Απόθεμα φυσιγγίων που έχουμε

25 φυσίγγια για να φύγω με ένα ορτύκι+ 1 χαμένο. Να πω κι άλλα;🤣
Χαχαχα τι μου θύμισες τώρα. Αρχές της κυνηγετικής μου καριέρας έχω βρει φάσσες, οπότε έχω πάει, έχω πιάσει καρτέρι και περιμένω. Ξεκινάν να έρχονται οι φάσσες να αδειάζω εγώ την καραμπίνα και να μην πέφτει ούτε μία. Πραγματικά τώρα που το σκέφτομαι απορώ τόσα σκάγια που πήγαιναν🤔 Να μην σας τα πολυλογώ να με είχε πιάσει ψυχολογικό ότι δεν μπορώ να χτυπήσω φάσσα οπότε από τα νεύρα μου απλά τις ντουφεκούσα όπου τις έβλεπα. Έριξα σχεδόν ένα κουτί και δεν πήρα ούτε μία. Την επόμενη χρονιά μετά από μία καταπληκτική έναρξη σε ορτύκια όπου η ευστοχία είχε πιάσει ταβάνι, πάω δεύτερη μέρα για φάσσες. Ε λοιπόν έγινε κηδεία. Μέχρι 3 φάσσες με 3 ντουφεκιές πήρα. Από τότε τις απομυθοποίησα και τις έχω κυνηγήσει μέχρι και με μονόκανο. Καλός ή κακός η ψυχολογία παίζει πολύ σημαντικό ρόλο στο κυνήγι. Δεν είναι εύκολο να διαχειριστείς ένα κακό ξεκίνημα ειδικά όταν είσαι νέος με αποτέλεσμα να σου φταίνε όλα. Όπλα, φυσίγγια, τσοκ, τα πάντα.
Όσο περνάνε τα χρόνια συνειδητοποιώ ότι το άγχος δεν με βοήθησε ποτέ. Τις καλύτερες ημέρες σκοπευτικά τις είχα όταν πήγαινα χαλαρός, έχοντας κοιμηθεί τις ανάλογες ώρες και με ψυχολογία ότι θα είναι η μέρα μου.
Δεν θεωρώ τον εαυτό μου μεγάλο σκοπευτή, θεωρώ ότι είμαι στον μέσο όρο, αλλά όπως όλοι μας υπάρχουν μέρες που απλά σηκώνεις το όπλο και τέλος και μέρες που όσο και να το προσπαθείς δεν έρχεται το αποτέλεσμα.
 
Κυνήγι ίσον ένστικτο. Ούτε πλάνα, ούτε τεχνικές, ούτε τίποτα. Ένστικτο ίσον υποσυνείδητο. Όταν το υποσυνείδητο είναι ανάλαφρο, χωρίς σκοτουρες από δουλειά, οικογένεια, υγεία, υποχρεώσεις και χωρίς προσδοκίες και ανούσιες ανησυχίες, τότε μας κάνει το χατίρι και τουφεκαμε ανέλπιστα καλά. Όταν έχουμε οτιδήποτε αρνητικό μέσα μας, τότε το πράγμα κολλάει και μπορεί να κολλήσει και άσχημα.

Όταν λοιπόν δεν δουλεύει ο αυτόματος πιλότος πρέπει να ξέρεις να το πας και χειροκίνητα (τεχνικές) ή να αποδεχτείς το στραπατσαρισμα.
 
Πιστευω Δημητρη οτι Στο ορτυκι ´ολυ σπανια να φταιξει το φυσιγγι απο θεμα εντοσθιων
Πεφτει και με το αερα που λεμε
Πιο ευκολα το χανεις λογο πολυ στενου τσοκ η πολυ συγκεντρ τικου ειδους φυσιγγιου (οχι το κανονικο κυαθιο αλλα καποιο εξειδικευμενο) παρα επειδη το φουσεκι δεν θα απεδιδε σε οποιοδηποτε αλλο θηραμα
Τοσο ευκολα καταβαλετε κατ εμενα
Στη δική μου περίπτωση Χρυσανθε ήταν καθαρά θέμα ψυχολογίας. Χάθηκε το πρώτο, το δεύτερο και με πήρε η μπάλα. Την επόμενη φορά πήρα ένα πλαγιοκαννο Beretta με τσοκ 1-3 και κοντάκι στα μέτρα μου. Ε η μέρα με τη νύχτα και με τα ίδια φυσίγγια. Αφού πήρα τα πάνω μου, ξανά πήρα τη μπενελα και όλα καλα
 
Στην δικη μου περιπτωση, ηταν θεμα φυσιγγιων. Φοραγα ηλεκτρικες ωτοασπιδες και δεν καταλαβαινα τι γινεται. Ερχετε λοιπον το φιλαρακι μου, απο το διπλανο καρτερι και μου λεει: Τι ριχνεις ρε; Magmum; Γιατι του λεω; Κανουν μου λεει απιστευτο θορυβο. Μιλαμε για το καλοκαιρινο, που ηταν ελαφρυ φυσιγγι. Δεν ξερω τι ειχε κανει. Αστοχεια υλικων ή πονηρια, δεν θα μαθω ποτε. Του πηγα πισω 3 κουτια που μου ειχαν μεινει και δεν τα δεχοταν. Ξενερωσα. Μου πηρε χρονια να ξαναεμπιστευτω τον Ζωτο μετα απο αυτο το χουνερι. Πηρα αντιπροπερσι ξανα, με πορτοκαλι καλυκα και aguilla και τοτε μονο τον συγχωρεσα.
 
