και αν ειναι και οση πικρα καιαν παρουμε οταν δυστυχως χαθουν απο οποιοδηποτε παραγοντα το τι μας χαριζουν ειναι τοσο μεγαλο που ουτε στο ελαχιστο δεν μπορει να συγκριθει μαζι τους
 
θηλυκη επανιελιτσα.ειχε την ταση να φευγει και αν μ εχανε με περιμενε στο αυτοκινητο.μια μερα εφυγε και δεν την ξαναβρηκα.εψαχνα 3 μερες στα γυρω χωρια αλλα τιποτα.ηταν 7 χρονων.θηλυκο επανιελ με διασταυρωση κουρτσχαρ την εχασα 14 χρονων απο καρκινο
 
ωραιο θεμα παιδεςςςς,αλα ξηνεται παλιες ωραιες πληγες,,,η ποιντεριναμου η dvra την εχασα απο καρκινω κανωνταστην δυο επεμβασης 8 ετων το 2012:(:( adult image host image hosting over 10mb screengrab image hosting websites να ειστε ωλησαςςς καλα και να θυμαστε τα σκυλακιασαςςς
 
4 λαγοσκυλα μέχρι τώρα :(
τα 3 ελλ.ιχνηλατες και το 1 μπαράκι
Να ξεκινήσω με τον Τσακάλι και την Κουζί
Απίστευτο δίδυμο μας συντροφεύε γύρω στα 10 χρόνια
Κάποια στιγμή η Κουζί έφαγε φόλα στον κυνηγοτοπο και ήταν τόσο ισχυρή που δεν προλάβαμε ούτε να την πιάσουμε αγκαλιά για να την οδηγήσουμε στο αυτοκίνητο
Από εκεί την μέρα ο Τσάκαλης παρέδωσε έχασε όλες τις δυνάμεις του σταμάτησε να τρώει και επί τρεις μήνες έκλαιγε ασταμάτητα
Μεγάλη πίκρα και στεναχώρια περάσαμε μέχρι που έσβησε από καρκίνο ο γιατρός σήκωσε τα χέρια ψηλά
Ακολουθεί η Σπίθα και η Ρίτα 8 χρόνια στην κατοχή μας
Κατασπαραχτηκαν από λύκους στα Βίλια πριν 4 χρόνια σε ένα μέρος που το κυνηγάμε η γύρω στα 20 χρόνια
Βρήκαμε μονο το πάνω μέρος του σώματος τους δηλαδή τα κεφάλια τους και το τσοκανακια τους
Μας πήρε πολύ καιρό να συνέλθουμε και ποιο πολύ εκεινο
τον Πατέρα μου που τον έβλεπα με αυτό το περιλυπο ύφος να κοιτάει την άδεια κλούβα των σκυλιών
Ο χρόνος σε κάνει να ξεχάσεις αλλά οι αναμνήσεις πάντα μένουν αρκεί να πονάς αυτό που έχασες
 
περισσότερο οι φόλες με προβληματίζουν...
είναι και το ίδιο το κυνήγι δραστηριότητα που την έχω συνδιάσει με χαλάρωση και ηρεμία. και σκέφτομαι μην με αγχώνει ο σκύλος.
Από σκυλιά γνωρίζω αρκετά μια και έχω ήδη 2.
Είναι πάντως άλλη φάση να βγαίνεις στο βουνό με τον σκύλο...
Όποτε βλέπω άλλους συναδέλφους τους ζηλεύω...
 
περισσότερο οι φόλες με προβληματίζουν...
είναι και το ίδιο το κυνήγι δραστηριότητα που την έχω συνδιάσει με χαλάρωση και ηρεμία. και σκέφτομαι μην με αγχώνει ο σκύλος.
Από σκυλιά γνωρίζω αρκετά μια και έχω ήδη 2.
Είναι πάντως άλλη φάση να βγαίνεις στο βουνό με τον σκύλο...
Όποτε βλέπω άλλους συναδέλφους τους ζηλεύω...

