Η διεστραμμένη, δήθεν φιλοζωική, αντίληψη του νομοσχεδίου έχει και άλλες πλευρές. Κάνει σαν να μην ξέρει ότι τα σκυλιά δεν είναι μόνο φιλικά προς τον άνθρωπο. Ειδήσεις για αγέλες αδέσποτων που κατασπάραξαν ανύποπτους διαβάτες και ποδηλάτες δεν είναι σπάνιες και κυκλοφορούν αρκετά βίντεο με κάποιους που τη γλύτωσαν στο τσακ. Ο άνθρωπος όμως εάν πετάξει πέτρα και τραυματίσει σκυλί αμυνόμενος, μαύρο φίδι που τον έφαγε. Απαγορεύεται επίσης στον κανονισμό πολυκατοικίας να μην δέχεται σκυλιά στα διαμερίσματα. Με ποια λογική; Ο κανονισμός μιας πολυκατοικίας είναι η καταγραφή της βούλησης των ιδιοκτητών. Είναι θεμελιώδες ανθρώπινο δικαίωμα να ορίζω τον ιδιωτικό μου χώρο. Έχω δικαίωμα να εργάζομαι, να ξεκουράζομαι και να κοιμάμαι χωρίς να ακούω το συνεχές γαύγισμα του σκύλου που ο «φιλόζωος» του διπλανού διαμερίσματος έχει αφήσει κλεισμένο ή παρατήσει με λίγο νερό από το πρωί στο μπαλκόνι. Αν οι ιδιοκτήτες συμφωνούν σ΄ αυτό, τι λόγος του πέφτει του νομοθέτη; Ο νόμος επιτρέπει μέχρι 2 κατοικίδια ανά διαμέρισμα χωρίς να ορίζει ούτε τα τετραγωνικά, ούτε το μέγεθος των ζώων. Χωράν δύο μολοσσοί σε δυάρι; Θεωρείται αυτό ευζωία; Ένας σκύλος που γαυγίζει επίμονα το βράδυ μπορεί να σηκώσει στο πόδι ολόκληρη τη γειτονιά. Φαντάζεσαι να σου τύχει, στα 10 γειτονικά διαμερίσματα να ζουν – νομιμότατα – 20 σκυλιά; Μπορείς να ζήσεις; Για να μην πω για τις χιλιάδες “νάρκες”, τα κατάσπαρτα προϊόντα της πέψης σκυλιών και γατιών σε πάρκα, δρόμους και πεζοδρόμια, που όλοι έχουμε πατήσει δεκάδες φορές και πλένουμε μετά τα παπούτσια με χλωρίνη.
Γιατί λοιπόν η κυβέρνηση φέρνει ένα νομοσχέδιο, ανεφάρμοστο, αντισυνταγματικό, “ρεζίλι των σκυλιώνε”; Πρώτον για να κάνει το χατίρι σε κάποιες φιλοζωικές ομάδες πίεσης οι οποίες νταραβερίζονται με το Μαξίμου και υπόσχονται ψηφαλάκια. Οι κακές γλώσσες λένε πως ανάμεσά τους υπάρχουν και κάποιοι σύλλογοι – σφραγίδα, των οποίων η όσφρηση για επιδοτήσεις και κοινοτικά προγράμματα είναι οξύτερη κι από Μπλαντχάουντ. Δεύτερον, διότι καθώς το κράτος είναι ανίκανο να ελέγξει το παραμικρό (είδατε ποτέ κανένα “όργανο” με σκάνερ να ελέγχει αν είναι τσιπαρισμένα τα ζώα στο πάρκο
νομίζει ότι ο αυστηρότερος νόμος θα έχει καλύτερα αποτελέσματα, ενώ ισχύει ακριβώς το αντίθετο. Κι όπως συμβαίνει με όλα τα οριζόντια μέτρα, τιμωρεί τους καλούς: επιβάλλοντας την υποχρεωτική στείρωση, το νομοσχέδιο διώκει τους ευσυνείδητους κατόχους και εκτροφείς, διότι οι παράνομοι θα τον βρουν τον τρόπο να συνεχίσουν να παρανομούν. Τρίτον, διότι η σωστή διαχείριση κοστίζει, κι επειδή λεφτά δεν υπάρχουν, οι νόμοι – κι όχι μόνο ο συγκεκριμένος – έχουν αποσυνδεθεί πλέον από την υποχρέωση να συνοδεύονται κι από οικονομική μελέτη του κόστους της εφαρμογής τους. Έχουν καταντήσει εκθέσεις ιδεών, επιπέδου Δημοτικού. Κι αυτό είναι ευρύτερο πρόβλημα: είναι ρεζίλεμα της Δημοκρατίας μας.
Γιατί λοιπόν η κυβέρνηση φέρνει ένα νομοσχέδιο, ανεφάρμοστο, αντισυνταγματικό, “ρεζίλι των σκυλιώνε”; Πρώτον για να κάνει το χατίρι σε κάποιες φιλοζωικές ομάδες πίεσης οι οποίες νταραβερίζονται με το Μαξίμου και υπόσχονται ψηφαλάκια. Οι κακές γλώσσες λένε πως ανάμεσά τους υπάρχουν και κάποιοι σύλλογοι – σφραγίδα, των οποίων η όσφρηση για επιδοτήσεις και κοινοτικά προγράμματα είναι οξύτερη κι από Μπλαντχάουντ. Δεύτερον, διότι καθώς το κράτος είναι ανίκανο να ελέγξει το παραμικρό (είδατε ποτέ κανένα “όργανο” με σκάνερ να ελέγχει αν είναι τσιπαρισμένα τα ζώα στο πάρκο
νομίζει ότι ο αυστηρότερος νόμος θα έχει καλύτερα αποτελέσματα, ενώ ισχύει ακριβώς το αντίθετο. Κι όπως συμβαίνει με όλα τα οριζόντια μέτρα, τιμωρεί τους καλούς: επιβάλλοντας την υποχρεωτική στείρωση, το νομοσχέδιο διώκει τους ευσυνείδητους κατόχους και εκτροφείς, διότι οι παράνομοι θα τον βρουν τον τρόπο να συνεχίσουν να παρανομούν. Τρίτον, διότι η σωστή διαχείριση κοστίζει, κι επειδή λεφτά δεν υπάρχουν, οι νόμοι – κι όχι μόνο ο συγκεκριμένος – έχουν αποσυνδεθεί πλέον από την υποχρέωση να συνοδεύονται κι από οικονομική μελέτη του κόστους της εφαρμογής τους. Έχουν καταντήσει εκθέσεις ιδεών, επιπέδου Δημοτικού. Κι αυτό είναι ευρύτερο πρόβλημα: είναι ρεζίλεμα της Δημοκρατίας μας.