Χαχαχα τι μου θύμισες τώρα. Αρχές της κυνηγετικής μου καριέρας έχω βρει φάσσες, οπότε έχω πάει, έχω πιάσει καρτέρι και περιμένω. Ξεκινάν να έρχονται οι φάσσες να αδειάζω εγώ την καραμπίνα και να μην πέφτει ούτε μία. Πραγματικά τώρα που το σκέφτομαι απορώ τόσα σκάγια που πήγαιναν🤔 Να μην σας τα πολυλογώ να με είχε πιάσει ψυχολογικό ότι δεν μπορώ να χτυπήσω φάσσα οπότε από τα νεύρα μου απλά τις ντουφεκούσα όπου τις έβλεπα. Έριξα σχεδόν ένα κουτί και δεν πήρα ούτε μία. Την επόμενη χρονιά μετά από μία καταπληκτική έναρξη σε ορτύκια όπου η ευστοχία είχε πιάσει ταβάνι, πάω δεύτερη μέρα για φάσσες. Ε λοιπόν έγινε κηδεία. Μέχρι 3 φάσσες με 3 ντουφεκιές πήρα. Από τότε τις απομυθοποίησα και τις έχω κυνηγήσει μέχρι και με μονόκανο. Καλός ή κακός η ψυχολογία παίζει πολύ σημαντικό ρόλο στο κυνήγι. Δεν είναι εύκολο να διαχειριστείς ένα κακό ξεκίνημα ειδικά όταν είσαι νέος με αποτέλεσμα να σου φταίνε όλα. Όπλα, φυσίγγια, τσοκ, τα πάντα.
Όσο περνάνε τα χρόνια συνειδητοποιώ ότι το άγχος δεν με βοήθησε ποτέ. Τις καλύτερες ημέρες σκοπευτικά τις είχα όταν πήγαινα χαλαρός, έχοντας κοιμηθεί τις ανάλογες ώρες και με ψυχολογία ότι θα είναι η μέρα μου.
Δεν θεωρώ τον εαυτό μου μεγάλο σκοπευτή, θεωρώ ότι είμαι στον μέσο όρο, αλλά όπως όλοι μας υπάρχουν μέρες που απλά σηκώνεις το όπλο και τέλος και μέρες που όσο και να το προσπαθείς δεν έρχεται το αποτέλεσμα.
Αυτό που λες ότι πήρες 3 φάσσες με 3 τουφεκιές μου φέρνει στο νου τα διάσημα κατορθώματα στο κυνήγι του περίφημου λόρδου Ρίπον...Ήταν ΞΑΚΟΥΣΤΟΣ για τη σκοπευτική του δεινότητα!.shake hands.
 
Πιστευω Δημητρη οτι Στο ορτυκι ´ολυ σπανια να φταιξει το φυσιγγι απο θεμα εντοσθιων
Πεφτει και με το αερα που λεμε
Πιο ευκολα το χανεις λογο πολυ στενου τσοκ η πολυ συγκεντρ τικου ειδους φυσιγγιου (οχι το κανονικο κυαθιο αλλα καποιο εξειδικευμενο) παρα επειδη το φουσεκι δεν θα απεδιδε σε οποιοδηποτε αλλο θηραμα
Τοσο ευκολα καταβαλετε κατ εμενα
Νομίζω το διαμέτρημα του ορτυκιού είναι το 20cal.
 
Στην δικη μου περιπτωση, ηταν θεμα φυσιγγιων. Φοραγα ηλεκτρικες ωτοασπιδες και δεν καταλαβαινα τι γινεται. Ερχετε λοιπον το φιλαρακι μου, απο το διπλανο καρτερι και μου λεει: Τι ριχνεις ρε; Magmum; Γιατι του λεω; Κανουν μου λεει απιστευτο θορυβο. Μιλαμε για το καλοκαιρινο, που ηταν ελαφρυ φυσιγγι. Δεν ξερω τι ειχε κανει. Αστοχεια υλικων ή πονηρια, δεν θα μαθω ποτε. Του πηγα πισω 3 κουτια που μου ειχαν μεινει και δεν τα δεχοταν. Ξενερωσα. Μου πηρε χρονια να ξαναεμπιστευτω τον Ζωτο μετα απο αυτο το χουνερι. Πηρα αντιπροπερσι ξανα, με πορτοκαλι καλυκα και aguilla και τοτε μονο τον συγχωρεσα.
Δεν στα άλλαξε και τον συγχωρησες, εγώ μετά τα κατάλοιπα σε κάννη και στα μάτια δεν ξαναπατησα στο μαγαζί του.
 
Δεν στα άλλαξε και τον συγχωρησες, εγώ μετά τα κατάλοιπα σε κάννη και στα μάτια δεν ξαναπατησα στο μαγαζί του.
Σε καταλαβαινω 100%. Και εγω, μη νομιζεις, οτι ξαναπηγα απο προπερσι. Μου ειχαν δωσει τοτε, κατα την διαρκεια του κυνηγιου, ενα κουτι πορτοκαλι μια μερα που ειχα ξεμεινει. Ειδα οτι πηγαιναν μια χαρα και φορτωσα καποια κουτια απο το ιδιο lot. Μετα τελος.
 
Σε καταλαβαινω 100%. Και εγω, μη νομιζεις, οτι ξαναπηγα απο προπερσι. Μου ειχαν δωσει τοτε, κατα την διαρκεια του κυνηγιου, ενα κουτι πορτοκαλι μια μερα που ειχα ξεμεινει. Ειδα οτι πηγαιναν μια χαρα και φορτωσα καποια κουτια απο το ιδιο lot. Μετα τελος.
και εμενα κατι τετοια μου εκανε και δεν ξαναπηγα.
 
Back
Top