Γιώργο αφού έχεις 2 σκυλάκια, γνωρίζεις ήδη για την ευθύνη που αναλαμβάνουμε αποκτώντας σκύλο αλλά και για τα ρίσκα που παίρνουμε και αυτό είναι καλό.
Μπορεί να υπάρξουν στιγμές που πιθανώς να σε αγχώσει ο σκύλος αλλά πίστεψέ με, οι στιγμές που θα σε χαλαρώσει και θα σε ηρεμήσει θα είναι απείρως περισσότερες και αξέχαστες.
Διαβάζοντας τις δυο τελευταίες φράσεις σου, σου προτείνω άμεσα να ξεκινήσεις τη διαδικασία απόκτησης σκύλου. ;)
 
περισσότερο οι φόλες με προβληματίζουν...
είναι και το ίδιο το κυνήγι δραστηριότητα που την έχω συνδιάσει με χαλάρωση και ηρεμία. και σκέφτομαι μην με αγχώνει ο σκύλος.
Από σκυλιά γνωρίζω αρκετά μια και έχω ήδη 2.
Είναι πάντως άλλη φάση να βγαίνεις στο βουνό με τον σκύλο...
Όποτε βλέπω άλλους συναδέλφους τους ζηλεύω...
Γιώργο συνήθως όπου υπάρχουν στάνες και ζωντανά δύσκολα υπάρχουν φολες λόγω τσοπανόσκυλων
Φολες μπαίνουν από επιτήδειους
που θέλουν να διώξουν τους Κυνηγούς από το θεωρητικά κυνηγετικο τσιφλίκι τους ή από κάποιους τοπικιστες που βγάζουν αλλεργία στην παρουσία μη γνώριμων φατσων
Λίγο προσοχή χρειάζεται πχ :
δέσιμο του κυνηγόσκυλου και όταν βγαίνει από το αμάξι για τον κυνηγοτοπο
αλλά και όταν επιστρέψει
ελενχος σε μονοπάτια κατά το πέρασμα του σκύλου
αλλά και σε χωραφιες ακαλλιέργητες
κτλ
Θέμα τύχης είναι και με τον κατάλληλο εξοπλισμό ακόμα και με ένα μπουκαλάκι αλατόνερο
μπορεί να προλάβει να σωθεί ο σκυλος
 
Να διευκρινίσω ότι τα 2 σκυλιά που έχω δεν είναι κυνηγετικά, αν και μάλλον το καταλάβατε!
Τώρα για τον σκύλο μάλλον δεν τον γλυτώνω... Κάποια στιγμή θα ανέβω στο βουνό με τετράποδη παρέα .sarcastic.
 
Το πρωτο μου σκυλι σετερ λαβερακ έφυγε πλήρες ημερον στα 14++++.απο 11χρονον είχε νευραγιεσ στα πισω πόδια δεν τα παταγε καλα αλλα ακομα και ετσει το πάθος που ειχε για τα υδροβια ηταν τεραστιο τον βρηκα στο καλυβι του πεθαμενο απο καρδια.ο δευτεροσ ηταν gordon setter ενασ σκυλοσ που οπου και να κυνηγουσα εκλεβε την παράσταση απο βουνου μεχρει τον βαλτο πολυ έμεναν με το στομα ανηχτο απο τησ τεράστιες δυνατοτητεσ που ειχε τον ηχα παρη μια φωρα για μπεκατσα χωρησ να εχει εμπειρία απο αφτο το πουλι στο βουνο οπου ηταν δυο παιδεία με ποιντερ με μεγαλη γενεολογια τα οποια τα μαζεψαν και καθοταν να τον χαζεβουν απο το ψαξημο και το στηλ που το εκανε στο τελοσ ηρθαν διπλα μου με ρωταγαν λεπτ...εσ ποσο χρωνια κυνηγαι την μπεκατσα οταν τουσ ηπα την αλήθεια οτι ο σκυλοσ ηταν 2χρονον με την δευτερη εξοδω του στην μεκατσα ετρηβαν τα ματια τουσ . Στο βαλτο φερμαρε τα μπεκατσινια και τησ νεροκοτεσ απο 8μηνον απιστευτοσ σκυλοσ τον εχασα στα 13 του απο καρδιοπαθεια πεθανε στην αγγαλια μου μετα απο αθανασια που του εκανε ο γιατροσ γιατι υποφερε πολυ. το κλαμα που εριξα δεν περιγράφεται
 
Τρία σκυλάκια μου βρίσκονται στα κυνηγοτοπια του ουρανού.
Πρώτος πρίν πολλά χρόνια ο Μαξ, κουρτσχααρ, έφυγε σε ηλικία 13 ετών από λεισμανιαση.
Μετα η Ήρα μου, θυληκο σέττερ, την πήρα σε ηλικία 4 χρόνων και έφυγε από κοντά μου σε ηλικία 14 χρόνων από δηλητηριασμένο ποντίκι. Θυμάμαι 4 ώρες έμεινα στο Κτηνιατρείο δίπλα της.
Τελευταίος ο ποιντερα μου, ο Δίας. Τον είχα από κουταβάκι και έφυγε σε ηλικία 16 ετών απο γεράματα.
Δυστυχώς ο χρόνος είναι άδικος με τους τετράποδους φίλους μας..
 
Back
Top