Χτες και προχτές δεν έκανα ολότελα απογεματινό καρτέρι, διότι ο ισχυρός βοριάς μού έβγαλε "απαγορευτικό"...!
Σήμερα, αν και συνεχίστηκε ο δυνατός αέρας, είπα να βγω για απογεματινό, κατόπιν παρακινήσεως ενός συντοπίτη φίλου και κυνηγού... Πήγαμε, λοιπόν, κάπου που δεν συνηθίζουμε (εγώ, πρώτη μου βολά εκεί) με την ελπίδα ότι ο αέρας δεν θα επηρέαζε τόσο πολύ το συγκεκριμένο μέρος και μπας και κυνηγούσαμε ήσυχα... Τελικά ο αέρας κι εκεί ήταν παρόντας, αλλά όχι σε βαθμό να σηκωθούμε να φύγουμε... Το μέρος που διαλέξαμε ήτανε καταμεσής ενός μεγάλου ημιορεινού ελαιώνα... Γύρω μας ήταν κατάφυτο από πουρνάρες, βάτα, διάφορους θάμνους και φυσικά ελαιόδεντρα... Το μέρος, όπως καταλάβατε, "σφικτό" και πυκνό, με έντονο εδαφικό ανάγλυφο και μεγάλη δυσκολία ανεύρεσης του πεσμένου θηράματος... Τελικά, κατά το τελευταίο μισάωρο, τσίχλες και πολύ λιγοστά κοτσύφια, άρχισαν να πηγαινοέρχονται από και προς όλες τις διευθύνσεις, με σκοπό να βρουν κάπου να κουρνιάσουν... Ο αέρας δυσκόλευε τις ντουφεκιές μου, αλλά παρ' όλ' αυτά, κατάφερα και "ξάπλωσα" 8 τσιχλάκια, με όμορφες, γρήγορες ντουφεκιές, τόσο "μπηχτές" όσο και πιο "σημαδεμένες" προς όλες τις οπτικές γωνίες γύρω μου...! Ο φίλος μου στάθηκε λιγότερο τυχερός και σκάγιασε μόνο 4 πουλάκια... Το γεγονός δε, πως τα πουλιά ανέμιζαν από παντού και δεν ακολουθούσαν μια συγκεκριμένη, συνήθη ρότα, μού έδωσε έντονα την εντύπωση πως δεν επρόκειτο για ένα κλασικό απογευματινό καρτέρι, μα περισσότερο για ένα "ανεμιστό" καρτερίσιο κυνήγι του απογεύματος...! Δεν είχα ξανακάνει τέτοιο κυνήγι. Όμορφη και διαφορετική εμπειρία, που θα επαναληφθεί σύντομα...